ISU-ISU DALAM BUDAYA MASING-MASING YANG MENJADI ISU KEPADA MURID

Budaya bermaksud cara hidup manusia dari segi pemikiran, kepercayaan dan perlakuan sesuatu masyarakat yang diterima oleh ahli atau anggotanya serta diwarisi sejak turun temurun. Kepelbagaian budaya di Malaysia merujuk kepada masyarakat yang terdiri daripada pelbagai kaum seperti Melayu, Cina, India, Kadazan, Murut, Iban dan lain-lain lagi. Antara ciri-ciri budaya ialah boleh dipelajari, boleh diwarisi, berubah-ubah dan sebagainya. Malaysia ialah sebuah negara berbilang kaum yang hidup dalam keadaan aman dan damai. Tiga kaum yang utama di Malaysia ialah Melayu, Cina dan India. Melayu merupakan kaum terbesar dengan membentuk 54% daripada populasi Malaysia. Melayu adalah satu kaum yang beragama Islam, berbahasa Melayu dan mengamalkan budaya Melayu. Kaum Melayu mempunyai pengaruh yang penting dalam arena politik di Malaysia. Cina pua mewakilli 25% daripada penduduk Malaysia dan tinggal di Bandarbandar besar di pantai barat semenanjung. Kebanyakkan kaum Cina beragama Buddha,Taoisme atau Kristian,berbahasa Mandarin, Hokkien, Hakka, Kantonis ata u Teochew dan lebih dominan dalam bidang ekonomi. India pula membentuk 7.5% daripada populasi. Kebanyakannya beragama Hindu, bertutur Tamil, Malayalam, dan Hindi. Selain itu, terdapat juga kaum Sikh, Serani atau Eurasian dan kaum bumiputera lain. Bahasa Melayu ialah bahasa rasmi Malaysia, tetapi Bahasa Inggeris digunakan secara meluas.

2.1 Rasional pemilihan isu dalam budaya

Isu kepelbagaian budaya ini dipilih kerana ianya sering diperkatakan dan dibincangkan dimana-mana sahaja. Samada diperingkat negara, di dewan parlimen, di kawasan bandar, di kampung mahupun di kedai-kedai kopi. Ianya sangat dekat dihati rakyat Malaysia kerana negara kita hidup dalam kepelbagaian kaum yang mengamalkan pelbagai budaya dan kepercayaan. Isu ini sangat relevan di sekolah dan tidak wajar dipandang enteng oleh guru-guru supaya perpaduan negara terus terjamin. Contohnya seperti di sekolah yang mempunyai pelbagaian kaum, guru-guru haruslah mengetahui cara yang terbaik untuk menyemai semangat perpaduan antara mereka. Perbezaan warna kulit dan bahasa tidak akan menjadi penghalang untuk murid-murid berkomunikasi dan berkerjasama sekiranya guru-guru bijak membantu mereka berinteraksi antara satu sama lain. Isu ini juga sering diperkatakan di peringkat pendidikan yang lebih tinggi. Pelbagai usaha kerajaan telah dijalankan untuk merapatkan jurang pendidikan dan kepelbagaian budaya supaya perpaduan kita terus terjamin. Pesamarataan seperti pembiayaan dan kemasukan ke universiti perlulah dijaga supaya ianya tidak menimbulkan perbalahan atau pertikaian antara kaum-kaum di Malaysia. Pelbagai usaha kerajaan telah dijalankan dari zaman berzaman untuk merapatkan hubungan antaranya ialah dengan wujudnya Dasar Ekonomi Baru (DEB), seterusnya Wawasan 2020 dan yang terbaru nilai-nilai 1 Malaysia.

2.2 Cara-cara tersebut.

untuk

menangani

isu/cabaran

pendidikan

Kepelbagaian sosio budaya pelajar haruslah ditangani dengan bijak. Berikut adalah beberapa cadangan yang boleh dilaksanakan untuk menjayakan isu kepelbagaian budaya ini. Contohnya seperti, menjadikan sekolah kebangsaan sebagai peneraju sistem pendidikan negara dengan memastikan sokongan dan pembiayaan secara adil kepada sekolah-sekolah agama rakyat, sekolah kebangsaan Cina dan Tamil, sekolah mubaligh, sekolah vokasional dalam usaha bersama untuk meningkatkan taraf pendidikan negara. Selain itu, kita harus memastikan setiap pelajar yang berkelayakan mendapat tempat di institusi pengajian tinggi awam tanpa mengira latar belakang. Pemindaan Akta Universiti dan Kolej Universiti 1974 perlu dilaksanakan juga demi mewujudkan iklim yang kondusif dalam bentuk jaminan kebebasan akademik dan autonomi universiti kearah mempertingkatkan mutu pendidikan setanding dengan negara-negara maju. Di samping itu, kita haruslah memastikan pelantikan naib canselor, rektor, dan lain-lain penjawat tertinggi akademik dilakukan berdasarkan kelayakan dan kelulusan Majlis Senat. Hal ini bagi memastikan hak

