Andres Bonifacio

Katipunan

Noong 7 Hulyo 1892, isang araw pagkatapos ihayag ang pagpapatapon kay
Rizal, itinatag ni Bonifacio at ng iba pa ang Katipunan, o kapag binuo ay
Kataastaasang Kagalanggalangang Katipunan ng mga Anak ng Bayan. Ang
lihim na samahan ay naglalayon ng kasarinlan mula sa Espanya sa pamamagitan
ng armadong himagsikan.
Sa loob ng lipunan, nabuo ang pagkakaibigan nila Emilio Jacinto, na
naglingkod bilang kanyang tagapayo at katiwala, at bilang kasapi rin ng
Kataastaasang Lupon. Ginamit ni Bonifacio ang Kartilya ni Jacinto bilang
opisyal na panturo sa samahan bilang kapalit ng kanyang dekalogo, na ayon sa
kanya ay mababa kung ihahambing sa gawa ni Jacinto.
Ang mabilis na mga kilos ng Katipunan ang nagbigay ng hinala sa mga Kastila.
Noong unang bahagi ng 1896, ang mga intelehensiyang Kastila ay alam na
pagkakatatag ng lihim na samahan, at ang mga pinaghihinalaang mga kasapi ay
minatyagan at pinag-aaresto. Noong ika-3 ng Mayo, nagsagawa ng
pangkahatalang asemblea ng mga pinuno ng Katipunan sa Pasig, kung saan
pinagdebatehan nila kung kailan magsisimula ang paghihimagsik. Habang nais
ni Bonifacio na magsimula ang pag-aalsa sa lalong madaling panahon,
nagpahayag ng pagpapasubali si Emilio Aguinaldo ng Cavite dahil sa kawalan
ng mga armas. Ang napagkasunduan ay sumangguni muna kay Jos Rizal sa
Dapitan bago pasimulan ang kanilang mga kilos, kaya pinadala ni Bonifacio si
Pio Valenzuela kay Rizal, na salungat sa hindi pa handang pag-aaklas at
nagpayong magdagdag pa ng paghahanda.

Si Bonifacio bilang Unang Pangulo ng

Pilipinas
May ilang mga dalubhasa sa kasaysayan tulad nina Milagros
Guerrero, Emmanuel Encarnacin, at Ramn Villegas ang
nagtutulak na kilalanin si Bonifacio bilang unang Pangulo ng
Pilipinas kaysa kay Aguinaldo, ang opisyal na kinikilalang
pangulo. Ang paniniwalang ito ay nakabatay sa posisyon nitong
Supremo sa pamahalaang himagsikan ng Katipunan mula 18961897.
Ang paniniwalang ito ay nagbibigay diin na si Bonifacio ang
nagtatag ng pamahalaan sa pamamagitan ng Katipunan bago
pa nakabuo ng pamahalaang pinamunuan ni Aguinaldo sa
pamamagitan ng Kapulungan ng Tejeros. Isinulat ni Guerrero na
mayroong konsepto si Bonifacio na bansang Pilipinas na
tinawag na Haring Bayang Katagalugan, na pinalitan ni
Aguinaldo ng konseptong Filipinas

Dr.Jose rizal

Si Dr. Jos Protacio Rizal Mercado y Alonzo Realonda (19 Hunyo 1861 30
Disyembre 1896) ay isang Pilipinong bayani at isa sa pinakatanyag na
tagapagtaguyod ng pagbabago sa Pilipinas noong panahon ng pananakop ng
mga Kastila. Siya ang kinikilala bilang pinakamagaling na bayani at tinala
bilang isa sa mga pambansang bayani ng Pilipinas ng Lupon ng mga
Pambansang Bayani.
Pinanganak si Rizal sa isang mayamang angkan sa Calamba, Laguna at pampito
sa labing-isang anak ng mag-asawang Francisco Engracio Rizal Mercado y
Alejandro at Teodora Morales Alonzo Realonda y Quintos. Nag-aral siya sa
Ateneo Municipal de Manila, at nakakuha ng diploma sa Batsilyer ng Sining at
nag-aral ng medisina sa Pamantasan ng Santo Tomas sa Maynila. Ipinagpatuloy
niya ang kanyang pag-aaral sa Universidad Central de Madrid sa Madrid,
Espanya, at nakakuha ng Lisensiya sa Medisina, na nagbigay sa kanyan ng
karapatan sanayin ang medisina. Nag-aral din siya sa Pamantasan ng Paris at
Pamantasan ng Heidelberg.
Isang polimata si Rizal; maliban sa medisina, mahusay siya sa pagpinta,
pagguhit, paglilok at pag-ukit. Isa siyang makata, manunulat, at nobelista na ang
pinakatanyag sa kanyang mga gawa ay ang nobela ng Noli Me Tngere, at ang
kasunod nitong El filibusterismo. Isa ring poliglota si Rizal, na nakakaunawa ng
dalawampu't dalawang mga wika

