Professional Documents
Culture Documents
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه
ﺻﻒ ﺗﯿﺮه رﻧﮓ در ﻣﯿﺎن ﻣﻪ ﻟﻔﺎف ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮاﯾﻢ واﺿﺢ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ .ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﺸﻤﺎن ﯾﺎﻗﻮت رﻧﮓ ﺷﺎن را ﮐﻪ از ﺗﺸﻨﮕﯽ ،
از ﻫﻮس ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﻢ .ﻟﺒﻬﺎﯾﺸﺎن روي دﻧﺪان ﻫﺎي ﺗﯿﺰ و ﺧﯿﺲ ﺷﺎن ﻋﻘﺐ رﻓﺖ ،ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮاي ﻏﺮش و
ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮاي ﻟﺒﺨﻨﺪ .
ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ ي ﮐﻮدك ﭘﺸﺖ ﺳﺮم را ﻣﯿﺸﻨﯿﺪم ،اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﮔﺮدم و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻨﻢ .ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺎاﻣﯿﺪاﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از
اﻣﻨﯿﺖ او اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻢ ،اﮐﻨﻮن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻬﺎي ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﯾﯽ در ﺗﻤﺮﮐﺰ را ﺑﭙﺮدازم.
آﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﻞ ﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ ﺷﺎن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ اﻧﺪك آﻧﻬﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻮج ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ .دﺳﺘﻬﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ
ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ رﻧﮓ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻧﺪ .از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از ﻫﺮ ﺳﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﺎ ﻣﺤﺎﺻﺮه
ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ .ﻣﺎ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻤﯿﺮﯾﻢ .
و ﺳﭙﺲ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﻔﺠﺎر ﻧﻮر از ﯾﮏ ﻓﻼش ،ﺗﻤﺎم ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد .ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﭼﯿﺰي ﻋﻮض ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .وﻟﺘﻮري ﻫﺎ
ﻫﻨﻮز ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ،ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ .ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻋﻮض ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻮع ﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﻮد .ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻦ
ﺗﺸﻨﻪ ي آﻧﻬﺎ ﺑﻮدم .ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻘﺎص ﮐﺎرﺷﺎن را ﭘﺲ دﻫﻨﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﯿﺰ ﺑﺮﻣﯽ داﺷﺘﻢ وﺣﺸﺘﻢ ﺑﻪ
ﺧﻮن ﺧﻮاﻫﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ ،ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و از ﻣﯿﺎن دﻧﺪان ﻫﺎي ﻋﺮﯾﺎن ام ﻏﺮﺷﯽ ﺑﯿﺮون دادم .
اﺗﺎق ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد .ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮔﺮم و ﺷﺮﺟﯽ .ﻋﺮق از ﺷﻘﯿﻘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮدﻧﻢ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ .
» ادوارد؟ «
ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ،اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﺻﺎف و ﻟﻄﯿﻒ و ﺳﻔﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻧﺪ .ﯾﮏ ورق ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻪ از وﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد .
ﯾﺎدداﺷﺖ را ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﺗﺎق ،ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎي ﭼﺮاغ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدم .
ﺑﯿﺮون ﯾﺎدداﺷﺖ » ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﻟﻦ « را ﻣﻮرد ﺧﻄﺎب ﻗﺮار داده ﺑﻮد .
" اﻣﯿﺪوارم ﺑﯿﺪار و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮد ام ﻧﺸﯽ ،اﻣﺎ اﮔﺮ ﺷﺪي ،ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم .ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺷﮑﺎر
ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ .دوﺑﺎره ﺑﺨﻮاب و ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺪار ﺑﺸﯽ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ .دوﺳﺘﺖ دارم " .
آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪم .دو ﻫﻔﺘﻪ از آﻣﺪن ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﻈﺎر رﻓﺘﻦ اش را ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم ،اﻣﺎ ﺑﻪ زﻣﺎن ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم
.اﻧﮕﺎر ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎرج از زﻣﺎن در ﯾﮏ ﻣﮑﺎن ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﯿﻢ.
ﻋﺮق را از ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ام زدودم .ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي ﻣﯿﺰ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ،ﺣﺲ ﺑﯿﺪاري و ﻫﺸﯿﺎري داﺷﺘﻢ .
ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺲ ﮔﺮﻣﺎ و ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺮوم .ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاب
ﺑﺮﮔﺮدم ،دوﺑﺎره آن ﭘﯿﮑﺮه ﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ ﭘﻮش آﻣﺎده ﺷﮑﺎر را در ﺳﺮم ﺧﻮاﻫﻢ دﯾﺪ .
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺑﺎ روﺷﻦ ﮐﺮدن ﭼﺮاغ ﻫﺎ ﺑﯽ ﻫﺪف اﻃﺮاف ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﭘﺮﺳﻪ زدم .ﺑﺪون ﺣﻀﻮر ادوارد ،آﻧﺠﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرگ و
ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ .ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوت .
ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪم و ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺷﺎﯾﺪ ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺮاي آراﻣﺶ ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻢ .
در ﯾﺨﭽﺎل ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﮐﺮده ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻮاد ﻻزم ﺑﺮاي ﻣﺮغ ﺳﺨﺎري را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم .ﺳﺮخ ﺷﺪن و ﺟﻠﺰ و وﻟﺰ ﻣﺮغ در ﻣﺎﻫﯿﺘﺎﺑﻪ
ﺻﺪاﯾﯽ آﺷﻨﺎ و ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺑﻮد ،از ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺳﮑﻮت اﺣﺴﺎس اﺿﻄﺮاب ﮐﻤﺘﺮي داﺷﺘﻢ .
ﭼﻨﺎن ﺑﻮي ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ از ﻣﺎﻫﯿﺘﺎﺑﻪ ،در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﻢ را ﻣﯽ ﺳﻮزاﻧﺪم ،ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﮐﺮدم .ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ
ﯾﺎ ﺷﺸﻤﯿﻦ ﻟﻘﻤﻪ آﻧﻘﺪر ﺳﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻃﻌﻢ آن را ﺣﺲ ﮐﻨﻢ .ﺟﻮﯾﺪن ام آرام ﺗﺮ ﺷﺪ .ﻃﻌﻢ آن ﻣﺸﮑﻠﯽ داﺷﺖ؟
ﮔﻮﺷﺖ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدم .ﻫﻤﻪ ﺟﺎي آن ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد .اﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﺎﻣﻞ ﻧﭙﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻟﻘﻤﻪ ي آزﻣﺎﯾﺸﯽ دﯾﮕﺮي ﺑﺮداﺷﺘﻢ .
دوﺑﺎر ﺟﻮﯾﺪم .اه ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺪﻣﺰه ﺑﻮد .ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ﺗﺎ ﻟﻘﻤﻪ ي دﻫﺎﻧﻢ را درون ﺳﯿﻨﮏ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻢ .ﺑﻮي ﻣﺮغ و روﻏﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ
ﻫﻢ زن ﺑﻮد .ﺗﻤﺎم ﺑﺸﻘﺎﺑﻢ را ﺑﺮداﺷﺘﻢ و درون ﺳﻄﻞ زﺑﺎﻟﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮده و ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﻮي ﻏﺬا را ﺗﻬﻮﯾﻪ ﺷﻮد .