persamarataan tidak dipertikaikan nanti. Kerajaan juga haruslah memperbaiki mutu dan kemudahan sekolah yang daif di pedalaman khususnya di Sabah dan Sarawak. Mutu pendidikan guru bagi

setiap peringkat sekolah haruslah dipertingkatkandan menambah jumlah guru terlatih mengikut permintaan. Peluang latihan peringkat tinggi untuk guru dan pensyarah juga perlu ditingkatkan supaya pengetahuan dan kemahiran profesional mereka sentiasa selaras dengan perkembangan semasa. Selain itu, kerajaan atau pihak-pihak tertentu seharusnya mengkaji kembali skim perkhidmatan guru dan menambah skim rangsangan bagi mereka yang mengajar di pedalaman. Penyediaan biasiswa berasaskan merit dan bantuan kewangan lain berasaskan keperluan perlulah dikaji semula supaya keutamaan diberikan kepada pelajar miskin dari kawasan luar bandar dan pedalaman. Memandangkan Malaysia terdiri daripada pelbagai kaum, kerajaan haruslah menekankan betapa mustahaknya pelajar-pelajar menguasai pelbagai bahasa termasuk Bahasa Inggeris, Bahasa Arab, Bahasa Cina sebagai bahasa-bahasa utama dunia dan juga bahasa-bahasa ibunda. Sekiranya mereka mampu menguasai bahasa-bahasa asing ini, hubungan antara kaum akan lebih rapat tanpa sebarang sepadan komunikasi untuk mereka berinteraksi dan berkerjasama antara satu sama lain. Selain itu kita menyediakan tempat dan latihan kepada mereka yang keciciran. Pelajar-pelajar miskin yang tidak mampu untuk ke sekolah, mengalami masalah keluarga atau sebagainya perlu diberi perhatian sewajarnya. Bantuan dihulurkan sebaik mungkin agar pelapis negara nanti tidak ada yang ketinggalan dan pendiskriminasian akan terhapus.

Pihak berwajib juga haruslah meluaskan skop Lembaga Pentauliahan Kebangsaan untuk memantau dan mencadangkan pengiktirafan sijil, diploma dan ijazah dari dalam dan luar negara yang memenuhi piawaian akademik yang boleh diterima termasuklah sijil dan Diploma Muadalah (diploma berkembar). Hal ini mampu meletakkan keluaran university tempatan standing dengan negara-negara maju yang lain. Skop di bilik darjah yang melibatkan isu kepelbagian budaya juga perlu diambil perhatian sewajarnya. Guru seharusnya memahami dengan mendalam mengenai budaya pelajar-pelajarnya supaya kebatasan percakapan dan teguran tidak akan menyinggung mana-mana pihak. Sebagai contoh guru boleh menerima jemputan kerumah pelajar yang berlainan bangsa untuk mengenali latar belakang budaya mereka. Cara pergaulanan, makanan, percakapan dan sebagainya perlulah diketahui supaya guru lebih mengenali latar belakang muridnya. Selain itu, guru juga boleh mengumpul maklumat melalui P&P dalam matapelajaran yang sesuai dan mengalakkan perkongsian idea atau

sumbangsaran oleh pelajar pelbagai budaya semasa sesi P&P. Contohnya seperti meminta pelajar-pelajar membawa contoh-contoh pakaiaan kebangsaan mereka untuk dikongsikan kepada rakan-rakan yang lain. Selain daripada itu, jika sekolah yang mempunyai pelajar homogen iaitu yang mempunyai satu kaum sahaja disekolah itu, pihak sekolah boleh melaksanakan program pertukaran pelajar dan program anak angkat dengan sekolah berbilang kaum. Hal ini dapat merapatkan hubungan antara pelajar-pelajar berbilang kaum dan persediaan mereka untuk berinteraksi di dan berkerjasama untuk negara di masa hadapan.