‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬

‫آﺑﺎن ‪1320‬‬ ‫ﭼﺎپ ﻳﻜﻢ ‪ ،‬ﺗﻬﺮان )ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪي ﭘﻴﻤﺎن(‬

‫ارديﺑﻬﺸﺖ ‪1392‬‬ ‫ﻧﺸﺮ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ )اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ(‬
 ‫ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎر‬

‫اﻳﻦ دﻓﺘﺮ از ﮔﻔﺘﺎري ﻓﺮاﻫﻢ آﻣﺪه ﻛﻪ اﻧﺪك زﻣﺎﻧﻲ ﭘﺲ از ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻫﺎي ﺷﻬﺮﻳﻮر‪ 1320‬در ﻧﺸﺴﺘﻲ از اﻳﺮاﻧﺨﻮاﻫﺎن‬

‫و ﻫﻮاﺧﻮاﻫﺎن ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪي ﭘﻴﻤﺎن )ﭘﻴﻤﺎﻧﻴﺎن( راﻧﺪه ﺷﺪه )ﻣﻬﺮﻣﺎه ‪ (1320‬و ﺳﭙﺲ در ﻫﻤـﺎن ﻣﺎﻫﻨﺎﻣـﻪ ‪ ،‬ﺳـﺎل ﻫﻔـﺘﻢ ‪،‬‬

‫ﺷﻤﺎرهي آﺑﺎﻧﻤﺎه ﭼﺎپ ﮔﺮدﻳﺪه‪.‬‬

‫در ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم در ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺤﻮر )آﻟﻤﺎن ‪ ،‬اﻳﺘﺎﻟﻴـﺎ ‪ ،‬ژاﭘـﻦ و دوﺳﺘﺸـﺎن ﻓﺮاﻧﻜـﻮ در اﺳـﭙﺎﻧﻴﺎ( ﻛـﻪ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ از ﺑﻴﭙﺮواﻳﻲ ﺑﻪ دﻣﻜﺮاﺳﻲ در آﻧﻬﺎ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﺪ و روﻳﻬﻤﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﻮهي »ﺳﭙﺎﻫﻴﮕﺮي« ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻴﻜﺮدﻧـﺪ‬

‫‪ ،‬ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻫﺎﻳﻬﻮي ﻫﻮاداري از »دﻣﻜﺮاﺳﻲ« راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻢ دو دوﻟﺖ از اﻳﺸﺎن ـ روس و اﻧﮕﻠـﻴﺲ ـ ﻟﺸـﻜﺮﻫﺎ‬

‫ﺑﻪ اﻳﺮان آورده رﺿﺎﺷﺎه را ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ ﻛﻨﺎرهﮔﻴﺮي ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﺪﺳﺖ ﻓﺮوﻏﻴﻬﺎ ﺳﭙﺮده و دﺳـﺖ اﻳﺸـﺎن را در‬

‫ﺑﻬﻢ زدن اﺻﻼﺣﺎت دورهي آن ﺷﺎه ﺑﺎز ﮔﺰاردﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻳﻬﻮي »دﻣﻜﺮاﺳﻲ« و راﻧﺪن »دﻳﻜﺘﺎﺗﻮر« از اﻳﺮان ‪ ،‬ﻫﻮاي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﺸﻮر را ﭼﻨﺪان دﮔﺮﮔﻮن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬

‫در ﺳﺎﻳﻪي آزادي ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه زﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاض و ﻗﻠﻤﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷـﺘﻦ اﻧﺘﻘـﺎد ﮔﺸـﻮده ﺷـﺪ‪ .‬در آن زﻣـﺎن ﻫـﺮ ﻛﺴـﻲ‬

‫ﺑﻴﮕﻤﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ رﺷﺘﻪ اﺻﻼﺣﺎﺗﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﺮد و ﭼﻮن ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﻫﺮ اﺻﻼﺣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎ و رﻳﺸـﻪي‬

‫آﻧﻬﺎﺳﺖ ‪ ،‬اﻳﻨﺒﻮد در ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻟﻬﺎ آرزوي ﻳﺎﻓﺘﻦ رﻳﺸﻪي ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎ ﮔﺮﻣـﻲ ﮔﺮﻓـﺖ و از اﻳﻨﺠـﺎ ﭼﻨـﺪ ﭘﺮﺳﺸـﻲ ﭘﺪﻳـﺪار‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ ‪ :‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎ ﺑﺴﺮ اﻳﺮان آﻣﺪه؟ ﮔﻨﺎه اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﮕﺮدن ﻛﻴﺴﺖ؟ ‪ ،‬ﭼـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﻛـﺮد؟ و راه اﻧﺠـﺎم آﻧﻬـﺎ‬

‫ﭼﻴﺴﺖ؟‪.‬‬

‫ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎي روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﮔﻔﺘﺎر ﺳﺨﻨﺮاﻧﺎن در آن زﻣﺎن ﭘﺮ ﺑﻮد از ﻣﻀـﻤﻮﻧﻬﺎي ﻳـﺎد ﺷـﺪه‪ .‬ﭼﻨـﺎن ﻣـﻲﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ‬

‫زﻣﻴﻨﻪي ﭼﺎرهﺟﻮﻳﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﮔﺮدﻳﺪه و ﭘﻴﺸـﺮوان ﺗـﻮده ﺟﺴـﺘﺠﻮي رﻳﺸـﻪي ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬـﺎ ﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﻛـﺮد زﻳـﺮا ﻫﻤـﻴﻦ‬
‫رﻳﺸﻪﻳﺎﺑﻲ و ﺳﭙﺲ ﭼﺎرهﺟﻮﻳﻲ ﺑﻪ آﻧﺴﺖ ﻛـﻪ راه ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ ﻳـﻚ ﻣﺮدﻣـﻲ را ﻣﻴﮕﺸـﺎﻳﺪ‪ .‬از اﻳﻨـﺮو آن ﺳـﺎﻟﻬﺎ ﻓﺮﺻـﺖ‬

‫ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ رﻳﺸﻪي دردﻫﺎي ﺗﻮده ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ و راه درﻣـﺎﻧﺶ داﻧﺴـﺘﻪ ﮔـﺮدد‪ .‬ﭘﻴﺪاﺳـﺖ اﻳـﻦ ﻫـﻢ‬

‫ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺮرﺳﻲ و ﺷﻨﺎﺧﺖ درﺳﺘﻲ از ﺗﻮده و ﻛﺸﻮر اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻳﺎ اﻳﺮاﻧﻴﺎن از اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻮد ﺟﺴﺘﻨﺪ؟!‪..‬‬

‫در آن زﻣﺎن ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﻫﻢاﻧﺪﻳﺸﻲ ﻧﺒﻮد و ﺑﺠﺎي آﻧﻜـﻪ اﻳـﻦ درﻳﺎﺑﻨـﺪ ﻛـﻪ از اﻇﻬـﺎر ﻧﻈﺮﻫـﺎي ﻧﺴـﻨﺠﻴﺪه و‬

‫ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪه ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺟﺰ ﻫﺮج و ﻣﺮج ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺨﻮد واﺟﺐ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻛـﻪ داﻧـﺶ ﻧﻴﻨﺪوﺧﺘـﻪ و ﺟﺴـﺘﺠﻮ‬

‫ﻧﻜﺮده ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درآﻳﺪ‪ .‬ﻫﺮ دﺳﺘﻪاي ﺳﺨﻦ ﺟﺪاﻳﻲ ﻣﻴﺮاﻧﺪ ‪ :‬ﻳﻜﻲ رﻳﺸـﻪي ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬـﺎ را در اﺧﺘﻨـﺎق دورهي رﺿﺎﺷـﺎه‬

‫ﻧﺸﺎن داده و ﭼﻮن او رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻮﻳﺪ روزﻫﺎي ﺧـﻮش آﻳﻨـﺪه را ﻣﻴـﺪاد ‪ ،‬دﻳﮕـﺮي آن را در اﻗﺘﺼـﺎد ﻧـﺎﺗﻮان و ﺳـﺨﺘﻲ‬

‫ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬آﻧﺪﻳﮕﺮي ﻋﻠﺖ را از ﺑﺎز ﺑﻮدن روي زﻧﺎن و ﺑﻲﭘﺮواﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﻛﻴﺶ ﺷﻴﻌﻲ ﻳﺎد ﻣﻴﻜﺮد‪ .‬دﺳﺘﻪﻫﺎي‬

‫دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺳﺨﻦ دﻳﮕﺮي ﻣﻴﺮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﻮز دﻳﺮي ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻴﻮهﻫﺎي ﺗﻠﺦ آن ﺑﻲﺑﻨﺪ و ﺑﺎرﻳﻬﺎ ﻛﻪ در رﺧﺖ‪ ‬اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮﻫﺎي ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ و آﻟـﻮده‬

‫ﺑﻪ ﻛﻴﻨﻪﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮد را ﻣﻲﻧﻤﻮد از راه رﺳﻴﺪ‪ .‬اﺧﺘﻨﺎق ‪ ،‬اﻗﺘﺼﺎد ﻧﺎﺗﻮان ‪ ،‬رو ﺑﺎز ﻛﺮدن زﻧﺎن ‪ ،‬ﺑﻬﻢ ﺧﻮردن ارﺗـﺶ‬

‫و دﻳﮕﺮ ﻧﺎﻛﺎﻣﻴﻬﺎ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﺑﭙﺎي ﺷﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜـﻪ ﺷـﻴﻮهي ﻋﺎﻣﻴـﺎن اﺳـﺖ ‪ ،‬ﺑﺠـﺎي‬

‫ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﭘﮋوﻫﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي داﻧﺸﻲ ﻧﻴﺎز دارد ‪ ،‬آﺳﺎﻧﺘﺮﻳﻦ و در ﻫﻤﺎﻧﺤﺎل ﮔﻤﺮاهﻛﻨﻨﺪهﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﺳـﺦ‬

‫ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎي ﻳﺎد ﺷﺪه ﺑﺰﺑﺎﻧﻬﺎ اﻓﺘﺎد و ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﭘﺮﺳﻨﺪﮔﺎن را از رﻧﺞ ﺟﺴﺘﺠﻮ و رﻳﺸﻪﻳﺎﺑﻲ آﺳﻮده ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫در داﻣﻦ زدن ﺑﻪاﻳﻦ وﺿﻊ ﻫﻤﻪ ﭘﺎ در ﻣﻴﺎن داﺷﺘﻨﺪ ‪:‬‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺮواﻧﻲ ﻛﻪ از ادارهي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﭘﻠﻴﺲ رﺿﺎﺷﺎه آﺳﻴﺒﻬﺎ دﻳﺪه و رﻧﺠﻬﺎي زﻧﺪان او را ﭼﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬

‫دوم ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ ﻛﻪ ﻧﺎن را ﺑﻪ ﻧﺮخ روز ﻣﻴﺨﻮردﻧﺪ ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺗﺎ دﻳﺮوز زﺑﺎﻧﻬﺎ و ﻗﻠﻤﻬﺎﺷﺎن آﻟﻮدهي ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻲ‬

‫ﺑﻮد و از راه ﺑﻨﺪﮔﻲ و ﭼﺎﻛﺮي زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را راه ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و ﭼﻮن آن دوره ﺑﺴﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺨﻮد ﺳﺰا ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﻛـﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺑﺪﮔﻮﻳﻴﻬﺎي ﻧﺎروا از ﺷﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺳـﻴﺎهﻧﻤـﺎﻳﻲ دورهي او ‪ ،‬ﻫـﻢ ﺧـﻮد را از اﺗﻬﺎﻣﻬـﺎ دور ﮔﺮداﻧﻨـﺪ و ﻫـﻢ از‬

‫ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻴﻬﺎي دورهي ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻲﺑﻬﺮه ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻧﻮﻳﺴﺎن از ﻫﻤﻴﻦ دﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮم ‪ ،‬درﺳـﺨﻮاﻧﺪﮔﺎن ﻛـﻪ‬

‫‪2‬‬
‫اﻧﺒﻮﻫﻲِ ﻛﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ از آﻧﺎن ﺑﻮد و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﺪﻫﺎن ﭘﻴﺸﺮوان ﺗﻮده داﺷﺘﻪ از آﻧﺎن ﭘﻴـﺮوي ﻣﻴﻜﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﺣـﺎل‬

‫ﻋﺎﻣﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻨﻴﺎز از ﮔﻔﺘﮕﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪي ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎرﻫﺎﻳﻲ ﺟﺰ آن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺸﻢ و ﻛﻴﻨﻪﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ ﺟـﺎي داوري ﺧـﺮد را ﮔﻴـﺮد و‬

‫ﺑﺠﺎي ﻳﺎﻓﺘﻦ رﻳﺸﻪي ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎ و ﻛﻮﺷﺶ ﺑﻪ ﭼﺎرهي آﻧﻬﺎ ‪ ،‬ﻛﻴﻨﻪﺟﻮﻳﻲﻫﺎ و ﻧﺎﺑﺨﺮدﻳﻬﺎ ﻣﻴﺪان ﻳﺎﺑﺪ ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜـﻪ ﭘﺎﺳـﺦ »‬

‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟« ﻧﻴﺰ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻓﺮاﻫﻢ آﻣﺪ ‪ » :‬ﭼﻮن ﻫﻴﺌﺖ ﺣﺎﻛﻤﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺻﻼﺣﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﻪ ﻫـﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺷﺪه ‪ ،‬ﻗﺪرت ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ را ﺑﺪﺳﺖ آورد و آﻧﮕﺎﻫﺴـﺖ ﻛـﻪ ﻣﻴﺘـﻮان اﺻـﻼﺣﺎﺗﻲ ﻛـﺮد«‪ .‬ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﻋﻠـﺖ ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬

‫ﻛﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻲآﻧﻜﻪ ﭘﺮواي ﺣﺎل ﺑﻴﻤﻨﺎك ﻛﺸﻮر و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺗﺠﺎع را ﻛﻨﻨﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻛﻮﺷـﺶ و آرﻣـﺎن ﺧـﻮد را‬

‫ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﻛﺮﺳﻴﻬﺎي ﭘﺎرﻟﻤﺎن و ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎي وزارت ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ـ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎي ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ارﺗﺠـﺎع ﻳـﺎ ﺗﺠﺰﻳـﻪي‬

‫ﻛﺸﻮر ﺑﺪﺳﺖ آﻳﺪ‪.‬‬

‫از آﻧﺴﻮ در ﺳﺎﻳﻪي ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻮﺷﺸﻬﺎﻳﻲ ﭼﻮن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺮدم ﻫﺮ روز ﺟﻮﺷﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ ‪ ،‬ﭘﻴﺸـﺮوان آن‬

‫را ﻧﺸﺎن درﺳﺘﻲ راه و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺎر ﺧﻮد ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ ﻓﺮﻳﺒﺨﻮاراﻧﻪ در ﺑﺎور ﺧﻮد ﭘﺎﻓﺸﺎرﺗﺮ ﻣﻲﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺴﻮﺳﺎ از رﻫﮕﺬر ﻏﺮوري ﻛﻪ از ﺷـﻮر و اﺣﺴﺎﺳـﺎت ﺗـﻮدهي ﻧﺎآﮔـﺎه ﺑـﻪ اﻳﺸـﺎن رو ﻧﻤـﻮد ‪ ،‬دﻳﮕـﺮ راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻬـﺎي‬

‫دﻟﺴﻮزاﻧﻪ و ﻫﺸﻴﺎراﻧﻪ را ﻧﻤﻲﺷﻨﻴﺪﻧﺪ و اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي ﻛﺴﺮوي ﺑﺪﻳﺪهي آﻧﺎن ﺳﺎدهاﻧﮕﺎري ﻳﺎ » راﻫﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﺪ« ﻣﻴﻨﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺗﺎ آن ﺳﺎل ﻛﺴﺮوي در ﻫﻤﺎن دورهي اﺧﺘﻨﺎق رﺿﺎﺷﺎﻫﻲ ﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﺑﻮد ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻫﺎي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻮده‬