ﻫﻮاي ﺑﯿﺮون ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮑﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ روي ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ .
ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ،اﻣﺎ دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﮔﺮم ﺑﺮﮔﺮدم .ﭘﺲ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي اﺗﺎق ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را ﺑﺎز ﮐﺮده و
زﯾﺮ آﻧﻬﺎ روي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ دراز ﮐﺸﯿﺪم .ﻫﻤﺎن ﻓﯿﻠﻤﯽ ﮐﻪ روز ﻗﺒﻞ دﯾﺪه ﺑﻮدﯾﻢ را ﭘﺨﺶ ﮐﺮدم و ﺑﻪ زودي ﺑﺎ آﻫﻨﮓ ﻣﻼﯾﻢ اول
ﻓﯿﻠﻢ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻢ .
وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﻧﯿﻤﻪ ي آﺳﻤﺎن ﺑﻮد ،اﻣﺎ اﯾﻦ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﯿﺪار ﮐﺮده ﺑﻮد .ﺑﺎزوان
ﺧﻨﮑﯽ دور ﻣﻦ ،ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ .ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ دردي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در دﻟﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ .
ادوارد دﺳﺘﯽ زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﯿﺲ و ﭼﺴﺒﻨﺎك ﻣﻦ ﮐﺸﯿﺪ و زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد » :ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ،اﻧﮕﺎر زﯾﺎدم دﻗﯿﻖ ﻧﺒﻮدم ﺑﻪ
اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻗﺪر ﮔﺮﻣﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدم .ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮم ﯾﻪ ﮐﻮﻟﺮ ﻧﺼﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ «
ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ روي ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﻢ .ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن در ﺣﺎل رﻫﺎﯾﯽ از ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﻔﺘﻢ » :ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ! «
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺎﻧﻢ را ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻫﺎﻧﻢ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ دوﯾﺪم .ﭼﻨﺎن ﺣﺲ ﺑﺪي داﺷﺘﻢ ﮐﻪ – در اﺑﺘﺪا –
وﻗﺘﯽ ﺷﺎﻫﺪ ﺧﻢ ﺷﺪن و ﺑﺎﻻ آوردن وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ام در ﺗﻮاﻟﺖ ﺑﻮد ،ﺑﺮاﯾﻢ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ .
» ﺑﻼ ﭼﯽ ﺷﺪه ؟ «
ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻢ .او ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ در آﻏﻮﺷﻢ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ را از ﺻﻮرﺗﻢ ﮐﻨﺎر زد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ دوﺑﺎره
ﺗﻨﻔﺲ ﮐﻨﻢ.
ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن ﮔﻔﺘﻢ » :ﺧﻮﺑﻢ .ﻓﻘﻂ ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯿﻪ .ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ اﯾﻨﺎرو ﺑﺒﯿﻨﯽ .ﺑﺮو «
» اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره ﺑﻼ «
در ﺣﺎل ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن دﻫﺎﻧﻢ دوﺑﺎره ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮدم » :ﺑﺮو « او ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﻞ دادن ﻫﺎي ﺿﻌﯿﻒ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ
ﮐﻤﮏ ام ﮐﺮد .
وﻗﺘﯽ دﻫﺎﻧﻢ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﻮد ،ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺑﺮد و ﺑﺎ دﻗﺖ آﻧﺠﺎ ﻧﺸﺎن د ،ﺑﺎزواﻧﺶ ﻫﻨﻮز ﭘﺸﺘﻢ ﺑﻮدﻧﺪ.
» ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ؟ «
ﻏﺮﯾﺪم » :آره .دﯾﺸﺐ ﻣﺮغ ﺳﺨﺎري درﺳﺖ ﮐﺮدم .ﻣﺰه ي ﺑﺪي ﻣﯿﺪاد .ﻫﻤﻪ ﺷﻮ رﯾﺨﺘﻢ دور ،اﻣﺎ اول ﭼﻨﺪ ﻟﻘﻤﻪ ﺧﻮردم «
دﺳﺖ ﺳﺮدي روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ام ﮔﺬاﺷﺖ .اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ » .اﻻن ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻄﻮره؟ «
ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ آن ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم .ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎل ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ي
ﺻﺒﺢ ﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺧﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪم » .ﺧﯿﻠﯽ ﻧﻮرﻣﺎل «
ﻗﺒﻞ از ﻧﯿﻤﺮو ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ او ﻣﺠﺒﻮرم ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ و ﯾﮏ ﻟﯿﻮان آب را درون ﻣﻌﺪه ام ﻧﮕﻪ دارم .ﻣﻦ
ﺣﺲ ﮐﺎﻣﻼ ﻋﺎدي اي داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺪار ﻣﺎﻧﺪن در ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم .ﺑﺎ ﺗﻨﺒﻠﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻟﻢ
دادم و او ﮐﺎﻧﺎل ﺳﯽ ان ان را ﮔﺮﻓﺖ .ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ از دﻧﯿﺎ دور ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﯾﻢ .اﮔﺮ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺳﻮم ﻫﻢ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻣﺎ
ﺧﺒﺮي ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ .
از اﺧﺒﺎر ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ او را ﺑﺒﻮﺳﻢ .ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ،ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺘﻢ دردي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در دﻟﻢ اﯾﺠﺎد ﺷﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ
دﺳﺘﻢ را ﻣﺤﮑﻢ روي دﻫﺎﻧﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺧﻮد را از او ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪم .ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻧﻤﯽ رﺳﻢ
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﻨﮏ ﻇﺮﻓﺸﻮﯾﯽ دوﯾﺪم.
وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ دﻫﺎﻧﻢ را ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮدم ،ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ » :ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ رﯾﻮ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ و ﺑﺮﯾﻢ ﭘﯿﺶ ﯾﻪ دﮐﺘﺮ «
دﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﭙﻮل ﺑﻮد .ﺳﺮم را ﺗﮑﺎن دادم و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻫﺮو ﭼﺮﺧﯿﺪم » :دﻧﺪوﻧﻬﺎﻣﻮ ﺑﺸﻮرم ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻪ «
وﻗﺘﯽ دﻫﺎﻧﻢ ﻃﻌﻢ ﺑﻬﺘﺮي ﯾﺎﻓﺖ در ﭼﻤﺪان ﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻌﺒﻪ ي ﮐﻤﮏ ﻫﺎي اوﻟﯿﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ آﻟﯿﺲ ﺑﺮاﯾﻢ
ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد .ﺟﻌﺒﻪ اي ﮐﻪ ﭘﺮ از وﺳﺎﯾﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻧﺪ و ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻮد ،و ﺣﺎﻣﻞ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﻻن ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻢ ،ﻗﺮص
دﻟﭙﯿﭽﻪ .ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ دﻟﻢ و ادوارد را آرام ﻧﮕﻪ دارم .
اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺮص را ﺑﯿﺎﺑﻢ ،دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﺧﻮرد ﮐﻪ آﻟﯿﺲ ﺑﺮاﯾﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد .ﺟﻌﺒﻪ ي ﮐﻮﭼﮏ آﺑﯽ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ
و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده و ﺑﻪ آن ﺧﯿﺮه ﺷﺪم .
و ﺳﭙﺲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻤﺮدن در ذﻫﻨﻢ ﮐﺮدم .ﯾﮏ ﺑﺎر .دوﺑﺎر .دوﺑﺎره .
ﺿﺮﺑﻪ روي در ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮم ﮐﺮد .ﺟﻌﺒﻪ ي ﮐﻮﭼﮏ از دﺳﺘﻢ دوﺑﺎره داﺧﻞ ﭼﻤﺪان اﻓﺘﺎد .
» ﺑﺎﺷﻪ...؟ «
او داﺧﻞ ﺷﺪ و وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺮا ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد :ﭼﻬﺎرزاﻧﻮ ﮐﻨﺎر ﭼﻤﺪان ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺧﯿﺮه و ﺑﯽ ﺣﺎﻟﺖ .ﮐﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺶ
ﺑﯽ درﻧﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ام دراز ﺷﺪ .
» ﭼﯽ ﺷﺪه؟ «
دوﺑﺎره ﺷﻤﺮدم .اﻧﮕﺸﺘﯽ را ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮدم ،ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ و ﺷﻤﺎره ﻫﺎ را زﯾﺮ ﻟﺐ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم .در
ﻣﻮرد روزﻫﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم .ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدﯾﻢ .دوﺑﺎره از اول ﺷﻤﺮدم .
ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻫﻀﻢ اش ﮐﻨﻢ .ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ .ﭘﺲ درون ﭼﻤﺪان دوﺑﺎره ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻌﺒﻪ ي ﻧﻮارﻫﺎي ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﮔﺸﺘﻢ .آن را ﺑﯽ
ﺻﺪا ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻢ .
ﺑﺎ ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد » :ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ؟ داري ﻣﯽ ﮔﯽ ﺑﯿﻤﺎرﯾﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺿﻌﯿﺖ روﺣﯽ دوران ﻗﺎﻋﺪﮔﯿﻪ؟ «
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﮕﻮﯾﻢ » :ﻧﻪ ،ﻧﻪ ادوارد .دارم ﻣﯽ ﮔﻢ ﮐﻪ ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﭘﻨﺞ روز ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده «
ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﻧﺠﻮا ﮐﺮدم » :روﯾﺎ ﻫﺎ .اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪن .ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ .اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﺷﺘﻬﺎ .اوه .اوه ...اوه! «
ﻧﮕﺎه ادوارد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﯿﺸﻪ اي ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ،ﮔﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﻤﯽ دﯾﺪ .
روي ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﭘﺮﯾﺪم و از دﺳﺘﺎن ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ادوارد رﻫﺎ ﺷﺪم .از ﺻﺒﺢ زﯾﺮﭘﻮش و ﻟﺒﺎس زﯾﺮ ﺳﯿﻠﮑﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮاب
ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪم ﻋﻮض ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم .ﭘﺎرﭼﻪ ي آّﺑﯽ را از ﺳﺮ راه ﮐﻨﺎر زده و ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ام ﺧﯿﺮه ﺷﺪم.
ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﺑﺎ ﺣﺎﻣﻠﮕﯽ ﯾﺎ ﻧﻮزادان ﯾﺎ ﻫﺮﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ دﻧﯿﺎي اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻢ ،اﻣﺎ اﺣﻤﻖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮدم .ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ
ﻓﯿﻠﻢ و ﺳﺮﯾﺎل دﯾﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﻢ ﻗﻀﯿﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ رود .ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ روز ﻋﻘﺐ ﺑﻮدم .اﮔﺮ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه
ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم ،ﺑﺪﻧﻢ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ را در ﺧﻮد ﺛﺒﺖ ﮐﻨﺪ .دﭼﺎر ﺗﻬﻮع ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪم .ﻋﺎدت
ﻏﺬاﯾﯽ و ﺧﻮاﺑﯿﺪن ام ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد .
و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ،اﯾﻦ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﮏ وﻟﯽ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺑﯿﻦ ﻟﮕﻦ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ .
ﮐﻤﺮم را ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﮐﺮدم ﺗﺎ از ﻫﺮ زاوﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻨﻢ ،ﺟﻮري ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ در ﻧﻮر ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد .
اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ را روي ﻗﻠﻨﺒﻪ ي ﮐﻮﭼﮏ ﮐﺸﯿﺪم و از ﺳﺨﺘﯽ و اﺳﺘﺤﮑﺎم آن زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺖ دﺳﺘﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم .
دوﺑﺎره ﮔﻔﺘﻢ » :ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ « ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﯾﺎ ﺑﺪون آن ،ﺑﺎ ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ ﯾﺎ ﺑﺪون آن -ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺪون آن ﺑﻮد ،
ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﯾﮏ روز ﻫﻢ ﻋﻘﺐ ﻧﯿﻔﺘﺎده ﺑﻮدم -اﻣﮑﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺑﺎﺷﻢ .ﻣﺤﺾ رﺿﺎي ﺧﺪا ،
ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﺑﺎ او ﺳﮑﺲ داﺷﺘﻢ ﯾﮏ ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻮد .
ادوارد ،ﯾﮏ ﺧﻮن آﺷﺎم ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﺪون اﺛﺮي از ﺣﺮﮐﺖ ،روي زﻣﯿﻦ ﯾﺦ زده ﺑﻮد .
ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﯾﮕﺮي وﺟﻮد داﺷﺖ .ﻣﻦ ﻣﺸﮑﻠﯽ داﺷﺘﻢ .ﺑﯿﻤﺎري ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﻼﺋﻢ
ﺣﺎﻣﻠﮕﯽ را داﺷﺖ .ﻓﻘﻂ ﺳﺮﻋﺘﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد.