Pag-aaral

Ang Ateneo Municipal de Manila ang unang paaralan sa Maynila na kaniyang

pinasukan noong ikadalawampu ng Enero 1872.Sa kaniyang pananatili sa
paaralang ito, natanggap niya ang lahat ng mga pangunahing medalya at notang
sobresaliente sa lahat ng aklat. Sa paaralan ding ito niya natanggap ang
kaniyang Batsilyer sa Sining na may notang sobresalyente kalakip ang
pinakamataas na karangalan.
Nang sumunod na taon, siya ay kumuha ng Pilosopiya at Panitikan sa
Unibersidad ng Santo Tomas. Sa Ateneo, kasabay niyang kinuha ang agham ng
Pagsasaka. Pagkaraan, kinuha niya ang kursong panggagamot sa nasabing
Pamantasan (Santo Tomas) pagkatapos mabatid na ang kaniyang ina ay
tinubuan ng katarata. Noong 5 Mayo 1882, nang dahil sa hindi na niya
matanggap ang tagibang at mapansuring pakikitungo ng mga paring Kastila sa
mga katutubong mag-aaral, nagtungo siya sa Espanya. Doo'y pumasok siya sa
Universidad Central de Madrid, kung saan, sa ikalawang taon ay natapos niya
ang karerang Medisina, bilang "sobresaliente" (napakahusay). Nang sumunod
na taon, nakamit niya ang titulo sa Pilosopiya-at-Titik. Naglakbay siya sa
Pransiya at nagpakadalubhasa sa paggamot ng sakit sa mata sa isang klinika
roon. Pagkatapos ay tumungo siya sa Heidelberg, Alemanya, kung saan natamo
pa ang isang titulo.
Sa taon din ng kaniyang pagtatapos ng Medisina, siya ay nag-aral ng wikang
Ingles, bilang karagdagan sa mga wikang kaniya nang nalalaman gaya ng
Pranses. Isang dalubwika si Rizal na nakaaalam ng Arabe, Katalan, Tsino,
Inggles, Pranses, Aleman, Griyego, Ebreo, Italyano, Hapon, Latin, Portuges,
Ruso, Sanskrit, Espanyol, Tagalog, at iba pang mga katutubong wika ng
Pilipinas.

PEOPLE POWER
Ang Himagsikan ng Lakas ng Bayan (Ingles: People Power Revolution), na
tinatawag ding Rebolusyon sa EDSA ng 1986 ay isang mapayapang
demonstrasyon na nagtagal ng apat na araw sa Pilipinas, mula Pebrero 22
hanggang Pebrero 25 ng taong iyon. Nag-ugat ang nasabing rebolusyon sa serye
ng mga kilos protesta ng mga tao laban sa diktaturyang pamumuno ni Ferdinand
Marcos, lalo na noong napaslang si Ninoy Aquino noong 1983. Maraming mga
tao ang nakilahok dito-mga sibilyan, militar at mga alagad ng simbahan tulad ni
Jaime Cardinal Sin. Nagdulot ito ng pagbagsak na pamahalaang diktatoryal ni
Pangulong Ferdinand Marcos at ang paghalili ni Corazon Aquino sa posisyong
nilisan ni Marcos. Naganap ang mga demonstrasyon sa Epifanio de los Santos
Avenue (EDSA), isang mahalagang daan sa Kalakhang Maynila.

DEATH MARCH
Ang Martsa ng Kamatayan sa Bataan (Ingles: ang Death March) ay ang
pagpapalakad sa mga sundalong Pilipino at Amerikano mula Mariveles, Bataan
hanggang San Fernando, Pampanga ng wala sa kanilang pinakain o pinainom,
kaya't ang iba sa kanila ay namatay sa daan. Walang awa silang pinagpapapalo
kapag nagpapahinga. Napilitan ang mga sundalong ito na inumin ang tubig sa
imburnal dahil sa matinding pagkauhaw at pagkagutom.
Ang mga sundalong bihag kasama na ang mga maysakit at sugatan ay may
bilang na 36,000. May limang libo ang mga namatay sa sakit, sugat o kaya'y
pinatay sa saksak ng bayonete habang lumalakad ng walang pahinga, pagkain,
at tubig. Marami sa kanila ang tumakas, ang mga nahuling tumakas ay

pinagbababaril. Ngunit may mga nabuhay parin pagkatapos pag-babarilin at sila

ay pumunta sa ibat-ibang lalawigan.
Sa ilalim ng init ng araw, gutom, kahinaan, at sakit na nadarama ng mga
sundalong USAFFE na kagagaling sa digmaan, sila ay pinagmartsa ng mga
malulupit na sundalong Hapones mula sa Mariveles, Bataan patungo sa kampo
ng San Fernando, Pampanga. Ang ganitong kalagayan ay hindi malilimutan ng
marami nating kababayan na nagpakita ng pagmamahal sa ating bayan.

Mga nagawa ni Cory Aquino sa bansa?

ngkaroon ng demokrasya sating bansa .
Pinalaya niya ang mga komunistang naghahasik ng lagim sa Pilipinas hanggang
ngayon.
Hindi niya ipinagpatuloy ang Bataan nuclear power plant baka kasi sumikat si
Marcos uli. Inilagay niya ang buong Pilipinas sa araw-araw na blackout na
siyang naging dahilan bakit ang Pilipinas ngayon ang may pinakamahal na
kuryente.
Ibinalik niya sa kanyang mga kaibigan at kamag-anak ang mga negosyong
ibenenta na nila.
Ibinigay din niya sa mga kaibigan niya ang mga kompanyang pag-aari na ng
gobyerno ng walang bayad.

Sumasamba din siya sa diosdiosang gawa ng mga tao.

Mga naitulong ni Joseph M. Ejercito

Estrada?
Sa kanyang pagsisilbi bilang pangulo sa unang termino, siya ang
pinakamaraming nagawang kalsada, tulay, eskuwela, gusali ng
gobyerno, sistemang irigasyon (kasabay ng pag-papakilala ng "Miracle
Rice"), at marami sa mga ito ay nananatiling nakatayo pa gaya ng San
Juanico Bridge sa gitna ng Samar at Leyte; ang Pan-Philippine Highway
mula Aparri hanggang Jolo; ang Cultural Center of the Philippines,
Philippine International Convention Center, Folk Arts Center at ang
Film Center sa Maynila; at pati na rin ang pagaayos ng Philippine
National Railways (PNR). Dagdag pa dito ang pinansyal at teknikal na
pagtulong sa mga magsasaka.