‫را ﻳﻜﺎﻳﻚ ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﺪ و راه ﭼﺎره ﺑﻪ آﻧﻬﺎ را ﻧﺸﺎن داده ﺧﺮدﻣﻨﺪان و آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن را ﺑﻴﺎري ﺑﺨﻮاﻧﺪ و در اﻳﻦ راه ﮔﺎم ﺑﮕﺎم‬

‫ﭘﻴﺶ ﻣﻲرﻓﺖ و ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﮔﺮوﻫﻲ از ﭘﺎﻛﺪﻻن و ﺧﺮدﻣﻨﺪان را ﻛﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻴﺎن ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﺑﺴـﻮي ﺧـﻮد ﻛﺸـﻴﺪه‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺴﺮوي ﺑﻪ ﭘﻴﺮوي از ﺧﺮد و ﺑﺪور از ﻫﻮس و ﻛﻴﻨﻪ و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﺎم و ﺑـﺎ ﻧﮕﺮﺷـﻲ داﻧﺸـﻮراﻧﻪ ﺑـﻪ ﻛﺎﻟﺒﺪﺷـﻜﺎﻓﻲ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪي اﻳﺮاﻧﻲ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و راه ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪي ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﻧﻬﺎده آن را ﻫﻤﭽﻮن رﺷـﺘﻪاي از داﻧـﺶ اﺳـﺘﻮار‬

‫ﮔﺮداﻧﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫او در اﻳﻦ راه ﻧﺨﺴﺖ درﺑﺎرهي ﻣﻌﻨﻴﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺎﻳـﻪ و » ﻋﻨﺼـﺮ« اﺻـﻠﻲ ﻫـﺮ »ﺗﺮﻛﻴـﺐ« ﺟﺎﻣﻌـﻪﺷـﻨﺎﺧﺘﻲ اﺳـﺖ‬

‫‪3‬‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﺗﻤﺪن ‪ ،‬ادﺑﻴﺎت ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪ ،‬دﻳﻦ ‪ ،‬ﺗﺮﺑﻴﺖ ‪ ،‬ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ )اﺗﺤﺎد( ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ‪ ،‬ﻣﻴﻬﻦﭘﺮﺳﺘﻲ ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﺖ‬

‫‪ ،‬ﻣﺸﺮوﻃﻪ )دﻣﻜﺮاﺳﻲ( ‪ ،‬ﺣﺰب ‪ ،‬اﻧﻘﻼب ‪ ،‬اﺳﺘﻘﻼل ﺷﺮح دﻗﻴﻘﻲ ﻣﻴﺪﻫﺪ و آن را ﺑﺎ ﻣﺜﺎﻟﻬﺎي زﻧﺪه ﻣـﻲآراﻳـﺪ ﺗـﺎ ﻫـﻴﭻ‬

‫ﮔﻮﺷﻪي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﺎزﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﻦ ﻣﺜﺎﻟﻬﺎ از زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎدي و ﭘﻴﺸﻴﻨﻪي ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه وﻟﻲ ﻋﺒﺮﺗﻬﺎﻳﻲ از‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻴﺰ در آﻧﻬﺎ درﺧﺸﺶ وﻳﮋهاي دارد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ » آﻣﻴﻐﻬـﺎﻳﻲ« )ﺣﻘـﺎﻳﻘﻲ( ‪ ،‬را ﭘـﻴﺶ ﻣﻴﻜﺸـﺪ ﻛـﻪ ﻫﻤـﻪ ﺗـﺎزه ‪،‬‬

‫ﭘﺮﻓﺮوغ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻧﻴﺮوده اﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﻗﺎﻧﻮﻧﻬﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ در ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣـﺎل و آﻳﻨـﺪه و در ﺷـﺮق و ﻏـﺮب‬

‫درﺑﺎرهي ﺗﻮدهﻫﺎ ﻳﻜﺴﺎن درﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬از آﻧﻬﺎ ﺑﺎورﻫﺎ و رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻧﺎراﺳﺖ و ﻧﺎدرﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوز دﭼﺎرش ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﺎﻳـﻪي‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و درﻣﺎﻧﺪﮔﻴﻬﺎﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻴﮕﺮدد‪ .‬از داﻧﺴﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﺗـﻮدهي اﻳﺮاﻧـﻲ و ﻋﻠـﺖ ﺑﺴـﻴﺎري از ﭘﻴﺸـﺎﻣﺪﻫﺎ ﺑﻬﺘـﺮ‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮاﺳﺘﻲ آﻧﻬﺎ ﭼﺮاﻏﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه در ﻓﺮوغ آن روﺷﻨﺘﺮ ﻣﻴﮕﺮدد‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﻧﺨﺴﺖ از ﭼﻬﺎر ﻧﻴﺎز ﭘﺎﻳﻪاي ﺑﺮاي ﺗﻮدهي اﻳﺮاﻧﻲ ﺳﺨﻦ ﺑﻤﻴﺎن ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ آﻧﻜﻪ آن روزﮔﺎر ﺑـﺎ زﻣـﺎن‬

‫ﻣﺎ ﺟﺪاﻳﻴﻬﺎي ﺑﺴﻴﺎر دارد ‪ ،‬ﻓﺮﻋﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت در اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﭘﺪﻳﺪارﺳﺖ ﺑﻪ آﺳـﺎﻧﻲ از ﻧﻜﺘـﻪﻫـﺎي اﺻـﻠﻲ ﺟـﺪا‬

‫ﺷﺪﻧﻲ اﺳﺖ و آﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺎرﺑﺮد راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻬﺎي او ﺑﺮاي اﻣﺮوز ﻧﻴﻚ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺎ اﻓﺴﻮس ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻫﻨﻮز ﭘﺲ از ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﭘﺎﻳﻪاي و ﺑﺎﻳﺪﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ در ﻛﺸﻮر ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻬﺎي اﺳﺘﻮار ﺑﺮ داﻧﺶ و دﻟﺴﻮزاﻧﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ در‬

‫ﻣﻴﺎن ﺗﻮده ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪ وﻟﻲ از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز رﺷﺘﻪي اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي ﻣﺎ در دﺳﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻫﻮﺳﻬﺎﺳﺖ ﺟـﺰ‬

‫ﻛﺴﺎن اﻧﺪﻛﻲ ‪ ،‬دﻳﮕﺮان از ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎن و از ﻣﺮدم ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﻴﭙﺮواﻳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻠﺖ ﺗﻜﺮار ﭘﻴﺸـﺎﻣﺪﻫﺎي ﻧـﺎﮔﻮار آن ﺳـﺎﻟﻬﺎ و‬

‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺎﻛﺎﻣﻴﻬﺎ و دﻟﺴﺮدﻳﻬﺎ را ﺑﺎﻳﺪ در ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﭙﺮواﻳﻴﻬﺎ و ﮔﺮدنﻛﺸﻴﻬﺎ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﻣﺮوز ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﺗﻮدهي اﻳﺮاﻧﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ دردﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر آﻣﺪه دﭼﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴـﺖ ﻛـﻪ از‬

‫ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي اﻳﺮاﻧﺨﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﺑﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻧﻴﻚ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﺴﺮوي ﺑﺰرگ ‪ » :‬از ﻛـﺎر واروﻧـﻪ ﻧﺘﻴﺠـﻪي‬

‫واروﻧﻪ ﺑﺪﺳﺖ آﻳﺪ«‪.‬‬

‫از دﻟﺒﺴﺘﮕﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻦ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻴﻢ اﮔﺮ ﺳﺨﻨﺎن اﻳﻦ دﻓﺘﺮ را ﺑﺮاﺳـﺖ ﻣﻴﺪارﻧـﺪ در ﻧﺸـﺮ آن ﺑﻜﻮﺷـﻨﺪ‪ .‬ﻳـﻚ رﺷـﺘﻪ‬

‫‪4‬‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪاي ﻫﺮ اﻧﺪازه ﺑﺨﺮداﻧﻪ و راﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﻴﻜﺨﻮاﻫﺎﻧﻲ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ ﻧﺪﻫﻨﺪ و ﻛﻮﺷﺸﻬﺎﺷﺎن ﻳﻜـﻲ ﻧﮕﺮداﻧﻨـﺪ از آﻧﻬـﺎ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺑﺪﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺼﺮف ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻧﮕﺎرهاي ﺑﺮ ﻛﺎﻏﺬ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﮔﺮدد‬

‫ﻧﺸﺮ ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ را ﺑﺮاي ﻧﺘﻴﺠﻪﻫﺎي آن و ﺑـﻴﺶ از ﻫﻤـﻪ رﺳـﺘﮕﺎري اﻳﺮاﻧﻴـﺎن ﻧﺸـﺮ ﻣـﻲﻛﻨـﻴﻢ و از‬

‫اﻳﺮاﻧﺨﻮاﻫﺎن اﻣﻴﺪ ﻳﺎري و ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ دارﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻳﺎدداﺷﺘﻬﺎي وﻳﺮاﻳﻨﺪه ﺑﺎ ][ ﻳﺎ ﺑﺎ »و« از ﻣﺘﻦ اﺻﻠﻲ ﺟﺪا ﮔﺮدﻳﺪه‪.‬‬

‫م‪ .‬ﻓﺮﻫﻴﺨﺖ‬
‫ارديﺑﻬﺸﺖ ‪1392‬‬

‫‪5‬‬
 ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‪..‬‬

‫ﭼﻮن در اﻳﺮان ‪ ،‬در اﻳﻦ روزﻫﺎي آﺧﺮ ﺗﻜﺎﻧﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه و ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻲ روي داده ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻴﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ‬

‫ﻛﺎري ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻳﻚ راﻫﻲ در ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و دو ﺗﻦ ﻛﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ از ﻫﻢ ﻣـﻲﭘﺮﺳـﻨﺪ ‪ » :‬اﻣـﺮوز ﭼـﻪ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‪ .«..‬ﻣﺎ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺎﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻴﻢ و اﻳﻨﺴﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ » :‬اﻣﺮوز آﻧﭽﻪ ﻛـﻪ ﻛﺸـﻮر ﻧﻴﺎزﻣﻨـﺪ‬

‫اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد«‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔـﺖ ‪ :‬ﻛﺸـﻮر ﺑﭽـﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨـﺪ اﺳـﺖ؟!‪ .‬ﻣﻴﮕـﻮﻳﻴﻢ ‪ :‬اﻣـﺮوز ﻛﺸـﻮر ﻣـﺎ ﺑـ‪Ĥ‬ن ﻧﻴﺎزﻣﻨـﺪ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬

‫ﻣﺸﺮوﻃﻪ]=دﻣﻜﺮاﺳﻲ[ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ اﺟﺮا ﮔﺮدد‪ .‬ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ﺑﺮوي ﺑﻨﻴﺎد اﺳﺘﻮاري ﮔﺰارده ﺷﻮد‪ .‬ﻃﺒﻘـﺎت‬

‫ﺗﻮده ﺑﺮاي ﭼﻨﺎن ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ آﻣﺎده ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﻠﺲ از روي ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد‪ .‬وزﻳﺮان ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﻪي ﻣﻄﺎﻟﺐ در ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﺑﮕﻔﺘﮕﻮ آﻳﺪ‪ .‬دوﻟﺖ ﻳﻚ ﺳﻴﺎﺳﺖ آﺷﻜﺎري دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑـﺎ ﻫﻤﺴـﺎﻳﮕﺎن از ﻫـﺮ ﺑـﺎره‬

‫ﺣﺴﻦ ﺗﻔﺎﻫﻢ در ﻣﻴﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﻛﺸﻮر ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ و اﻣﺮوز ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﺮوان و ﺧﺮدﻣﻨـﺪان دﺳـﺖ‬

‫ﺑﻬﻢ دﻫﻨﺪ و اﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮد را اﺟﺮا ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﺮان در ﺳﻲ و اﻧﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺟﻨﺒﺸـﻲ ﺑﻨـﺎم ﻣﺸـﺮوﻃﻪﺧـﻮاﻫﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻣـﺮدان ﻏﻴﺮﺗﻤﻨـﺪ و‬

‫ارﺟﺪاري در راه آن ﺑﺎ ﺟﺎن و ﻣﺎل ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و ﻳﻚ دﺳﺘﻪ از ﺟﻮاﻧﺎن و ﻣﺮدانِ دﻟﻴﺮ ﺧﻮﻧﻬﺎي ﺧﻮد را در راه آن‬

‫رﻳﺨﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻮﺷﺸﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﺑﻮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪي آن اﻳـﺮان از ﺑﻨـﺪ اﺳـﺘﺒﺪاد رﻫـﺎ ﮔﺮدﻳـﺪ و در ﺷـﻤﺎر‬

‫ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺸﺮوﻃﻪ درآﻣﺪ ‪ ،‬و داراي ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ و ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﮔﺮدﻳﺪ ‪ ،‬و در ﺗﻮده ﺗﻜﺎﻧﻲ ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪ‪ .‬از ﮔﻔـﺘﻦ‬

‫ﺑﻴﻨﻴﺎز اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد‪ ‬اﻳﻦ ‪ ،‬ﻓﻴﺮوزي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮاي ﻛﺸﻮر ﻣﺎ ﺑﻮد و آن را ﺑﻴﻚ راه ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ‪ ،‬ﺑﻌﻠﻠﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ آﻣﺎده ﻧﺒﻮدن ﺗﻮده را ﺑﺎﻳﺪ ﺷـﻤﺮد ‪ ،‬آن ﻛﻮﺷﺸـﻬﺎ ﺑـﻪ ﻧﺘﻴﺠـﻪي‬

‫‪٦‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻣﻘﺼﻮد ﻧﺮﺳﻴﺪ و ﺟﻨﺒﺶ آزادي ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻣﺒﺪل ﺑ‪Ĥ‬ﺷﻮب و دﺳﺘﻪﺑﻨﺪي ﮔﺮدﻳﺪ و دوﻟﺖ ﺑﻴﻜﺒﺎر از ﻧﻴﺮو‬

‫اﻓﺘﺎده رﺷﺘﻪي اﻳﻤﻨﻲ از ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺖ ‪ ،‬و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎلِ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ آﺷﻮب ﻣﺒﺪل ﺑـﺪﻳﻜﺘﺎﺗﻮري و اﺳـﺘﺒﺪاد‬

‫ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻛﻨﻮن ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل ﻓﺮﺻﺘﻲ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ دﻧﺒﺎﻟﻪي آن ﻛﻮﺷﺸـﻬﺎي ﺟﺎﻧﺒﺎزاﻧـﻪ را ﮔﺮﻓـﺖ و آن‬

‫ﻛﺎر ﻧﺎاﻧﺠﺎم ﻣﺎﻧﺪه را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ ‪:‬‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ را ﻣﺤﺘـﺮم ﺷـﻤﺮد و ارﺟـﻲ را ﻛـﻪ دارﻧـﺪ ﺑ‪Ĥ‬ﻧﻬـﺎ‬

‫ﮔﺰاﺷﺖ ‪ ،‬و اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﮔﻮﺷﺰد ﻫﻤﮕﻲ ﮔﺮداﻧﻴﺪ و ﻫﻤﮕﻲ را ﺑﻤﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮدن اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻗـﺎﻧﻮن و‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل‪ 1‬در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﺑﺎزﻳﭽﻪ ﺑﻮده ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ اﺣﺘـﺮام ﺧـﻮد را از دﺳـﺖ داده و در دﻳـﺪهﻫـﺎ ﺧـﻮار‬

‫ﮔﺮدﻳﺪه‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺧﻮاري را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻧﭽـﻪ در آن ﺑﻴﺴـﺖ ﺳـﺎل در اﻳـﺮان رو داده ﻧـﻪ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ ﻳـﺎ ﻗـﺎﻧﻮن ‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ اﺳـﺘﺒﺪاد و‬

‫دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺑﻮده ‪ ،‬و ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎرﻫﺎي آن زﻣﺎن ‪ ،‬ﻫﻤﻪ را از ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻴﺮون ﺷﻤﺮد و اﺛﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑ‪Ĥ‬ﻧﻬﺎ ﻧﺪاد‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬در آن ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل ﻗﺎﻧﻮن و ﻣﺸﺮوﻃﻪ در ﻛﻨﺎر ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮده و ﻛﻨﻮن از ﺳـﺮ ﻧـﻮ ﺑﻜـﺎر اﻓﺘـﺎده و‬