و ﺳﭙﺲ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آوردم .ﯾﮏ ﺗﺤﻘﯿﻖ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻗﺮن ﻫﺎ از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ
ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰم در ﺧﺎﻧﻪ ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و ﻧﻮر ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮓ از ﭘﻨﺠﺮه داﺧﻞ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ ،روي ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﮐﻬﻨﻪ ام ﺑﻪ ﯾﮏ
ﺻﻔﺤﻪ ي اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم "ﺧﻮن آﺷﺎم ﻫﺎ ،اﻟﻒ ﺗﺎ ي" ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدم .ﮐﻤﺘﺮ از ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ
ﺟﯿﮑﻮب ﺑﻠﮏ ﻣﺮا ﺑﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﮐﻮﺋﯿﻠﯿﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻫﻨﻮز ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺬب ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻔﺖ ادوارد ﯾﮏ ﺧﻮن
آﺷﺎم اﺳﺖ ،ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ .ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اوﻟﯿﻦ ﭘﺴﺖ ﻫﺎي ﺳﺎﯾﺖ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮن آﺷﺎﻣﯽ
دور دﻧﯿﺎ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد .داﻧﺎگ ﻓﯿﻠﯿﭙﯿﻨﯽ ،اﺳﺘﺮي ﻋﺒﺮي ،واراﮐﻮﻻﮐﯽ روﻣﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ،اﺳﺘﺮﮔﻮﻧﯽ ﺑﻨﻔﯿﭽﯽ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ
-اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس اوﻟﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ وﻟﺘﻮري ﻫﺎ ﺑﻮد ،ﮐﻪ ﻣﻦ آن زﻣﺎن ﭼﯿﺰي راﺟﻊ ﺑﻪ آن
ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ -وﻗﺘﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ ،دﻗﺖ و ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﮐﻤﺘﺮ و ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪه
ﺑﻮد .ﻓﻘﻂ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﻣﺒﻬﻤﯽ از آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺴﺖ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻢ .ﻫﻤﻪ ﺷﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ داﺳﺘﺎن ﻫﺎي روﯾﺎﯾﯽ و
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬﺖ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﯿﺰان ﻣﺮگ ﻧﻮزادان ﯾﺎ ﺧﯿﺎﻧﺖ در زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ " .ﻧﻪ
ﻋﺰﯾﺰم ﻣﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ راﺑﻄﻪ ﻧﺪارم .اون زن زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ دﯾﺪي از ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭘﺮي
ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻮد .ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﻢ ﮐﻪ ﺟﻮن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮدم - ".اﻟﺒﺘﻪ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﺎﻧﯿﺎ آﺷﻨﺎ ﺷﺪه
ﺑﻮدم ﺑﻌﻀﯽ از اﯾﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺤﺾ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ -ﯾﮏ داﺳﺘﺎن در ﻣﻮرد زﻧﺎن ﻧﯿﺰ وﺟﻮد داﺷﺖ" .ﭼﻪ ﻃﻮر
ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﻨﯽ ؟ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﺗﻮ از ﯾﮏ ﺳﻔﺮ درﯾﺎﯾﯽ دوﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ و
ﻣﻦ ﺣﺎﻣﻠﻪ ام ؟ ﺗﻘﺼﯿﺮ اون ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﻫﺎي ﺧﻮدش ﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰم ﮐﺮد".
اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﮏ ﻣﺮد ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻮد .ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ او ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﺷﮑﺎر ﺑﯽ ﭼﺎره اش .
ﺑﻪ ازﻣﻪ و روزاﻟﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم .ﺧﻮن آﺷﺎم ﻫﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﻧﺒﻮدﻧﺪ .اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ،روزاﻟﯽ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن
راﻫﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد .اﻓﺴﺎﻧﻪ ي ﻣﺮدان ﺧﻮن آﺷﺎم ﭼﯿﺰي ﺟﺰ دروغ ﻧﺒﻮد .
ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ...ﺧﺐ ﺗﻔﺎوﺗﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ .روزاﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺎﻣﻞ ﺑﭽﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﺮاﮐﻪ در وﺿﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ
ﺧﻮن آﺷﺎم داﺷﺖ ،ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد .ﺑﺪون ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺑﺪن زﻧﺎن اﻧﺴﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي ﺣﺎﻣﻠﮕﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .ﺗﻐﯿﯿﺮ
ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ ي ﺷﮑﻞ ﺑﺪن و ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﯿﺸﺘﺮي ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻣﺎده ﺳﺎزي ﯾﮏ ﮐﻮدك در ﺣﺎل رﺷﺪ ﻻزم ﺑﻮد .ﺑﺪن روزاﻟﯽ
ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺪاﺷﺖ .
اﻣﺎ ﺑﺪن ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﺪ .ﺑﺪن ﻣﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد .ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ اي را ﮐﻪ دﯾﺮوز روي ﺷﮑﻢ ام وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﻟﻤﺲ
ﮐﺮدم.
ﺗﻤﺎم ﻣﺮدان اﻧﺴﺎن ،از زﻣﺎن ﺑﻠﻮغ ﺗﺎ ﻣﺮگ ﺑﯽ ﻧﻐﯿﯿﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ .ﻗﺴﻤﺘﯽ اﻃﻼﻋﺎت ﮐﻪ از ﺟﺎﯾﯽ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم ﺑﻪ ﯾﺎدم
آﻣﺪ :ﭼﺎرﻟﯽ ﭼﺎﭘﻠﯿﻦ در ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮان ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد ﺷﺪ .ﻣﺮدان ﭼﯿﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ دوران ﺣﻤﻞ ﻓﺮزﻧﺪ و ﯾﺎ
دوران ﺑﺎروري را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .
و اﻟﺒﺘﻪ ،وﻗﺘﯽ ﻫﻤﺴﺮان آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺣﻤﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺮدان ﺧﻮن آﺷﺎم ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﭽﻪ دار
ﺷﺪن دارﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ ؟ ﮐﺪام ﺧﻮن آﺷﺎم روي ﮐﺮه زﻣﯿﻦ ﻟﺰوم آزﻣﺎﯾﺶ اﯾﻦ ﻓﺮﺿﯿﻪ را ﺑﺎ ﯾﮏ زن اﻧﺴﺎن ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد ؟ و ﯾﺎ
ﺗﻤﺎﯾﻞ آزﻣﺎﯾﺶ آن را ؟
ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻣﻐﺰم اﯾﻦ ﺣﻘﺎﯾﻖ ،ﺧﺎﻃﺮات و ﮔﻤﺎن ﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ،در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ دﯾﮕﺮ آن ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ي ﺗﮑﺎن
دادن ﺑﺪن ،ﺣﺘﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ ،از اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﻧﻮرﻣﺎل ﻧﯿﺰ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮ د .ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﺗﮑﺎن
ﻧﻤﯽ ﺧﻮردﻧﺪ ،ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ادوارد ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﻨﻢ ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ ﭼﻪ در ﺣﺎل رخ دادن ﺑﻮد .ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ
او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ،ﻟﻤﺴﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدم اﻣﺎ ﺑﺪﻧﻢ از دﺳﺘﻮرات ﻣﻐﺰم اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد .ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ
اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ روي ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﺷﮑﻢ ام ﻣﯽ ﻓﺸﺮدم ،ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن وﺣﺸﺖ زده ام در آﯾﻨﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﻮم .
و ﺳﭙﺲ ،ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روﯾﺎي ﺷﻔﺎف دﯾﺸﺐ ،ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻋﻮض ﺷﺪ .ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در آﯾﻨﻪ ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد ،
ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ واﻗﻌﺎ ﻋﻮض ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .
ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺤﯿﻂ را ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ داد ،ﺗﮑﺎن ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از داﺧﻞ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ وارد ﺷﺪ .
در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻠﻔﻦ ادوارد ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ .ﻣﺼﺼﻢ و ﻣﺼﺮاﻧﻪ .ﻫﯿﭻ ﮐﺪاﻣﻤﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﻧﮑﺮدﯾﻢ .دوﺑﺎره و دوﺑﺎره زﻧﮓ
ﺧﻮرد .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ را روي دﻟﻢ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دادم ،ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻦ را از ﻣﻐﺰم ﻣﻬﺎر ﮐﻨﻢ .ﻧﮕﺎﻫﻢ در
آﯾﻨﻪ دﯾﮕﺮ وﺣﺸﺖ زده ﻧﺒﻮد .ﻣﺘﻔﮑﺮ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﮏ ﻫﺎي ﻋﺠﯿﺐ و ﺑﯽ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﺪم ﮐﻪ از ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ
ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ .
ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ زﻧﮓ ﺧﻮردن اداﻣﻪ داد .دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ادوارد ﺟﻮاب ﻣﯽ داد .ﻣﻦ در ﺣﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮدم ،اﺣﺘﻤﺎﻻ
ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ي ﻋﻤﺮم .
