Die 11 octobris

Sancti Ioannis XXIII, papae

Memoria
Angelus Iosephus Roncalli in vico Sotto il Monte in provincia Bergomensi in Italia anno 1881 ortus est.
Undecim annos natus Seminarium dioecesanum ingressus est et studia dein apud Pontificium Seminarium
Romanum perfecit. Anno 1904 presbyter ordinatus est et Secretarii Episcopi Bergomensis officiis functus.
Anno 1921, ministerium apud Apostolicam Sedem inivit uti Praeses Consilii centralis pro Italia Pontificii
Operis de Propaganda Fide; anno 1925, Visitator Apostolicus ac deinde Delegatus Apostolicus in Bulgaria
fuit et, anno 1935, in Turcia et Graecia; anno 1944, Apostolicus Nuntius in Gallia nominatus est. Anno
1953, Cardinalis creatus est et Patriarcha Venetiarum exinde factus. Anno 1958, Summus Pontifex evectus
est: in Pontificatu suo Synodum Romanam convocavit, Commissionem pro Codicis Iuris Canonici
recognitione instituit et Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum indixit. Romae vesperi diei 3 Iunii
1963 obiit.
De Communi pastorum: pro papa.
Ad Officium lectionis
Lectio altera
Ex allocutinibus sancti Ionnis XXIII, papae. (In sollemnem Concilii Oecumenici Vaticani II
inaugurationem, die 11 octobris 1962: AAS 54 [1962], 786-787. 792-793)
Ecclesia amantissima omnium mater
Gaudet Mater Ecclsia quod, singulri Divnae Providntiae mnere, optatssimus iam dies illxit,
quo, uspice Depara Vrgine, cuius matrna dgnitas hdie festo ritu reclitur, hic ad Beti Petri seplcrum
Conclium Oecumnicum Vaticnum Secndum sollmniter intium capit.
Gravssimae sane res et quaestines ab humno gnere dissolvndae, post vignti fere sacula non
mutntur; tenim Christus Iesus semper mdium quasi locum tenet histriae et vitae: hmines aut ipsi
ipsisque Ecclsiae adharent, atque deo lucis, suavittis, recti rdinis pacsque bonis fruntur; aut sine
ipso vivunt vel contra ipsum agunt et conslto extra Ecclsiam commorntur, quo fit ut confsio inter eos
habetur, mtuae ratines sperae efficintur, cruentrum bellrum impndeat perculum.
Inente Conclio Oecumnico Vaticno Secndo, manifsto ut lias numquam patet, verittem
Dmini in aetrnum manre. Squidem, dum aetas aetti succdit, incrtas crnimus hminum opinatines
lias lias excpere atque enascntes errres saepe cito velut nbulam sole deplsam evanscere.
Quibus errribus Ecclsia nullo non tmpore bstitit, eos saepe etiam damnvit, et quidem
severitte firmssima. Ad praesens tempus quod ttinet, Christi Sponsae placet misericrdiae medicnam
adhibre, ptius quam severittis arma suscpere; magis quam damnndo, suae doctrnae vim ubrius
explicndo putat hodirnis necessittibus esse consulndum. Non quod desint fallces doctrnae,
opinatines, percula praecavnda atque dissipnda; sed quia haec mnia tam aprte pugnant cum rectis
honesttis princpiis, ac tam exitiles peperre fructus, ut hdie hmines per se ipsi ea damnre incpere

videntur, ac nomintim illas vivndi formas, quae Deum eisque leges posthbeant, nmiam in tchnicae
artis progrssibus psitam confidntiam, prosperittem nice vitae cmmodis innxam. Ipsi magis
magsque norunt, humnae persnae dignittem eisque cngruam perfectinem negtium esse magni
momnti et ad expedindum perrduum. Quod autem mxime nterest, idem experindo tandem
didicrunt, extrnam vim liis impsitam, armrum potntiam, polticum domintum mnime satis esse,
ad gravssimas, quae eos angunt, quaestines felciter dissolvndas.
Hisce in rerum adinctis, Cathlica Ecclsia, dum per Oecumnicum hoc Conclium religisae
verittis facem attllit, amantssimam mnium matrem se vult praebre, bengnam, patintem, atque erga
flios a se seinctos misericrdia ac bonitte permtam humno gneri, tot difficulttibus labornti, ipsa,
ut olim Petrus msero illi qui ab eo stipem rogverat, dicit: Argntum et aurum non est mihi: quod autem
hbeo hoc tibi do; in nmine Iesu Christi Nazarni surge et mbula. Sclicet nostrrum tmporum
homnibus Ecclsia non cadcas prrigit divtias, neque beatittem dumtxat terrnam pollictur; sed
suprnae grtiae bona imprtit, quae cum hmines ad filirum Dei dignittem rigant, tam vlido praesdio
et adiumnto sunt ad humanirem efficindam erum vitam; uberiris doctrnae suae fontes perit, qua
hmines luce Christi collustrti pnitus intellgere valent, quid ipsi revra sint, qua dignitte excllant,
quem finem prsequi dbeant; per flios dnique suos ubque christinae carittis sptia diltat, qua ad
dissensinum smina evellnda nihil est ptius et ad provehndam concrdiam, iustam pacem
fraternmque mnium unittem nihil est efficcius.
Responsorium

Cf. Mt 16, 18; Ps 47 (48), 9

R. Dixit Iesus Simni: Dico tibi quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificbo Ecclsiam meam,
* Et portae nferi non praevalbunt advrsus eam.
V. Deus fundvit eam in aetrnum. * Et portae.
Oratio
Omnpotens sempitrne Deus,
qui per orbem terrrum in beto Ionne, papa,
Christi boni pastris vivum effulgre fecsti exmplum,
concde nobis, quasumus, ut, eius intercessine,
abundntiam christinae carittis laetnter effndere valemus.
Per Dminum.

Die 11 octobris
Sancti Ioannis XXIII, papae
Memoria
De Communi pastorum: pro papa.
Collecta
Omnpotens sempitrne Deus,
qui per orbem terrrum in beto Ionne, papa,
Christi boni pastris vivum effulgre fecsti exmplum,
concde nobis, quasumus, ut, eius intercessine,
abundntiam christinae carittis laetnter effndere valemus.
Per Dminum.