ABSTRACT.

An idiosyncratic array of international rules allows “consultants” to

gain special access to international officials and lawmakers. Historically, many of
these consultants were public- interest associations like Amnesty International.
For this reason, the access rules have been celebrated as a way to democratize
international organizations, enhancing their legitimacy and that of the rules they
produce. But a focus on the classic public-law virtues of democracy and legitimacy
produces a theory at odds with the facts: Many of these international consultants
are now industry and trade associations like the World Coal Association, whose
principal purpose is to lobby for their corporate clients. The presence of these
corporate lobbyists challenges the conventional view, which I call strong
legitimacy optimism, by focusing a set of longstanding critiques: Consultant
associations are not always representatives of the “global public” and
consultation is not robust participation in governance. Moreover, the access rules
both overregulate and underregulate access to lawmakers. This critique is
particularly salient in the context of business lobbying, where the access rules do
not balance the costs and benefits of business access to international lawmaking
and governance.
This Article introduces a theory of international lobbying law. Reframing the
international access rules as a body of lobbying regulations delivers explanatory
and normative payoffs by identifying (1) the full array of actors who obtain access
(public interest and private sector alike); (2) the quantum of access that the
current system delivers (informal lobbying, not participation in governance); and
(3) new regulatory strategies. Specifically, two regulatory models emerge. One
draws on the flawed but best-available registration and disclosure norms of
domestic lobbying regulation. The other is a multistakeholder model pioneered by
twenty-first-century public-private partnership organizations. The Article develops
an original typology to organize and identify features of the international access
rules across diverse international organizations, thereby clarifying the regulatory
tradeoffs that accompany each choice. Perhaps counterintuitively, reformers
should likely eschew the most common middle-of-the-road access models—
which are grounded in the flawed legitimacy optimism view—and instead choose
among the two divergent regulatory models, with that choice driven by
organizational mission.

introduction
In national jurisdictions like the United States, laws governing lobbying activity
are well developed and subject to robust analysis and critique.
Internationally, however, the regulatory environment for lobbying activity is
highly idiosyncratic and undertheorized. In fact, legal rules that govern lobbying
activityat the international level have not yet been recognized as a body of
lobbying law.Rather, the patchwork of legal regimes is cast as a variety of
“consultation” rules that allow individuals and groups to “democratize”
international institutions by offering to lawmakers and policymakers the diverse
perspectives of a global polity.4 This input is said to be a “basic form of popular
representation in the present-day world” and “a guarantee of . . . political
legitimacy.”5 I call this conventional account “strong legitimacy optimism.”

กระบวนการเฉพาะของกฎระหว่างประเทศช่วยให้ "ทีป ่ รึกษา"

ได้รบั โอกาสพิเศษในการเข้าถึงเจ้าหน้าทีร่ ะดับนานาชาติและฝ่ ายนิตบ ิ ญ
ั
ญัติ ในอดีตทีป
่ รึกษาเหล่านี้เป็ นทีป
่ รึกษาด้านสาธารณะมากมายเช่น
องค์การนิรโทษกรรมสากล
ด้วยเหตุนี้กฎการเข้าถึงจึงได้รบั การยกย่องเป็ นวิธก
ี ารทาให้เกิดความเป็
นประชาธิปไตยแก่องค์กรระหว่างประเทศจึงเพิม ่ พูนความชอบธรรมแล
ะกฎระเบียบทีพ ่ วกเขาสร้างมากขึน ้
แต่การให้ความสาคัญกับคุณธรรมของกฎหมายมหาชนทีเ่ ป็ นแบบฉบับ
ของประชาธิปไตยและความชอบธรรมทาให้เกิดทฤษฎีทข ี่ ดั แย้งกับข้อเท็
จจริง
ทีป
่ รึกษาระหว่างประเทศจานวนมากเหล่านี้เป็ นสมาคมอุตสาหกรรมแล
ะการค้าเช่น World Coal Association
ซึง่ มีวตั ถุประสงค์หลักคือการพยายามชักจูงผูม
้ ีอานาจให้อนุมตั ก
ิ ฎหมาย
สาหรับลูกค้าองค์กรของตน

การปรากฏตัวขององค์กรเหล่านี้ทา้ ทายมุมมองแบบเดิมซึง่ ผมเรียกว่ากา

รมองโลกในแง่ดอ ี ย่างถูกต้องตามกฎหมายโดยการเน้นชุดคาติชมทีย่ าว
สมาคมทีป ่ รึกษาไม่ใช่ตวั แทนของ "ประชาคมโลก"
เสมอไปและการให้คาปรึกษาไม่ใช่การมีสว่ นร่วมในการกากับดูแล
นอกจากนี้กฎการถึงยังมีขอ ้ บังคบั และไม่สามารถเข้าถึงผูร้ า่ งกฎหมายไ
ด้อีกด้วย
คาวิจารณ์ นี้มีสว่ นสาคัญอย่างยิง่ ในบริบทของการเข้าสูธ่ รุ กิจโดยทีก่ ฎกา
รเข้าถึงไม่ได้ให้ความสาคัญกับรายจ่ายและผลประโยชน์ของการเข้าถึง
ทางธุรกิจในการบังค ับใช้กฎหมายและการกากับดูแลระหว่างประเทศ
บทความนี้แนะนาทฤษฎีเกีย่ วกับกฎหมายว่าด้วยการวิง่ เต้นหาเสียงในก
ารออกกฎหมาย
การปรับเปลีย่ นกฎการเข้าถึงระหว่างประเทศเป็ นรูปแบบของกฎระเบีย
บการวิง่ เต้นทีใ่ ห้ผลตอบแทนทีช ่ ดั เจนและเป็ นบรรทัดฐานโดยการระบุก
ระบวนการทีไ่ ด้รบั การเข้าถึง (ภาครัฐและภาคเอกชนเหมือนกัน)
การเข้าถึงระบบปัจจุบน ั ทีเ่ พิม
่ มากขึน ้ โดยการวิง่ เต้นหาเสียงในการออก
กฎหมายการอย่างไม่เป็ นทางการจึงไม่เกีย่ วข้องในการมีสว่ นร่วมในทาง
การปกครองและกลยุทธ์ซงึ่ ควบคุมบังคับ โดยเฉพาะมีสองรูปแบบ
หนี่งในข้อบกพร่องแต่ยงั มีอยูท ่ ยี่ งั ใช้ได้และบรรทัดฐานการเปิ ดเผยข้อมู
ลของการควบคุมการวิง่ เต้นในประเทศ อีกรูปแบบหนึง่
รูปแบบของผูม ้ ีสว่ นได้สว่ นเสียหลายรายซึง่ เป็ นผูร้ เิ ริม่ โดยองค์กรภาครัฐ
เอกชนเอกชนในศตวรรษที่ 21
บทความนี้ได้พฒ ั นาแบบฉบับดัง้ เดิมเพือ
่ จัดระเบียบและระบุลกั ษณะขอ
งกฎการเข้าถึงระหว่างประเทศในองค์กรระหว่างประเทศทีห ่ ลากหลายจึง
ชี้แจง รวมถึงข้อบังค ับด้านกฎระเบียบทีม่ าพร้อมกับแต่ละทางเลือก