ﺳﺮاﻧﺠﺎم ،ﺻﺪاي آزاردﻫﻨﺪه ي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪ .ﻣﻦ ﮐﻨﺎر ادوارد زاﻧﻮ زدم ،ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي
ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺣﺮﮐﺘﻢ ﻫﺰار ﺑﺎر دﻗﯿﻖ ﺗﺮ ﺑﻮدم .ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﺶ را ﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻠﻔﻦ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ .اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ
دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﻨﺪ و ﺧﻮد ﺟﻮاب ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺪﻫﺪ اﻣﺎ او ﮐﺎﻣﻼ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد .
» ادوارد ﺧﻮﺑﻪ؟ « ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﺤﺘﺎط ﺑﻮد .از آن ﺳﻮي ﮔﻮﺷﯽ ﮐﺎرﻻﯾﻞ را ﺻﺪا زد و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺳﻮال اوﻟﺶ را
ﺟﻮاب دﻫﻢ ﭘﺮﺳﯿﺪ » :ﭼﺮا ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮﻧﻤﯽ داﺷﺖ؟ «
» ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ «
» ﭼﯽ دﯾﺪي؟ «
ﺣﺲ ﮐﺮدم آب ﯾﺦ ﺑﻪ رگ ﻫﺎﯾﻢ ﺗﺰرﯾﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ .اﮔﺮ آﻟﯿﺲ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻮدك ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ و ﺻﻮرﺗﯽ ﭘﺮﯾﺎﯾﯽ در
آﻏﻮﺷﻢ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ،ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ ؟
در آن ﻧﯿﻢ ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮد ،ﺗﺼﻮﯾﺮي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم آﻟﯿﺲ دﯾﺪه ﺑﻮد ،ﭘﺸﺖ
ﭘﻠﮏ ﻫﺎﯾﻢ رﻗﺼﯿﺪ .ﯾﮏ ﮐﻮدك ﮐﻮﭼﮏ و زﯾﺒﺎ ،زﯾﺒﺎ ﺗﺮ از ﮐﻮدك روﯾﺎﯾﻢ ،ﯾﮏ ادوارد ﮐﻮﭼﮏ در آﻏﻮش ﻣﻦ .ﮔﺮﻣﺎ ﺟﺎي
ﯾﺦ را در رﮔﻬﺎﯾﻢ ﭘﺮ ﮐﺮد .
» ﻣﻦ « ...ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻢ .آﯾﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ؟ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪم؟ آﯾﺎ دوﺑﺎره در
ﺣﺎل دﯾﺪن روﯾﺎﯾﯽ رﻧﮕﯽ ﺑﻮدم؟ » ﻣﻦ ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮان ادوارد ام .ﺧﻮن آﺷﺎم ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﺷﻮك زده ﺑﺸﻦ؟ «
» ﺑﻼ ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻢ «
» ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ...ﺧﺐ ،ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ...ﺷﺎﯾﺪ ...ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﻦ « ...ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪم » :ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺑﺎﺷﻢ «
» ﺷﺎﻧﺰده روز ﻗﺒﻞ از ﻋﺮوﺳﯽ « ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ذﻫﻨﯽ اش را آﻧﻘﺪر اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺣﺘﻢ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻢ .
» ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ داري؟ «
» ﯾﻪ ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺐ « و ﺻﺪاﯾﻢ ﺷﮑﺴﺖ .ﻗﻄﺮه اﺷﮏ دﯾﮕﺮي از ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺟﺎري ﺷﺪ » .ﻣﻤﮑﻨﻪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻪ ،
ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ...ﻣﯽ دوﻧﻢ واﺳﻪ ﻫﻤﻪ ي اﯾﻦ ﭼﯿﺰا ﺧﯿﻠﯽ زوده .ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪم .اﻣﺎ ﻣﻦ روﯾﺎﻫﺎي ﻋﺠﯿﺐ ﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ و
ﻫﻤﯿﺸﻪ دارم ﻣﯽ ﺧﻮرم و ﮔﺮﯾﻪ ام ﻣﯽ ﮔﯿﺮه و ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎرم و ...و ...ﻗﺴﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرم ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻮي ﻣﻦ ﺣﺮﮐﺖ
ﮐﺮد «
ادوارد دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﺗﻠﻔﻦ دراز ﮐﺮد ،ﭼﻬﺮه اش ﺳﻔﯿﺪ و ﺳﺨﺖ ﺑﻮد .
ﻧﯿﻤﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ از ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ادوارد ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ،ﺗﻠﻔﻦ را در دﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻢ .
ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ادوارد ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ،ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺧﺎﻟﯽ ،ﮔﻮش ﻣﯽ داد .
» و ﺑﻼ ﭼﯽ؟ « در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎزوﯾﺶ را دور ﻣﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﮐﺸﯿﺪ .
او ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ ﮔﻮش ﻓﺮا داد و ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ » :ﺑﻠﻪ .ﺑﻠﻪ .اﯾﻦ ﮐﺎرو ﻣﯽ ﮐﻨﻢ «
اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﻟﺮزه ي ﮔﺮﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ .ﺿﺮﺑﻪ ي ﮐﻮﭼﮏ دروﻧﻢ ﻟﺮزﯾﺪ .
وﻗﺘﯽ دوﺑﺎره ﺗﻠﻔﻦ را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺖ ،ﭘﺮﺳﯿﺪم » :اﻻن ﺑﺎ ﮐﯽ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﯽ؟ «
ادوارد ﺑﺪون ﻣﮑﺚ ،ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد .ﺣﺪس ﻣﯽ زدم در ﺣﺎل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﭘﺮواز ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ ،
اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم ﭼﺮا ﮐﻪ او اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد .اﻧﮕﺎر ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ،دﻓﻌﺎت زﯾﺎدي از ﻣﯿﺎن دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ ﺻﺤﺒﺖ
ﮐﺮد .
ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن در ﺣﺎل ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن وﺳﺎﯾﻞ ﺑﻮد .ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﮔﺮدﺑﺎد ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ اﻃﺮاف اﺗﺎق ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎي
ﺧﺮاﺑﯽ ،ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ .ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺗﻌﺪادي ﻟﺒﺎس روي ﺗﺨﺖ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪم
ﮐﻪ زﻣﺎن ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻣﻦ اﺳﺖ .در ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪم ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎت آﺷﻔﺘﻪ و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ اداﻣﻪ داد .
وﻗﺘﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﺤﻤﻞ اﻧﺮژي ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ از او ﺳﺎﻃﻊ ﻣﯽ ﺷﺪ را ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﻪ آراﻣﯽ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﮐﺮدم .ﺗﻤﺮﮐﺰ دﯾﻮاﻧﻪ ي او
ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻬﻮع ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ .ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻬﻮع ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻓﻘﻂ از ﻧﻮع ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪه اش .ﻣﻦ ﺟﺎي دﯾﮕﺮي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻮض ﺷﺪن
ﺣﺎل اش ﻣﯽ ﺷﺪم .ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ادوارد ﯾﺨﯽ و ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻪ راﺳﺘﺶ ،ﮐﻤﯽ ﻣﺮا ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ .
ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪم .ﺑﺴﺘﻪ اي ﭼﻮب ﺷﻮر روي ﻣﯿﺰ ﺑﻮد .ﺑﯽ ﻫﺪف ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻮﯾﺪن ﮐﺮدم و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﻣﺎﺳﻪ و
ﺻﺨﺮه ﻫﺎ و درﺧﺘﺎن و اﻗﯿﺎﻧﻮس ﺧﯿﺮه ﺷﺪم .ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﻧﻮر آﻓﺘﺎب ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪ .
ﻧﻪ.
ﭘﺲ ﭼﺮا ادوارد اﻧﻘﺪر ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ؟ او ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ آرزوي ﯾﮏ ازدواج زود ﻫﻨﮕﺎم را ﮐﺮده ﺑﻮد .
ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ادوارد ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ زﯾﺎد ﻫﻢ ﮔﯿﺞ ﮐﻨﻨﺪه ﻧﺒﻮد .او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻣﺮا ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻣﻄﻤﺌﻦ
ﺷﻮد ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﻫﺎي ﻣﻦ درﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،اﮔﺮﭼﻪ در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﮑﯽ در ذﻫﻦ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد .اﺣﺘﻤﺎﻻ آﻧﻬﺎ
ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﭼﺮا اﻧﻘﺪر زﯾﺎد در ﺣﺎﻣﻠﮕﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪ ام .ﺑﺎ اﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ و ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ و ﺗﻤﺎم اﯾﻨﻬﺎ .اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ
ﻧﻮرﻣﺎل ﻧﺒﻮد .
ﺑﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ،ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ از آن ﺳﺮ در آورده ام .او ﺣﺘﻤﺎ ﻧﮕﺮان ﺑﭽﻪ ﺑﻮد .ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ﻧﮕﺮاﻧﯽ
ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدم .ﻣﻐﺰ ﻣﻦ دﯾﺮﺗﺮ از ﻣﺎل ادوارد ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد .ﻣﻦ ﻫﻨﻮز درﮔﯿﺮ ﺗﺼﻮﯾﺮي ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﻐﺰم ﻗﺒﻼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد :ﮐﻮدك
ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ادوارد ،ﺳﺒﺰ ،ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭼﺸﻤﺎن ادوارد زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد ،آرام و ﺳﺎده آرﻣﯿﺪه در آﻏﻮش ﻣﻦ .اﻣﯿﺪوار
ﺑﻮدم ﮐﻪ دﻗﯿﻘﺎ ﭼﻬﺮه ي ادوارد را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ.
ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ و ﻻزم ﺑﻮد .از اوﻟﯿﻦ ﺗﻤﺎس ﮐﻮﭼﮏ ،ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ ﺑﺮاﯾﻢ ﻋﻮض ﺷﺪه ﺑﻮد .ﺟﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون آن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاﯾﻢ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ،ﺣﺎﻻ دو ﭼﯿﺰ وﺟﻮد داﺷﺖ .ﺗﻘﺴﯿﻤﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ
ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺑﯿﻦ آن دو ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ،اﯾﻨﻄﻮر ﻧﺒﻮد .ﮔﻮﯾﯽ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﺘﻮرم و اﻧﺪازه اش دوﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد .ﺗﻤﺎم
آن ﺟﺎي اﺿﺎﻓﻪ اﮐﻨﻮن ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد .اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ﺑﺮاﯾﻢ ﮔﯿﺞ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد .
ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻗﺒﻼ رﻧﺞ و ﮐﻨﺎره ﮔﯿﺮي روزاﻟﯽ را درك ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم .ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﺧﻮدم را ﯾﮏ ﻣﺎدر ﻧﻤﯽ دﯾﺪم .ﻫﯿﭻ ﮔﺎه اﯾﻦ
را ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدم .ﺑﺮاﯾﻢ ﻗﻮل دادن ﺑﻪ ادوارد ﺑﺮاي ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﺑﭽﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ .ﭼﻮن ﺑﭽﻪ داﺷﺘﻦ ﺑﺮاﯾﻢ اﻫﻤﯿﺘﯽ
ﻧﺪاﺷﺖ .ﮐﻮدﮐﺎن در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﺑﺮاﯾﻢ ﺟﺬاﺑﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ .ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺎﯾﻊ از آﻧﻬﺎ
آوﯾﺰان ﺑﻮد .ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﮐﺎري ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻢ .وﻗﺘﯽ ﺑﻪ رﻧﻪ و داﺷﺘﻦ ﻓﺮزﻧﺪي دﯾﮕﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم ،ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮادري
ﺑﺰرﮔﺘﺮ را در ذﻫﻦ داﺷﺘﻢ ،ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ .
او را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﻮاﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ،ﺧﻮاﺳﺘﻨﺶ ﺑﺮاﯾﻢ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺒﻮد ،ﯾﮏ ﻧﯿﺎز ﺑﻮد.
ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﺧﯿﺎﻟﭙﺮدازي ﺑﺪي داﺷﺘﻢ .ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻗﺒﻞ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺘﺎﻫﻞ ﺑﻮدم ،ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ
ﮐﻪ ازدواج را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ .ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻗﺒﻞ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﭽﻪ دار ﺷﺪم ،ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﻢ...
وﻗﺘﯽ دﺳﺘﻢ را روي ﺷﮑﻢ ام ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺿﺮﺑﻪ ي ﺑﻌﺪي ﺷﺪم ،اﺷﮑﻬﺎﯾﻢ دوﺑﺎره روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺟﺎري ﺷﺪﻧﺪ.
» ﺑﻼ؟ «
ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ .ﺑﺎ ﺻﺪاي او ﻫﺸﯿﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدم .ﺻﺪاﯾﺶ زﯾﺎدي ﺳﺮد ﺑﻮد .زﯾﺎدي ﻣﺤﺘﺎط .ﭼﻬﺮه اش ﺑﺎ ﺻﺪا ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ داﺷﺖ ،
ﺳﺨﺖ و ﺑﯽ ﺣﺎﻟﺖ .
در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ اﺗﺎق را ﻃﯽ ﮐﺮد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﺻﻮرﺗﻢ ﮔﺬاﺷﺖ » :ﺑﻼ! درد ﻣﯽ ﮐﺸﯽ؟ «
» ﻧﻪ..ﻧﻪ« ...
ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ اش ﻓﺸﺮد » :ﻧﺘﺮس ،ﺗﺎ ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪم ﺧﻮﻧﻪ .ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ .وﻗﺘﯽ ﺑﺮﺳﯿﻢ
ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .ﺗﻮ ﭼﯿﺰﯾﺖ ﻧﻤﯿﺸﻪ «
ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و در ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ » :ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اون ﭼﯿﺰ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺗﻮ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﻪ ﻣﯿﺎرﯾﻢ اش
ﺑﯿﺮون .ﻧﺘﺮس .ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ذارم ﺑﻬﺖ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﻪ «
ﻧﺎﮔﻬﺎن او ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ورودي ﮔﺮﻓﺖ » :ﻟﻌﻨﺘﯽ ،ﯾﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻮﺳﺘﺎوو ﻗﺮار ﺑﻮد اﻣﺮوز ﺑﯿﺎد .اﻻن
از ﺷﺮش ﺧﻼص ﻣﯽ ﺷﻢ و ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم «
ادوارد ﺿﺮﺑﻪ زﻧﻨﺪه ي ﮐﻮﭼﮏ ﻣﺮا ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد .ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﺎرﻻﯾﻞ آن را ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺎورد .
ﭘﺲ ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدم .او اﺻﻼ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ داد .او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﭽﻪ را ﺑﯿﺎزارد .ﺗﺼﻮﯾﺮ زﯾﺒﺎي درون
ذﻫﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻋﻮض ﺷﺪ .ﮐﻮدك ﻧﺎزﻧﯿﻨﻢ در ﺣﺎل ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎزوان ﻣﻦ ﺿﻌﯿﻒ ﺗﺮ از آن ﮐﻪ
ﻣﺤﻔﺎﻇﺖ اش ﮐﻨﻨﺪ .
ﭼﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﮑﻨﻢ؟ آﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪﺷﺎن ﮐﻨﻢ ؟ اﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ؟ آﯾﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺳﮑﻮت ﻋﺠﯿﺐ آﻟﯿﺲ
ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد ؟ آﯾﺎ آﻟﯿﺲ اﯾﻦ را دﯾﺪه ﺑﻮد ؟ دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ و ادوارد آن ﮐﻮدك رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه و ﮐﺎﻣﻞ را ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ
ﻓﺮﺻﺖ زﻧﺪﮔﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ؟
دوﺑﺎره ﻧﺠﻮا ﮐﺮدم » :ﻧﻪ « اﯾﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد .ﻣﻦ اﺟﺎزه ي ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي را ﻧﻤﯽ دادم .
ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ادوارد دوﺑﺎره ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد .دوﺑﺎره در ﺣﺎل ﺑﺤﺚ ﺑﻮد .ﺻﺪاﯾﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺷﺪ و ﺷﻨﯿﺪم
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻀﺐ ﻏﺮﯾﺪ .ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي دﯾﮕﺮي ﺷﻨﯿﺪم .آرام و ﻣﺤﺠﻮب .ﺻﺪاي ﯾﮏ زن .
ادوارد ﺟﻠﻮﺗﺮ از او ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪ و ﮐﻨﺎر ﻣﻦ اﯾﺴﺘﺎد .اﺷﮏ ﻫﺎ را از ﺻﻮرﺗﻢ زدود و در ﮔﻮﺷﻢ از ﻣﯿﺎن ﻟﺒﻬﺎي ﺑﻪ ﻫﻢ
ﻓﺸﺮده اش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد :
» اﺻﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻏﺬاﯾﯽ رو ﮐﻪ آورده ﺑﺬاره و ﺑﺮه .ﺑﺮاﻣﻮن ﺷﺎم درﺳﺖ ﮐﺮده « اﮔﺮ ادوارد اﻧﻘﺪر ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ و ﺳﺮﺳﺨﺖ
ﻧﺒﻮد ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ » .اﯾﻨﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﺳﺖ .ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﮑﺸﺘﻤﺖ «
در اﻧﺘﻬﺎ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﯾﺦ ﺷﺪ .
ﮐﻮﺋﺮ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯽ در دﺳﺘﺎﻧﺶ وارد ﺷﺪ .آرزو ﮐﺮدم ﮐﻪ اي ﮐﺎش ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ ﯾﺎ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﻠﺪ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ از اﯾﻦ زن ﮐﻪ ﺑﺮاي
اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺧﻮن آﺷﺎم را ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ،ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ .
ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ دوﺗﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ .دﯾﺪم ﮐﻪ رﻧﮓ ﭼﻬﺮه و ﺧﯿﺴﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي را ﻣﻦ ﻣﻦ
ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ،ﻇﺮف را روي ﭘﯿﺸﺨﻮان ﮔﺬاﺷﺖ .
ادوارد ﭼﯿﺰي ﺑﻪ او ﭘﺮاﻧﺪ .ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ او اﻧﻘﺪر ﺑﯽ ﻧﺰاﮐﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ .او ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺮود و ﺣﺮﮐﺖ داﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪ
او ﺑﻮي ﻏﺬا را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻦ ﮐﺸﺎﻧﺪ .ﺑﻮي ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻮد .ﭘﯿﺎز و ﻣﺎﻫﯽ .دﻫﺎﻧﻢ را ﺑﺴﺘﻢ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﻨﮏ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ .ادوارد
دﺳﺘﺶ را روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ام ﻗﺮار داد و ﺻﺪاي زﻣﺰﻣﻪ ي آراﻣﺶ دﻫﻨﺪه اش را از ﻣﯿﺎن ﻏﺮش درون ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﻢ ﺷﻨﯿﺪم .
دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻦ ﺻﺪاي ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در ﯾﺨﭽﺎل را ﺷﻨﯿﺪم .ﺑﻪ ﻟﻄﻒ او ،ﺑﻮي ﻏﺬا ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه
ﺻﺪاي در ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و دﺳﺘﺎن ادوارد دوﺑﺎره ﺑﺮاي ﺧﻨﮏ ﮐﺮدن ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﯿﺲ و ﭼﺴﺒﻨﺎك ﻣﻦ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻬﺘﺮ
ﺷﺪ .
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﺮد دﻫﺎﻧﻢ را ﭘﺎك ﮐﺮدم .
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﻓﮑﺮ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم » :ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺮﺗﺒﻪ ...ﻣﺎ ﺧﻮﺑﯿﻢ «
ادوارد ﻣﺮا ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻪ آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ .ﺳﺮم را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ اﺳﺘﺮاﺣﺖ آﺳﻮدم ،دﺳﺘﺎﻧﻢ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه روي ﺷﮑﻢ ام ﺟﻤﻊ
ﺷﺪﻧﺪ .
ﺻﺪاي ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪن ﻧﻔﺲ ﮐﺴﯽ را ﺷﻨﯿﺪم و ﺑﺎﻻ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم .
زن ﻫﻨﻮز آﻧﺠﺎ ﺑﻮد و دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻃﻮري ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ دﻧﺒﺎل راﻫﯽ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ .ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺸﺎده
و ﺧﯿﺮه اش ﺑﻪ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ روي ﺷﮑﻢ ﻣﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه و دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد .
ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪن ﻧﻔﺲ ادوارد را ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪم و او در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻞ ﻣﯽ داد ،ﭼﺮﺧﯿﺪ و رو ﺑﻪ
زن اﯾﺴﺘﺎد .دﺳﺘﺎﻧﺶ دور ﮐﻤﺮ ﻣﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺷﻮد .
ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﻮﺋﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد زدن ﮐﺮد .ﺑﻠﻨﺪ ،ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ،ﮐﻠﻤﺎت ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻣﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻗﻮ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﺗﺎق ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪﻧﺪ .
ﻣﺸﺖ ﮐﻮﭼﮑﺶ را در ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن آن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ادوارد ،دو ﻗﺪم ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪ .در ﮐﻨﺎر وﺣﺸﯽ ﮔﺮي ﻫﺎﯾﺶ
دﯾﺪن ﺗﺮس درون ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﻧﺒﻮد .
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎزواﻧﺶ را از ﺗﺮس ﺑﺮاي زن ،ﻣﯽ ﻓﺸﺮدم ادوارد ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ .اﻣﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ او ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ زن را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد
ﻟﺤﻨﺶ ﻣﺮا ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺳﺎﺧﺖ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ رﻓﺘﺎري ﮐﻪ ادوارد ﺑﺎ او داﺷﺖ ،آن ﻫﻢ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﻄﻮر در
ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺟﯿﻎ ﻧﻤﯽ زد .اﮐﻨﻮن ﺻﺪاﯾﺶ آرام ﺑﻮد .ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ .ﺟﺪا از آن ﻟﺤﻨﺶ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد .از اﻧﺘﻬﺎي ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺣﺮف
ﻣﯽ زد و وزن آن از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد .ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد .
ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ،زن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ .و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﻮال ﻃﻮﻻﻧﯽ را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن زﺑﺎن ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ،
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎرﯾﮏ و ﺑﺎرﯾﮑﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ .
ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ي ادوارد ﺧﯿﺮه ﺷﺪم ﮐﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ و ﺟﺪي ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮد .زن ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و
روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﺻﻠﯿﺐ ﮐﺸﯿﺪ .
ادوارد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او دراز ﮐﺮد و دﺳﺖ دﯾﮕﺮ را روي ﮔﻮﻧﻪ ام ﮔﺬاﺷﺖ .او دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺟﻮاب داد و دﺳﺘﺎﻧﺶ
را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ادوارد ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺮاﯾﺶ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﮔﺮﻓﺖ .وﻗﺘﯽ ﺣﺮﻓﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ،ادوارد دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي آرام و ﻣﺒﺮم
ﻗﺒﻠﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد .
ﭼﻬﺮه ي زن ﻋﻮض ﺷﺪ .وﻗﺘﯽ ادوارد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ،او ﺑﺎ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ واﺿﺢ در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ادوارد ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و
ﻣﺪام ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ .ﺣﺮف ادوارد ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ زن ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﺪ .ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ
دوﺗﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ،ﮔﻮﯾﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ،ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ .
او ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺷﮑﻠﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺑﺎدﮐﻨﮏ را ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ از ﺷﮑﻢ اش ﺑﯿﺮون ﭘﺮﯾﺪ .ﻣﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪم .آﯾﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ
درﺑﺎره ي ﺧﻮن آﺷﺎم ﻫﺎي درﻧﺪه اﯾﻦ را ﻧﯿﺰ در ﺑﺮ داﺷﺘﻨﺪ ؟ آﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد او در ﻣﻮرد ﭼﯿﺰي ﮐﻪ درون ﻣﻦ در ﺣﺎل رﺷﺪ ﺑﻮد
اﻃﻼﻋﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟
او اﯾﻦ ﺑﺎر ﻋﻤﺪي ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ و ﭼﻨﺪ ﺳﻮال ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ادوارد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺟﻮاب داد .ﺳﭙﺲ ادوارد ﺳﻮاﻟﯽ
ﭘﺮﺳﯿﺪ .زن ﻣﮑﺚ ﮐﺮده و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد .وﻗﺘﯽ ادوارد دوﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﺻﺪاﯾﺶ ﭼﻨﺎن دردﻧﺎك ﺑﻮد ﮐﻪ
ﻧﮕﺎﻫﻢ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد .ﺻﻮرت اش ﻏﺮق در اﻧﺪوه ﺑﻮد .
در ﺟﻮاب ،ﮐﻮﺋﺮ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺟﻠﻮ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﺳﺘﺶ را روي دﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﺑﺎﻻي ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﯽ ﺷﮑﻢ ام ،ﺑﮕﺬارد .او ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ
ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ .
ﺑﻪ آراﻣﯽ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ » :ﻣﻮرت « ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ .ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻃﻮري ﺧﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﭘﯿﺮﺗﺮش ﮐﺮده ﺑﻮد .
ادوارد دوﺑﺎره ﯾﺦ زده ﺑﻮد ،ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺷﮑﻨﺠﻪ دﯾﺪه اش رﻓﺘﻦ او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد .ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ،ﺻﺪاي روﺷﻦ ﺷﺪن ﻣﻮﺗﻮ ﻗﺎﯾﻘﯽ
ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ و ﺑﻌﺪ در دوردﺳﺖ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ .
ادوارد ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ راه ﺑﯿﻔﺘﻢ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﮑﺮد .ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .
» ﻧﮕﺮان ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اون ﮔﻔﺖ ﻧﺒﺎش .اﯾﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ .دروغ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻦ «
ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ » :ﻣﻦ از ﺣﺮﻓﻬﺎش ﭼﯿﺰي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪم « ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎﻣﻼ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ .اﻧﮕﺎر ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﯿﺰي را
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮم .زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ از ﻫﺮ ﻃﺮف ﺑﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد .ﻫﻤﻪ ﺷﺎن در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ
ﺣﻘﯿﻘﺖ داﺷﺘﻨﺪ .
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد ،ﻃﻮل اﺗﺎق را در ﺳﮑﻮت ﻃﯽ ﮐﺮد .ﮐﺎرم ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﻣﺴﻮاك را ﺑﻪ او
ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم.
» ادوارد« ...
درﻧﮓ ﮐﺮدم .ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻢ راﻫﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ .ﮔﻔﺘﻢ » :ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﻘﺪاري ﻏﺬا ﺑﺮاي راه ﺑﺮداري ؟ ﮐﻪ
اﮔﻪ دوﺑﺎره ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪم؟ «
» اﻟﺒﺘﻪ « ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﺮم ﺑﻮدﻧﺪ » :ﻧﮕﺮان ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺒﺎش .ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻣﯽ رﺳﯿﻢ .اﯾﻦ ﺑﻪ زودي ﺗﻤﻮم
ﻣﯿﺸﻪ «
ﻣﻦ از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪم و ﺗﻠﻔﻨﯽ را ﮐﻪ روي ﭘﯿﺸﺨﻮان ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻨﮓ زدم .ﺧﯿﻠﯽ دور از ادوارد ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰي را ﻓﺮاﻣﻮش
ﮐﻨﺪ .ﮐﻪ آﻣﺪن ﮔﻮﺳﺘﺎوو را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ .ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ اش را اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎ ﺑﮕﺬارد .آﻧﻘﺪر ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮدش را
ﺣﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﺮد .
ﺗﻠﻔﻦ را ﮔﺸﻮدم و ﺷﻤﺎره ﻫﺎي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﺷﺪه را ﮔﺬراﻧﺪم .ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮده ،ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم
ﻣﭻ ام را ﺑﮕﯿﺮد .آﯾﺎ اﻻن ﮐﻨﺎر ﻗﺎﯾﻖ ﺑﻮد؟ ﯾﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ؟ اﮔﺮ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم ،آﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاﯾﻢ را از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ
ﺑﺸﻨﻮد؟
ﺷﻤﺎره اي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم .ﺷﻤﺎره اي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﯿﭻ وﻗﺖ در زﻧﺪﮔﯽ ام ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم .آن را ﮔﺮﻓﺘﻪ و
اﻣﯿﺪواراﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪم.
زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدم » :روزاﻟﯽ؟ ﺑﻼ ﻫﺴﺘﻢ .ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ...ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ «