[Από την ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ: ... Για τη χάραξη των σχεδίων των 10 λευκών Αττικών ληκύθων του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, αυτού του μοναδικού στο είδος του έργο, ο ίδιος ο Κεφαλληνός είχε γράψει: .... Το μόνο χαρακτικό μέσο που θα απέδιδε με ακρίβεια το παιγνίδι της γραμμής και την ποικιλία του χρώματος και του τόνου είταν η χαλκογραφία: το ακουαφόρτε στα ρηχά, το καλέμι στα δυνατά. [....] Με την ακουατίντα ζητήσαμε έπειτα ν' αποδώσουμε το διάχυτο της πατίνας και την θαμπάδα από τη σκόνη του καιρού. Για τα χρώματα, τέλος, προτιμήσαμε την ξυλογραφία: τόσες πλάκες όσα τα χρώματα. [....] Η χάραξη των "ληκύθων" κράτησε τρία κάποια χρόνια. Ο χρόνος υπήρξε πάντοτε παράγων τελειότητος, τουλάχιστο για τα έργα της τέχνης μας. Η καλή εκτέλεση δεν ανέχεται καμία οικονομία. Αντιθέτως, απαιτεί ολοκληρωτικήν αφοσίωση, για να μην πούμε αληθινή αυτοθυσία. .... ]
[Από την ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ: ... Για τη χάραξη των σχεδίων των 10 λευκών Αττικών ληκύθων του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, αυτού του μοναδικού στο είδος του έργο, ο ίδιος ο Κεφαλληνός είχε γράψει: .... Το μόνο χαρακτικό μέσο που θα απέδιδε με ακρίβεια το παιγνίδι της γραμμής και την ποικιλία του χρώματος και του τόνου είταν η χαλκογραφία: το ακουαφόρτε στα ρηχά, το καλέμι στα δυνατά. [....] Με την ακουατίντα ζητήσαμε έπειτα ν' αποδώσουμε το διάχυτο της πατίνας και την θαμπάδα από τη σκόνη του καιρού. Για τα χρώματα, τέλος, προτιμήσαμε την ξυλογραφία: τόσες πλάκες όσα τα χρώματα. [....] Η χάραξη των "ληκύθων" κράτησε τρία κάποια χρόνια. Ο χρόνος υπήρξε πάντοτε παράγων τελειότητος, τουλάχιστο για τα έργα της τέχνης μας. Η καλή εκτέλεση δεν ανέχεται καμία οικονομία. Αντιθέτως, απαιτεί ολοκληρωτικήν αφοσίωση, για να μην πούμε αληθινή αυτοθυσία. .... ]
[Από την ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ: ... Για τη χάραξη των σχεδίων των 10 λευκών Αττικών ληκύθων του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, αυτού του μοναδικού στο είδος του έργο, ο ίδιος ο Κεφαλληνός είχε γράψει: .... Το μόνο χαρακτικό μέσο που θα απέδιδε με ακρίβεια το παιγνίδι της γραμμής και την ποικιλία του χρώματος και του τόνου είταν η χαλκογραφία: το ακουαφόρτε στα ρηχά, το καλέμι στα δυνατά. [....] Με την ακουατίντα ζητήσαμε έπειτα ν' αποδώσουμε το διάχυτο της πατίνας και την θαμπάδα από τη σκόνη του καιρού. Για τα χρώματα, τέλος, προτιμήσαμε την ξυλογραφία: τόσες πλάκες όσα τα χρώματα. [....] Η χάραξη των "ληκύθων" κράτησε τρία κάποια χρόνια. Ο χρόνος υπήρξε πάντοτε παράγων τελειότητος, τουλάχιστο για τα έργα της τέχνης μας. Η καλή εκτέλεση δεν ανέχεται καμία οικονομία. Αντιθέτως, απαιτεί ολοκληρωτικήν αφοσίωση, για να μην πούμε αληθινή αυτοθυσία. .... ]