ANG ALAMAT NG DAHONG PALAY

Noong unang panahon ang mga ahas ay walang kamandag. Sa ganito sila ay hindi
kinakatakutan at pinakukundanganan tisurin o patayin. Sa gayon nilang katayuan ay minarapat
nilang gumawa ng paraan upang silay pangilagan ng tao at huwag patayin.
Kayat ang kanilang punoy dumalangin humingi ng kamandag kay Bathala. Ang kanilang
kahilingan ay hindi naman pinagkaitan ng Panginoong Diyos.
Isang araw ang Panginoong Diyos ay nanaog at dala ang isang kamandag upang batiin ang mga
ahas. Ang unang nakakuha ay ang ulupong kung kaya ang kanya ang pinakamabagsik. Ang lahat
ay nakakuha ng kamandag maliban lamang sa dahongpalay na hindi kaagad nabatid ang
pagbibigayan ng kamandag.
Nang madatnan niya ang pook na bigayan ng kamandag ay ang banga na lamang ang kanyang
nakita. Sa hangad niyang magkaroon ng kamandag ay nagpaikot-ikot siya sa loob ng banga na
ang kamandag ay napunta sa kanyang balat. Ngayon ang dahongpalay ay may kamandag sa
balat at hindi sa loob ng katawan.
ANG ALAMAT NG BUTIKI
Noong unang panahon, may magkasintahan na masasabing walang katulad. alang kasing
tamis ang kanilang pagmamahalan. Isang araw ay nagkaroon ng isang mahigpit na pagsubok
ang kasintahan ng binata. Sapagkat dalisay ang pag-ibig ng binata, sinabi niya sa kasintahan na
ipag-patuloy ang gagawing pagsubok. Sa madalit sabi, ipinag-tapat ng dalaga sa kasintahan na
kailangan niya ang puso ng kanyang ina. Ito ang magpapatunay ng kanyang katapatan at
nangako ang dalaga na kung magtagumpay siyang maisagawa ito, ay agad silang magpapa-
kasal.
alang kibong umalis ang binata patungo sa kanilang tahanan upang tuparin ang tagubilin ng
kanyang kasintahan. Dali-daling umakyat at kanyang naratnan ang ina na nakaluhod sa harap ng
altar sapagkat orasyon na noon. Nangangatal ang buong katawan na kinuha ang balaraw at
sabay na itinarak sa dibdib ng ina. Agad niyang kinuha ang puso ng ina at tumakbong patungo sa
kanyang kasintahan. Ngunit sa kasawiang palad, at marahil sa parusa ng nasa itaas, ay bigla na
lamang siyang nadupilas at ang puso na kanyang hawak ay nahulog sa isang bitak. Ang pusoy
biglang nangusap, !Bakit mo ako ginanito anak" Bakit mo sinunod ang maruming mithiin ng iyong
kasintahan" Dapat mong malaman na ang isang ina ang pinagkakautangan mo ng buhay ay di
na makikita kailan pa man.
#umuhod ang binata na nagsisisi. Nais niyang isauli ang puso, subalit wala nang magagawa. Ang
binata ay bigla na lamang naging butiki, na gumagapang na lamang buhat noon.
ALAMAT NG PARU-PARO
Noong unang panahon may magkapatid na ulila na naninirahan sa isang ilang na baryo sa
#aguna. Ito ay sina Amparo na ang palayaw ay Paro samantalang ang nakababata naman ay si
P$rla na pawang sumisibol na dalagita. Pagtitinda ng bulakalak ang kanilang ikinabubuhay.
%agkaiba ang ugali nila, si Amparo ay tamad at walang kinagigiliwang gawin kundi ang lumapit
sa mga bulaklak at amuyin ito. Samantalang si P$rla naman ay masipag at masinop sa
kabuhayan. #ikas na mabait si P$rla pas$nsiya na lamang ang kaniyang binibigay sa kapatid na
si Amparo na ubod na tamad.
Ngunit isang araw ay naubos na ang pas$nsiya ni P$rla at nagalit kay Amparo na laging
nagr$r$klamo sa kanilang ulam. &alit din sumagot si Amparo !Anong gusto mo alilain ako at
busabusin, ako ang masusunod dahil ako ang nakakatanda.' Sabay nanaog at pumitas ng
halaman sa hardin at nagtuloy sa ilog upang pagmasdan ang bulaklak sa kanyang buhok.
Pagdukwang niya ay tuloy-tuloy siyang nahulog sa ilog. Sa pag-aalala pala sa kapatid ay
sumunod si P$rla at kitang-kita niya nang mahulog siya sa ilog. Sumigaw ng malakas si P$rla
!Paro(Paro(, marami ang nakarinig at tinulungan siya ngunit walang Amparo silang nakita.
)abang balisang nagmamasid ang mga tao sa ilog, ay may isang bulaklak ang lumutang sa
knahulugan ni Amparo at unti-unti itong gumalaw, dahan-dahang nawala ang hugis bulaklak nito
at unti-unting umusbong ang pakpak na may ibat-ibang kulay. alang ano-ano ay lumipad at
nakita ni P$rla ito na pumunta sa halamanan at nagpalipat lipat sa mga bulaklak. Kinutuban si
P$rla at nasambit niya ang katagang !Paro( Paro*(
Simula noon, ang maganda at makulay na munting nilikha ay tinawag ng mga tao na
PA+,PA+-.
ALAMAT NG MAYA
The Legend of "Maya"
Si +ita ay batang lubhang malikot. Ang kanyang ina ay laging naiinis sa mga ginagawa niyang
hindi dapat gawin ng batang katulad niya.
