Przewodzenie ciepła przez ścianę płaską w warunkach stacjonarnych

Jednorodna, równoległa ściana płaska, jej rozmiary są duże.

Natężenie ciepła wynosi:

λ⋅S
( T1 − T2 ) = λ ⋅ S ∆T
•
Q=
δ δ
 ⋅τ
Q =Q [J]

•  J
gdzie: Q - natężenie przewodzenia ciepła W =  ;
 s
 W W 
λ - współczynnik przewodzenia charakterystyczny dla ścianki  = ;
 m ⋅ K m ⋅ deg 
S - powierzchnia ścianki; δ - grubość ścianki; T - temperatura zewnętrznej powierzchni
ścianki;
∆ T - różnica temperatur T1 i T2; τ - czas w którym przez ścianę płaską przekazaliśmy ilość
ciepła równą Q
Q λ
Strumień jednostkowy: q = = (t1 − t 2 ) [W/m2]
S δ

Przenikanie ciepła

Q = α1 S ( T1 − T2 ) = α 2 S (T3 − T4 )
λ
q = α1 (t1 − t 2 ) = (t 2 − t 3 ) = α 2 (t 3 − t 4 )
δ

 W  •  J
gdzie: α - współczynnik wnikania ciepła  2  ; Q - natężenie przewodzenia ciepła W = s 
 m deg 
;
S - powierzchnia ścianki; T - temperatura;

1 1 δ 1
Q = k ⋅ S ⋅ (T1 − T4 )......... ...... q = k (T1 − T4 )......... ..... R = = +∑ i +
k α1 i λi α2
 m 2 deg   W 
gdzie: R - opór termiczny   ; k- współczynnik przenikania ciepła  2 ;
 W   m deg 
 W 
α - współczynnik wnikania ciepła  2  ; δ - grubość ścianki; λ - współczynnik
 m deg 
 W W 
przewodzenia charakterystyczny dla ścianki  = 
 m ⋅ K m ⋅ deg 
Q  W 
Straty ciepła: q =  2 
S m 
W warunkach ustalonych- stacjonarnych obciążenie cieplne czyli q = const . W aparacie bez izolacji:

1
 Q J 
q = k ⋅ S ⋅ ∆T , gdzie q =  = W  to natężenie strumienia ciepła.
τ s 

 Wymienniki cieplne:
WYMIENNIK CIEPŁA PRZECIWPRĄDOWY:

W 
gdzie: W- równoważnik wody dla płynu gorącego  ;
deg 
W 
w- równoważnik wody dla płynu zimnego  ;
deg 

W = Qm ⋅ C w  
 ⇒ Q = Qm ⋅ C w ⋅ ∆ T = W ⋅ ∆ T
w = qm ⋅ C w 
gdzie: Qm - masowe natężenie przepływu Fm =Q m = ρ ⋅ w ⋅ S [ kg / s ] = const
gdzie: w - prędkość linowa; S - powierzchnia przekroju poprzecznego; ρ - gęstość;
 J 
Cw\- pojemność cieplna właściwa   ; ∆ T - różnica temperatur T1 i T2;
 kg ⋅ deg 

Strumień ciepła przy ochładzaniu/ogrzewaniu:

 = Q ⋅ C ⋅ ∆T .......... ..Q = M ⋅ C ⋅ ∆T
Q m w w

gdzie: M – masa; Cw – ciepło właściwe [J/kg*K]

Przemiana fazowa:
 =Q ⋅C
Q  .......... 
...... Q 
−Q 
−Q 
=0.......... ........ Q 
−Q 
−Q =0
p m cieczy strat pary cieply strat zimny

 =kS ∆Tsr ..........  =Qmalk C alk (T1 −T2 )......... 

Q strat .... Q wody ..... Q alk =Q mwody C wody (t 2 −t1 )

gdzie: C – ciepło parowania/kondensacji [J/kg], Qp – ciepło parowania [J/kg]

WYMIENNIK CIEPŁA WSPÓŁPRĄDOWY:

∆Tmax = T1 − t 2
∆Tmin = T2 − t1

2
 ∆t max − ∆t min
∆t śr =
Średnia napędowa różnica temperatur: ∆t
2,3 log max
∆t min
∆t max ∆t max + ∆t min
gdy < 2 wtedy stosujemy średnią arytmetyczną: ∆t śr =
∆t min 2

W przypadku wymienników cieplnych stosujemy wzór: Q = K ⋅ S ⋅ ∆t śr gdzie ∆ tśr jest średnią

napędową różnicą temperatur.

