At nakamit mo na ang hangad na laya, Wikang Filipino ang aking pangalan, Mula sa dayuhang sakim at masama, Ipinanganak ko itong kalayaan, Dilim na sumakop sa bayan at bansa, Ako ang ina at siyang dahilan, Dagling lumiwanag, pintig ay huminga! Ng pagkakaisa at ng kasarinlan! Wikang Filipino, ginto mo at hiyas, Sapagkat ako nga ang siyang tumanglaw Panlahat na wika saan man bumagtas, Sa bansang tahanang iyong tinatanaw, Ilaw na maalab sa dilim ay lunas Katulad ng inang sa iyo ay ilaw, At lakas patungo sa tuwid na landas! Nagbibigay-sigla’t buting sumasaklaw!
Ako rin ang ama at naging haligi,
Ng mga sundalo at mga bayani, Ako’y Wika Sa digmaan noon sa araw at gabi, Orihinal na tagalog na tula ni: Kiko Manalo Ako ang sandatang nagtaas ng puri! Wikang Filipino ang aking pangalan, Pagkat akong wika ang lakas mo’t tuwa Ipinanganak ko itong kalayaan, Ako’y lakas nitong bisig mo at diwa Ako ang ina at siyang dahilan, Sa pamamagitan ng aking salita, Ng pagkakaisa at ng kasarinlan! Ligtas ka sa uring luksong masasama! Sapagkat ako nga ang siyang tumanglaw Sinalita ako at gamit ng lahat, Sa bansang tahanang iyong tinatanaw, Upang mga taksil ay maisiwalat, Katulad ng inang sa iyo ay ilaw, Sa Luzon, Visayas, sa lahat ng s’yudad, Nagbibigay-sigla’t buting sumasaklaw! Ako rin ang ama at naging haligi, Ng mga sundalo at mga bayani, Sa digmaan noon sa araw at gabi, Ako ang sandatang nagtaas ng puri!
Pagkat akong wika ang lakas mo’t tuwa
Ako’y lakas nitong bisig mo at diwa Sa pamamagitan ng aking salita, Ligtas ka sa uring luksong masasama!
Sinalita ako at gamit ng lahat,
Upang mga taksil ay maisiwalat, Sa Luzon, Visayas, sa lahat ng s’yudad, Pati sa Mindanao, ako ay nangusap!
At nakamit mo na ang hangad na laya,
Mula sa dayuhang sakim at masama, Dilim na sumakop sa bayan at bansa, Dagling lumiwanag, pintig ay huminga!
Wikang Filipino, ginto mo at hiyas,
Panlahat na wika saan man bumagtas, Ilaw na maalab sa dilim ay lunas At lakas patungo sa tuwid na landas!