Professional Documents
Culture Documents
ΗΝΥΣΗ ΓΙΑ
Α ΕΣΧΑΤΗ
Η ΠΡΟΔΟΣ
ΣΙΑ κατά τω
ων βουλευττών του Ελλληνικού
Κοιννοβουλίου
Είνα
αι γνωστό πως από την Κυβέρνηση
η είχε ανακοοινωθεί ότι ο Πρόεδροςς της
Δημ
μοκρατίας θα
α εκδώσει ττα σχετικά Π
Προεδρικά Διατάγματα
Δ (ΠΔ) για τη
ην εφαρμογγή της
συμφωνίας με ττο ΔΝΤ (ν.33845/2010) μέχρι
μ την 155-06-2010. Ό
Όμως χθες ανακοινώθη
ηκε
και ππάλι από τη
ην Κυβέρνησ
ση πως η έκκδοση αυτώνν των προεδδρικών διατταγμάτων
αναβ
βάλλεται...!
ΚΑΤ
ΤΑΤΕΘΗ Μ
ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΕΣΧΑ
ΑΤΗ ΠΡΟΔ
ΔΟΣΙΑ.
Aκοολουθεί ολόόκληρη η μή
ήνυση, ωσττόσο ενημερ
ρώνω εκ τω
ων προτέρω
ων πως κρίννεται
σημ
μαντική η σ
συμμετοχή μ
μας με επισ
στολές προςς τον Πρόεδ
δρο της Ελλληνικής
Δημ
μοκρατίας σ
στη διεύθυννση http://w dency.gr/coontact.htm ((αυτόματο e-
www.presid
maiil), ή pressooffice@pressidency.gr ζζητώντας ττου να μην εεκδώσει τα
α Προεδρικά
ά
Διαττάγματα γιια την εφαρ
ρμογή του Π ύ νόμου ν.38845/06-05-22010 με το ΔΝΤ,
Προδοτικού
μέχρ
ρι να κριθεί η μήνυση για Εσχάττη Προδοσία από τη Δικαιοσύνη.
ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ
ΤΟΥ ΔΝΤ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (άρθρο 41 Συντ.).
Κε Εισαγγελέα
Σύμφωνα με το άρθρο 62 εδ.4 «(για την δίωξη) άδεια δεν απαιτείται (από την Βουλή) δια
τα επ` αυτοφώρω κακουργήματα των βουλευτών)
α) Την Ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος του Ατόμου να προστατεύει δια νόμου
τα Ατομικά του Δικαιώματα από τον Δημόσιο έλεγχο και εξουσία της πολιτείας,
β) Τον, δια των νόμων που το άτομο ως πολίτης ψηφίζει, Ελεύθερο καθορισμό και
απεριόριστη άσκηση των Πολιτικών του δικαιωμάτων ως Πολίτου μιας
Συντεταγμένης Πολιτείας.
Άρθρο 2. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του Ανθρώπου αποτελούν την
πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
Άρθρο 5.
2. Πάντες απολαύουν απολύτου προστασίας της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας
των…,
Άρθρο 20. Έκαστος δικαιούται εις παροχήν εννόμου προστασίας υπό των δικαστηρίων
και δύναται να αναπτύξει ενώπιον τούτων τας απόψεις του περί των δικαιωμάτων ή
συμφερόντων του, ως ο νόμος ορίζει.
Άρθρο 25.
Άρθρο 26.
1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται υπό της Βουλής και του Προέδρου της
Δημοκρατίας,
2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας και της
Κυβερνήσεως 3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται υπό των δικαστηρίων, αι αποφάσεις δε
αυτών εκτελούνται εν ονόματι του Ελληνικού Λαού.
Άρθρο 27.
1. Ουδεμία μεταβολή των ορίων της Επικρατείας δύναται να γίνει άνευ νόμου
ψηφιζομένου δια της απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών.
Άρθρο 28 παρ. 3. Η Ελλάς προέρχεται ελευθέρως δια νόμου ψηφιζομένου υπό της
απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, εις περιορισμούς εις την
άσκησιν της Εθνικής Κυριαρχίας, εφ όσον τούτο υπαγορεύεται εκ σπουδαίου
εθνικού συμφέροντος, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τας βάσεις του
δημοκρατικού πολιτεύματος, γίνεται δε βάσει των αρχών της ισότητας και υπό τον
όρο της αμοιβαιότητας.
Σχετικά είναι επίσης τα άρθρα 41, 52, 60 παρ.1, 62 εδ. 4, 73 παρ.1,2, 120.
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση της παρούσας μήνυσής μου, η Ελληνική Κυβέρνηση
με τον ν.3845/2010 παρεχώρησε την Εθνική μας Κυριαρχία σε ξένες Δυνάμεις (ήτοι
την Ευρωπαική Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), με την παραχώρηση
σε αυτούς το δικαίωμα και την εξουσία να μας επιβάλλουν αυτοί το περιεχόμενο
νόμων, που καθορίζουν την βιολογική αλλά και ποιοτική ζωή όλως ων Ελλήνων κι
εμείς απλά και δουλικά να διεκπεραιώνουμε διαδικαστικά την διαδικασία ψήφισής
των στην Ελληνική Βουλή. Η παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες
δυνάμεις με τον παραπάνω τρόπο συνιστά ανέγκλητα, κατάλυση του Δημοκρατικού μας
Πολιτεύματος (άρθρο 1 του Συντάγματος). Οι βουλευτές είναι εξουσιοδοτημένοι να
ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- μόνο
στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την εκπεφρασμένη βούληση του
Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής αυτής από τους Βουλευτές,
όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά Κατάλυση του Συντάγματος κι
Εσχάτη Προδοσία.