‫اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫دوم ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮاﺳﺘﻲ اﺟﺮا ﮔﺮدد و ﻣﺠﻠﺲ از روي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮﭘﺎ ﺷﻮد و ﻫﺮ ﮔﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻀﺪ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ‬

‫و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎز ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﺳﻮم ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ دﺳﺘﻪي ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﺑﺰرﮔﻲ ﭘﺪﻳﺪ آﻳﺪ و در ﻫﻤﻪ ﺟﺎي ﻛﺸﻮر رﻳﺸﻪ دواﻧﺪ و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎمِ ﺟﻮﺷﺶ اﺣﺴﺎﺳﺎت ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰﻳﺘﻲ ﺑﺎﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ دﻫـﺪ و ﺑـﺎ ﻫﻤﺪﺳـﺘﻲ ﭘﻴﺸـﺮوان و ﺧﺮدﻣﻨـﺪان‬

‫ﺑﻨﮕﻬﺪاري ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ﻛﻮﺷﺪ و دﻳﮕﺮ ﺑﺎره راه ﺑﻪ آﺷﻮب و دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻧﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫‪1‬ـ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻴﺴﺖ ﻛﻪ از ﻛﻮدﺗﺎي ﺳﻮم اﺳﻔﻨﺪ ‪ 1299‬آﻏﺎز ﺷﺪ و ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎل آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ رﺿﺎﺷﺎه ﺑﻮده‪ .‬ـ و‬

‫‪7‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﭼﻬﺎرم ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮده ﺑـﺮاي ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ آﻣـﺎده ﮔـﺮدد‪ .‬دوﺑـﺎره ﻣﻴﮕـﻮﻳﻢ ‪ :‬ﻣـﺎﻧﻊ ﺑﺰرﮔـﻲ در راه‬

‫ﻣﺸﺮوﻃﻪ آﻣﺎده ﻧﺒﻮدن ﺗﻮده اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮﺷﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﺎﻧﻊ را ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺣﻮادث آﻏﺎز ﻣﺸﺮوﻃﻪ و آن داﺳـﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﺑ‪Ĥ‬ﺷـﻔﺘﮕﻲ ﻛﺸـﻮر و ﻧـﺎاﻳﻤﻨﻲ آن اﻧﺠﺎﻣﻴـﺪ ﺑﻤﺎﻧـﺪ‪ .‬ﻫﻤـﻴﻦ‬

‫ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻫﺎي آﺧﺮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮده ﺑﺴﻴﺎر آﻟﻮده ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ دﻳﺪﻳﺪ اﻧﺪك ﺗﻜﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﭘـﻴﺶ‬

‫آﻣﺪ ﻛُﺮدان ﺑ‪Ĥ‬ﺑﺎدﻳﻬﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻜﺸﺘﺎر و ﺗﺎراج ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻠﻬﺎ ﺑﺴﺮ راﻫﻬﺎ آﻣﺪه ﺑﺮاﻫﺰﻧﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳـﺘﻨﺪ‪ .‬روﺳـﺘﺎﻳﻴﺎن‬

‫ﺑﺮاهآﻫﻦ رﻳﺨﺘﻪ آن را از ﺑﻦ ﻛﻨﺪﻧﺪ و ﺑﻴﻐﻤﺎ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻼﻳﺎن ﻓﺮﺻﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮآن ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ زﻧـﺎن را ﺑـﻪ روﮔﻴـﺮي‬

‫وادارﻧﺪ و در ﮔﺮﻣﺎﺑﻪﻫﺎ ﺧﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ 1‬و دﺑﺴـﺘﺎﻧﻬﺎي دﺧﺘﺮاﻧـﻪ را در ﺑﻨﺪﻧـﺪ‪ .‬ﻳـﻚ دﺳـﺘﻪ‬

‫ﻫﻮﭼﻴﺎن ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺴﺘﻪ ﺑﺮآن ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪهي ﺧﻮد را ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎز زﺑـﺎن ﺑـﻪ دﺷـﻨﺎم و‬

‫ﺑﺪﮔﻮﻳﻲ و ﻫﻮﭼﻴﮕﺮي ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ دﻳﺮوز ﺻﺪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻲ از ﺷﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮدﻧﺪ ﻫﻤﻴﻨﻜـﻪ او رﻓـﺖ‬

‫ﻓﻮراً ﺑﻪ ﺑﺪﮔﻮﻳﻲ و زﺑﺎﻧﺪرازي آﻏﺎز ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫در ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻫﻤﻪي اﻓﺮاد ﺗﻮده ﻏﻢ ﻛﺸﻮر را ﺧﻮرﻧﺪ و ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺧﻮد را ﺑـﺮاي ﻛﻮﺷـﺶ‬

‫در راه ﻛﺸﻮر و ﺟﺎﻧﺒﺎزي آﻣﺎده ﮔﺮداﻧَﺪ ‪ ،‬ﻫﺮ ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﻜﺎرﻫﺎي زﺷﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺧُﺮد و ﺑﺰرگ و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﻫﻤﻪ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ و رﺷﺘﻪي آراﻣﺶ را‬

‫ﻧﮕﺴﻠﻨﺪ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﺑ‪Ĥ‬ﺷﻮب و ﻫﺮج و ﻣﺮج ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺗﻮده ﻳﻚ آرﻣﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﺮ ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﻘﺼﻮد و‬

‫آرزوي دﻳﮕﺮي دارﻧﺪ‪ .‬دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺒﻮﻫﻲ از ﻣﺮدم ﻫﻤﻴﺸﻪ درﭘﻲ ﻓﺮﺻﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻳﻐﻤـﺎ و ﺗـﺎراج و ﻳـﺎ‬

‫ﺑﺨﻮدﻓﺮوﺷﻴﻬﺎ]= ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﻓﺰون[ و ﻫﻮﺳﺒﺎزﻳﻬﺎي ﺑﻴﺠﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‪ .‬دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺮوه ﺑﺰرﮔﻲ از ﻣﻴـﺎن ﺗـﻮده‬

‫ﻣﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮدهاي را ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻨﺪ‪.‬‬

‫‪1‬ـ ﭘﻴﺶ از رواج دوش ‪ ،‬ﺗﻨﺎﺷﻮﻳﻲ در ﮔﺮﻣﺎﺑﻪﻫﺎ در ﺣﻮﺿﻲ ﺑﺰرگ ﺑﻨﺎم ﺧﺰﻳﻨﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در زﻣﺎن رﺿﺎﺷﺎه ﻛﻪ ﺑـﻪ ﻣﻨﻈـﻮر رﻋﺎﻳـﺖ‬
‫ﺑﻬﺪاﺷﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﭼﻴﺪه ﺷﺪ ﻣﻼﻳﺎن آن را ﻧﻴﺰ ﺧﻼف » اﺳﻼم« ﺷﻤﺮده ﻧﺎﺧﺸﻨﻮدي ﻣﻲﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪8‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮدهاي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ )ﻳﺎ ﺳﺮرﺷﺘﻪ داري ﺗﻮده( دوام ﻧﺘﻮاﻧﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ در‬

‫ﺗﻮده اﻳﺴﺖ ﻛﻪ اﻧﺒﻮه اﻓﺮاد ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻲ آن ﺣﻜﻮﻣﺖ را ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﻫﻤﮕﻲ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑ‪Ĥ‬ن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮﻗﺴﺖ ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺳـﺘﺒﺪادﻳﻨﺪ ﺑـﺎ ﻣﺮدﻣـﻲ ﻛـﻪ ﺳـﺰاوار ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪي اﻓﺮاد اﻳﻦ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﺳﻲ ﻣﻠﻴﻮن ﻳﺎ ﻛﻤﺘﺮ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛـﻪ‬

‫در ﻳﻜﺠﺎ ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ در ﺣﻜﻢ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادهاﻧﺪ و ﻫﻤﮕﻲ در ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺑﺎﻫﻤﻨﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﻜـﻲ درﺑﻨـﺪ آﺳـﺎﻳﺶ‬

‫ﺗﻤﺎم ﺗﻮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮق ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺒﺪاد ﺗﻨﻬﺎ در ﺑﻮدن و ﻧﺒﻮدن ﻗﺎﻧﻮن و ﻳﺎ در ﺷﻜﻞ ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻧﻴﺴـﺖ‪ .‬ﻳـﻚ‬

‫ﻓﺮق ﺑﺰرگ در ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ و ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﺗﻮده اﺳﺖ‪ .‬در ﻗﺮﻧﻬﺎي ﭘﻴﺶ ﻛﻪ در ﻫﻤﻪي ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺣﻜﻮﻣـﺖ‬

‫اﺳﺘﺒﺪادي ﺑﻮد ﻳﻚ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﭼﻴﺮه ﻣﻴﺸﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﻨﺪهوار راه ﻣﻴﺒﺮد‪ .‬از اﻳﻨﺴﻮي ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ ﻛﺎري ﺑﻜﺸﻮر ﻳﺎ‬

‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ آن ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻫﺮ ﮔﺮوﻫﻲ آرزوﻫﺎي دﻳﮕﺮي را دﻧﺒﺎل ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ و از زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺟﺰ اﻳﻦ را ﻧﻤﻴﺨﻮاﺳـﺘﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻜﺴﺒﻲ ﻳﺎ ﻛﺎري ﭘﺮدازﻧﺪ و ﭘﻮﻟﻲ درآورﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﺧﻮد ﺧﻮش زﻳﻨﺪ‪ .‬وﻇﻴﻔﻪاي ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺟـﺰ از اﻳـﻦ‬

‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ و ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬ﻣﺮدﻣﻲ ﻛـﻪ در ﻳـﻚ‬

‫ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ ﻫﻤﭽﻮن اﻓﺮاد ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادهاﻧﺪ و در ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺑـﺎﻫﻢ ﺷـﺮﻳﻜﻨﺪ و آن ﻛﺸـﻮر ﺧﺎﻧـﻪي اﻳﺸـﺎن‬

‫ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ از آﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﺮاي ﺗﺄﻣﻴﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺷﺨﺼﻲ ﻳـﺎ ﺧـﺎﻧﻮادهاي ﺧـﻮد ﻣﻴﻜﻮﺷـﻨﺪ ﻳـﻚ‬

‫وﻇﺎﻳﻔﻲ ﻧﻴﺰ در ﻗﺒﺎل ﻛﺸﻮر دارﻧﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ داده در آن ﻛﺸﻮر اﻳﻤﻨﻲ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬و راﻫﻬﺎ را ﻫﻤﻮار‬

‫ﮔﺮداﻧﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻨﻈﻴﻒ ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﺑ‪Ĥ‬ﺑﺎدي دﻳﻪﻫﺎ ﻛﻮﺷﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ اﻣﺮاض ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﺒﺮد ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬و ﺳﭙﺎه آﻣﺎده ﮔﺮداﻧﻴـﺪه‬

‫ﻛﺸﻮر را از ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﻤﻮﻣﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﺮدن ﻋﻤﻮم اﻓﺮاد ﺗـﻮده ﻣﻴﺒﺎﺷـﺪ‪ .‬ﭼﻴـﺰي ﻛـﻪ‬

‫ﻫﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﻤﮕﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑ‪Ĥ‬ن ﻛﺎرﻫﺎ ﭘﺮدازﻧﺪ و ﻧﻴﺎزي ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﭘـﺮداﺧﺘﻦ ﻫﻤﮕـﻲ اﻳﺸـﺎن ﻧﻴﺴـﺖ‬

‫‪9‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ آن ﻣﻴﺸﻮد ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ را از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم آن ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨـﺪ و ﺳـﺮ رﺷـﺘﻪ را ﺑﺪﺳـﺖ آﻧـﺎن‬

‫ﺳﭙﺎرﻧﺪ ‪ ،‬وﻟﻲ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬ﺧﻮد ﻧﻴﺰ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻳﺴﺘﺎده ﻫﻢ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن و ﻣﺎﻳـﻪي دﻟﮕﺮﻣـﻲ ‪ ،‬و ﻫـﻢ‬

‫ﻧﺎﻇﺮ و ﺑﺎزرس آﻧﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ ﻓﺮﻗﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪي ﻣﺸﺮوﻃﻪ و اﺳﺘﺒﺪاد ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫از اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﻋﻠﻤﻲ ﺑﻤﻴﺎن آﻣﺪه ‪ ،‬و آن اﻳﻨﻜﻪ آﻳﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﺮدم ﺑﺮاي ﺣﻜﻮﻣـﺖ‬

‫ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ؟‪ ..‬اﻳﻦ دو ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻔﺎوت ﺑﺴﻴﺎر دارد‪ .‬ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﻃﺮﻓـﺪار اﺳـﺘﺒﺪاد ﺑﺎﺷـﻴﺪ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴـﺪ ‪ :‬ﻣـﺮدم ﺑـﺮاي‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺘﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا در اﺳﺘﺒﺪاد ﻳﻚ ﺗﻦ ﺑﺎ زورِ ﺧﻮد ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻴﺸﻮد و ﺑﺘﺨﺖ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺑﻤﺮدم ﻓﺮﻣـﺎن ﻣﻴﺮاﻧـﺪ و‬

‫ﺑﺮاي ﺧﻮد درﺑﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﺷﻜﻮﻫﻲ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻴﻜﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺒﺎب ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ و ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲآورد ‪ :‬ﭼﻨـﺪ‬

‫ﺻﺪ ﺗﺎ زن ﮔﻴﺮد ‪ ،‬دﺳﺘﻪﻫﺎي ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن و ﻧﻮازﻧﺪﮔﺎن و ﺧﻨﻴﺎﮔﺮان ﭘﺪﻳﺪ آورد ‪ ،‬اﺻﻄﺒﻞ ﺧﺎﻧﻪي ﻣﺒﺎرﻛـﻪ ﺑﻨﻴـﺎد‬

‫ﻧﻬﺪ ‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎﭘﺸﺎل و ﻳﻚ اﻣﻴﺮﺑﻬﺎدر ﺟﻨﮓ و ﻳﻚ ﻣﻨﻴﺠﻚ و ﻳﻚ ﺑﺒﺮيﺧﺎن و ﻳﻚ ﺳﻴﺪ ﺑﺤﺮﻳﻨﻲ ﺗﻬﻴـﻪ ﺳـﺎزد‬

‫‪ ...‬ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻴﻜﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد اﺻﻠﻲ ‪ ،‬زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ و ﻛﺎﻣﺮاﻧﻲ اوﺳﺖ و ﻣﺮدم ﺗﻨﻬـﺎ ﺑـﺮاي آﻧﻨـﺪ ﻛـﻪ ﻣﺎﻟﻴـﺎت‬

‫ﭘﺮدازﻧﺪ و ﻣﺼﺎرف اﻧﺒﻮه ﺟﺎه و ﺟﻼﻟﺶ را راهاﻧﺪازﻧﺪ ‪ ،‬دﺳـﺘﻪﻫـﺎي ﺳـﺮﺑﺎز و ﺳـﻮاره ﺑـﺮاي ﻧﮕﻬـﺪاري »وﺟـﻮد‬

‫ﻣﺒﺎرك« او ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬و ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻋﺎﮔﻮي »ذات اﻗﺪس ﻣﻠﻮﻛﺎﻧﻪ« ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛـﻪ او از ﻛﺎﻣﺮاﻧﻴﻬـﺎي‬

‫ﺣﺮم دﻟﺴﺮد ﺷﺪ و ﺑﻨﺎم ﮔﺮدش ﻳﺎ ﺳﻔﺮ ﺑﻴﺮون آﻣﺪ در ﺳﺮ راﻫﺶ ﺻﻒ ﻛﺸﻨﺪ و ﺳﺮ ﻓﺮو آورﻧـﺪ ‪ ،‬و ﻫـﺮ زﻣـﺎن‬

‫ﻛﻪ آﺗﺶ ﺧﺸﻢ »ﻇﻞاﷲ« زﺑﺎﻧﻪ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﺮاي ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪن آن ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻳﺨﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺟـﻼد دﻫﻨـﺪ ‪ ،‬و ﺑـﺎﻻﺧﺮه‬

