Ang Huling Tula na Isusulat Ko para sa ‘Yo ayaw ko

Pangako ‘yan, at totoo. na maging mahalaga…

Hindi ko alam kung magiging ga’no kahaba
kung kasya ba sa isang pyesa, ilang pahina, Hindi ako antigong salamin
ilang minuto ang itatagal at ihahaba nito na matagal mo nang pag-aari,
kaya posibleng hindi ko agad makabisado. na tinitignan mo lang
para ipaalala sa sarili mo na
Pero pangako ‘yan… maganda ka.
Ito na,
ang huling tula Ayaw ko
na isusulat ko na maging mahalaga.
para sa ‘yo.
Hindi ako telepono mong
Itaga mo ‘to sa bato dududukutin lang sa bulsa,
abutin man ako ng umaga dito kapag kailangan mo ng solusyon
hindi ko ipipikit ang mga matang ito. sa kawalan mo ng koneksyon,
uubusin ko ang lahat ng salita sa mundo mong masyado nang malawak
na posibleng tugma para bigyang atensyon ka pa.
ng pangalan mo
o ng anumang tawag ko sa’yo,
(mahal, sinta, irog, pangga, babe, beh, Ayaw ko
bae, asawa ko, mine? na maging mahalaga.
wifey, bae,
kulet, kapal, k*pal, walangya, Hindi ako kwintas na isusuot mo lang
p*ki, p*king *na ka) ano pa ba? sa piling-piling mga okasyon,
Wala akong pakialam kapag mayroong mga sitwasyon
kung abutin ako ng ilang talata dito, na pakiramdam mo ay kulang ka pa.
pero hindi ko na pwedeng patirahin lang, Hindi ako para ibalik
dito sa loob ko, sa loob ng isang kahon
ang mga salitang ito. kapag matutulog ka na sa gabi
sa takot na masakal ka sa yakap ko
Kaya pangako… kapag mahimbing ka na.
Ito na, O ibalik sa loob ng kahon
ang huling tula at itabi sa sulok ng isang aparador
na isusulat ko sa takot na manakaw ako ng iba.
para sa ‘yo.
Ayaw ko
Magsisimula ako sa umpisa, na maging mahalaga..
sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong
kung saan ako nakatira Ang gusto ko…
hinidi mo nga pinansin, ay mahalin.
ang mga agiw sa dingding.
Hindi ka nga natinag sa ipis na biglang dumating Ang kailangan ko…
sa iyong pagbisita. ay mahalin.
Pero hindi mo rin man lang din tinignan
ang mga libro
Kailangan ko na mahalin mo ako
na nasa tabi ng kama ko,
gaya ng kape mo sa umaga,
natutulog din.
tanggap ang tamis at pait,
At tangi ko noong kapiling.
kailangan para sa init
pero hindi isinasantabi
Magsisimula ako sa umpisa, dahil lang nanlamig na.
sa kung paanong niyakap mo ako
noong sabihin ko sa’yong,
Kailangan ko na mahalin mo ako
“Mahal Kita…”
gaya ng sarili mong opisina.
Sa kung paanong hinalikan mo ako sa noo
Kabisado kung para saan ang ano
sabay sabi ng:
kabisado kung nasaan nakatago ang alin.
“Mahalaga ka…”
Kabisado ang mga itinatago kong patalim,
At ako naman ‘tong si tanga,
silbi, dumi, lihim..
tuwang-tuwa,
dahil hindi pa nalilinawan
na ayaw ko patalim…
na maging mahalaga, silbi…
dumi…
lihim!
Kailangan ko na mahalin mo ako
gaya ng unan mo sa gabi.
Niyayakap sa ginaw,
sinasandalan kahit na mainit,
binubulungan ng mga pinakatatago mong
panaginip.
Ayaw ko
na maging mahalaga…
Ang kailangan ko
ay mahalin…
At nagsulat ako noon
hanggang sa mahalin mo..
Kaya patawad
pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko
ang lahat ng salita,
na posibleng tugma
ng pangalan mo.
Patawad.
Pero magsusulat ako,
para patawarin mo.
Dahil minsan
may nakapagsabi sa akin
na ang hindi raw marunong magpatawad,
ay hindi makapagsusulat.
Kaya mahal
sa pagkakataong ito,
sa huling pagkakataon
na magsusulat ako ng tula
para sa ‘yo,
gumawa tayo ng kasunduan…
Patatawarin kita,
pero patatawarin mo rin ako.
Patawarin mo ako
sa hindi ko pagtahan,
at patatawarin kita,
sa hindi mo pagluha.
Patawarin mo ako
sa hindi ko pananahimik,
at patatawarin kita,
sa hindi mo pagsasalita.
Patawarin mo ako
sa hindi ko pag-alis,
at patatawarin kita,
sa hindi mo pananatili.
Patawarin mo ako
sa hindi ko sa ‘yo paglimot,
at patatawarin kita,
sa hindi mo sa akin pagpili, mahal.
Gumawa tayo ng kasunduan:
Patatawarin kita,
pero patatawarin mo rin ako.
Patawarin mo ako
sa hindi ko pagbitiw
at patatawarin kita,
sa hindi mo pagkapit.
Patawarin mo ako
sa hindi ko paglayo
at patatawarin kita,
sa hindi mo paglapit.
Patawarin mo ako
sa hindi ko pagsuko,
at patatawarin kita,
sa hindi mo pagsugal.
At patawarin mo ako
sa hindi ko pagkamuhi sa ‘yo,
at patatawarin kita,
sa hindi mo sa akin pagmamahal, mahal.
Gumawa tayo ng kasunduan:
Patatawarin kita,
pero patatawarin mo rin ako.
Para sa wakas
ay matapos ko na itong tula,
na masyado nang matagal nang nakatira dito.
At patawad…
kung magiging masyadong mahaba,
at maraming masyadong boladas.
Pero pangako:
huli na ‘to…
huli na ‘to…
huli na ‘to…
Magsisimula ako uli sa umpisa,
sa kung paanong nginitian mo ako
at tinanong kung saan ako nakatira…
Magsisimula ako uli sa umpisa,
sa kung paanong nginitian mo ako…
Magsisimula ako uli sa umpisa…
Magsisimula ako uli…
Magsisimula ako…
Ito na
ang huling tula
na isusulat ko
para sa ‘yo…

Mali!!!

Ito na
ang huling tula
na isinulat ko
tungkol sa ‘yo…

T**g *na mo!

Tapos na ako…