ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 – 11 – 2010

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

(Ἑβρ. θ΄ 1 – 7)

Ἀδελφοί, εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό

τε Ἅγιον κοσμικόν. Σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία

καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. Μετὰ δὲ τὸ

δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα

θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν

χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ

βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ

δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ

μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ

παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν

ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει

ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

(Λκ. ι΄ 38 – 42, ια΄ 27 – 28)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά· γυνὴ δέ τις

ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ

καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ

ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δέ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν·

ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε

διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεῖς δὲ εἶπεν

αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ
ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ

ἀφαιρεθήσεται ἀπ' αὐτῆς. Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά

τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά

σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ

ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

 ΤΑ ΕΙΣΟ∆ΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΦΟΡΜΗ ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ

π. Βασίλειος Ι. Καλλιακµάνης
α) Η εορτή των Εισοδίων της Θεοµήτορος στο ναό στηρίζεται στην παράδοση
των απόκρυφων διηγήσεων και ειδικότερα στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Οι από-
κρυφες αυτές διηγήσεις στόχευαν στη συµπλήρωση κενών που άφηναν τα κανονικά
ευαγγέλια και διασώθηκαν µέσω του εορτολογίου, της αγιογραφίας και της υµνολο-
γίας. Σύµφωνα µε τη σχετική διήγηση ο Ιωακείµ και η ΄Αννα µετά από θερµή προ-
σευχή στον Θεό απέκτησαν κόρη, την οποία ανέθρεψαν µε ιδιαίτερη προσοχή και
σύµφωνα µε το θέληµα του Θεού.
β) Μόλις συµπλήρωσε το τρίτον έτος της ηλικίας της µε τη συνοδεία λαµπα-
δηφόρων παρθένων την αφιέρωσαν στο Ναό. Στον πρόναο την υποδέχθηκε ο Αρχιε-
ρέας Ζαχαρίας και εισήγαγε το παιδί στα Άγια των Αγίων, πράγµα ανήκουστο για
τους ανθρώπους της Παλαιάς ∆ιαθήκης, αφού εκεί µπορούσε να εισέλθει µια φορά το
χρόνο µόνο ο αρχιερέας κατά την εορτή του εξιλασµού. Ο συγγραφέας της προς Εβ-
ραίους επιστολής περιγράφει µε λεπτοµέρειες τα µέρη αυτά του ναού, επισηµαίνο-
ντας ότι µε την έλευση και τη σταυρική θυσία του Χριστού καταργήθηκαν οι νοµικές
θυσίες και άλλες λατρευτικές διατάξεις.
γ) Στο Ναό η Παρθένος, όπου τρεφόταν από άγγελο Κυρίου, επιδόθηκε στην
προσευχή, τη µελέτη των Γραφών και την ιερά ησυχία. Έτσι κράτησε καθαρή την
καρδιά της, έγινε ακηλίδωτος καθρέπτης της θείας λαµπρότητας και φόρεσε τη ακτι-