‫اﮔﺮ ﺟﻨﮕﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ و » اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت« را دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻧﺪ ﺳﺮ و ﺟﺎن در راه او درﻳﻎ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻣﺮدم ﻧﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻜﺸﻮر و اﺳﺘﻘﻼل و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﻨﺪ داﺷﺖ و ﻧﻪ ﮔﻠﻪ از ﺳﺨﺘﻲ روزﮔﺎر و ﺑﺪي‬

‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺧﻮد ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻛﺮد‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻣﺮدم ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻧﻤﻲزﻳﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻮن ﺑﻨـﺪﮔﺎن ﺑـﺮاي دﻳﮕـﺮي‬

‫ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮد اﺻﻠﻲ ‪،‬‬

‫‪10‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻲِ ﺗﻮده و آﺑﺎدي ﻛﺸﻮر را ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و رﺷﺘﻪ را در دﺳﺖ ﺧﻮد آﻧﺎن ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ و ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﺰ ﺑـﺮاي‬

‫ﻣﺮدم ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬زﻳﺮا ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻳﺎ ﺳﺮرﺷﺘﻪداري در واﻗﻊ ﺑﺮاي اداره ﻛﺮدن ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﻤـﻮﻣﻲ ﻣـﺮدم‬

‫اﺳﺖ و اﻳﻨﻜﺎر ﺣﻖ ﺧﻮد ﺗﻮده و وﻇﻴﻔﻪي ﺧﻮد اﻳﺸﺎن اﺳﺖ وﻟﻲ ﭼﻮن ﻫﻤﮕﻲ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑ‪Ĥ‬ن ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ ﻛﺴـﺎﻧﻲ‬

‫را از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺳﺮ رﺷﺘﻪ را ﺑﺪﺳﺖ آﻧﺎن ﻣﻲﺳﭙﺎرﻧﺪ و اﻳﺸﺎن ﻛﺎرﮔﺰاران ﺗﻮدهاﻧﺪ ﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن آن‪.‬‬

‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻣﺮدم از ﺑﻨﺪ اﺳﺘﺒﺪاد و ﺳﺘﻢ آزادﻧﺪ وﻟﻲ ﺧﻮد ﻳﻚ ﺑـﺎر ﺳـﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑـﺪوش‬

‫ﻣﻴﺪارﻧﺪ و آن ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ ﻛﺸﻮر و آﺑﺎد ﮔﺮداﻧﻴﺪن آن ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪ .‬از ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻋﻨﻮاﻧﻲ ﺑﻨﺎم »وﻃـﻦ‬

‫ﭘﺮﺳﺘﻲ« ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮدم اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ را ﺷﻨﻴﺪه وﻟﻲ ﻣﻌﻨﺎي درﺳﺖ آن را ﻧﺪاﻧﺴـﺘﻪاﻧـﺪ‪ .‬اﻳﻨﺴـﺖ‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ‪» :‬ﭘﺮﺳﺘﺶ آب و ﺧﺎك ﭼﻪ ﻣﻌﻨـﻲ دارد؟!‪ «..‬ﻣـﻦ ﻣﻌﻨـﻲ اﻳـﻦ را ﻫـﻢ روﺷـﻦ‬

‫ﻣﻴﮕﺮداﻧﻢ ‪:‬‬

‫ﺑﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﺳﻲ ﻣﻠﻴﻮن ﻣﺮدم ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﺎ ﻛﻤﺘﺮ ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻨﺎم ﻳﻚ ﺗﻮده در ﻳﻜﺠﺎ ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ در واﻗﻊ ﻳﻚ ﻗﺮاردادي‬

‫ﻣﻴﺎﻧﻪي اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺜﻞ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﺳﻲ ﻣﻠﻴﻮن ﻣﺮدم در ﻳﻚ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺰرﮔـﻲ ﮔـﺮد آﻣـﺪه و ﺑـﺎﻫﻢ‬

‫ﭘﻴﻤﺎﻧﻲ ﻧﻬﺎدهاﻧﺪ ﻛﻪ در ﺳﻮد و زﻳﺎن و در ﺧﻮﺷﻲ و ﺳﺨﺘﻲ ﺑﺎﻫﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻫﻤﮕﻲ دﺳﺖ ﺑﻬـﻢ داده ﺑـﺎ‬

‫ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ زﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﮔﺮ راﻫﺰﻧﺎﻧﻲ در ﻓﻼن ﮔﻮﺷﻪي ﻛﺸﻮر ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻧﺪ دﻳﮕـﺮان ﻧﮕﻮﻳﻨـﺪ »ﺑﻤـﺎ ﭼـﻪ؟« و‬

‫ﻫﻤﮕﻲ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ داده ﺑﺠﻠﻮﮔﻴﺮي از آﻧﺎن ﻛﻮﺷﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ در ﻓﻼن ﺷﻬﺮ زﻣﻴﻦﻟﺮزي رخ داده و آﺳـﻴﺐ ﺳـﺨﺘﻲ‬

‫ﺑﻤﺮدم رﺳﻴﺪه از دﻳﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻲﭘﺮواﻳﻲ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ و ﭘﻮل ﺑﺮاي آﺑﺎدي آﻧﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ در ﻓﻼن ﻣﺮز دﺷـﻤﻨﻲ‬

‫ﭘﻴﺶ آﻣﺪه دﻳﮕﺮان ﺧﻮد را ﻛﻨﺎر ﻧﻜﺸﻨﺪ و از ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ﺳﭙﺎه ﺑﺠﻠﻮﮔﻴﺮي ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﻤﺎنِ ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ﻛﻪ »وﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻲ« ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻴﺸـﻮد و ﻣﻘﺼـﻮد از ﭘﺮﺳـﺘﺶ ﺧـﻮد را در‬

‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮده وﻇﻴﻔﻪدار و ﻣﺴﺌﻮل داﻧﺴﺘﻦ و ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﻧﻤﻮدن و ﺑﻜﻮﺷﺶ و ﻓﺪاﻛﺎري آﻣﺎده ﺑﻮدﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻜﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻮﻃﻦ ﻳﺎ ﺑ‪Ĥ‬ب و ﺧﺎك ﻧﻤﻮده ﻣﻴﺸﻮد ﺑﺮاي آﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﺧﺎﻧﻪي ﻣﺎﺳـﺖ‪ .‬ﻟـﻮازم و‬

‫‪11‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﺎ از زﻣﻴﻦ و از آب و از ﻫﻮا و از آﻓﺘﺎب اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺎده ﻣﻴﮕﺮدد‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﮕﻬﺪاري آن را وﻇﻴﻔﻪي ﺧﻮد داﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻳﺎ ﺳﺮرﺷﺘﻪداري ﺗﻮده اﺳﺖ ‪ ،‬و ﻣﺮدﻣـﻲ ﺷﺎﻳﺴـﺘﻪي اﻳـﻦ ﺣﻜﻮﻣـﺖ‬

‫ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ را ﻧﻴﻚ ﻓﻬﻤﻨﺪ و از درون دل آن را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ و ﺑ‪Ĥ‬ن ﭘﻴﻤـﺎن ﻣﻘـﺪس ﻛـﻪ‬

‫ﮔﻔﺘﻴﻢ وارد ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺧﻮد را وﻇﻴﻔﻪدار ﻧﮕﻬﺪاري ﻛﺸﻮر ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻣﺮدم اﻳﺮان دﺳﺘﻪﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ از اﻳﻠﻬﺎ و روﺳﺘﺎﻳﻴﻬﺎ و دﻳﮕﺮان اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ را ﻫﻴﭻ ﻧﺸﻨﻴﺪهاﻧـﺪ و ﭼﻨـﻴﻦ‬

‫ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﺑﮕﻮﺷﻬﺎي آﻧﺎن ﻧﺨﻮرده ‪ ،‬دﺳﺘﻪﻫﺎﻳﻲ ﺑﺰرﮔﻲ از ﻃﺒﻘﻪي ﻋﻮام ﺷﻨﻴﺪهاﻧﺪ و ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ را ﻧﻔﻬﻤﻴـﺪهاﻧـﺪ و‬

‫از درون دل ﻫﻮادارش ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬و دﺳﺘﻪﻫﺎﻳﻲ از ﻓﻼن ﻣﻼ و ﺑﻬﻤﺎن ﺣﺎﺟﻲ و ﻓﻼن ﺻﻮﻓﻲ و ﺑﻬﻤـﺎن ﺧﺮاﺑـﺎﺗﻲ‬

‫دﻟﻬﺎﺷﺎن ﭘﺮ از ﻋﻘﻴﺪهﻫﺎﻳﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﻲﺳﺎزد و اﻳﻨﺴﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻨـﺪ اﻳـﻦ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧـﺪ و ﻫـﻮادارش‬

‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن در زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻘﺎﺻﺪ دﻳﮕﺮي دارﻧﺪ و ﺑﻨﮕﻬﺪاري ﻛﺸﻮر و آﺑﺎدي آن ﻗﻴﻤﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ داد‪ .‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬

‫از دﺳﺘﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ و از ﺧﻮﺷﻴﻬﺎ و ﻧﻌﻤﺘﻬـﺎي آن ﺑﻬـﺮهﻣﻨـﺪ ﻣﻴﮕﺮدﻧـﺪ ‪ ،‬وﻟـﻲ از‬

‫درون ‪ ،‬دﺷﻤﻨﺎن اﻳﻦ ﻛﺸﻮرﻧﺪ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ آن را ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺮوز در ﻣﻴﺎن اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻫﺰاران ﻛﺴﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻮن ﻧﺎم »ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﻲ« ﺷﻨﻮﻧﺪ ﺑﺮﻳﺸﺨﻨﺪ‬

‫ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد ﻓﻼن ﻛﺎر ﺑﺼﻼح ﻛﺸﻮر اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد رو ﺗﺮش ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪ .‬روﻳﻬﻤﺮﻓﺘـﻪ‬

‫ﺑﻬﻴﭻ ﻛﺎري درﺑﺎرهي ﻛﺸﻮر و ﺗﻮده ﮔﺮدن ﻧﻤﻴﮕﺰارﻧﺪ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻮﺳﻬﺎي ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﺤﺎل ﭼﻮن ﻳﻚ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﭘﻴﺶ آﻣﺪ ﺑﻨﺎﻟﻪ و ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﻴﺨﻴﺰﻧﺪ و از دوﻟـﺖ ﺑـﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨـﺪ‪ .‬ﺑﻴﺸـﺘﺮ‬

‫اﻳﻨﺎن ﻛﺴﺎﻧﻴﻨﺪ ﻛﻪ درﺳﻲ ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ و از ﻃﺒﻘـﻪي ﻋـﻮام ﻧﻴﺴـﺘﻨﺪ و ﺑـﺎ اﻳﻨﺤـﺎل ﻣﻌﻨـﻲ زﻧـﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗـﻮدهاي را‬

‫ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺰرگ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻫﻤﻴﻨﺴﺖ و اﻣﺮوز ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﻳﻜﻲ از ﻛﻮﺷﺸﻬﺎ آن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳـﻦ‬

‫‪12‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻣﺎﻧﻊ ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﻴﻢ و آن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارﻳﻢ‪.‬‬

‫اﻣﺮوز دﻳﺪه ﻣﻴﺸﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﻪي ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﺑﮕﺮدن دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري اﻧﺪاﺧﺘﻪ و درﺑـﺎرهي اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت ﻣﻴﮕﻮﻳﻨـﺪ در‬

‫آن زﻣﺎن اﺟﺒﺎري ﺑﻮد و دوﻟﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻤﺮدم ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮد‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬راﺳﺖ اﺳـﺖ‪ .‬وﻟـﻲ‬

‫ﻣﺎ ﻧﻴﻚ ﺑﻴﺎد دارﻳﻢ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ‪ ،‬در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دورهي ﭼﻬﺎرم و ﭘﻨﺠﻢ ‪ ،‬ﻣـﺮدم ﻛـﻪ آزادي داﺷـﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﺮﻓﺘﺎرﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮدم ﻣﻌﻨﻲ درﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﻣﺠﻠـﺲ را ‪ ،‬ﻛـﻪ ﺧـﻮد ﺑـﺎر‬

‫ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑﺪوش ﺑﺮداﺷﺘﻦ و در راه ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗـﻮده از ﺟـﺎن و ﻣـﺎل درﮔﺬﺷـﺘﻦ اﺳـﺖ ‪،‬‬

‫ﻧﻔﻬﻤﻴﺪه و آﻧﺮا ﻳﻚ ﻧﻮﻋﻲ از رﻳﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﻳﺎ ﻳﻚ راﻫﻲ از ﻛﺴﺐ و ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ ‪ ،‬ﻳﺎ ﻳﻜﻲ از ﺷﻐﻠﻬﺎي دوﻟﺘﻲ داﻧﺴﺘﻪ ‪،‬‬

‫و ﻛﺴﺎﻧﻲ از ﺟﻮاﻧﺎن ﻧﺎآزﻣﻮده و ﻛﻤﺴﺎل و از ﻣﺮدان ﺑﻴﻤﺎﻳﻪ و ﻧﺎآﮔﺎه ‪ ،‬از ﻓﻼن ﻣﻌﻠﻢ ‪ ،‬و ﺑﻬﻤـﺎن ﺑـﺰاز ‪ ،‬و ﻓـﻼن‬

‫رﺳﺘﻮراﻧﭽﻲ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ ‪ ،‬ﺧﻮد را ﻧﺎﻣﺰد وﻛﺎﻟﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﺎ ﭘﻮل ﭘﺮاﻛﻨﺪن و دﺳﺘﻪ ﺑﺴﺘﻦ و ﻫﻮ راه اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬

‫ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺼﻮد ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و ﺻﻔﺤﻪﻫﺎي روزﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎ را ﺑـﺎ ﻧﺎﻣﻬـﺎي ﺧـﻮد ﺳـﻴﺎه ﺳـﺎﺧﺘﻨﺪ ‪ ،‬و از آﻧﺴـﻮي‬

‫روزﻧﺎﻣﻪﻧﻮﻳﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎزارِ ﮔﺮﻣﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و از اﻳـﻦ و از آن ﭘـﻮل ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﺑـﺎ ﻣﻘﺎﺻـﺪ ﻟـﻮس و ﭘﺴـﺖ آﻧـﺎن‬

‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ ﻛﻪ دﻳﻪداران ﻛﻪ در آﻏﺎز ﻣﺸﺮوﻃﻪ دﺷـﻤﻨﻴﻬﺎ ﺑـﺎ آن ﻛـﺮده‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑ‪Ĥ‬رزوي وﻛﺎﻟﺖ اﻓﺘﺎده و روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن را ﺑﺸﻬﺮ ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻨﺪ و اﻳﻨﺎن ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ اﺳﻴﺮاﻧﻲ ﺑـﻴﺶ‬

‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻲ آﻧﻜﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ از ﻣﺠﻠﺲ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت در ﻣﻐﺰﻫﺎي آﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺑـﻲﻋـﺰم و اراده ﺑﺤـﻮزهي‬

‫اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آﻣﺪه رأي ﺑﻮﻛﺎﻟﺖ ارﺑﺎب ﺧﻮد ﻣﻴﺪادﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻨﮕﻴﻦﻛﺎريﺳﺖ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ از آﻣـﺎده ﻧﺒـﻮدن ﺗـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽـﻮن ﻧﺎﺻـﺮاﻟﻤﻠﻚ و دﻳﮕـﺮان‬

‫ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻢ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺗﻮده زود اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﻜﺲِ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ ﻛـﺮدهاﻳـﻢ و ﺑﺎﻳـﺪ ﺷـﺘﺎب‬

‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮﺷﻴﺪ و ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺎآﻣﺎدﮔﻴﻬﺎ ﭼﺎره ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪13‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﺑﺴﺨﻦ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ دﻧﺒﺎﻟﻪ ﻧﻤﻴﺪﻫﻢ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﭼﻴﺰ را ﺷﻤﺮدم و ﺷﺮح دادم‪ .‬اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻛﺸـﻮر اﻣـﺮوز‬