 Suszenie:

gdzie: Q - natężenie przepływu ciepła do materiału suszonego;

1
 - natężenie przepływu ciepła unoszonego od materiału z wilgocią;
Q 2

M - natężenie przepływu wilgoci uchodzącej z materiału suszonego;

Ciepło wnika od czynnika suszonego do wilgoci zawartej w materiale zgodnie z równaniem:

 = α ⋅ S (T −T )
Q1 1 2 [ J / s =W ]
 W 
gdzie: α - współczynnik wnikania ciepła  2  ; S- powierzchnia ścianki; T1- temperatura
 m deg 
czynnika suszącego; T2- temperatura wilgoci zawartej w materiale suszonym;

Ciecz odparowuje z natężeniem:

 = K ⋅ S ⋅( p − p )
M 1 2 [ kg / s ]
gdzie: K - współczynnik przenikania masy; S - powierzchnia ścianki;
p1- ciśnienie cząstkowe pary nad cieczą w temperaturze T1;
p2- ciśnienie cząstkowe pary w czynniku suszącym;

Ilość ciepła wniesiona do czynnika suszącego przez wilgoć jest równa energii zurzytej na
odparowanie:
 =M
Q 2
 ⋅h = K ⋅h ⋅ S ⋅( p − p )
1 2 [ J / s =W ]
gdzie: h- ciepło parowania wody [ J / kg ]
α (T1 − T2 ) = K ⋅ h ⋅ ( p1 − p 2 )
Temperatura mokrego termometru (Tm) jest to temperatura do jakiej może się ochłodzić powietrze w
wyniku adiabatycznego nawilżania osiągając stan całkowitego wysycenia. Nazywana również graniczną
temperaturą chłodzenia wody, jest temperaturą wskazywaną przez zwilżony wodą termometr, znajdujący się w
strumieniu powietrza wilgotnego. Temperatura termometru mokrego dla danego powietrza wilgotnego
znajduje się na przecięciu jego izentaply h = idem z krzywą nasycenia φ = 100%

Q 1 = Q 2 ⇒ α ⋅ ( T1 − Tm ) = h ⋅ K ⋅ ( p1 − p 2 )
TEMPERATURA PUNKTU ROSY - jest temperaturą powietrza wilgotnego, do której można je schłodzić
bez wydzielenia się z niego wilgoci, czyli do uzyskania przez to powietrze stanu nasycenia. Jest to temperatura,
w której przy danym składzie gazu lub mieszaniny gazów i ustalonym ciśnieniu może rozpocząć się proces

3
skraplania gazu lub wybranego składnika mieszaniny gazu. Punkt rosy leży na przecięciu danej izohigry x =
idem z krzywa nasycenia φ = 100%
Suszenie zachodzi do momentu w którym: p1 > p 2 , gdy oba ciśnienia cząstkowe się zrównają,
suszenie ustaje.

ρ p
Wilgotność względna: ϕ= =
ρn pn

gdzie: ϕ - wilgotność względna [%];

ρ n - gęstość pary nasyconej; ρ - gęstość pary w warunkach pomiarowych;
pn - prężność pary nasyconej; p - prężność pary w warunkach pomiarowych;

G ρ
Bezwzględna zawartość wilgoci: X = = [ kg / kg ]
G PS ρ PS

gdzie: X - parametr zawartości wilgoci;

GPS - masa bezwzględnie suchego powietrza w danych warunkach; G - masa pary wodnej;
ρ PS - gęstość suchego powietrza w danych warunkach; ρ - gęstość pary wodnej;

m H 2O ϕ ⋅ pn p cz
X = = 0,662
m powietrza p − ϕ ⋅ p n p − p cz
gdzie: p – ciśnienie atmosferyczne

Entalpia suchego/wilgotnego powietrza:

H = C PS ⋅ T + C ⋅ T ⋅ X + h ⋅ X [ J / kg ]

 J 
gdzie: CPS - ciepło właściwe powietrza suchego  ;
 kg ⋅ deg 
 J 
C - ciepło właściwe pary wodnej   ; T - temperatura powietrza; X - parametr
 kg ⋅ deg 
zawartości wilgoci; h - ciepło parowania (entalpia) wody [ J / kg ] .

Ilość wilgoci jaką można odparować:

α1 − α 2
m w = m p ⋅ ( X 2 − X 1 ) = m1
100 − α 2
gdzie: mw – masa wilgoci; mp – masa powietrza; α – wilgotność materiału w % przed i po;
m1 – masa materiału do suszenia.

Natężenia:
 =G
G  +W  (1 −W ) = G
 .......... ..... m = m + m .......... ......... G  (1 −W )
1 2 1 2 w 1 1 2 2

gdzie: G1/2 – natężenia masowe materiału wilgotnego/po wysuszeniu;

W – natężenie masowe wilgoci;

X =M
M  X +W
2 1

gdzie: M – natężenie masowe suchego powietrza; X1 – wilgoć wchodząca do suszarki (bezwzględna).

Zużycie właściwe powietrza/1 kg wilgoci:

4
 M 1
L= =
W X 2 − X1
Q
Moc Q = , gdzie t – czas [s], jedn. J/s = W.
t
 Wykres Ramzina-Moliera:

Z wykresu można odczytać:

H- entalpia suchego powietrza;

T- temperatura;
pcz- cząstkowa prężność pary;
ϕ - wilgotność względna;
X- parametr zawartości wilgoci;
Tr- temperatura rosy;
Tm- temperatura mokrego
termometru.

 Jednostki
Dżul - 1 J = N · m = W · s = kg/m2s
Wat – 1 W = J/s = kg*m2/s3
Kaloria - 1 cal = 4,184 J
Kilowatogodzina - 1 kWh = 1*1000*W*60*60*s = 3 600 000 Ws = 3 600 000 J = 3,6 MJ