Κατά συνέπεια, Κυβέρνηση, Βουλή (κι ελπίζω όχι ο Πρόεδρος Δημοκρατίας τελικά),
παραχωρώντας την Εθνική μας Κυριαρχία και μάλιστα χωρίς τον όρο της
αμοιβαίας παραχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας στον αποδέκτη της δικής μας,
ανεξάρτητα από τον λόγο της παραχώρησης αυτής, διαπράττουν Εθνική Προδοσία.
Ακριβώς όμως αυτό έγινε από την παρούσα Κυβέρνηση και την Βουλή των Ελλήνων (κι
ελπίζω όχι και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) ενεργητικά και από την
Στρατιωτική Ηγεσία εκ παραλείψεως. Συγκεκριμένα, οι παραπάνω κρατικοί
αξιωματούχοι παρεχώρησαν εν λευκώ! την νομοθετική εξουσία –και συνεπώς την
Εθνική μας Κυριαρχία- στους ηγέτες των υπολοίπων 26 κρατών που συναποτελούν
τη Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο είναι
θεσμός που δεν ανήκει καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να μας υποδείξουν αυτοί το
περιεχόμενο των νόμων που εμείς καλούμαστε –και το κάναμε- υποχρεωτικά και
υποτιμητικά να το ψηφίσουμε απλά διεκπεραιωτικά και δήθεν ελεύθερα!
Δεν θα αναλύσω στο σημείο αυτό το (αβάσιμο και αίολο σε κάθε περίπτωση)
περιεχόμενο του προβαλλομένου λόγου, που οι παραπάνω κρατικοί αξιωματούχοι
προβάλλουν δημοσίως για την παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες
δυνάμεις με τον παραπάνω τρόπο, διότι –σύμφωνα με τα όσα προείπα και με το άρθρο
28 του Συντάγματος- ουδείς λόγος δικαιολογεί την παραχώρηση της Εθνικής μας
Κυριαρχίας με την μορφή της κατάλυσης του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος,
ήτοι της παραχώρησης της εξουσίας σε άλλες δυνάμεις να επιβάλλουν το
περιεχόμενο νόμων που αφορούν την ζωή των Ελλήνων! και μάλιστα χωρίς να
ικανοποιείται εισέτι ο αναγκαστικός όρος της αμοιβαιότητας (*), τους οποίους (νόμους)
οι έλληνες βουλευτές σε μια παρωδία δημοκρατικής ψηφοφορίας στην Βουλή, δουλικά
και διεκπεραιωτικά τους ψηφίζουν, ενεργούντες ως πειθήνια διεκπεραιωτικά όργανα
της βούλησης και του συμφέροντος ξένων δυνάμεων.
(*) δηλ. την αμοιβαία και ισότιμη παραχώρηση και της Εθνικής Κυριαρχίας του
αντισυμβαλλομένου Κράτους
Είμαστε υπό επιτήρηση. Είμαστε υπό κηδεμονία, για να το πούμε ακόμα πιο βαριά, για
να είμαστε ειλικρινείς. Και θέλουμε βεβαίως, πολύ γρήγορα, με τις αποφάσεις μας, με το
έργο μας, με τις αλλαγές που θα κάνουμε, να ξαναπάρουμε τις δικές μας τύχες στα δικά
μας χέρια, να θέτουμε εμείς πια τις προτεραιότητές μας, με έναν βιώσιμο τρόπο. Και για
να τελειώνουμε με την παραπληροφόρηση και το στρουθοκαμηλισμό, που επιδεικνύεται
από πολλούς: η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σήμερα σε επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση
και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εξαιτίας των ελλειμμάτων, εξαιτίας του χρέους που
δημιούργησαν οι εγκληματικές για τον τόπο πολιτικές τής προηγούμενης κυβέρνησης.
Αυτό ακριβώς εννοώ όταν υποστηρίζω ότι μειώθηκε η εθνική μας κυριαρχία, το να
μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς, να έχουμε πολλές επιλογές και περιθώρια ελιγμών,
που θα είχαμε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος, για τον οποίο βρεθήκαμε για δεύτερη φορά σε
επιτήρηση – λόγω του ελλείμματος του 2009. Η επιτήρηση αυτή, στην παρούσα φάση –
και αυτό θέλω να το ξέρετε, πιθανώς δεν το γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι – σύμφωνα με
τα άρθρα του Μάαστριχτ, είναι η ισχυρότερη μορφή επιτήρησης, η οποία λέει ότι εάν,
προχθές, στο ECOFIN, στην Ευρωομάδα, δεν είχαμε εμείς οι ίδιοι αποφασίσει για
συγκεκριμένα, πράγματι, δύσκολα μέτρα, τότε θα ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή που
θα αποφάσιζε, και θα αποφάσιζε επί 26, όχι επί 27. Δηλαδή, της Ελλάδας, της έχει
αφαιρεθεί, με τη διαδικασία αυτή, το δικαίωμα βέτο. Για τα δικά της πράγματα, για τη
δική της οικονομία, για τις δικές της πολιτικές. Και μετά, μου λέτε να μην λέω ότι
είμαστε υπό κηδεμονία, ότι χάσαμε ένα μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Ακριβώς
αυτό έχουμε χάσει. Και αυτό είναι που θα ανακτήσουμε με τον αγώνα μας, την
αξιοπιστία μας, το πρόγραμμά μας, τη δυνατότητα να ορίζουμε εμείς επιτέλους τις τύχες
μας.