‫ﻧﻴﺎز دارد‪ .‬اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮام و ﻣﻘﺼﺪ ﻫﺮ ﻏﻴﺮﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺧﺮدي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎﺳـﺖ ﻣﻌﻨـﻲ آﻧﭽـﻪ ﻣﻴﮕـﻮﻳﻴﻢ ‪:‬‬

‫»ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ اﺟﺮا ﮔﺮدد و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻮده ﺑـﺮوي ﺑﻨﻴـﺎد اﺳـﺘﻮاري ﮔـﺰارده ﺷـﻮد«‪ .‬اﻳﻨﻬـﺎ ﺑـﺮاي‬

‫ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺑﺎزﮔﺸﺖ اﺳﺘﺒﺪاد و دﻳﻜﺘﺎﺗﻮرﻳﺴﺖ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاي روان ﮔﺮدﻳـﺪن در راه ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ اﺳـﺖ‪ .‬ﺟﻨـﺒﺶ‬

‫ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻛﻪ ﻧﺎاﻧﺠﺎم ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺮﻳﺪه ﮔﺮدﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ آن را از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ‪.‬‬

‫از اﻳﻨﺴﻮي ﻛﺴﺎﻧﻲ از ﺟﻮاﻧﺎن و دﻳﮕﺮان ﺑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي ﺗﻨﺪي ﮔﺮاﻳﻴﺪهاﻧﺪ ‪ ،‬و ﻫﺮ ﮔﺮوﻫﻲ ﻳﻚ راه دﻳﮕـﺮي‬

‫ﺑﺪﻳﺪه ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﻮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﺎ ﺣﺎل ﻛﻨﻮﻧﻲ ﺑﺮاي ﻫﻴﭻ ﺗﻜﺎﻧﻲ زﻣﻴﻨﻪ در ﻣﻴـﺎن ﻧﻴﺴـﺖ‪.‬‬

‫اﻣﺮوز ﻣﺎ را ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ آراﻣﺶ ﻻزم اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﻳﻜﺪﻟﻲ و ﻳﻜﺰﺑـﺎﻧﻲ درﺑﺎﻳﺴـﺖ اﺳـﺖ‪ .‬اﻣـﺮوز ﻫـﺮ‬

‫اﻧﺪﻳﺸﻪي ﻧﻮﻳﻨﻲ ﻛﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻮد ﺑﻴﮕﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﻴﮕﻤﺎن دﺳﺘﺎوﻳﺰ ﺑﺪﺳـﺖ‬

‫آﺷﻮﺑﮕﺮان داده ﻣﺎﻳﻪي ﻫﺮج و ﻣﺮج ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫از اﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬در ﻛﺸﻮري ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻌﻨﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ داﻧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪه و ﻫﻨﻮز اﻳـﻦ اﻧـﺪازه ﻛـﻪ ﻫﺴـﺖ‬

‫زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮاﻳﺶ در ﻣﻴﺎن ﺗﻮده آﻣﺎده ﻧﮕﺮدﻳﺪه ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎي دﻳﮕﺮي اﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ در ﻛﻮﺷﺸﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در راه ﻛﺸﻮر ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ و ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺎﻣﻬـﺎﻳﻲ ﺑﺴـﻮي ﭘـﻴﺶ ﺑﺮدارﻳـﺪ‬

‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﺪﻳﺪه ﮔﻴﺮﻳﺪ ‪ ،‬و آن اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮده را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻳـﺪ‪ .‬اﻳـﻦ ﺑﺴـﻴﺎر‬

‫ﺧﻄﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺧﻮد ﭘﻴﺶ اﻓﺘﻨﺪ وﻟﻲ ﺗﻮده ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ در ﻋﻘﺐ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴـﺪ ﺑـ‪Ĥ‬ﻳﻴﻦ دﻣﻜﺮاﺳـﻲ ﺳـﺮ ﻓـﺮو ﻧﻴﺎورﻳـﺪ‪ 1‬و اﻳـﻦ را ‪ ،‬در ﻋـﺎﻟﻢ ﺑﻠﻨـﺪﭘﺮوازي ‪ ،‬ﻛﻤـﻲ ﺧـﻮد‬

‫‪1‬ـ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﭼﻮن از ﭘﻴﺶ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم در ﺑﺮﺧﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﻫﻤﭽﻮن آﻟﻤﺎن و ﺷﻮروي ﺑﺪﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﺮﺧﻲ ﺑﻴﭙﺮواﻳﻴﻬﺎﻳﻲ دﻳﺪه‬
‫ﺷﺪه و از آﻧﺴﻮ اﻳﻨﺎن ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎي ﺗﻨﺪي ﻛﺮده و در ﺟﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪآوازه ﮔﺮدﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬دﺳﺘﻪﻫﺎﻳﻲ در اﻳﺮان ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮاﻫﻲ آﻧﻬﺎ از دﻣﻜﺮاﺳﻲ‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻧﺸﺎن داده آن را ﻛﻬﻨﻪ ﺷﺪه ﻣﻲﺷﻤﺮدﻧﺪ و ﺑﺮآن ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰم و ﻓﺎﺷﻴﺰم ﻧﻮﺗﺮ ﭘﺲ ﺑﻬﺘـﺮ از دﻣﻜﺮاﺳـﻲ اﺳـﺖ‪ .‬اﺷـﺎرهي‬
‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﺑﻪ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ دﺳﺘﻪﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ـ و‬
‫‪14‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻣﻲﺷﻤﺎرﻳﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺗﻮدهاي ﻛﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻫﻨﻮز از ﺗﺎرﻳﻜﻴﻬﺎي زﻣﺎن اﺳﺘﺒﺪاد ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪه‬

‫و ﻫﻨﻮز اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي ﭘﺴﺖ زﻣﺎن ﻣﻐﻮل را از ﺧﻮد دور ﻧﮕﺮداﻧﻴﺪه‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪي اﻓﺘﺨﺎر ﺷﻤﺎ‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻫﻮﺷﻴﺎران ﺟﻬﺎن ﺷﻤﺎ را ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﻫﻮﺳﺒﺎزان ﺧـﺎماﻧﺪﻳﺸـﻪ ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻨـﺎﻓﻬﻤﻲﺗـﺎن ﺧﻮاﻫﻨـﺪ‬

‫ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣ‪‬ﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻣ‪‬ﺜﻞ آن دﺳﺘﻪ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎن ﻧﺎآزﻣﻮده ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻨﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺎز اﺳﺖ ﺑﺎﻳـﺪ ﭘـﻴﺶ‬

‫رﻓﺖ ‪ ،‬و اﻳﻦ ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻴﭽﮕـﺎه از ﺑﻨـﻪ و ﻣﺮﻛـﺰ دور‬

‫ﻧﻴﻔﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺴــﺎﻧﻲ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨــﺪ ‪ :‬اﻳــﻦ ﻗــﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳــﻲ در ﺳــﻲ و اﻧــﺪ ﺳــﺎل ﭘــﻴﺶ ﻧﻮﺷــﺘﻪ ﺷــﺪه ‪ ،‬و اﻳﺴــﺘﺎدﮔﻴﻬﺎي‬

‫ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲﻣﻴﺮزا و دﺳﺘﻪﺑﻨﺪﻳﻬﺎي ﻣﻼﻳﺎن در آن ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﻮده و ﺑﻬﺮﺣﺎل ﺑﻜﺎر اﻣﺮوز ﻧﻤﻴﺨﻮرد‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬ﻣـﺎ ﻛـﻪ‬

‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻘﺼﻮدﻣﺎن آﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﺳﺘﺒﺪاد ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻫﺮج و ﻣﺮج ﻧﺒﺎﺷـﺪ‪ .‬آﻧﺴـﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺳﺮ رﺷﺘﻪ در دﺳﺖ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺗﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﻫﻴﭽﮕﺎه ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻴﻢ از اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎده ﺑﻤﺎده ﻃﺮﻓـﺪاري ﻧﻤـﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻧـﻮاﻗﺺ ﻗـﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳـﻲ را ﻣـﺎ ﻧﻴـﺰ‬

‫ﻣﻴﺪاﻧﻴﻢ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ :‬اﻣﺮوز ﺟﺎي ﭼﻨﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﺎﻳـﺪ دﺳـﺖ ﺑﻬـﻢ داد و از‬

‫آﺷﻮب و ﻫﺮج و ﻣﺮج ﻛﻪ ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﻴﻢ آن ﻣﻴﺮود ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﺮد ـ اﻣﺮوز در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم آﺷﻔﺘﮕﻲ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻳـﺪ‬

‫ﻛﻮﺷﻴﺪ و ﻛﺸﻮر را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬دوﺑﺎره ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻢ ‪ :‬اﻣﺮوز ﻫﺮ ﻋﻨﻮان ﻧﻮﻳﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺸﻮد ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‬

‫وﻟﻲ ﻣﺎﻳﻪي آﺷﻮب ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﻛﺸﻮر دﭼﺎر دﺷﻮارﻳﻬﺎﻳﻴﺴـﺖ و دﺷـﻮارﻳﻬﺎي ﻧـﻮﻳﻦ دﻳﮕـﺮي ﺑﻤﻴـﺎن‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬

‫از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎ ‪ ،‬از ﺟﺎﻧﺐ ﻳﻚ دﺳﺘﻪي ﺻﺎﻟﺤﻲ ﺑﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻛﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ‪،‬‬

‫ﭼﻬﺎر ﺗﻦ ﻛﻪ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻳﻨﺪ ﺣﻖ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺖ را ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻨﺎﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻛـﻪ ﮔـﺮد‬

‫‪15‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻫﻢ آﻣﺪﻧﺪ ﺣﻖ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﺨﻮد دﻫﻨﺪ ﻫﺰاران ﭼﻬﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺪا ﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﺷـﺪ ‪ ،‬و ﻫـﺰاران‬

‫درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻤﻴﺎن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮآن ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﮔﺎﻣﻬﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ در راه ﻛﺎر ﺑﺮدارﻳﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ‬

‫ﺗﺎ ﻳﻚ دﺳﺘﻪي ﺷﺎﻳﺴﺘﻪاي ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ‪ ،‬و ﺑﺮاي ﺧﻮد راﻫﻲ ﭘﻴﺶ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ ‪ ،‬و ﺳﺮان ﺗﻮده و ﻣـﺮدان ارﺟـﺪار را ﺑـﺎ‬
‫‪1‬‬
‫ﺧﻮد ﻫﻤﺮاه ﻧﮕﺮداﻧﻴﺪ ﺣﻖ ﻫﻴﭻ درﺧﻮاﺳﺖ و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي را ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻨﺎن ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد را ﺑﻘﺎﻟﺐ دﻳﮕﺮي رﻳﺨﺘﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪» :‬ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻳﺎ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ در ﺳﻲ و اﻧﺪ‬

‫ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﻊ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻫﻢ از ﻣﻴﺎن رﻓﺖ«‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪» :‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در‬

‫ﻃﻠﺐ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻫﺮ زﻣﺎن ﻳﻚ ﻗـﺪم ﭘـﻴﺶ روﻳـﻢ«‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨـﺪ ‪» :‬ﻣﺸـﺮوﻃﻪ ﻳـﺎ ﺣﻜﻮﻣـﺖ‬

‫دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﻛﻬﻨﻪ ﺷﺪه و اﻣﺮوز اﻛﺜﺮ ﻣﻠﻞ از آن اﻋﺮاض ﻛﺮدهاﻧﺪ و ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ از آﻧﺎن ﻋﻘﺒﺘﺮ ﻣﺎﻧﻴﻢ«‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ :‬ﺑﺴﻴﺎر دور اﻓﺘﺎدهاﻳﺪ و ﻣﻴﺎﻧﻪي ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﺎﻳـﻚ ﺧﻄﺎﻫـﺎي‬

‫ﺷﻤﺎ را ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﻴﻢ ‪:‬‬

‫‪1‬ـ اﻣﺮوز اﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺪﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺮدﻳﺪه‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻜﺘﻪﻫﺎي ﻳﺎد ﺷﺪه در ﺑﺎﻻ ﺑﻲﭘﺮواﻳﻴﻢ و زﻳﺎن رﻓﺘﺎرﻫﺎﻣﺎن را ﻧﻤﻴﺪاﻧﻴﻢ ‪ :‬اﻣـﺮوز‬
‫ﻛﺴﺎن ﺑﺴﻴﺎري ﮔﻤﺎن دارﻧﺪ ﻧﺠﺎت ﻛﺸﻮر ﺗﻨﻬﺎ در ﮔﺮو ﻳﻚ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد » ﻧﺎﻳﺎﻓﺘـﻪ« اﺳـﺖ و اﻳﻨﺴـﺖ ﻫﻤﻴﻨﻜـﻪ اﻧﺪﻳﺸـﻪاي ﺑﺪﻳـﺪهي‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن واﻻ و ﻛﺎرﮔﺮ رﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪان ﺑﻴﺘﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﮕﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﻛﺸـﻮر ﻣـﺎ ﺷﺼـﺖ‬
‫ﻫﻔﺘﺎد در ﺻﺪ ﻣﺮدم ﺧﻮد را ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي » ﭘﻨﺪ دﻫﻲ« )ﻳﺎ » ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دﻫﻲ«( ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘـﺲ ﭼـﻪ ﺷـﮕﻔﺖ ﭘﻨـﺪ ﻛـﻪ روزﮔـﺎري ارزش زر‬
‫داﺷﺘﻪ اﻣﺮوز ﺑﻴﺶ از ﻛﺎه و ﺳﻔﺎل ﻧﻤﻲارزد و ﻛﺴﻲ از ﺷﻨﻴﺪن آن ﺑﺘﻜﺎن ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪).‬در اﻳﻨﺒﺎره ﻛﺘﺎب ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ دﻳﺪه ﺷﻮد‪ (.‬ﺳﺮﭘﺮﺳـﺘﻬﺎي‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻛﻪ ﺟﺰ ﺳﺮﮔﺮم ﮔﺮداﻧﻴﺪن ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﻤﻲﻛﻮﺷﻨﺪ از اﻳﻦ ﺧﻮي زﻳﺎﻧﻤﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺳﻮد را ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﮔـﻮاه اﻳـﻦ ﺳـﺨﻦ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ رﻧﮕﺎرﻧﮕﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻀﺪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻳﺎد ﺷﺪه در ﺑﺎﻻ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ‪ :‬ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ ‪ ،‬دورﺑﻴﻦ و ﻣﻴﻜﺮوﻓﻦ را ﺑﺪﺳـﺖ ﭼﻨـﺪ‬
‫ﺗﻨﻲ ﻣﻲدﻫﻨﺪ و اﻳﺸﺎن در ﺷﻬﺮ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ و ﻳﻚ ﭘﺮﺳﺸﻲ را ﭘﻴﺶ ﻣﻲﻛﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً » ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪهي ﺷﻤﺎ رﺋﻴﺲﺟﻤﻬﻮر آﻳﻨﺪه ﭼـﻪ ﻛﺎرﻫـﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻛﺸﻮر اﻧﺠﺎم دﻫﺪ؟!«‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ از ﺟﻮان ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺎ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎﻟﻪ ﻫﻤﻪ »ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻛﺎر« رﺋﻴﺲﺟﻤﻬﻮر را ﺑـﺎز‬
‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺷﻨﻴﺪهاﻳﺪ ﻳﻜﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪ » :‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﻦ در اﻳﻨﺒﺎره ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪهام« ﻳﺎ » آﮔﺎﻫﻲ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪارم«؟ ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑـﺎ ﺧـﻮد ﺑﻴﻨﺪﻳﺸـﺪ ‪:‬‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪاي را ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ درﻣﻴﺎن ﻧﮕﺰاﺷﺘﻪ و ﻧﻴﻚ و ﺑﺪش را ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ در ﺟﺎﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺑﮕﻮﻳﻢ؟!‪ .‬اﮔـﺮ ﺑﮕﻔـﺘﻦ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﻦ ﺑﻮد ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﺮاه ﺧﻮد اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻳﺎ اﮔﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را در اﻧﺪﻳﺸﻪ دارم ‪ :‬ﻣﺜﻼً » ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻴﻜـﺎري و ﮔﺮاﻧـﻲ ﻣﺒـﺎرزه‬
‫ﻛﻨﺪ« ‪ ،‬آﻳﺎ اﻳﻦ را دﻳﮕﺮان ﻧﻤﻲداﻧﻨﺪ؟! ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﭼﺎرهاي ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎ ﻧﻜﺮده و از اﻳﻦ ﻛﻠﻲﮔﻮﻳﻴﻬـﺎ ﻫـﺮ ﻛﺴـﻲ ﺗﻮاﻧـﺪ ﻛـﺮد ‪ ،‬و‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪ آﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺰارﺷﻬﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻳﻲ ﺟﺰ ﻫﺪر ﮔﺮداﻧﻴﺪن ﭘﻮل و ﺳﺮﮔﺮم ﻧﻤﻮدن ﻣﺮدم ﺳﻮدي ﻧﺪارد‪ .‬ـ و‬
‫‪16‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ :‬ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻫﺴـﺖ‪ .‬اﻳـﻦ ﺳـﺨﻦ ﻛﺠـﺎ راﺳـﺖ اﺳـﺖ؟! در اﻳـﺮان‬

‫ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ و ﺧﻮد ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﻜﻲ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻨﺎﻧﻜـﻪ ﮔﻔﺘـﻴﻢ آن ﻧﺎاﻧﺠـﺎم ﻣﺎﻧـﺪ ‪ ،‬و‬

‫اﻣﺮوز در اﻳﺮان از ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎي آﻧﻬﺎ در ﻣﻴﺎﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ :‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﻊ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﻢ از ﻣﻴﺎن رﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻪ راﺳﺖ اﺳـﺖ‪ .‬در اﻳـﺮان ﻣﺎﻧﻌﻬـﺎي‬

‫ﺑﺰرگ دﻳﮕﺮي در ﻣﻴﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﻧﺎآﻣﺎدﮔﻲ ﺗﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﻣـﺎ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ‬

‫وﻟﻲ ﻋﻠﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﻟﻴﺪ آن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻨﻮز درﻣﻴﺎﻧﺴﺖ ‪ ،‬ﻛﻪ اﮔﺮ از رﻳﺸﻪ ﻛﻨﺪه ﻧﺸﻮد ﺑﺎز ﺗﻮﻟﻴـﺪ‬

‫دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬در ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ و اﻧﮕﻴﺰهي آن را ﺑﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ ‪ ،‬و اﮔﺮ ﭼﺎره‬

‫ﻛﺮدﻧﻴﺴﺖ ﭼﺎره را از رﻳﺸﻪ آﻏﺎز ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺷـﻤﺎ ﺧـﻮد‪ ‬دﻳﻜﺘـﺎﺗﻮري را ﻣﻴﺪﻳﺪﻳـﺪ ‪ ،‬وﻟـﻲ ﻣـﺎ ﻧﮕﺎﻫﻤـﺎن ﺑﺮﻳﺸـﻪ و‬

‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪي آن ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ :‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻗﺪم ﭘﻴﺶ روﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ راﺳﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬وﻟﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮي ﭼﻴﺰﻫـﺎي‬

‫ﺗﺎزه ﻛﺮدن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻴﺪ ﻣﺎ راه آن را ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ :‬ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻳﺎ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﻛﻬﻨﻪ ﺷﺪه‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﻤﻌﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻛﻪ ﻣـﺎﻳﻴﻢ و‬

‫ﺳﺨﻦ از رﺳﺘﮕﺎري ﺗﻮدهﻫﺎ ﻣﻴﺮاﻧﻴﻢ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﮕﻮ از ﺗﺎزﮔﻲ و ﻛﻬﻨﮕﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آن در ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻔﻨﻦ و ﺑﺎزﻳﭽﻪ‬

‫و ﻫﻮﺳﺒﺎزﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﺎزﮔﻲ ﻳﺎ ﻛﻬﻨﮕﻲ وﻗﻌﻲ ﮔﺰارﻧﺪ و ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﭼﻮن ﻛﻬﻨﻪ ﮔﺮدﻳﺪ از آن ﺳﻴﺮي ﻧﻤﻮده درﭘـﻲ‬

‫ﻋﻮض ﻛﺮدﻧﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آن ﺑﭽﮕﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﺎزﻳﭽﻪ را ﺑﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎري و اﺷﻚرﻳﺰي ﺧﻮاﻫﻨﺪ و ﭼﻮن ﺑﺪﺳﺖ آورده‬

‫و ﭼﻨﺪ روزي ﺑﺎزي ﻛﺮدﻧﺪ دورش اﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬آن زﻧﺎن ﺧﻮدآراﻳﻨﺪ ﻛﻪ رﺧﺘﻲ را ﺑﺎﺻﺮار و اوﻗﺎت ﺗﻠﺨﻲ درﺧﻮاﺳـﺖ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ و ﭼﻮن ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ و ﭼﻨﺪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺘﻦ ﻛﺮدﻧﺪ دﻳﮕﺮ آﻧﺮا ﻧﭙﺴﻨﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﻫﻮﺳﺒﺎزﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻛﻬﻨﻪ ﺷﺪه‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻳﻚ ﺗﻮده ﺑـﺎزي ﻛﺮدﻧﺴـﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در اﻳﻦ راه ﺗﻨﻬﺎ درﭘﻲ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺟﺰ درﺑﻨﺪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻛﺸﻮر و ﺗﻮده ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎزه‬

‫‪17‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫اﺳﺖ و ﻛﻬﻨﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ :‬اﻛﺜﺮ ﻣﻠﻞ از آن اﻋﺮاض ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ دﻟﻴﻞ ﺑﻴﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﭼﻜﺎر اﺳﺖ؟! ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺧﻮد ﻓﻬﻢ و ﺧﺮد ﺑﻜﺎر اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﻳﻚ راﻫﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ ـ راﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﺮﺳـﺘﮕﺎري و ﻓﻴـﺮوزي‬

‫ﺗﻮاﻧﺪ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎداﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﻲ ﭼﺸﻢ ﺑﺴـﻮي دﻳﮕـﺮان دوزﻧـﺪ و ﻛﻮرﻛﻮراﻧـﻪ ﭘﻴـﺮوي از اﻳﺸـﺎن‬

‫ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﻧﻴﻚ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﺻﻮل ﺳﺮرﺷﺘﻪداري ﻳﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﻤﺎن ﻣﺸﻮرت ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬و اﺳﺘﺒﺪاد ﭼـﻪ‬

‫از ﺳﻮي ﻳﻚ ﺗﻦ و ﭼﻪ از ﺳﻮي ﻳﻚ دﺳﺘﻪ اﺳﺘﺒﺪاد اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻮادار اﺻﻮل ﻣﺸﻮرﺗﻴﻢ ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﻳـﻚ‬

‫ﺷﺮط ﺻﻼﺣﻴﺘﻲ ﺑ‪Ĥ‬ن ﺧﻮاﻫﻴﻢ اﻓﺰود‪.‬‬

‫ﻣﺎ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮدهاي را ﻣﻌﻨﻲ ﻛﺮده ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻳﻚ ﻣﺮدﻣﻲ ﺑﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﺳﻲ ﻣﻠﻴﻮن ﻳﺎ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﻳـﺎ ﻛﻤﺘـﺮ ﻛـﻪ در‬

‫ﻳﻜﺠﺎ ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﭘﻴﻤﺎن ورﺟﺎوﻧﺪي ﻫﺴﺖ‪ .‬ﭘﻴﻤﺎن آﻧﻜﻪ در ﺳﻮد و زﻳﺎن و اﻧﺪوه و ﺧﻮﺷﻲ ﺷﺮﻳﻚ‬

‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و در ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮي از دﺷـﻤﻦ و ﻧﮕﻬـﺪاري ﻛﺸـﻮر و دﻳﮕـﺮ ﻛﻮﺷﺸـﻬﺎ ﻫﻤﺪﺳـﺘﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ‪ .‬ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻳـﺎ‬

‫ﺳﺮرﺷﺘﻪداري را ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﺮده ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﻤﺎن ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺗﻮده اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﭼـﻮن ﻫﻤﮕـﻲ ﺑـ‪Ĥ‬ن ﻧﺘﻮاﻧﻨـﺪ‬

‫ﭘﺮداﺧﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻧﻲ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺑﺎﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻲﮔﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬ﻛﻨﻮن ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ :‬ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﺣـﻖ دﺧﺎﻟـﺖ در‬

‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﻤﻮﻣﻲ و در ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑ‪Ĥ‬ن ﭘﻴﻤﺎن ورﺟﺎوﻧﺪ داﺧﻞ ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪ .‬ﻛﺴـﺎﻧﻲ اﻳـﻦ ﺣـﻖ را‬

‫دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻜﺸـﻮر و ﺗـﻮده از درون دل ﻋﻼﻗـﻪ داﺷـﺘﻪ و ﺧـﻮد را ﻣﺆﻇـﻒ ﺑﻜﻮﺷـﺶ و ﺟﺎﻧﻔﺸـﺎﻧﻲ در راه آن‬

‫ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ وﻟﻲ از ﻣﻌﻨﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻮدهاي آﮔـﺎه ﻧﻴﺴـﺘﻨﺪ و ﻳـﺎ اﮔـﺮ آﮔﺎﻫﻨـﺪ‬

‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ آن ﻧﺪارﻧﺪ و وﻇﻴﻔﻪاي ﺑﺮاي ﺧﻮد در ﻗﺒﺎل ﻛﺸـﻮر و ﺗـﻮده ﻧﻤـﻲﺷﻨﺎﺳـﻨﺪ ‪ ،‬و ﻳـﺎ ﺑـﺎ ﻛﺸـﻮر و ﺗـﻮده‬

‫ﻛﺎرﺷﻜﻨﻲ و دﺷﻤﻨﻲ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ـ ﭼﻨـﻴﻦ ﻛﺴـﺎﻧﻲ را ﭼـﻪ ﺣـﻖ دﺧـﺎﻟﺘﻲ در ﻛـﺎر ﺳﺮرﺷـﺘﻪداري )ﭼـﻪ از راه‬

‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن و ﭼﻪ از راه ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪن( ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد؟!‪ ..‬اﻳﻨﺎن در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ آن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﻳـﻦ‬

‫‪18‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫‪1‬‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن را ﻛﻨﺎر ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫اﻣﺮوز در اﻳﺮان ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻜﺸﻮر و ﺗﻮده ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﻧﺪ ﺟﺪا ﮔﺮدﻧﺪ و دوﺑﺎره ﭘﻴﻤﺎن ـ ﭘﻴﻤﺎن ﻧﮕﻬـﺪاري‬

‫ﻛﺸﻮر و ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻲ در راه ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ آن ـ ﺗﺎزه ﮔﺮداﻧﻨﺪ ‪ ،‬و ﻳﻚ دﺳﺘﻪي ﺑﺰرگ و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﭘﺪﻳﺪ آورده ﺧـﻮد‬

‫ﺳﺮرﺷﺘﻪي ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪ ،‬و از دﻳﮕﺮان ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﻣـﻲﭘﺬﻳﺮﻧـﺪ و ﺑـﺮاه ﻣـﻲآﻳﻨـﺪ ﺑـﺎ ﺧـﻮد‬

‫ﻫﻤﺪﺳﺖ ﮔﺮداﻧﻨﺪ ‪ ،‬و آﻧﺎن ﻛﻪ ﻧﻤﻲﭘﺬﻳﺮﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨـﺎن ﮔﺮدﻧﻜﺸـﻲ ﻛـﺮده ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨـﺪ ﺟـﺰ درﭘـﻲ ﻫﻮﺳـﻬﺎ و‬

‫ﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎي ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﺑﻴﻜﺒﺎر ﻛﻨﺎرﺷﺎن ﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﺟﺰ رﻓﺘﺎر ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ‪ ،‬اﻳﻨﺴﺖ ﻛﺎري ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ ﺷﺮط ﺻﻼﺣﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺗﻮده ﺳﺮﻓﺮازﻳﺴﺖ ﻛﻪ رﺷﺘﻪي ﻛﺎرﻫﺎ را ﺧﻮد در دﺳﺖ دارﻧﺪ ‪ ،‬و ﻳﻜﺎﻳﻚ اﻳﺸﺎن در ﭘﻴﺶ ﺑـﺮدن‬

‫ﻛﺎرﻫﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬و از درون دل ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﻜﺸﻮر و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ آن ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و در ﻫﺮ دو ﺳﺎل ﻳﺎ ﭼﻬﺎر ﺳـﺎل‬

‫ﻣﺮدان ﻛﺎرآزﻣﻮده و ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻲ را از ﻣﻴﺎن ﺧـﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨـﺪ ‪ ،‬و ﺑـﺎداره ﻛـﺮدن ﻛﺸـﻮر واداﺷـﺘﻪ ﺧـﻮد ﻧـﺎﻇﺮ و‬

‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن آﻧﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و ﻫﻤﮕﻲ اﻓﺮاد از ﺟﺮﻳﺎن ﻛﺎرﻫﺎ آﮔﺎﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬و ﻫﺮ ﻛﺲ از روﺳﺘﺎﻳﻲ و ﺷـﻬﺮي و‬

‫از ﺗﻮاﻧﮕﺮ و ﻛﻤﭽﻴﺰ راه رﺳﻴﺪن ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﺗﻮده و ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺎﻻﺗﺮ از آن را ﺑﺮوي ﺧﻮد ﺑـﺎز ﻳﺎﺑـﺪ و در ﺳـﺎﻳﻪي‬

‫ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ اﻣﻴﺪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ در دل ﭘﺮورد‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﻜﺠﺎي اﻳﻦ اﻳﺮاد ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ؟!‪ ..‬اﮔﺮ ﺗﻮدهﻫﺎﻳﻲ در اروﭘﺎ ـ ﺑﺠﻬﺘﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺎص ﻛﺸـﻮرﻫﺎي‬

‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮده ـ از اﻳﻦ اﻋﺮاض ﻛﺮدهاﻧﺪ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﻋﺮاض ﻛﻨﻴـﺪ؟!‪ ..‬اﻳﻦ ﺧـﻮد ﺧﻄـﺎي ﺑـﺲ‬

‫ﺑﺰرﮔﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ اروﭘﺎﻳﻴﺎن ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﭘﻴﺮوي از آﻧﺎن ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ اروﭘﺎﻳﻴﺎن ﻳﻚ روزي‬

‫ﺑﺎﺳﺘﺒﺪاد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ ـ آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺸﺖ؟!‪..‬‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ راﻫﻬﺎي ﻧﻮﻳﻨﻲ ﻛﻪ در ﺳﺎﻟﻬﺎي آﺧﺮ در اروﭘﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه ﻳﻚ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﺴﻮي ﺗﺮﻗﻲ ﺑـﻮده و‬

‫‪1‬ـ در اﻳﻦ ﺑﺎره وﻳﺮاﻳﻨﺪه را ﻳﺎدداﺷﺘﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ در ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر آﻣﺪه‪ .‬ـ و‬

‫‪19‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫اﻳﻨﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ اﮔﺮ ﻣﺎ در اﻳﺮان ﭘﻴﺮوي از اﻳﺸﺎن ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ در ﻋﻘﺐ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن در دﻟﻬﺎي ﺧـﻮد‬

‫درﺟﻪﺑﻨﺪي ﻣﻴﺎﻧﻪي ﻣﺴﻠﻜﻬﺎي ﻣﻌﺮوف ﻛﺮدهاﻧـﺪ و ﭼﻨـﻴﻦ ﻣﻴﺪاﻧﻨـﺪ ﻛـﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴـﻢ ﺑـﺎﻻﺗﺮ از دﻣـﻮﻛﺮات و‬

‫ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎآﮔﺎﻫﻲ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ را ﺑﺎ ﻫﻮﺳـﺒﺎزي ﺑﻬـﻢ ﻣـﻲآﻣﻴﺰﻧـﺪ و ﻧﺘﻴﺠـﻪ آن‬

