Weekblad Schuttevaer - 19/12/2018 Copy Reduced to 73% from original to fit a4 page
Piraterij, illegale visserij en een stroperige overheid
Volksvissers van Suriname
zijn hun leven niet zeker
Door Paul Kraaijer
De ambachtelijke zogenoemde ‘volksvissers’ in Suriname hebben het
niet gemakkelijk. Ze kampen met problemen die ze vooral de overheid
verwijten. Zo willen de vissers betere bescherming tegen de illegale
aanwezigheid van grote industriële vissersschepen in hun kustwateren.
Ook zijn ze bevreesd voor niets en niemand ontziende zeepiraten uit
vooral buurland Guyana.
D
ie angst is sterk toegenomen sinds de
geruchtmakende overval op een paar
vissersboten eind april dit jaar, waarbij 16
vissers wreed om het leven zijn gebracht
en slechts vier de slachtpartij overleefden.
Verder is de bureaucratie de vissers een doorn in
het oog: de stroeve vergunningafgifte vanuit het
ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV)
en de trage gang van zaken rond de invoering van
het Vessel Monitoring System (VMS).
Visserscollectief
Redenen genoeg voor vijf ondernemers in de visse-
rijsector om in 2017 het Visserscollectief op te rich-
ten. Het vertegenwoordigt vissers in de districten
Commewijne en Paramaribo. En 14 mei 2018 heeft
het collectief samen met vijf andere visserscoöpera-
ties een nationale vissersbond opgericht, de Surina-
me National Fisherfolk Organisation (SUNFO).
De visserij in Suriname is volgens secretaris Mark
Lall van het Visserscollectief 'zeer groot en bestaat
uit verschillende categorieën'. 'De binnenvisserij vist
voornamelijk in de rivieren en de mondingen, daar-
naast is er de kustvisserij op zee. Het ministerie van
LVV bepaalt jaarlijks hoeveel vergunningen mogen
worden uitgegeven. Momenteel zijn er ongeveer
480 kustvisserijschepen, waarop ongeveer drie tot
vijf man per schip werken. De binnenvisserij telt
ongeveer 700 boten, waarop 1 tot 3 man per boot
werken. Het exacte aantal vissers is moeilijk aan
te geven, omdat jaarlijks de vergunningen worden
herzien.
'Wij gebruiken voornamelijk schepen van het
Guyanese type. Hiervan bestaat een gesloten model
met een dekhuis en een open type met alleen een
voordek. De grootte varieert van 10 tot 20 meter in
lengte. De binnenvissers gebruiken veelal platbo-
Suriname be-
schikt momen-
teel over een
vloot van circa
700 korjaal-ach-
tige boten voor
de binnenvisserij
(foto) en telt
daarnaast 480
schepen van het
Guanese type
voor de kustvis-
serij.
(Foto Paul Kraaijer)
Copyright © Schuttevaer. All rights reserved. 2018
December 18, 2018 12:59 pm (GMT +3:00)
dems, die niet langer zijn dan 8 tot 10 meter. De
kustvissers mogen tot 18 meter diep vissen langs de
hele kust, van Marowijne tot Nickerie', legt Lall uit.
Zorgelijk
'De Surinaamse wetgeving is kent duidelijk visserij-
regels. Zo mogen de grote trawlers niet in ondiep
water vissen, om de kraamgebieden te beschermen.
Maar helaas is door de jaren heen gebleken dat de
industriële vloot steeds blijft groeien. En dat baart
ons zorgen. Zij gooien ook veel bijvangst weg, vis
dus die zij niet gebruiken en geen commerciële
waarde heeft voor hun vloot. De volksvisserij heeft
daarentegen geen bijvangst, wij benutten alles wat
Vessel Monitoring System
komt maar niet van de grond
wordt gevangen. Er zijn gevallen gerapporteerd door
de volksvissers, dat de industriële vloot de regels
overtreedt en toch in ondiep water vist. Maar helaas
is de overheidscontrole op zee heel gering.'
Volgens Lall is de illegale visserij altijd een probleem
geweest in Surinaamse wateren. Het gaat om visserij
zonder vergunning, waarbij de vangsten buiten Suri-
name worden aangeland. ‘Het controleaspect is van
groot belang om dit fenomeen te bestrijden.’
VMS
Een recent lichtpuntje voor het collectief is wellicht
de mededeling van minister Soerdjan Lekhram
van LVV, dat vanaf begin 2019 alle vissersschepen
moeten zijn voorzien van een Vessel Monitoring
Page : 09
Visserij Suriname in segmenten
De Surinaamse visserij kan worden onder-
verdeeld in een artisanale en een industriële
sector.
De industriële visserij omvat garnalen-trawlvis-
serij, vis-trawlvisserij, red snapper- en ma-
kreel-handlijnvisserij en grote pelagische lijnvis-
serij. De artisanale- of volksvisserij bestaat uit
drijfnet-, zeegnet-, fuiknet- en lijnvisserij. In de
kustgebieden (en ook verder op zee) wordt de
drijfnetvisserij uitgeoefend met twee scheep-
stypen: de zogenoemde open en gesloten
Guyana-boten. In de riviermondingen wordt de
visserij uitgeoefend door korjaalachtige boten
uitgerust met fuiknetten, drijfnetten en lijnen.
Met de fuiken wordt gevist op vis, seabob- en
wit-bere garnalen.
Specifieke vormen van visserij in de riviermon-
dingen en langs de modderbanken voor de
kust betreffen de njawarie- of schutbankvisserij
en de bangamary-visserij. Deze beide vormen
hebben gemeen dat met relatief kleine maas-
wijdtes wordt gevist, omdat de doelsoorten uit
kleine vissoorten bestaan. (PK)
System (VMS). Het VMS is een volgsysteem dat data
verzamelt van de activiteiten van vissersschepen
op zee. Dat moet niet alleen illegale visserij tegen-
gaan, maar zou ook de veiligheid op zee vergroten,
doordat de schepen beter kunnen worden gevolgd.
De schepen moeten daartoe worden voorzien van
een zender, die signalen uitzendt naar een moni-
torings-centrum. Vandaar komt de informatie via
internet beschikbaar.
Maar in Suriname is het eerst zien dan geloven. Het
ministerie liet in november 2017 ook al weten dat
het project VMS nieuw leven zou worden ingebla-
zen. Sterker nog, onder vissers bestond al in 2014 de
verwachting dat het VMS dat jaar nog operationeel
zou worden. Het ministerie kondigde toen namelijk
al aan dat vanaf 1 juli 2014 geen vergunningen meer
zouden worden verstrekt aan schepen zonder VMS.
Maar pas in 2015 werd daadwerkelijk begonnen
met het aanbrengen van zenders op vaartuigen. Het
bleek niet te werken. Schepen verdwenen plotse-
ling van het beeldscherm en het gebeurde zelfs
dat mensen die alarm hadden geslagen op zee, pas
drie weken later werden opgebeld. Het was einde
project. Nu is het afwachten of het tij in 2019 keert
en het VMS alsnog wordt ingevoerd.
Optimistisch
Lall is in elk geval optimistisch: ‘Wij hebben vrijdag
26 oktober nog met de minister aan tafel gezeten en
feitelijk is het al zover om over te gaan tot imple-
mentatie van het VMS. Dit moet gebeuren om een
vergunning te krijgen in 2019.'
Over de veiligheid vandaag de dag op zee, zegt Lall:
‘Tot nu zijn de controles van de luchtmacht merk-
baar en er zijn ook meer patrouilleschepen aanwe-
zig op het water, waardoor de vissers zich nu wel
veiliger voelen.'
Powered by TECNAVIA