Οι προτάσεις μας για έναν διαφορετικό μηχανισμό στήριξης, βέβαια, δεν παύουν να
ισχύουν για το μέλλον. Και όπως θα έχετε δει, στην απόφαση της Ε.Ε., η τελευταία
παράγραφος μιλάει για τη δημιουργία μιας ομάδας, ενός «task force» όπως λέγεται, μιας
ομάδας μελέτης υπό τον κ. Ρομπέι, η οποία θα επεξεργαστεί περαιτέρω τους
μηχανισμούς. Άρα, λοιπόν, πολύ πιθανόν, αυτός ο μηχανισμός να τροποποιηθεί στο
μέλλον. Αν θα γίνει σύντομα ή αργότερα, αυτό είναι τελικά θέμα πολιτικής βούλησης.
4) Ομιλία Πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, για τα μέτρα για την εφαρμογή του
μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας, στη Βουλή: 06-05-2010 .
Και σήμερα, είναι πια απλά τα πράγματα: ή ψηφίζουμε και εφαρμόζουμε τη συμφωνία, ή
καταδικάζουμε την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς,
φτάσαμε σε σημείο να μας δίνεται η ευκαιρία να αλλάξουμε την Ελλάδα, μόνο όμως υπό
τον όρο της διάσωσής της. Και ο λογαριασμός, όπως είπα, είναι οδυνηρός, ακόμα και
άδικος για πολλούς. Δεν τίθεται ζήτημα αυξημένης κατά το Σύνταγμα πλειοψηφίας.
Τίθεται ζήτημα πολιτικής ευθύνης για τον καθένα μας, για όλους μας. Το νομοσχέδιο θα
ψηφιστεί, ούτως ή άλλως, με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Πανελλήνιου
Σοσιαλιστικού Κινήματος. Αυτό, για να είμαστε συνεπείς απέναντι στη συνείδησή μας,
στην πατρίδα και, βεβαίως, στις διεθνείς υποχρεώσεις μας.
Ακολούθησε η ομιλία του Προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά. Αμέσως μετά, ο
Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, έκανε την ακόλουθη παρέμβαση:
Επίσης στις ίδιες ομολογίες προέβη και ο αρμόδιος υπουργός οικονομικών Γεώργιος
Παπακωνσταντίνου, ως εξής:
2) Συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Φάκελοι» και στο
δημοσιογράφο Αλ. Παπαχελά: 10.05.2010
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Δεν ξέρω για την αριστερά τι λέει, πάντως πολλοί
εκεί μέσα πιστεύουν κακώς κάναμε ότι κάνουμε , παίρνουμε τόσο βαρύ τίμημα για τον
δανεισμό των 110 δισ., θα ήταν προτιμότερο λένε να κάνουμε μια αναδιαπραγμάτευση
του δημόσιου χρέους. Να πληρώσουμε σε αυτούς που μας χρωστάνε τα μισά , όπως
έχουν κάνει κι άλλοι και να πάμε , να πορευτούμε αναλόγως , χωρίς όλο αυτό τον κακό
χαμό τον οποίο φέρατε
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Κατ' αρχάς, αυτό το οποίο είναι ξεκάθαρο και εδώ είναι οι
μεγάλες και οι ευθύνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι ότι αν μέχρι τις 19 του
μηνός η χώρα δεν είχε τα 10 δισ. που της χρειάζονται, θα κηρύσσαμε στάση πληρωμών.
Όταν κηρύττεις στάση πληρωμών, δεν επαναδιαπραγματεύεσαι, μπαίνεις σε μια ακόμη
πιο βαθιά ύφεση, το τραπεζικό σου σύστημα καταρρέει, δεν μπορείς να πληρώσεις
μισθούς και συντάξεις.
Για εμάς δεν είναι ευχάριστο, ούτε και θέλαμε να υιοθετήσουμε μέτρα τα οποία είναι
άδικα για πολλούς συμπολίτες, διότι ακούω από πολλούς να λένε ότι εμείς κακώς έχουμε
πάρει αυτά τα μέτρα. Προηγείται η διάσωση της χώρας και έπονται τα οποιαδήποτε άλλα
κριτήρια.…………. διότι από τη στιγμή που αναλάβαμε την εντολή για τη διακυβέρνηση
της χώρας και συνειδητοποιήσαμε τα δημοσιονομικά αδιέξοδα, εκείνο το οποίο
διαπιστώσαμε είναι το εξής: «ότι η χώρα μας δεν έχει πολλαπλότητα επιλογών», δηλαδή
υπήρχε μια αδιέξοδη δημοσιονομική κατάσταση και η μόνη λύση που υπήρχε ήταν η
προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εμείς, όμως, δεν επιθυμούσαμε αυτή τη
λύση, εμείς αυτό το οποίο θέλαμε, εκείνη τη στιγμή, ήταν να πείσουμε τους Ευρωπαίους
εταίρους μας ότι αυτό το οποίο είχε ανάγκη η χώρα ήταν μια λύση στο εσωτερικό της
Ευρωζώνης.
Οι παραπάνω πολιτικοί παράγοντες αποσιωπούν από τον Λαό, ότι το κίνητρό των είναι
να μεταθέσουν τις ευθύνες των επώδυνων οικονομικών μέτρων που οι ξένες δυνάμεις
μας επιβάλλουν, σε αυτές, διότι οι ίδιοι δεν τολμούν να τα λάβουν αυτοβούλως και με
δική των ευθύνη, εξ αιτίας του φόβου των για το πολιτικό κόστος που θα υποστούν!
Προτιμούν δηλαδή να υποδουλώσουν όλους τους Έλληνες και να ακυρώσουν την
μακρόχρονη ιστορία μας λαμπρών αγώνων για την ελευθερία μας, από τις
Θερμοπύλες, το 1821 και τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, για να μην χάσουν αυτοί
την Ηδονή και τα Προνόμια της Εξουσίας. Ανατριχιαστικό!....