Isang araw, ang kanyang ina ay nagbayo ng palay. Si +ita ay nanood sa kanyang ina. Siyay
gutum na gutom sapagkat galing siya sa laruan. Nang mayroon ng isang salop ang nabayong
bigas, si +ita ay nagsimula nang kumain ng bigas. Ang nalagyan ng bigas ay malaki at may takip
na bilao. Binuksan niya at pumasok siya sa loob. Ngayon natakpan siya ng bilao. )indi nahalata
ng ina. Nang matapos na ang ina sa kanyang pagbabayo ay tinawag niya si +ita upang utusan
sa pagtatago ng binayo. )indi sumagot si +ita. )inanap ng ina sa lahat ng taguan, wala rin rin si
+ita roon.
Nang kanyang buhatin ang lalagyan ng bigas may lumabas na maliit na ibon galin sa loob.
Kumain ng bigas ang ibong iyon. Ang ibong iyon ay si +ita, ang tinatawag ngayong maya.
ANG ALAMAT NG MGA UNANG ALITAPTAP
Ang sabi ay tao lamang ang gumagamit ng apoy. Ang mga hayop daw ay hindi. Ito ay hindi totoo
sapagka.t ang mga alitaptap ay gumagamit din ng apoy. Alam mo ba kung bakit gumagamit ng
apoy ang mga alitaptap"
Noong unang panahon, ang mga alitaptap ay maliliit na kulisap lamang. Ang mga kulisap na iyon
ay walang dala-dalang apoy. Nguni.t ito ring mga kulisap na ito ang tinatawag natin ngayong
A#I/AP/AP. Bakit kaya sila ngayon ay may dal-dalang apoy na kikisap-kisap"
&aya rin ng mga alitaptap ngayon, ang mga kulisap noong unang panahon ay gabi lamang kung
lumipad. Naguni.t ayaw na ayaw nila ng mga gabing madilim. Ang ibig nila ay mga gabing
maliwanag ang buwan. Kapag madilim ang gabi ay nagtatago sila sa mga damo. Nagtatago sila
sa mga dahon at sa mga bulaklak. Sila ay takut na takot. Bakit kaya"
Isang gabing madilim, walang malamang pagtaguan ang mga kulisap na iyon. Nakakita sila ng
isang punong sampaguita. Ang ilan sa kanila ay nagkubli sa nga bukong bulaklak nito. %ayroon
namang nagkubli sa mga talulot.
0Bakit ba"0 ang tanong ng sampaguita. 0Bakit ba kayo nagtatago" Bakit ba kayo takot na takot"
Kayo ba ay natatakot sa dilim"0
0)indi kami sa dilim natatakot,0 ang sagot ng isang kulisap.
0At saan"0 ang tanong ng sampaguita.
0Sa mga kabag-kabag,0 ang sagot ng maraming kulisap.
0Bakit kayo natatakot sa mga kabag-kabag"0 ang tanong ng sampaguita. 0Inaano b akayo ng
mga kabag-kabag"0
0Kami.y kinakain nila,0 ang sabi ng mga kulisap. 0Kapag kami ay nakita nila ay hinuhuli kami at
iyon na ang katapusan ng aming buhay.0
0%asama naman ang ginagawa sa inyo ng mga kabag-kabag,0 ang wika ng sampaguita.
0Biruin mo, kay rami ng mga kabag-kabag,0 ang sabi ng isang kulisap. 0Kaya kami ay pakaunti
nang pakaunti.0
0%auubos nga kayo kung ganyan,0 ang wika ng sampaguita. Kaawaawa naman kayo.0
0)indi nga namin malaman kung ano ang aming gagawin,0 Ang wika ng mga kulisap.
01h, bakit kung maliwanag ang gabi ay hindi kayo nagkukubli sa aking ouno"0 ang tanong ng
sampaguita.
0Kung maliwanag ang buwan ay mahirap kaming mahuli ng mga kabag-kabag,0 ang sagot ng
isang kulisap.
0)indi makakita sa liwanag ang mga kabag-kabag, $h,0 ang dugtong ng isang kulisap.
0Sila ay nasisilaw sa liwanag,0 ang dugtong pang uli ng isang kulisap.
0&anoon pala. )indi pala makakita sa liwanag,0 ang sabi ng sampaguita. 0/uturuan ko kayo kung
ano and dapat ninyong gawin.0
0Ano ba" Ano ba ang dapat naming gawin"0 ang tanong ng bawa.t kulisap.
0Bawa.t isa sa inyo ay magdala ng apoy,0 ang sabi ng sampaguita. 0Pagkatapos ay magsabay-
sabay kayong lumabas. %atatakot sila sa inyo. )indi nila kayo malalapitan.0
0-o nga, siya nga,0 ang sabay-sabay na sabi ng ilang kulisap.
0%abuti nga, ano"0 ang sabi pa rin ng ibang kulisap.
&anoon na nga ang ginawa ng mga kulisap. Isang gabing madilim, ang bawa.t isa sa kanila ay
nagdala ng apoy, pagkatapos ay nagsabay-sabay silang lumabas. Naku( Para silang alipatong
lumilipad. )indi nga naman sila malapitan ng mga kabag-kabag.
Anong tuwa ng mga kulisap. #umipad sila nang paikut-ikot sa punong sampaguita.
0Salamat sa iyo, Sampaguita. Kami ngayon ay malaya na.0
%ula na noon tuwing lalabas ang mga kulisap pag madilim ang gabi nagdadala sila ng apoy. Ang
mga kulisap na iyon din ang tinatawag ngayong 0A#I/AP/AP.0