‫ﻣﻴﺸﻮد ﻛﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﺮﻓﺘﺎري ﻛﺸﻮر ‪ ،‬ﻫﻤـﻪ ﭼﻴـﺰ را ﻓﺮاﻣـﻮش ﺳـﺎﺧﺘﻪ ‪ ،‬ﺑ‪Ĥ‬رزوﻫـﺎي ﺑﺴـﻴﺎر ﺑﻴﺠـﺎﻳﻲ‬

‫ﻣﻲاﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺣﺎل ﻳﻚ دﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از دﺳﺘﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﺳﺨﻦ راﻧـﻴﻢ‪ .‬اﻳـﻦ داﺳـﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛـﻪ رخ داده ‪،‬‬

‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺠﻨﺐ و ﺟﻮش اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ و ﭼﻮن ﺑﻬﻢ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ » :‬ﺣﺎﻻ وﻗـﺖ ﻛـﺎر اﺳـﺖ«‪.‬‬

‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪه و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ ﻧﺎﻣﻲ ﺑﺮوي ﺧﻮد ﮔﺰارده و ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪاي ﺑﻬﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺣﺰﺑﺴﺎزي‬

‫ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ‪ ،‬و ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻲ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﺎز ﺑﺎزار ﺣﺰﺑﺴﺎزي ﮔﺮﻣﻲ ﭘﻴﺪا ﻣﻴﻜﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ زود اﺳﺖ از اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺟﻠـﻮ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺣﺰﺑﺴﺎزي در ﺳﻲ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻧﻴﻚ آزﻣﻮده ﮔﺮدﻳﺪ و ﻧﺘﻴﺠﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ دﻫـﺪ داﻧﺴـﺘﻪ ﺷـﺪ ‪ ،‬و‬

‫اﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺎﻣﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ دوﺑﺎره ﺑ‪Ĥ‬زﻣﺎﻳﺶ ﭘﺮدازﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺣﺰﺑﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ را در اﻳﺮان ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﺟﻤـﺎل ﻳـﺎد ﻛـﻨﻢ ‪ :‬در اﻳـﺮان ﭼـﻮن‬

‫ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر در ﺗﺒﺮﻳﺰ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﭘﻴﺸﺮوانِ ﺟﻨـﺒﺶ دﺳـﺘﻪي ﻣﺠﺎﻫـﺪان را‬

‫ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫در آن ﻫﻨﮕﺎم ﺑﭽﻨﻴﻦ دﺳﺘﻪاي ﻧﻴﺎز ﺳﺨﺘﻲ ﺑﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺗﺎزه آﻏﺎز ﺷـﺪه و ﻫﻨـﻮز درﺑـﺎر اﻳﺴـﺘﺎدﮔﻲ‬

‫داﺷﺖ و ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ ﻛـﻪ آن اﻳﺴـﺘﺎدﮔﻲ را ﺑﺸـﻜﻨﺪ و ﺑﻤﺸـﺮوﻃﻪ ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ دﻫـﺪ ‪ ،‬و اﻳـﻦ ﻛـﺎر را‬

‫ﻣﺠﺎﻫﺪان ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ اﻳﻦ دﺳﺘﻪ ﻃﺒﻴﻌﻲﺗﺮﻳﻦ ﺣﺰﺑﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در اﻳﺮان ‪ ،‬در آن دورهي ﺟﻨـﺒﺶ ‪ ،‬ﭘﺪﻳـﺪ‬

‫آﻣﺪ ‪ ،‬و ﺧﻮد ﻧﺘﻴﺠﻪي ﭘﻴﺪاﻳﺶ اﻳﻦ دﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺑﻤﺒﺎران ﻣﺠﻠﺲ و از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻦ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ ‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳـﺰ‬

‫‪20‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻳﺎزده ﻣﺎه در ﺑﺮاﺑﺮ اردوﻫﺎي ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲﻣﻴﺮزا اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻛﺮد و ﻣﺸﺮوﻃﻪ را دوﺑﺎره ﺑﺎﻳﺮان ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﻴﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪي‬

‫ﭘﻴﺪاﻳﺶ اﻳﻦ دﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻬﺮان ﻓﺘﺢ ﮔﺮدﻳﺪ و ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲﻣﻴﺮزا از ﺗﺨﺖ و ﺗـﺎج ﭼﺸـﻢ ﭘﻮﺷـﻴﺪ‪ .‬ﭼـﻮن ﻳـﻚ‬

‫ﺣﺰب ﻃﺒﻴﻌﻲ ‪ ،‬و ﺑﺮاي ﻛﻮﺷﺶ و ﻛﺎر ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠـﻪﻫـﺎي ﮔﺮاﻧﺒﻬـﺎ را داد و از ﻣﻴـﺎن آن ﻣـﺮدان‬

‫دﻟﻴﺮي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و ﻧﺎﻣﻬﺎي ﺧﻮد را در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻴﺎدﮔﺎر ﮔﺰاردﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ از آن ‪ ،‬در ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم ﻣﺸﺮوﻃﻪ )ﭘﺲ از ﻓﺘﺢ ﺗﻬﺮان( ‪ ،‬دﺳﺘﻪي دﻣﻮﻛﺮات ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺣﺰب را ﺑﻨﻴﺎد ﻧﻬﺎدﻧﺪ ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي دﻳﮕﺮي ﻣﻲﺟﻨﺒﻴﺪﻧﺪ و ﻏﺮﺿﺸﺎن آن ﺑﻮد ﻛـﻪ‬

‫ﺑﺎ ﭘﺪﻳﺪ آوردن اﻳﻦ ﺣﺰب ‪ ،‬دﺳﺘﻪي ﻣﺠﺎﻫﺪان را ﻛﻪ اﻳﻦ زﻣﺎن ﻳﻚ دﺳﺘﻪي ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺮوﻣﻨـﺪي ﮔﺮدﻳـﺪه و در‬

‫ﺳﺎﻳﻪي ﺷﺮﻛﺖ ﺑﺎﻧﻘﻼب آﺑﺮوﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬از اﻋﺘﺒﺎر اﻧﺪازﻧﺪ‪ ، 1‬و ﺑﻬﺮﺣﺎل ﺑﺎ ﺣﺰﺑﺴـﺎزي‬

‫اﺧﺘﻼف و ﻛﺸﺎﻛﺶ در ﻣﻴﺎﻧﻪي آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن ﭘﺪﻳﺪ آورﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳـﻮءﻧﻴﺖ ﺑﻨﻴـﺎدﮔﺰاران ‪ ،‬ﭼـﻮن ﺑﻴﺸـﺘﺮ‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ در آن اﺑﺘﺪاء ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺰب درآﻣﺪﻧﺪ از ﭘﻴﺸﺮوان آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن و ﺧـﻮد ﻣـﺮدان ﺧـﻮﻧﮕﺮم و ﻏﻴﺮﺗﻤﻨـﺪي‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ اﻳﻦ ﺣﺰب ﻧﻴﺰ روﻧﻖ و آﺑﺮوي ﺑﺴﻴﺎري ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و در ﺳﺎﻟﻬﺎي ‪ 1328‬و ‪]1329‬ﻗﻤـﺮي ‪ ،‬ﺑﺮاﺑـﺮ ‪ 1289‬و‬

‫‪ 1290‬ﺧﻮرﺷﻴﺪي[ ﻣﺮﻛﺰﻳﺘﻲ ﺑﺎﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ داد و در ﺑﺮاﺑﺮ » اﻋﺘﺪاﻟﻴﺎن« ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎن ﻫﻤﺎن درﺑﺎرﻳﺎن ﭘﻴﺸـﻴﻦ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻛﻨﺪ ﮔﺮداﻧﻴﺪن ﮔﺮدش ﭼﺮخ اﻧﻘﻼب ﻣﻴﻜﻮﺷﻴﺪﻧﺪ اﻳﺴـﺘﺎدﮔﻲ ﺧـﻮﺑﻲ ﻧﻤﻮدﻧـﺪ ‪ ،‬و در‬

‫ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲﻣﻴﺮزا و در ﺟﻨﮕﻬﺎ و ﻧﺒﺮدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ ﺗﺎ ﺳﺎل‪ 1290=]1330‬ﺧﻮرﺷﻴﺪي[ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از آن ﭼﻮن داﺳﺘﺎن اﻟﺘﻤﺎﺗﻮم ﭘـﻴﺶ آﻣـﺪ و ﻣﺠﻠـﺲ‬

‫ﺑﺴﺘﻪ ﮔﺮدﻳﺪه ﺑﺠﺎي آزادي ‪ ،‬ﻓﺸﺎر و ﺳﺘﻢ ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻲ در ﻣﻴﺎن ﻓﺘﺮت رو داد ﺗـﺎ ﺟﻨـﮓ ﺟﻬـﺎﻧﮕﻴﺮ‬

‫اروﭘﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﻜﺎﻧﻲ در اﻳﺮان ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪ‪ .‬اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﺎز آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن ﺑﻜﺎر اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑـﺎر آن‬

‫ﺣﺴﻦﻧﻴﺖ و ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻲ ﻧﻤﺎﻧـﺪه و ﺣـﺰب ‪ ،‬ﺑـﻴﺶ از ﻫﻤـﻪ ﺑـﺮاي ﺳـﻮدﺟﻮﻳﻲ و دﺳـﺘﻪﺑﻨـﺪي ﺑـﻮد و از اﻳﻨـﺮو‬

‫‪1‬ـ اﻳﻦ دﺳﺘﻪ را ﺳﻴﺪﺣﺴﻦﺗﻘﻴﺰاده ﺑﻬﻤﺮاﻫﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻧﻮاب و ﺣﻜﻴﻢاﻟﻤﻠﻚ)ﺣﻜﻴﻤﻲ( ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﺳـﻪ ﺗـﻦ در آن »ﺳـﻮءﻧﻴﺖ«‬
‫ﻫﻤﺒﺎز ﺑﻮدهاﻧﺪ ـ و‬
‫‪21‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﺳﻴﺎﻫﻜﺎرﻳﻬﺎﻳﻲ ﺑﻤﻴﺎن آﻣﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ زﻣﺎن ‪ ،‬ﺻﺪ ﻳﻚ ﻣﺮدم ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﺰب ﺑﺮاي ﭼﻴﺴﺖ و ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠـﻪاي را از آن ﺑﺎﻳـﺪ ﺧﻮاﺳـﺖ و از‬

‫ﭼﻪ راﻫﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﭘﺮﺳﺸﻲ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪﻫﺎ از اﻳﺸﺎن ﻣﻴﻜﺮدﻳـﺪ ﭘﺎﺳـﺨﻲ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ داد‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در اروﭘﺎ ﺣﺰﺑﻬﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ و از آﻧﺴﻮي ﺣﺰب دﻣﻮﻛﺮات را ﻛﻪ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه از زﻣـﺎن ﭘـﻴﺶ‬

‫ﺑﻮد ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ آﻧﻬﺎ ﺣﺰﺑﻬﺎ ﻣﻲﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺜﻼً در ﺗﺒﺮﻳﺰ ﭼﻮن دﻣﻮﻛﺮاﺗﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ )ﭘﺲ از ﺷﻮرش‪1‬روﺳﻴﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد( ﻳﻚ دﺳﺘﻪي دﻳﮕـﺮي‬

‫ﺧﻮد را »ﺳﻮﺳﻴﺎل« ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﺑﺎز ﮔﺮوﻫﻲ ﻧﺎم »دﻳﻤـﻮﻛﺮات ﻧﺼـﺮت« روي ﺧـﻮد ﮔﺰاردﻧـﺪ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪﻧﻴﺴـﺖ ﻛـﻪ‬

‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ آﻗﺎ ﻳﺎ ﺳﻴﻤﻘﻮ ‪ ،‬ﻛﺮد ﻣﻌﺮوف از اﻳﻦ ﺣﺰب ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎي او را ﻛـﻪ ﺑﻜﻤﻴﺘـﻪي ﺣـﺰب در‬

‫ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ در دﺳﺖ ﻣﻴﺪارم‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪ :‬اﻳﻦ ﺣﺰﺑﻬﺎ ﻛـﻪ ﺗﺸـﻜﻴﻞ ﻣـﻲﻳﺎﻓـﺖ ﺑﭽـﻪ ﻛـﺎر ﻣـﻲﭘﺮداﺧﺘﻨـﺪ؟‪ ..‬ﻣﻴﮕـﻮﻳﻢ ‪ :‬ﺟـﺰ ﺑـﺎﻳﻦ‬

‫ﻧﻤﻲﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺰﺑﻬﺎي دﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﺸﻤﻲ و دﺷـﻤﻨﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ و در ﻧﺸﺴـﺘﻬﺎي ﺧـﻮد ﻳـﺎ در روزﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎ‬

‫ﺑﺪﮔﻮﻳﻲ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ‪ ،‬و اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮد و ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺸﺎن را در ادارات ﺟﺎ دﻫﻨـﺪ ‪ ،‬و ﮔـﺎﻫﻲ ﻳـﻚ ورق‬

‫»ﺑﻴﺎﻧﻨﺎﻣﻪ« ﻧﺸﺮ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ در ﺟﺎﻳﻲ ﮔﺮد آﻣﺪه » ﻣﻴﺘﻴﻨﻎ« ]اﻣﺮوز ‪ :‬ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ = ﮔﺮدﻫﻢآﻳﻲ[ دﻫﻨـﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻨـﺪ و‬

‫ﺑﺮوﻧﺪ ‪ ،‬ﻫﻔﺘﻪ اي دو ﺳﻪ روز ﮔﺮد ﻫﻢ آﻳﻨﺪ و ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮده ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ و ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻴﻬـﻮده‬

‫ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ‪ ،‬و ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﺑﺴﺮ ﺑﺮده ‪ ،‬و از ﺑﻴﻤﻘﺼﺪي و ﺑﻴﻜﺎري ﻛﻢﻛﻢ ﺳﺴﺖ ﮔﺮدﻳـﺪه رو‬

‫ﺑﺘﻔﺮﻗﻪ ﮔﺰارﻧﺪ ‪ ،‬و از ﺣﺰب ﺟﺰ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺳـﻴﺎﻫﺶ ﺑـﺎز ﻧﻤﺎﻧـﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎﺳـﺖ ﻛﺎرﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ اﺣـﺰاب ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺑـ‪Ĥ‬ن‬

‫ﻣﻲﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﺎن آﻧﭽﻪ ﻫﻴﭽﮕﺎه ﻧﻤﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﺪﻳﺪه ﻧﻤﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻬﺎي ﻛﺸﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴـﺪ در اﻳـﺮان‬

‫‪1‬ـ ﺷﻮرش = اﻧﻘﻼب ‪ ،‬و ﺧﻮاﺳﺖ از آن ﺷﻮرش ﺑﺰرگ ‪ 1917‬روﺳﻴﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻮرش را ﮔﺎه ﺑﻐﻠﻂ ﺑﻤﻌﻨﻲ آﺷﻮب ﺑﻜﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪22‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫»ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ« ﭼﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ داﺷﺖ؟!‪ ..‬در ﻛﺸﻮري ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪﻫـﺎ ﺑـﻮد و ﻧـﻪ ﮔﺮوﻫﻬـﺎي ﻛـﺎرﮔﺮان ‪ ،‬ﻣـﺮام‬

‫» ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ« ﭼﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﻛﺮد؟!‪ ..‬ﺷﮕﻔﺖ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺣﺰب ﺳﻮﺳﻴﺎل ﭼﻨﺪ ﺗﻦ‬

‫از دﻳﻪداران ﻋﻀﻮﻳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن از دﻣﻮﻛﺮاﺗﻬﺎ رﻧﺠﻴﺪه و ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺰب ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﺮاﻳﻴﺪه‬

‫و ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪاش را ﻛﻪ آﺷﻜﺎره ﺑﺰﻳﺎﻧﺸﺎن ﺑﻮد ﻧﺨﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﺣﺰﺑﻬﺎ ﻛﺴﻲ را ﺑﺎ ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪ ﻛﺎر ﻧﺒﻮد و ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﻲ آن را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺨﻴﺎل دﻳﮕﺮي ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ‬