Είναι βέβαιο ότι εάν και η Ελλάδα έπαιρνε η ιδία αυτοβούλως τα ίδια οικονομικά μέτρα
που τώρα μας επιβλήθηκαν, θα ανακτάτο η διεθνής εμπιστοσύνη στην οικονομία της και
τα spreads (τα επιτόκια δανεισμού μας) θα έπεφταν, όπως έγινε στην Ισπανία και
Πορτογαλία, διότι ο βασικός κανόνας στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, είναι ότι η
οικονομική αποτίμηση μιας χώρας, αλλά και η πορεία της οικονομία γενικότερα,
στηρίζεται εξ ολοκλήρου στις «προοπτικές» και την «εμπιστοσύνη στις οικονομικές
προοπτικές κάθε χώρας». Σε κάθε περίπτωση η Ελληνική Κυβέρνηση ΔΕΝ είχε
καμία Συνταγματική δυνατότητα και δικαίωμα να παραχωρήσει την Εθνική μας
Κυριαρχία με την μορφή της κατάλυσης του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος
(άρθρο 1 και 28 παρ.3 Συντ.) για οποιοδήποτε λόγο!, όπως προείπα. Κι αυτό είναι
εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού ρητά εκπεφρασμένη στο άρθρο 28 παρ.3
του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο ουδέν τίμημα και προβαλλόμενος σκοπός είναι
ικανά να ανταλλαγούν με την κατάλυση του Δημοκρατικού του Πολιτεύματος, ακόμα κι
αν ο λόγος αυτός (ειλικρινής, ή προσχηματικός), αναφέρεται σε (δήθεν) εθνικό
συμφέρον. Και τούτο διότι Εθνικό Συμφέρον έξω από τα πλαίσια της Δημοκρατικού
Πολιτεύματος (της δυνατότητας του Λαού να ψηφίζει τις τύχες του ελεύθερα) είναι
άνευ Νοήματος, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή, το Εθνικό Συμφέρον
εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σφετεριστή της Δημοκρατίας (εξωτερικού ή
εσωτερικού ή αμφοτέρων) κι όχι τους ίδιους τους Πολίτες της καταλυομένης
Δημοκρατίας.
Τέλος χωρίς Εθνική Κυριαρχία και την συνεπαγομένη αυτής κατάλυση του
Συντάγματος, Χώρα (Κράτος) ουσιαστικά (νομικά) ΔΕΝ υφίσταται ούτε ως
συντεταγμένη Πολιτεία, ούτε φυσικά ως Δημοκρατική χώρα που απαιτεί το
Σύνταγμά μας. Στην περίπτωση αυτή η «χώρα» συνίσταται σε ένα συνοθύλευμα
ατάκτων ατόμων που αλληλοσπαράσσουν, χωρίς νόμους και έννομη τάξη, ο ένας τον
άλλο για την βιολογική των επιβίωση.
Τον Ιανουάριο του 2010 η χώρα μας ετέθη υπό της αυστηρότερη μορφή οικονομικής
επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ. 6-13 της
συνθήκης του Λισσαβόνας, λόγω των ελλειμμάτων που η τελευταία ανακάλυψε για το
έτος 2009, γεγονός που σήμαινε ότι η Ελλάδα δεν είχε δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις
που θα εκλαμβάνονταν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο για την τρόπο
επιτήρησης της Ελλάδος για την μείωση των ελλειμμάτων αυτών.
Τα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 126 παρ. 6-13 της συνθήκης του Λισσαβόνας, σε
περίπτωση υπερβολικών ελλειμμάτων μιας χώρας της ευρωζώνης, είναι κατά σειράν
βαρύτητας τα εξής:
Και τα παραπάνω μέτρα τα παίρνει η Επιτροπή και το Συμβούλιο χωρίς την ψήφο του
υπαιτίου κράτους, σύμφωνα με την παρ. 13 του άρθρου 126 της συνθήκης. Η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή και το Συμβούλιο συνεπώς παρακολουθούν την πορεία του χρέους και ζητούν
οικονομικές εγγυήσεις ή επιβάλλουν οικονομικές ποινές. Ποτέ όμως η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή και το Συμβούλιο δεν έχουν συνταγματικό δικαίωμα, στα πλαίσια της
συνθήκης της Λισσαβόνας να επιβάλλουν συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα (νόμους)
για την μείωση του ελλείμματος στο υπαίτιο κράτος. Το δικαίωμα αυτό ανήκει
αποκλειστικά και κυριαρχικά στο υπαίτιο κράτος. Και τούτο διότι, σε αντίθετη
περίπτωση, θα κατελύετο η Εθνική Κυριαρχία και η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία του
υπαιτίου κράτους της ευρωζώνης από άλλα μέλη αυτής, θα κατελύετο δηλαδή το
πολιτικό σύστημα (η Δημοκρατία) του υπαιτίου κράτους το οποίο είναι το θεμέλιο
του Δυτικού ελευθέρου πολιτικού Κόσμου.