νοβόλο στολή των αρετών. Κι όπως γράφεται στο συναξάρι, «τοποθετηµένη στα Άγια
των Αγίων, όπου φυλάσσονταν τα τεκµήρια της επαγγελίας του Θεού, η Παρθένος
αποκάλυπτε ότι τα σύµβολα και οι προτυπώσεις της Παλαιάς ∆ιαθήκης έπρεπε να
εκπληρωθούν στο πρόσωπό της.
δ) Η Παρθένος ήταν η σκηνή του Λόγου του Θεού, η Κιβωτός της Καινής
∆ιαθήκης, η Στάµνα µε το µάννα του ουρανού, η βλαστήσασα ράβδος του Ααρών, η
Πλάκα του Νόµου της χάριτος. Στο πρόσωπό της επαληθεύτηκαν οι προφητείες, διότι
η Παρθένος είναι η Κλίµαξ που ενώνει γη και ουρανό, την οποία είδε ο Ιακώβ, η
Στήλη νεφέλης που αποκαλύπτει τη δόξα του Θεού, η Κούφη νεφέλη του προφήτη
Ησαΐα, το αλατόµητο ΄Ορος του ∆ανιήλ, η κλειστή πύλη του Ιεζεκιήλ και η ζώσα
Πηγή που αναβλύζει τα ύδατα της αιώνιας ζωής».
 ε) Η παραπάνω συµβολική ορολογία έχει περιληφθεί στην υµνολογία της
σηµερινής εορτής, αλλά και γενικότερα στους ύµνους των θεοµητορικών εορτών και
των θεοτοκίων. Σχετικό είναι και το σηµερινό αποστολικό ανάγνωσµα (Εβρ. 9,1-7).
Προέρχεται από την προς Εβραίους επιστολή και περιγράφει τα δύο µέρη της σκηνής
του µαρτυρίου. Στο πρώτο, που ονοµάζονταν «άγια», υπήρχε η λυχνία, η τράπεζα και
οι άρτοι της προθέσεως. Πίσω από το δεύτερο καταπέτασµα ήταν το δεύτερο µέρος
της σκηνής, που λεγόταν «άγια αγίων». Εκεί υπήρχε το χρυσό θυσιαστήριο του
θυµιάµατος και η κιβωτός της διαθήκης, η οποία περιείχε χρυσή στάµνα µε το µάννα,
το ραβδί του Ααρών που βλάστησε θαυµατουργικά, και δύο πλάκες µε τις διατάξεις
της διαθήκης.
στ) Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι πολλά πράγµατα και ιερά σύµβολα
της Παλαιάς ∆ιαθήκης βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο πρόσωπο της Παρθένου.
Αλλά µε τη σηµερινή εορτή εγκαινιάζεται και νέα σχέση ανάµεσα στο Θεό και την
ανθρώπινη φύση. Γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαµάς για την Παναγία σε Οµιλία
του στην εορτή των Εισοδίων: «Αύτη εστάθη των προφητών η υπόθεσις, των απόστο-
λων η αρχή, των µαρτύρων το εδραίωµα, των διδασκάλων η κρηπίς, των επί γης
ανθρώπων η δόξα, των εν ουρανώ αγγέλων η τερπνότης, το εγκαλώπισµα πάσης της
κτίσεως· αύτη είναι η αρχή και ρίζα των απορρήτων αγαθών, και παντός αγίου κορυ-
φή και τελείωσις».
ζ) Και η τελείωση και ο αγιασµός επιτυγχάνονται µε την ενανθρώπηση του
Υιού και Λόγου του Θεού, στην οποία συνέβαλε η Παρθένος Μαρία ως εκπρόσωπος
της βούλησης του ανθρώπινου γένους. Κατεξοχήν πνευµατικό και ηθικό το µήνυµα
της σηµερινής εορτής. Υπενθυµίζει στους χριστιανούς γονείς την ευθύνη και υποχρέ-
ωση του «εκκλησιασµού» των παιδιών τους. Της µύησης των ιδίων και των οικογε-
νειών τους στα ευαγγελικά διδάγµατα της προσευχής, της εσωτερικής ησυχίας, της α-
γιότητας, της κοινωνίας µε τον Θεό και τους συνανθρώπους τους που κορυφώνεται
στη θεία κοινωνία. ΄Ετσι καλλιεργείται η κατεξοχήν ευαγγελική και χριστιανική
αρετή της αγάπης. ∆ιότι δεν αρκεί η εθιµική ένταξη των βρεφών στην εκκλησία µε το
βάπτισµα. Αν τα χαρίσµατα του µυστηρίου µείνουν ανενεργά, τότε αυτό γίνεται τύ-
πος χωρίς ουσία. Γι’ αυτό και η σηµερινή γιορτή µπορεί να αποτελέσει «αφορµή προς
εκκλησιασµόν» ολόκληρης της ζωής µας.