Paalam sa Pagkabata

Pagkabata.
Hindi ba't ang ating kabataan ay isa sa pinakamaligayang bahagi ng ating buhay?
Lubos nga tayong natutuwa kapag nakakakita tayo ng mga bagay na nagpapapaalala
sa atin ng mga ginagawa natin noong tayo ay bata pa. Hindi natin namamalayan,
napapangiti na pala tayo habang nagbabalik-tanaw.
Masarap maging bata. Yung tipong wala kang iisiping mabigat na problema; Yung hindi
mo aalalahanin na may babayarang kuryente, tubig, at telepono; Yung tipong hindi
sumasakit ang ulo mo sa mga deadline ng mga projects, reports, thesis, at term paper
na kagaya nito. Ang saya, 'di ba?
Kapag bata ka kasi, simple lang ang buhay mo dahil simple lang naman din ang
konsepto mo ukol sa mga bagay-bagay sa paligid. Malaya kang maglaro, malaya kang
magkamali, malaya kang magsaya dahil malaya ka sa responsibilidad.
Masarap talagang maging bata. Marami nga sa atin ang gustong bumalik sa atin-ating
kabataan. Ngunit hindi na puwede dahil magiging labag ito sa itinakdang sikolo ng
buhay.
Masasabing masuwerte ka kapag nasulit mo ang iyong kabataan. Dapat mo pa nga
itong ipagpasalamat dahil mayroong mga ibang tao na hindi nakaranas ng kasiyahan sa
kanilang kamusmusan. At ang isang halimbawa ay ang batang si Celso.

Ang "Paalam sa Pagkabata" ay isang maikling kwentong salin ni Nazareno D. Bas sa

"Panamilit sa Kabantanon" ni Santiago Pepito. Ito ay isang halimbawa ng kwentong
pangkatauhan dahil napopokus dito ang interes, katauhan, at damdamin ng
pangunahing karakter na si Celso.

Sa kwentong ito ay inilalarawan din ang mga mahahalagang pangyayari na nagdulot ng

malaking epekto sa buhay ni Celso. Ang mga pangyayaring ito ang naging dahilan ng
pagkawala ng kabataan ng ating protagonista. Kaya sa aking palagay, mauuri rin natin
ang kwentong ito bilang isang kwento ng madulang pangyayari o kwentong
makabanghay.
Kaugnayan sa May-akda
Si Santiago Pepito ang orihinal na lumikha sa maikling kwentong ito. Siya ay tubong
Sugod, Cebu kaya marahil ay madalas niyang inilalarawan sa kanyang mga akda ang
buhay sa tabi ng dagat na kinalakihan niya.
Si Pepito ay isang kilalang manunulat. Ngunit ang kalimitan niyang gamit sa pagsusulat
ay ang diyalektong Sebuanong Bisaya. Kaya upang maintindihan ng mas nakararamit at
upang maipakalat na rin ang panitikang Cebuano, naisipan ni Nazareno D. Bas na isalin
sa Tagalog ang orihinal na akda ni Pepito.
Si Bas ay isa ring manunulat mula sa Cebu.

Pagsusuri ng Iba
Maraming tao ang nagbibigay papuri sa "Paalam sa Pagkabata". Ayon nga kay Tracy
Guevarra, "Magandang kwento. Nagamit dito ang mga elemento ng kwento sa
kakaibang paraan. Malalim ang mga simbolong ginamit. At ang mga pangyayari ay 'di
tahasang binanggit."
Sa modyul naman na ginawa ni Karmela Lopez, makikita ang mga katagang ito:
"Mayroon ka bang karanasang noong bata ka pa na 'di mo malilimutan? Sino ba sa
nanay at tatay mo ang mahigpit? Marahil may maselang dahilan -- ito ang paksa ng
"Paalam sa Pagkabata" na sinulat ni Nazareno D. Bas. Maiibigan mo ito sapagkat
masasabi mong higit kang mapalad kaysa sa pangunahing tauhan."
Nabanggit ko kanina ang pangalan na Celso. Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang
totong nangyari sa kwento? Bakit "Paalam sa Pagkabata" ang pamagat nito?
Halina't simulan na nating siyasatin ang maikling kwento na ito.

II. PAGSUSURI NG NILALAMAN

Paksang Diwa

Sa aking palagay, ang tema ng maikling kwentong ito ay "Walang lihim na hindi
nabubunyag".

Sinasabing ang katotohanan ay siyang magpapalaya sa kaisipan ng isang tao. At ang

tao na pinagkaitan ng katotohanan ay nababalot sa lungkot, galit, pangamba, at
kalituhan.

Sa kwentong ito, naipakita ang di-sadyang pagkatuklas ng pangunahing karakter sa

kanyang tunay na pagkatao. Dahil na rin siguro sa daloy ng tadhanan at unti-unting
pagkamulat ng kamalayan ni Celso ay nadiskubre niya na hindi pala siya tunay na anak
ng kanyang kinikilalang ama. Oo, hindi totoong anak ni Tomas si Celso. Ang totoong
ama ng bata ay walang iba kundi ang lalaking nasa bahay-pawid.

Ano mang pilit na paghihigpit at pagtatago ng katotohanan ng mag-asawang Tomas at

Isidra, hindi pa rin nila napigilan ang pagkadiskubre ni Celso sa lihim sa likod ng tunay
niyang pagkatao.

Kumbaga sa madaling salita, kahit anong pagtatago, kasinungalingan,

pagpapapanggap, at pagliligaw ang gawin upang lunurin ang ating mga sikreto, darating
at darating pa rin ang araw na ito'y lulutang pa rin.
Mas mabuti na sana na ihayag natin ang atin lihim, kanais-nais man ito o hindi. Dahil
kung ating iisipin, mas malaki ang nagiging epekto sa ating katauhan ang ipinagkait
katotohanan.

Walang magandang idudulot ang pagsusugal kailan man