ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΑΝΤΑΜ *

«Ου πολλώ δέω χάριν έχειν» αξιότιμοι κα Πρόεδρος, κ.

Εισαγγελεύ «τη κατηγορουμένη, ότι μοι παρεσκεύακε τον αγώνα
τουτονί» διότι, παρόλο που συνήθως είμαι σύντομος στις αγορεύσεις
μου, σήμερα έχω την αίσθηση ότι θα μιλήσω και θα πω πολλά ,για
κάποιες πράξεις ,για τις οποίες, η σιωπή είναι συνενοχή και η ανοχή
είναι συναυτουργία.
Είναι ορισμένες στιγμές και ορισμένα γεγονότα που με κάνουν να
ντρέπομαι που λέγομαι «άνθρωπος».Είναι ορισμένες στιγμές και
ορισμένα γεγονότα που με κάνουν να θέλω να φέρω τον καθρέφτη
ακριβώς μπροστά στο πρόσωπο της κοινωνίας μας, έτσι ώστε να την
αναγκάσω να κοιταχτεί σ’αυτόν. Να δει και αυτή το πρόσωπό της, να δει
πόσο άσχημη είναι, γιατί τα σκυλιά το βλέπουν αυτό κάθε μέρα.
Θα μιλήσω επίσης διότι, η μεγαλύτερη συνεισφορά μας στην
παγκόσμια κουλτούρα, είναι η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, που
αναπτύχθηκε κυρίως χάριν του παιδευτικού ρόλου του δικανικού λόγου.
Η σιωπή είναι συνενοχή και η ανοχή είναι συναυτουργία. Δεν
υπάρχει πιο ατιμωτική πράξη για την ανθρώπινη υπόσταση από την
θανάτωση ζώου με δηλητηριασμό .
Στους αρχαίους χρόνους αλλά και στο μεσαίωνα, ο
δηλητηριασμός ήταν πρακτική εφαρμόσιμη σε ανθρώπους. Χρειάστηκε
ένας διαφωτισμός και μία αστική επανάσταση για να προβληθεί ένα
σύστημα αξιών, μέσα στο οποίο, πάλι δυστυχώς, το ζώο ήταν εργαλείο
παραγωγικής διαδικασίας ή αντικείμενο διατροφής και σαν τέτοιο
αντιμετωπίζονταν. Τρεις αιώνες πορείας του ανθρωπίνου πνεύματος
έκτοτε, κατόρθωσαν στις πολιτισμένες Ευρωπαϊκές χώρες ,να
επεκτείνουν σταδιακά αυτά τα επιτεύγματα της αστικής επανάστασης και
στα ζώα .

1
 Εδώ όμως τι γίνεται ; Έχουμε ένα ατελές και προσβλητικό νομικό
πλαίσιο προστασίας για τα ζώα. Ο Ν.1300/1982 προβλέπει για την
ζωοκλοπή και ζωοκτονία των ίππων , όνων , βοοειδών , βουβαλοειδών,
αιγοπροβάτων, χοίρων και μελισσών ποινή φυλάκισης τουλάχιστον
δύο ετών και χρηματική ποινή και αν αυτά βρίσκονται σε περίκλειστο ή
περιφραγμένο χώρο , ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον τριών ετών.
Στον αντίποδα ο Ν. 1197/1981 για την θανάτωση των ζώων
συντροφιάς ,μεταξύ των οποίων και ο σκύλος , προβλέπει ποινή
φυλακίσεως μέχρι έξι μήνες και χρηματική ποινή . Δηλαδή, η
θανάτωση μιας κατσίκας, σε περίκλειστο χώρο ,τιμωρείται με ποινή
φυλακίσεως τουλάχιστον τριών ετών και ενός σκύλου που φυλάει ένα
κοπάδι κατσίκες με φυλάκιση μέχρι έξι μήνες !!
Αυτό το νομικό πλαίσιο δείχνει, ότι έχουμε εμπορευματοποιήσει
τα πάντα. Τη φύση όλη. Έχουμε βάλει πυξίδα και χάσαμε την ψυχή μας.
Ότι κάνει χρήμα προστατεύεται , τα συναισθήματα ελάχιστα .
Ανταλλάξαμε την ψυχή μας για μία χοιρινή μπριζόλα και ένα βοδινό
μπιφτέκι !! Πρέπει να σπάσουμε την πυξίδα μας για να βρούμε την ψυχή
μας , όπως λέει ο στίχος.
Και μιλάμε για τον σκύλο στην προκειμένη περίπτωση , το δεξί
χέρι του ανθρώπου στην πορεία του ανά τους αιώνες. Ο φύλακας , ο
ανιχνευτής , αυτός που ανακαλύπτει σωρούς κάτω από ερείπια ,
ναρκωτικά για τις διωκτικές αρχές , ορειβάτες ή χιονοδρόμους σε άλλες
περιπτώσεις, που καθοδηγεί τυφλούς, που αποτελεί τη μοναδική
συντροφιά μοναχικών ή ηλικιωμένων ανθρώπων ,που αναπτύσσει τον
συναισθηματικό κόσμο των παιδιών .
Η θανάτωση ζώου με δηλητηριασμό είναι η πιο ατιμωτική πράξη
για την ανθρώπινη υπόσταση γιατί :
1) Είναι αναιρετική πράξη των επιτευγμάτων του ανθρωπίνου
πνεύματος. Το ότι έχουμε τεχνολογία , κομπιούτερ , δορυφόρους ,

