"Απόπλους του Ποτέ δεν είναι αργά"

Ήρθες ξαφνικά
ανέτρεψες τα πάντα στην ζωή μου.
‘Ήρθες ξαφνικά.
έφερες φως μες την ψυχή μου.
Και έτσι ξαφνικά
Χάθηκε κάθε παρελθόν,
Κι ο έρωτας το μόνο μου παρόν.
Δεν ήταν αργά
οταν μου χτύπησες την πόρτα
Δεν ήταν αργά
να ανάψουνε πάλι τα φώτα
δεν ήταν αργά
για ένα καινούργιο όμορφο δρόμο
σε έναν πλασμένο από μας καινούργιο κόσμο
Έτσι σιωπηλά
Κάθισες δίπλα μου και μου πιασες το χέρι
Και στα σιωπηλά
Μου είπες τώρα σε αγαπώ
Μες στα σιωπηλά
ταξίδεψα και πέταξα σα να μουν περιστέρι
με ένα σου γέλιο έφτασα τον ουρανό
Κι αν η ζωή μας είναι ένα καραβάκι,
αν στο κατάρτι μας έχουμε μικρό πανάκι,
κι άμα τα ρεύματα μας έσυραν μακριά
κι αν οι αγέρηδες κι η φουσκοθαλασσιά
πληγώσανε την όμορφη μας βάρκα
κάποιο φιλί στην πονεμένη σάρκα
μπορεί να φέρει την γλύκα της ζωής ξανά
στα ξαφνικά, στα σιωπηλά ποτέ δεν είναι αργά.