Όλα τα παραπάνω όμως ανατρέπονται τραγικά με την συμμετοχή και του ΔΝΤ
στους δανειστές της δανειζομένης χώρας. Στην περίπτωση αυτή το ΔΝΤ, το οποίο
είναι ένας διεθνής εξω-ευρωπαϊκός δανειστικός οργανισμός, για τον οποίο δεν ισχύει ή
και δεν δεσμεύεται από την συνθήκη της Λισσαβόνας, μπορεί να επιβάλλει εκβιαστικά
τους απεχθέστερους των όρων στις Κυβερνήσεις των δανειζομένων απ αυτό κράτη,
μέτρα και όρους που εξικνούνται μέχρι του σημείου να επιβάλει αυτό στην
Κυβέρνηση του δανειζομένου κράτους μονομερώς αυτούσιους τους νόμους για την
εξασφάλιση των δανειζομένων απ` αυτό κεφαλαίων. Η τακτική όμως αυτή σημαίνει
και συνεπάγεται την κατάλυση του Δημοκρατικού Κοινοβουλευτικού
Δημοκρατικού Πολιτεύματος της δανειζόμενης χώρας. Και αυτό ακριβώς έγινε στην
προκειμένη περίπτωση με την δική μας χώρα. Αυτός είναι συνεπώς ο λόγος που η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο (οι «φίλοι κι εταίροι μας») μας επέβαλαν
αναγκαστικά – κι ερήμην της ψήφου της Ελλάδος – την συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα
των δανειστών της Ελλάδος και ήταν επίσης ο ίδιος λόγος που η ελληνική κυβέρνηση
δεν ήθελε σθεναρά την συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα των δανειστών της, αλλά χωρίς
να εισακουσθεί.
Με τον τρόπο αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο και το ΔΝΤ επέβαλαν στην
Ελληνική Κυβέρνηση, και για την μείωση του χρέους μας, την πλήρη αποστέρηση της
Εθνικής της Κυριαρχίας, με το να επιβάλουν στην τελευταία τους νόμους που αυτή
έπρεπε δουλικά απλά να ψηφίσει διαδικαστικά, ευτελίζοντας πλήρως τον ρόλο και την
ουσία της Βουλής και το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα και Ελευθερία.
Τον Φεβρουάριο του 2010 η Ελληνική Κυβέρνηση με την προσχηματική δικαιολογία της
μείωσης του κόστους δανεισμού της από τις διεθνείς αγορές, απευθύνθηκε στην
Ευρωπαϊκή Ένωση για την δανειοδότησή της με μικρότερο κόστος, αποκρύβοντας από
τον Ελληνικό Λαό ότι το υψηλό κόστος δανεισμού οφείλονταν στην έλλειψη
εμπιστοσύνης των δανειστών μας προς στα πρόσωπα της Κυβέρνησης- τα οποία
δημιούργησαν διαχρονικά το τεράστιο αυτό δημόσιο χρέος, μαζί φυσικά με άλλες
κυβερνήσεις.
Επειδή όμως δεν υπήρχε σχετικός μηχανισμός οικονομικής στήριξης της Ελλάδος (μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης) από τις λοιπές χώρες της Ένωσης, χρειάστηκε να παρέλθει
χρόνος μέχρι την 25/03/2010 οι αρχηγοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να
ανακοινώσουν στις Βρυξέλλες –ερήμην της Ελλάδος λόγω της επιτήρησής της- την
απόφασή των για την σύσταση ενός μηχανισμού οικονομικής στήριξης της Ελλάδος,
με κοινό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής
Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), εφεξής και των τριών
αυτών οργανισμών αναφερομένων ως «Τρόικα».
Ο λόγος της επιβολής του ΔΝΤ από την Ευρωπαϊκή Ένωση –και αντίστοιχα των δικών
μας αντιρρήσεων- ήταν προφανής:
Ήτοι, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούσε θεσμικά να υποχρεώσει την Ελληνική
Βουλή, να νομοθετήσει αναγκαστικά συγκεκριμένους νόμους για την μείωση των
ελλειμμάτων της και την εξασφάλιση των δανεικών κεφαλαίων της προς της Ελληνική
Κυβέρνηση –γιατί αυτό ισοδυναμούσε με κατάσταση Εθνικής της Υποδούλωσης –
επέβαλλε την αναγκαστική συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό δανειοδότησης της
Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο (ΔΝΤ) ως μη δεσμευόμενο από την Συνθήκη της
Λισσαβόνας μπορεί να επιβάλλει εκβιαστικά και βίαια συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα
στην Ελλάδα, για την εξασφάλιση της μείωσης των ελλειμμάτων της και συνεπώς και
την εξασφάλιση των δανεικών της, όπως υποχρεούται από το καταστατικό του, με
τίμημα βέβαια την κατάλυση της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος, η οποία –όπως
προείπα- συνίσταται στην ελευθερία νομοθέτησης της Ελληνικής Βουλής εξ ονόματος
του Ελληνικού Λαού.
Κι αυτό τελικά έγινε. Η οικονομική επιτήρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης από την
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ακόμα και η εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.6-13 της Συνθήκης
της Λισσαβόνας, με το οποίο η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα ψήφου της στις σχετικές
διαδικασίας παρακολούθησης της μείωσης του χρέους της από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή,
είναι μια μορφή απώλειας της Εθνικής μας Κυριαρχίας (βλ. δηλώσεις πρωθυπουργού
στην Βουλή). Σε κάθε περίπτωση όμως, η επιτήρηση αυτή και με τους παραπάνω όρους,
είναι μια συντακτική δέσμευση που την έχουμε κι εμείς αποδεχτεί με ελεύθερη βούληση
και σε ομαλές συνθήκες και πληρουμένου του όρου της αμοιβαιότητας, εφόσον η
συνθήκη (και το άρθρο 126) ισχύει ισότιμα για όλα τα μέλη-κράτη της ευρωζώνης.
Ουδεμία όμως παρόμοια με την παραπάνω Συνταγματική σχέση δεν υπάρχει μεταξύ του
Ελληνικού Λαού και του ΔΝΤ -το οποίο είναι ένας διεθνής και εξω-ευρωπαϊκός
οργανισμός για τον οποίο δεν ισχύει και δεν δεσμεύεται από τη συνθήκη της Λισσαβόνας
και τις άλλες συνθήκες της Ευρωζώνης. Συνεπώς το ΔΝΤ μας υποχρέωσε και η
Ελληνική Κυβέρνηση εγκληματικά δέχτηκε την προδοτική παραχώρηση σε αυτό
της δυνατότητας επιβολής του πάνω στην Ελληνική Βουλή (και τον Ελληνικό Λαό)
της ψήφισης νόμων που το περιεχόμενό των το αποφασίζει κι επιβάλλει το ΔΝΤ
αποκλειστικά και κάτω από την εκβιαστική ανάγκη μας για τον δανεισμό της
χώρας, με μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση των δανεικών που μας χορηγεί κι όχι
βέβαια την σωτηρία της χώρας μας (βλ. δηλώσεις του πρωθυπουργού).
Η παραχώρηση από μέρους της κυβέρνησης στο ΔΝΤ του δικαιώματος να μας επιβάλλει
συγκεκριμένους νόμους, το περιεχόμενο των οποίων το έχει αποφασίσει αποκλειστικά το
ΔΝΤ και να μας διατάζει εμείς δουλικά απλά να διεκπεραιώνουμε την διαδικασία της –
ντροπιαστικής- ψήφισής της στην Βουλή, συνιστά κατάλυση του Δημοκρατικού μας
Πολιτεύματος και βιασμό της Βούλησης και Ελευθερίας του Λαού και διάπραξη του
εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας από τους υπαιτίους βουλευτές της παραχώρησης της
Εθνικής μας κυριαρχίας στο ΔΝΤ με τον παραπάνω τρόπο.
Λίγες ημέρες μετά την απόφαση της 25/3/2010 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ΔΝΤ
έστειλε στην Ελλάδα αντιπροσωπεία της και επέβαλλε στην Ελληνική Κυβέρνηση και
Βουλή αναγκαστικούς νόμους (κατά ομολογία των ιδίων υπουργών και του
πρωθυπουργού-βλ. παραπάνω)-για την μείωση του δημόσιου χρέους της και –το
σπουδαιότερο- για την εξασφάλιση επιστροφής του εντόκου δανείου που το ίδιο (το
ΔΝΤ) και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδωσαν στην Ελληνική Κυβέρνηση κι όχι
για την σωτηρία της Ελλάδος, όπως υποκριτικά ισχυρίζονται ο πρωθυπουργός και οι
υπουργοί του.
Τα μέτρα αυτά ήταν επώδυνα, ανάλγητα και άδικα, διότι, πάνω απ` όλα επέβαλαν
μείωση των ήδη χαμηλών σε βαθμό εξαθλίωσης, συντάξεων των χαμηλοσυνταξιούχων,
καθώς και αλλαγές στην εργατική νομοθεσία προς όφελος των εργοδοτών και εις βάρος
των εργαζομένων, όπως π.χ. την μείωση του κατωτάτου ημερομισθίου από τα σημερινά
740 ευρώ, στα 620 ευρώ!, καθώς και αλλαγές στην συνταξιοδοτική νομοθεσία. Το
γεγονός ότι τα μέτρα αυτά επιβλήθηκαν αναγκαστικά από το ΔΝΤ στην Ελλάδα, με
την μορφή της επιβολής της θέλησης μιας δύναμης κατοχής προς μια χώρα που έχει
ηττηθεί και συνθηκολογήσει είναι τα εξής γεγονότα των οποίων υπήρξα αυτήκοος
μάρτυρας:
Tην 05-05-2010 σε δύο σταθμούς της Ελληνική τηλεόρασης και την ιδία ημέρα, ήτοι
στην κρατική ΝΕΤ και στον σταθμό ALTER στον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου στο
βραδυνό δελτίο ειδήσεων του τελευταίου, αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ (ομοσπονδία των
δημοσίων υπαλλήλων) Ηλίας Ηλιόπουλος είπε- χωρίς να διαψευσθεί από κανέναν- ότι
την 04-05-2010 σε συνάντηση της ΑΔΕΔΥ και του Έλληνα Πρωθυπουργού, η
Ηλιόπουλος του είπε:
«Κε Πρωθυπουργέ, πως είναι δυνατό ένας σοσιαλιστής πρωθυπουργός όπως εσείς
να δέχεστε να παίρνετε τέτοια ανάλγητα μέτρα κατά των Ελλήνων υποκύπτοντας
στο ΔΝΤ?».
«σε εμένα το λέτε αυτό. Ρωτήστε τους!», «δείχνοντας τους ανθρώπους του ΔΝΤ» (οι
λέξεις του Ηλιόπουλου).
Επίσης μέρες αργότερα ο υπουργός εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, στην πρωινή εκπομπή
των δημοσιογράφων Καμπουράκη- Οικονομέα του τηλεοπτικού σταθμού MEGA,
ερωτήθηκε από τους δημοσιογράφους γιατί δέχτηκαν τις εντολές του ΔΝΤ για μείωση
των συντάξεων ανεξαιρέτως όλων, των συνταξιούχων, συμπεριλαμβανομένων και τον
χαμηλο-συνταξιούχων, ο υπουργός απάντησε ως εξής:
«Ρωτήστε τους!»
«Κε Οικονομέα, τους είπαμε –στους ανθρώπους του ΔΝΤ- ότι είναι άδικο να κόψουμε
τις συντάξεις όλων των χαμηλο-συνταξιούχων και τους προτείναμε να εξασφαλίσουμε τα
αντίστοιχα ποσά από άλλες πηγές. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΤΗΚΑΝ».
Δημοσιογράφος:
«Κι εσείς Κε υπουργέ, γιατί το δεχτήκατε αυτό? Γιατί δεν επιμείνατε στις
διαπραγματεύσεις?»
Κι ο υπουργός απάντησε:
«Κύριοι, όταν έχεις τέτοιο χρέος και ανάγκες δεν έχεις περιθώρια
διαπραγμάτευσης».
«Ξέρετε πόσες φορές τους είπα (στους εκπροσώπους του ΔΝΤ) ότι τέτοια μέτρα που
ζητούν να εφαρμόσουμε, δεν τα έχει πάρει ποτέ πριν η χώρα μας και καμία άλλη
χώρα? Και ξέρετε τι μου απάντησαν? Χώρα σε αυτή την κατάσταση της Ελλάδας
δεν έχει βρεθεί στην Ευρωζώνη…».
Σε συνέντευξη του ιδίου πάλι υπουργού την ιδία ημέρα (04-05-2010) στον ραδιοφωνικό
σταθμό flash στην δημοσιογράφο Ε. Στάη, διημείφθη ο εξής διάλογος:
Υπουργός: «Μετά από συζήτηση με την τρόικα (δηλ. το ΔΝΤ) είχαμε πράγματα
που μπορέσαμε να διατηρήσουμε από τα επιχειρήματά ας και πράγματα που δεν
τα καταφέραμε να διατηρήσουμε στο πλαίσιο των συζητήσεων».
Ε. Στάη: «Ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα μας Κε υπουργέ?»
Υπουργός: «Κα Στάη δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εάν η τρόικα (δηλ. το ΔΝΤ) πεί
ότι πρέπει να είναι αυτό το ύψος των αποζημιώσεων των απολυομένων και
πρέπει να μειωθεί θα γίνει κι αν ακόμα οι Έλληνες κοινωνικοί εταίροι δεν
συμφωνούν!».
Ε. Στάη: «Κε υπουργέ, διατηρούμε την Εθνική μας Κυριαρχία?».
Υπουργός: «Κα Στάη, προβληματίζομαι ως Έλληνας και φορέας της λαικής
κυριαρχίας, είναι μεγάλη προσβολή…!».
Ο ίδιος ο υπουργός –αλλά και ο υπουργός οικονομίας- όσες φορές μιλούσαν δημόσια για
τις συζητήσεις με το ΔΝΤ έλεγαν «καταφέραμε, ή καταφέραμε να πείσουμε να
διατηρήσουμε αυτό ή εκείνο το αίτημά μας…» ομολογώντας και με τον τρόπο αυτό ότι
αυτός που αποφάσιζε ήταν το ΔΝΤ κι εμείς απλά παρακαλούσαμε για καμιά
μικρομεταβολή των βουλήσεών του.
Και αφήνω το τραγικότερο για το τέλος: Περί την 20η Μαΐου 2010 ο υπουργός εργασίας
Α. Λοβέρδος στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, στην πρωινή εκπομπή «Πρώτη Γραμμή»
και ο υφυπουργός του ιδίου υπουργείου Ροβήρος Σπυρόπουλος στον κρατικό τηλεοπτικό
σταθμό NET, στην πρωινή εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» δήλωναν «περηφάνως» ότι
τις διατάξεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου –ενός εκ των σημαντικότερων που
αφορά την ζωή όλων των Ελλήνων- το οποίο θα εισάγουν τις επόμενες ημέρες στην
αρμοδία επιτροπή της Βουλής για διαβούλευση και ψήφιση, θα τις καθορίσουν
αυτοί, ως εκπρόσωποι της λαϊκής κυριαρχίας, ανεξάρτητα κι ελεύθερα από τις
βουλές του ΔΝΤ. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει την 24-05-2010 ο ίδιος ο «φορέας λαϊκής
κυριαρχίας» υπουργός Α. Λοβέρδος στην πρωινή εκπομπή του ANT1 αποκάλυψε τα
εξής εκπληκτικά:
Εν όψει της επικειμένης κατάθεσης για ψήφιση στην Βουλή του ασφαλιστικού
νομοσχεδίου σύμφωνα με το μνημόνιο (ν.3845/2010) εστάλη το σχέδιο του
νομοσχεδίου αυτό στο ΔΝΤ! για έγκριση, αλλά το νομοσχέδιο επεστράφη την 20-05-
2010, με συνοδό επιστολή προς αυτόν και τον υπουργό οικονομίας, από το ΔΝΤ ως
απαράδεκτο!, διότι περιείχε διατάξεις που δεν ήταν σύμφωνες το ήδη ψηφισθέν
μνημόνιο (ν.3845/2010), π.χ.:
Ο δημοσιογράφος Κος Παπαδάκης είπε τότε στον υπουργό: «Κε Υπουργέ, το τραγικό
είναι ότι δεν είμαστε αφεντικά στο σπίτι μας. Μας διαφεντεύουν άλλοι. Θα το κάνουμε
γαργάρα αυτό».
«Κε Παπαδάκη ξέρετε πόσο πολύ θα ήθελα να συμφωνήσω ανοιχτά μαζί σας?...αλλά θα
πώ μόνο τούτο: Είναι άλλο πράγμα να είσαι σε επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή κι άλλο πράγμα να είσαι αναγκασμένος να δανείζεσαι από το ΔΝΤ, γιατί
τότε βρίσκεσαι στην κατάσταση που είμαστε εμείς τώρα» (δηλ. σε κατάσταση
υποδούλωσης).
Μάλιστα ο υπουργός, στην ίδια συνέντευξη είπε ότι το ΔΝΤ του ζητά να κάνει
πρόσθετες αλλαγές στο ασφαλιστικό αυτό νομοσχέδιο που δεν προβλέπονται στο
μνημόνιο! Το ίδιο βράδυ ο «φορέας της λαικής κυριαρχίας» και συνάμα και
υπαλληλίσκος του ΔΝΤ Α. Λοβέρδος στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, αναφερόμενος
στο παραπάνω θέμα, είπε ότι «ελπίζει να πείσει το ΔΝΤ να δεχτεί ορισμένες από τις
αλλαγές στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει». Χωρίς αιδώ και με αλαζονική
έλλειψη φόβου!.
Το θέμα αυτό αποτέλεσε πρώτο θέμα των βραδινών δελτίων ειδήσεων και πρώτο θέμα
του τύπου της επομένης ημέρας με μόνιμη επωδό όλων των μέσων «ποίος κυβερνά
αυτή την χώρα? Η εκλεγμένη κυβέρνηση ή το ΔΝΤ?» Και η απάντηση ήταν «το
ΔΝΤ»!. Ο υπουργός εργασίας όμως δεν ενημέρωσε τον πολίτη, ότι στο ίδιο το μνημόνιο
της κυβέρνησης με το ΔΝΤ για το ασφαλιστικό (ν.3845/2010), που αυτή υπέγραψε
ερήμην και αντίθετα με την βούληση του Ελληνικού Λαού, εκβιαζόμενη από το χρέος
της και το πάθος της για την εξουσία, προβλέπεται ότι:
Πλήρης παράδοσης της Ελλάδος στην Βούληση ξένων δυνάμεων. Την ιδία ημέρα
δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες και το τηλεοπτικά κανάλια δημοσκόπηση η οποία έδειχνε
ότι το 75% των ελλήνων πιστεύει ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή και υποδούλωση
σε ξένες δυνάμεις (ΔΝΤ). Το ίδιο έγινε και με το νομοσχέδιο που ετοίμασε το υπουργείο
συγκοινωνιών και ο υπουργός Δημ. Ρέππας για το άνοιγμα του επαγγέλματος των
οδηγών φορτηγών δημοσίας χρήσεως, το οποίο η τρόικα το έστειλε πίσω στο υπουργείο
με νέες υποδείξεις, τις οποίες το ελληνικό υπουργείο φυσικά απεδέχθη εξ
ολοκλήρου!. Το ίδιο έγινε και με τα νομοσχέδια για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και
την τιμή του ψωμιού του υπουργείου ανάπτυξης και της υπουργού Λούκας Κατσέλη.
Και για να τελειώσει ο παραπάνω δημόσιος ευτελισμός της Κυβέρνησης, η τελευταία με
το άτυπο υπουργικό της συμβούλιο της 26-05-2010 «επέπληξε» τους παραπάνω
παραβάτες υπουργούς της και απεφάσισε ότι το μνημόνιο –δηλαδή η βούληση των
ξένων κατακτητών μας- θα τηρηθεί απαρέγκλητα.
Τις ίδιες ομολογίες περί αναγκαστικής επιβολής των περιοριστικών νόμων από το ΔΝΤ
στην κυβέρνηση, τους οποίους ψήφισε στην Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία τις
άκουσα κι από τον υφυπουργό οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη και τον υφυπουργό
υποδομών, μεταφορών και δικτύων Ιωάννη Μαγκριώτη στην τηλεόραση πολλάκις.
Και βέβαια ήρθαν και οι προαναφερόμενες κατηγορηματικές δηλώσεις και του ιδίου του
πρωθυπουργού περί «απώλειας και παραχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας από την
Κυβέρνηση προς το ΔΝΤ. Πλήρης παράδοσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος,
άνευ όρων. Αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει η παρούσα κυβέρνηση από την κυβέρνηση
Τσολάκογλου που υπέγραψε την συνθήκη συνθηκολόγησης της Ελλάδος με τους
Γερμανούς κατακτητές, των οποίων στην συνέχεια έγιναν οι «κυβερνητικές μαριονέτες
και αχυράνθρωποι».
Κε Εισαγγελέα
«επί της ουσίας πρόκειται για σύμβαση, αλλά η κυβέρνηση το φέρνει με τη μορφή
νόμου για να αποφευχθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών».
Η παραπάνω μονομερής επιβολή των όρων του δανεισμού της Ελλάδος από την
«Τρόικα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και
(ιδιαίτερα) του ΔΝΤ αποτυπώθηκαν στον ν. 3845/2010 (ΦΕΚ Α, 65/06-05-2010) καθώς
και στους συναφείς και παραγώγων του πρώτου νόμους 3846/2010, 3847/2010 (ΦΕΚ Α,
67/11-05-2010), 3844/2010 (ΦΕΚ Α, 63/03-05-2010), 3842/2010 (ΦΕΚ 58/23-04-2010),
3833/2010 (ΦΕΚ 40/15-03-2010), 3832/2010 (ΦΕΚ 38/09-03-2010) κι επίκειται και ο
νόμος για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Οι νόμοι αυτοί επειδή δεν ψηφίστηκαν άμεσα από τον ελληνικό Λαό, επειδή
παραβιάζουν το άρθρο 1 και 28 παρ.3 του Συντ., τόσο ως προς τον τρόπο που
ψηφίστηκαν, αλλά και ως προς το περιεχόμενό των –σύμφωνα με όσα προανέφερα
παραπάνω- δεν εκφράζουν, αλλά αντίθετα βιάζουν την θέληση του Λαού και είναι
βαθειά αντισυνταγματικοί και δεν παράγουν δίκαιο. Οι βουλευτές είναι
εξουσιοδοτημένοι να ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής
Δημοκρατίας- μόνο στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την
εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής
αυτής από τους Βουλευτές, όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά
Κατάλυση του Συντάγματος κι Εσχάτη Προδοσία.