Pananampalataya At Mga Gawa

Mayroong pumupuna sa mga nagtuturo ng pagpapawalang-sala sa pamamagitan ng pananampalataya

lamang ( justification by faith alone ) na nagtuturo tayo umano ng antinomianismo [ anti = laban; nomos =
batas ] hindi na kailangang sumunod sa kautusan.
I. Ang sinasabi ng mga Reformed Confessions:
1689 Baptist Confession of Faith: Good works are only those which God has commanded in his holy
Word These good works, done in obedience to God's commandments, are the fruits and evidence of a true
and living faith [ Ang mabubuting mga gawa ay yaon lamang ipinag-utos ng Diyos sa Kanyang Banal
na Salita Ang mabubuting mga gawang ito, na ginawa bilang pagsunod sa mga utos ng Diyos, ay mga
bunga at ebidensya ng tunay at buhay na pananampalataya ] Chap. 16.1&2
Westminster Confession of Faith, 1648: These good works, done in obedience to Gods commands, are
the fruits and evidences of a true and living faith. [ Ang mabubuting gawang ito, na ginawa sa pagsunod sa
mga Utos ng Diyos, ay mga bunga at patotoo ng isang tunay at buhay na pananampalataya. ] Chap. 16.2
Heidelberg Catechism, 1573: Question 67. But does not this teaching make people careless and sinful?
Answer: No, for it is utterly impossible for one who is in union with Christ by true faith, and renewed by the
Holy Spirit, not to bring forth the fruits of gratitude. [ Q: Hindi kaya gawin ng doktrinang ito na maging
walang pakundangan at makasalanan ang mga tao? A: Hindi, sapagkat lubhang imposible na ang isang
kaisa ni Kristo sa pamamagitan ng tunay na pananampalataya, at binuhay ng Banal na Espiritu, na hindi
magbunga ng bunga ng pagpapasalamat. ] ( Matt.7:18; John 15:5 ).
II. Ang Itinuturo ng Bibliya sa Relasyon ng Pananampalataya at Mga Gawa:
Pinag-iiba ng Bibliya ang pananampalataya sa mga gawa kapag ipinapaliwanag ang paraan ng
pagpapawalang-sala, ngunit pinag-uugnay ang mga ito nang hindi maaaring maghiwalay kapag nagtuturo ng
pamumuhay ng mananampalataya.
Eph. 2:8-10 Sapagkat sa biyaya kayoy naligtas, sa pamamagitan ng pananampalataya at itoy
hindi galing sa inyo, ito ay kaloob ng Diyos hindi sa pamamagitan ng mga gawa, upang walang sinuman
ang magmalaki. Sapagkat tayoy Kanyang pinakamahusay na gawa, na nilalang kay Kristo Hesus para sa
mabubuting gawa, na inihanda ng Diyos noong una pa upang siya nating lakaran.
Iniligtas ng biyaya, sa pamamagitan ng pananampalataya, na walang mga gawa. Ngunit para sa anong
layunin? upang gumawa ng mabubuting gawa. Pamamanhik lang ba ito na ang kristyano ay
magpakaabala na gumawa ng mabubuting gawa? Hindi. Bagkus itoy pahayag na ang mabubuting gawa ay
hindi maiiwasan na makikita sa mananampalataya sapagkat ang mga itoy inihanda ng Diyos noong una
pa upang ating gawin.
Ang mga tunay na mananampalataya ay magbubunga ng mabubuting gawa sapagkat ito ang layunin ng
pagliligtas sa kanila: Sapagkat tayoy gawa ng Diyos, nilikha kay Kristo Hesus upang gumawa ng
mabubuting gawa
Ang katotohanang ito ang dahilan kung bakit ang mga Reformers ay gumawa ng isang motto: By faith
alone, but not by faith that is alone. [ Sa pamamagitan ng pananampalataya na nag-iisa, ngunit ang pananampalatayang iyon ay hindi nag-iisa. ] = Ang pananampalataya ay kakikitaan ng ebidensya: mga gawa.
Ilustrasyon: Kapag ang barko ay umaandar sa dagat, nag-iiwan ito ng bakas sa tubig ( wake ). Ang bakas na ito
ay hindi bahagi ng barko kundi itoy hindi maiiwasang resulta ng pag-andar ng barko. Ganito rin ang relasyon ng
pananampalataya at mga gawa. Kung kayat walang katuturan na magtanong ng: Paano kung ang isang
kristyano ay hindi gumagawa ng mabubuting gawa? Itoy parang pagtatanong ng: Paano kung ang isang
umaandar na barko ay walang bakas na naiiwan? Ang sagot dito ay: WALANG GANUNG BARKO.
Ganoon din ang sagot sa unang tanong: WALANG GANUNG KRISTYANO.
III. Ang Pinagkakamalang Pagtatalo ng Turo ni Pablo at Santiago:
Mayroong mga nagpapaliwanag na nagtatalo umano ang mga turo nina Pablo ( Rom. 4 ) at Santiago ( Jas.
2:14-25 ) tungkol sa pananampalataya at mga gawa: si Pablo umano ay nagtuturo ng kaligtasan sa
pamamagitan ng pananampalataya lamang, samantalang si Santiago ay nagtuturo daw ng pananampalataya at
mga gawa bilang paraan ng kaligtasan. Paano ipapaliwanag ito:

 James 2:26 Kung paanong ang katawan na walang espiritu ay patay, gayundin ang pananampalataya
na walang mga gawa ay patay.
Sa unang tingin ay parang nagtuturo ng pananampalataya + mga gawa = kaligtasan. Ngunit kung ganito
ang itinuturo ni Santiago ay may problema ang Bibliya: sinasalungat ni Santiago si Pablo at sinasalungat ni
Santiago ang sarili niya mismo, dahil
Sa Acts 15 ay isinalaysay ni Lukas ang paglutas ng mga apostol sa kontrobersiya tungkol sa gustong
gawin ng ilang mga Hudyo na pagtutuli sa mga Hentil na sumampalataya at ipailalim sa kanila sa Batas ni
Moises. Sinabi ni Pedro na hindi kailangan iyon. At sa v. 11, ang naging panghuling salita ng apostol ay:
Naniniwala tayo na tayoy naliligtas sa pamamagitan ng biyaya ng Panginoong Hesus, tulad din naman
nila. = ang kaligtasan ay sa pamamagitan ng biyaya at hindi sa pamamagitan ng mga gawa ( i.e. pagsunod
sa Batas ).
Pagkatapos ng ulat nina Bernabe at Pablo, nagsalita si Santiago at sinang-ayunan niya ang sinabi ni
Pedro. Sa v. 19 ay sinabi niya: Kayat ang hatol ko ay huwag nating pahirapan ang mga Hentil na
nagbabalik-loob sa Diyos. ; na ang ibig-sabihin ay huwag dagdagan ng mga alituntunin ang paraan ng
pagbabalik-loob sa Diyos; na ang kaligtasan ay hindi sa pamamagitan ng mga gawa, kundi sa pamamagitan
ng biyaya, gaya ng sinabi ni Pedro ( v. 11 ).
Ang susi sa kahulugan ng talata ay nasa v. 18: ipapakita ko sa pamamagitan ng aking mga gawa ang
aking pananampalataya. Itoy isang pansakaling sitwasyon ( hypothetical situation ) kung saan sinasabi
ng isang tao na siyay may pananampalataya ngunit hindi naman nakikita sa kanyang buhay = walang mga
gawa. Kaya ang sabi ni Santiago ay ipapakita niya ang katunayan ng kanyang pananampalataya sa
pamamagitan ng mga gawa.
Hindi nagtuturo ng pag-aaring ganap ( justification ) sa pamamagitan ng mga gawa si Santiago sa talatang
ito. Ang itinuturo niya ay: ang mabubuting gawa ay katibayan ng tunay na pananampalataya = ang tunay na
mananampalataya at ligtas na ay mayroong mabuting patotoo ng kanyang kaligtasan.
Sa Romans 4, ang itinuturo ni Pablo ay: ang pagpapawalang-sala o pag-aaring-ganap sa pamamagitan ng
pananampalataya at hindi sa pamamagitan ng mga gawa; samantalang sa James 2:14-25, ang itinuturo ni
Santiago ay: ang ebidensya ng tunay na pananampalataya ay ang mabubuting mga gawa; kung walang mga
gawa, walang tunay na pananampalataya ( = patay pa rin ang tao-- Eph. 2:1 )
Gaya ni Pablo ay ginamit din ni Santiago na halimbawa ang karanasan ni Abraham ( Jas. 2:21-23 ); ngunit
ang binanggit niyang pangyayari sa buhay ni Abraham ay iba kaysa sa binanggit ni Pablo sa Rom. 4:1-3.
Ang binabanggit ni Pablo na karanasan ni Abraham ay matatagpuan sa Gen. 15:4-6 kung saan
sumampalataya si Abraham sa pangako ng Diyos tungkol sa kanyang magiging anak, at ito ay ibinilang
na katuwiran sa kanya ( v. 6 ). Sa puntong ito na hindi pa isinilang si Isaac ay binilang na siyang
matuwid sa pamamagitan ng kanyang pananampalataya.
Samantalang ang binabanggit naman ni Santiago na karanasan ni Abraham ay matatagpuan sa Gen. 22:114, maraming taon na ang nakalipas matapos ang pangyayari sa Gen. 15 = binatilyo na si Isaac. Pagsubok
ito sa pananampalataya ni Abraham ( Gen. 22:1 ). At sa pamamagitan ng pagsubok ay napatunayang tunay
ang kanyang pananampalataya ( Jas. 2:22 ).
Ganito isinasa-buod ng The Evangelical Dictionary ang talata sa James 2:21-25: In James 2:21, 2425 its reference is to the proof of a mans acceptance with God that is given when his actions show he
had the kind of living, working faith to which God imputes righteousnessThe justification which
concerns James is not the believers original acceptance by God, but the subsequent vindication of his
profession of faith by his life. [ Sa Jas. 2:21, 24-25, ang tinutukoy nito ay ang katibayan ng pagtanggap ng Diyos sa
isang tao na ipinapalagay kapag ang kanyang mga gawa ay nagpapakita na siya ay mayroong buhay at gumaganang uri ng
pananampalataya kung saan ang Diyos ay nagbibilang ng katuwiranAng pag-aaring-ganap na nasa isip ni Santiago ay hindi
orihinal na pagtanggap ng Diyos, kundi ang sumusunod na katibayan ng kanyang pagpapahayag ng pananampalataya sa
pamamagitan ng kanyang pamumuhay. ]

KATURUAN: Ang tunay na pananampalataya ay laging magbubunga ng pagsunod at mabubuting gawa,

sapagkat ang mabubuting gawa ay ebidensya ng tunay na pananampalataya.