2
πήγαμε στα άστρα ,δε μου λέει τίποτα. Και για να παραφράσω το στίχο
του Ναζίμ Χικμέτ « Νάτο λοιπόν το γιατί δεν καταδέχομαι να υψώσω το
κεφάλι στα αστροφώτιστα διαστήματα. Θα πείτε τα άστρα είναι μακριά
και η γη μας τόσο δα μικρή. Ε !! το λοιπόν ότι και να είναι τα άστρα εγώ
τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό, πιο
επιβλητικό , πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι ένας σκύλος που
σέρνεται φαρμακωμένος , είναι ένας σκύλος που τώρα θανατώνουνε».
2) Από ψυχαναλυτική άποψη πρόκειται για πράξη βαθύτατα
σαδιστική .
3) Από Θεολογική – Φιλοσοφική άποψη: Δεν έχω δικαίωμα να
καταστρέψω κάτι που δεν δημιούργησα.
4) Από ηθική άποψη : Είναι πράξη υποκρισίας, προδοσίας , είναι
παγίδα.
Σε κάθε περίπτωση, η πράξη αυτή προσδιορίζει την
πολιτιστική και πολιτισμική μας ομοιόσταση. Είναι θέμα
κουλτούρας. Ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» - παρότι ήταν έπος- δεν
παραλείπει να μνημονεύσει τρυφερά τον σκύλο του Οδυσσέα που τον
περίμενε επί 19 χρόνια .
Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα στοιχεία εις βάρος της
κατηγορουμένης είναι συντριπτικά . Άφθονο οπτικό υλικό , μάρτυρες ,
σωρεία παθόντων. Επί μία δεκαετία περίπου, όπως κατέθεσαν οι
μάρτυρες, μία ολόκληρη γειτονιά μάζευε πτώματα δηλητηριασμένων
σκύλων και γάτων. Γύρω στα δέκα σκυλιά δηλητηριάστηκαν μέσα στους
περιφραγμένους χώρους των κατοικιών τους .Εκτός από αυτά,
περισσότερα αδέσποτα. Όλοι υποψιάζονταν την κατηγορούμενη ,αλλά
κανείς δεν είχε αποδεικτικά στοιχεία.
Η θανάτωση του συγκεκριμένου σκύλου, του Άνταμ, ήταν χρονικό
προαναγγελθέντος θανάτου. Υπήρχε πληθώρα άλλων κρουσμάτων στη
γειτονιά , οι υποψίες βάραιναν την κατηγορούμενη, η οποία τριγύριζε

3
στη γειτονιά , είχε προηγηθεί προ μηνών άλλη απόπειρα θανάτωσης του
Άνταμ, όπως κατέθεσαν οι μάρτυρες, η οποία απετράπη, χάρις στην
έγκαιρη επέμβαση του κτηνίατρου. Όλα αυτά οδήγησαν αυτούς που
φρόντιζαν τον Άνταμ να τοποθετήσουν κάμερα για την προστασία του.
Ήταν χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου.
Θα μου πείτε , εδώ άνθρωποι σκοτώνονται , αντιμετωπίζουν
προβλήματα και άλλα τέτοια.
Θα σας πω, ότι και αυτά είναι «ανθρώπων» έργα και όχι σκύλων.
Εξάλλου, ο άνθρωπος θέλησε να είναι και είναι ο «ηγέτης» του φυσικού
μας μικρόκοσμου. Αυτός θέλησε να κυριαρχήσει στη φύση και να
καθυποτάξει τα ζώα. Ας φερθεί λοιπόν σαν «ηγέτης» , ας λύσει και τα
δικά τους προβλήματα. Δηλαδή , να περιμένουν τα ζώα να λύσει ο
άνθρωπος όλα του τα προβλήματα για να ασχοληθεί με αυτά ; Θα
εξαφανιστούν όλα περιμένοντας. Ο άνθρωπος δεν σταματάει πουθενά ,
όλο θέλει και θέλει. Δεν γίνεται να ζεις σε ένα φυσικό περιβάλλον και
μόνο να ξέρεις να παίρνεις ,χωρίς να νοιάζεσαι τι καταστρέφεις. Είναι
σαν κόβεις το κλαδί στο οποίο κάθεσαι και τρως καρπούς από το δένδρο.
Η θανάτωση ζώου με δηλητηριασμό είναι πράξη που χρήζει
απόλυτης απαξίωσης , εντονότατης αποδοκιμασίας , μηδενικής ανοχής .
Είναι πράξη που χρήζει την αυστηρότερη ποινική αντιμετώπιση
και την επιβολή της ανώτερης προβλεπόμενης ποινής και τούτο διότι ,
εμμένω σε αυτό , οι αποφάσεις των Δικαστηρίων έχουν πρωτίστως
παιδευτικό χαρακτήρα για την κοινωνία μας.-

*Το κείμενο αυτό είναι αγόρευση του Δικηγόρου ΔΣΕ Κων/νου

Καρυοφυλλίδη στο Μονομελές Πλημ/κειο Έδεσσας στις 14-11-2007.