‫ﻣﻲﭘﻴﻮﺳﺖ و ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﺳﻮد ﺧﻮد را ﻧﻤﻴﺠﺴﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼً اﺳﻤﺎﻋﻴﻞآﻗﺎ ﻛﻪ ﺑـﻪ »دﻳﻤـﻮﻛﺮات ﻧﺼـﺮت« ﭘﻴﻮﺳـﺘﻪ‬

‫ﺑﺮاي آن ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ اﻳﻦ دﺳﺘﻪ و ﺑﺎ دادن ﺷﺸﺼﺪ ﺗﻮﻣﺎن ﭘﻮل ﻧﺸـﺎﻧﻲ و ﻟﻘﺒـﻲ از ﻣﺤﻤﺪﺣﺴـﻦﻣﻴـﺮزاي‬

‫وﻟﻴﻌﻬﺪ ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻳﻞ ﮔﺮدﻳﺪه‪ .‬از اﻳﻨﺴﻮي اﻳﻦ دﺳـﺘﻪ ﻛـﻪ او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘـﻪاﻧـﺪ ﻛـﺎري ﺑـﺎ‬

‫اﻧﺪﻳﺸﻪ او ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﺎم » اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ آﻗﺎ« ﺗﻔﺎﺧﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﻳﺮان ﮔﺮﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﺣﺰﺑﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻬﺮان ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﻛﺸﻮر اﺳﺖ ﻣﺮﻛﺰ اﻳﻦ ﺳﻴﺎﻫﻜﺎرﻳﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬در‬

‫اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ دﺳﺘﻪﺑﻨﺪي و ﻫﻮﭼﻴﮕﺮي ﺑﻴﺮون از اﻧﺪازه ﺷﺪ و ﺑﺮاﺳﺘﻲ دﺳﺖ و ﭘﺎي دوﻟﺖ را ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻓﻼن روﺿﻪﺧﻮان و ﺑﻬﻤﺎن ﺳﺎﻋﺘﺴﺎز ‪ ،‬و ﻓﻼن ﭘﻨﺒﻪزن و ﺑﻬﻤﺎن ﺷـﺎﻋﺮ ‪ ،‬ﻣﻴـﺪاﻧﻲ ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮده ﻣﻴﺮﻓﺘﻨـﺪ و‬

‫ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ ‪ ،‬و ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ‪ ،‬و از اﻳﻨﻜﻪ »ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار« ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺑـﺎ اﻳـﻦ وزﻳـﺮ و آن وزﻳـﺮ روﺑـﺮو‬

‫ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻨﺪ ﺑﺨﻮد ﻣﻲﺑﺎﻟﻴﺪﻧﺪ و ﻟﺬت ﺑﻲاﻧﺪازه ﻣﻲﺑﺮدﻧـﺪ ‪ ،‬و ﻛﻠﻤـﻪﻫـﺎي ﺗﺎﻛﺘﻴـﻚ ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺴـﻴﺐ ‪ ،‬دﻳﺴـﻴﭙﻠﻴﻦ ‪،‬‬

‫اﻳﺪهآل ‪ ،‬دﻣﻜﺮاﺳﻲ ‪ ،‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰم ‪ ،‬آﻧﺎرﺷﻲ ‪ ،‬اوﻟﻴﮕﺎرﺷﻲ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ را ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي داﻧﺸﻲ ﺑﺮاي ﺧـﻮد ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬

‫ﭘﻴﺎﭘﻲ ﺑﺰﺑﺎن ﻣﻴﺮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻛﻮﺗﺎه ﺳﺨﻦ ‪ :‬ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﺑﺪﻧﻬﺎدان از ﺑﻴﻨﻮاﻳﻲ ﺗﻮده ﺑﻨﻮاﻳﻲ رﺳﻴﺪه و ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ دﺳﺖ از‬

‫ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮﻧﻤﻲداﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﺳﺎﻟﻬﺎي ‪ 1336‬و ‪ 1296=]1337‬و ‪ 1297‬خ[ ‪ ،‬ﺑﻬﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ رﺷﺘﻪي اﻳﻤﻨﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر از ﻫـﻢ‬

‫ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ و راﻫﺰﻧﺎن ﺑﻨﺎﻣﻲ ‪ ،‬از ﻧﺎﻳﺐ ﺣﺴﻴﻦ ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ و ﭘﺴﺮش ﻣﺎﺷﺎءاﷲﺧﺎن ‪ ،‬رﺿﺎ ﺟﻮزاﻧﻲ ‪ ،‬ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻴﺨﺎن ‪،‬‬

‫‪23‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫رﺟﺒﻌﻠﻲ ‪ ،‬ﺧﻠﻴﻞ ‪ ،‬رﻣﻀﺎن ﺑﺎﺻﺮي و دﻳﮕﺮان ﭘﻴﺪا ﺷﺪه و ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد دﺳﺘﮕﺎه ﻛﺎﻣﺮاﻧﻲ ﭼﻴﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ ‪،‬‬

‫در ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻛﺸﻮر ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺣﺰﺑﺴﺎزان و ﻫﻮﭼﻴﺎن ﻣﺠﺎل آﺳﺎﻳﺸﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻧﮕﺰارده و ﺑﺎ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰﻫـﺎﻳﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺟﺰ ﺳﻴﺎﻫﻜﺎري ﻧﺘﻮان ﻧﺎﻣﻴﺪ روز ﻣﻴﮕﺰاردﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﻴﻨﻬﺎ در اﻳﺮان دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﭘﺪﻳﺪ آورد‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ زﺷﺘﻜﺎرﻳﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛـﻪ ﻣـﺮدم از آزادي ﻧﻔـﺮت‬

‫ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﭼﺸﻢ ﺑﺮاه دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري دوﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺗﻠﺦ آﻳﺎ ﺟﺎي ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎز ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑ‪Ĥ‬ن ﺑﺎزﻳﻬﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ و ﺑﺎز ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ ﮔﺮد ﻫﻢ‬

‫آﻳﻨﺪ ‪ ،‬و ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪاي ﺑﻬﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻨﺎم »ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪ« ﺑﭽﺎپ رﺳﺎﻧﻨﺪ ‪ ،‬و ﻳﻚ ﻧﺎﻣﻲ از ﻓﻼن و ﺑﻬﻤﺎن ﺑـﺮوي ﺧـﻮد‬

‫ﮔﺰارﻧﺪ و ﺑﻬﻮﺳﺒﺎزﻳﻬﺎ و ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻴﻬﺎ ﭘﺮدازﻧﺪ؟!‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ در اﻳﺮاﻧﻴﺎن اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻨﺎه ﺧﻮد ﭘﻲ ﺑﺮد ‪ ،‬و آﻧـﺮا ﺑﮕـﺮدن‬

‫ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﻜﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨـﺪ و ﮔﻨﺎﻫﻬـﺎ را ﺑﮕـﺮدن او اﻧﺪاﺧﺘـﻪ ﺧـﻮد را آﺳـﻮده‬

‫ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﺿﻌﻒ ﻧﻔﺲ و ﻳﻚ ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎﻧﻤﻨﺪﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮح آن ﻳﻚ ﻛﺘـﺎب ﺟﺪاﮔﺎﻧـﻪ‬

‫ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ‪.‬‬

‫آن ﺷﺎه‪ ‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻪ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ ﻫﻤﻪي ﮔﻨﺎﻫﻬﺎ ﺑﮕﺮدن او ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﮕﺮدﻳﺪ ‪ :‬در ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻠﻴﻮن‬

‫ﻧﻔﻮس اﻳﺮان ﻳﻚ ﺗﻦ ﺑﺪﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪي ﺑﺪﻳﻬﺎ را او ﻳﻚ ﺗـﻦ ﻣﻴﻜـﺮده ﻛـﻪ از ﻣﻴـﺎن رﻓﺘـﻪ‪ .‬ﻣـﻲﻧﺸـﻴﻨﻨﺪ و‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ و دﻟﻬﺎي ﺧﻮد را ﺳﺮد ﻣﻴﮕﺮداﻧﻨﺪ و ﭘﻲ ﻫﻮﺳﺒﺎزﻳﻬﺎي ﺧﻮد ﻣﻴﺮوﻧﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ آﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺰ دﻳﮕﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟!‪ ..‬آﻳﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻴﺰ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ؟!‪ ..‬ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺶ از آن ﺷﺎه‬

‫ﺻﺪ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دادﻳﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺎم ﺣﺰﺑﺴﺎزي ﻛﺸﺎﻛﺸﻬﺎ ﭘﺪﻳﺪ آوردﻳﺪ و ﻛﺸـﻮر را دﭼـﺎر آﺷـﻮب‬

‫ﮔﺮداﻧﻴﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﺪﺧﻮاه ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻴﺪ و دﻟﻴﻞ آن اﻳﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻨﻜـﻪ ﻓﺮﺻـﺖ ﻳﺎﻓﺘـﻪاﻳـﺪ ﺑـﺎز ﻫـﺮ ﻳﻜـﻲ در‬

‫‪24‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﮔﻮﺷﻪي دﻳﮕﺮي ﺑﺤﺰﺑﺴﺎزي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪاﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﻲآﻧﻜﻪ ﻧﻴﺎز ﻛﺸﻮر را ﺑﺪﻳﺪه ﮔﻴﺮﻳـﺪ و ﻳـﻚ آرﻣـﺎﻧﻲ را‬

‫دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻨﺎم دﺳﺘﻪﺑﻨﺪي ﻣﺮدم را ﺑﺴﺮ ﺧﻮد ﮔﺮد ﻣﻲآورﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﻴﭙﺮﺳﻢ ‪ :‬ﺷﻤﺎ درﭘﻲ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟!‪ ..‬ﻧﻴﻚ اﻧﺪﻳﺸـﻴﺪ ﻛـﻪ ﭼـﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴـﺪ؟!‪ ..‬اﮔـﺮ درﭘـﻲ ﻫﻮﺳـﺒﺎزي‬

‫ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﻛﻨﻮن ﻛﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدهاﻳﺪ ﺑﻴﻜﺎر ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﻫﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ ﭼﻨﺪ زﻣـﺎﻧﻲ ﺑـﺎز ﺑﻨﺸـﻴﻨﻴﺪ و‬

‫ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ‪ ،‬و ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ و ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ‪ ،‬و ﻋﺒﺎرﺗﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ از روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘـﻪاﻳـﺪ ﺑﻜـﺎر ﺑﺮﻳـﺪ و ﺑـﻪ ﭼ‪‬ﺨ‪‬ـﺶ]=‬

‫ﻣﺠﺎدﻟﻪ[ ﭘﺮدازﻳﺪ ‪ ،‬و ﺧﻮد را ﺑﻴﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﻫﻮس ﺑﻜﺎر ﺑﺮﻳﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ اﮔﺮ ﭘﻲ ﺳﻮدﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻴﺪ و‬

‫ﻫﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺳﺮدﺳﺘﮕﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ و ﭘﻮل ﮔﺮد آورﻳﺪ و زﻧﺪﮔﻲ رﻧﮕﻴﻦ ﮔﺮداﻧﻴﺪ ‪ ،‬ﺧﺪا را از اﻳﻦ راه ﺑﺮﮔﺮدﻳـﺪ‬

‫و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻠﻴﻮن ﻣﺮدم را ﻓﺪاي ﻫﻮﺳﺒﺎزي و ﺳﻮدﺟﻮﻳﻲ ﺧﻮد ﻧﺴـﺎزﻳﺪ‪ .‬ﺧـﺪا را ﺑـﻴﺶ از اﻳـﻦ ﻣﺎﻳـﻪي‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ اﻳﻦ ﺗﻮده ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻠﺴﻔﻪي ﺣﺰب ‪ ،‬ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪن ‪ ،‬و ﭘﺎﻛﺪﻻﻧﻪ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ دادن ‪ ،‬و از ﻳـﻚ راه ﺑﭙﻴﺸـﺮﻓﺖ ﻛﺎرﻫـﺎي ﺗـﻮده‬

‫ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺴﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﺪ ﻛـﻪ ﻫﺮ ﻛﺸﻮري ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻬﺎي دﻳﮕـﺮي‬

‫دارد و ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺧﻮد راه دﻳﮕﺮي ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ‪ ،‬و ﺑﻬﺮﺣﺎل از ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺣﺰﺑﻬﺎي اروﭘﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺘﻮاﻧـﺪ‬

‫ﺑﻮد‪ 1.‬ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺎن ﻣﻘﺼﻮدي از آن دﺳﺘﻪﺑﻨﺪﻳﻬﺎي ﻫﻮﺳﺒﺎزاﻧﻪ ﻳﺎ ﺳـﻮدﺟﻮﻳﺎﻧﻪي ﺷـﻤﺎ ﺑﺮﻧﻴﺎﻳـﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ در ﭼﻨﺎن ﻛﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﺷﺮط ﻧﺨﺴﺖ ﭘﺎﻛﺪل ﺑﻮدن و ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤـﻮدن ‪ ،‬و‬

‫ﺷﺮط دوم ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻬﺎي ﻛﺸﻮر را ﺑﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻳﻚ راﻫﻲ از روي ﻓﻬﻢ و ﺧﺮد ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ اﮔﺮ راﺳﺘﻲ را ﺑﻜﻮﺷﺸﻲ در راه ﺗﻮده ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪاﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ آن ﺳﻨﮕﻬﺎ را از داﻣﻦ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ و ﭘﺎﻛﺪﻻﻧـﻪ ﮔـﺎم‬

‫ﭘﻴﺶ ﮔﺰارﻳﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻬﺎي ﻛﺸﻮر را ﺷﺮح ﻛﺮده راﻫﻲ را ﺑﺎﻳﻦ روﺷﻨﻲ و راﺳﺘﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ و‬

‫ﻫﻤﻪي » آزادﮔﺎن« را ﺑﻪ » ﻫﻤﺮاﻫﻲ« در آن ﻣﻴﺨﻮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ و ﺑﺪاﻧﻴﺪ و ﭘﺎﻛﺪﻻﻧﻪ ﺑﻤﺎ ﭘﻴﻮﻧﺪﻳﺪ‪ .‬ﺑﻤـﺎ‬

‫‪1‬ـ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮد)‪ =(bud‬ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮدن ـ و‬

‫‪25‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﭘﻴﻮﻧﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ »ﺑﺎﻫ‪‬ﻤﺎد«]= ﺟﻤﻌﻴﺖ[ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺑﺮادراﻧﻪ در راه ﻛﺸﻮر و ﺗﻮده ﺑﻜﻮﺷﺶ ﭘﺮدازﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﻲ ﺟﻮاﻧﺎن از ﻧﺎآزﻣﻮدﮔﻲ ﺑﺎﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪاﻧﺪ ‪ ،‬و ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺣﺴﻦﻧﻴﺖ ﭼﻨﺎن ﺣﺰﺑـﻲ ﭘﺪﻳـﺪ‬

‫آوردهاﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ را ﺑﺎﻳﻨﺎن ﻧﻜﻮﻫﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ را ﻧﺘﻮان ﺑﻴﻜﺴﺎن ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺑﻬﻤﻪ ﻧﺘﻮان ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ از اﻳﻨـﺎن‬

‫ﺑﺮادراﻧﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ را ﻧﻴﻚ اﻧﺪﻳﺸﻨﺪ و ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا دﻳﮕﺮان ﭘﻴﺶ اﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺎ ﺑ‪Ĥ‬ﻧـﺎن ﭘﻴﻮﻧـﺪﻳﻢ‪ .‬اﻳـﻦ ﻫﻤـﺎن ﺧـﻮي زﻳﺎﻧﻜـﺎر‬

‫ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮي ﺑﻨﻮﺑﺖ ﺧﻮد آﺳﻴﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻳﺮان رﺳﺎﻧﻴﺪه‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻠﻞ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن را ده ﭼﻴـﺰ‬

‫ﺷﻤﺎرﻳﻢ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ اﻳﻨﺴﺖ‪ .‬از اﻳﻨﺮو ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ را ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﻳﻲ در دﻟﺴﺖ ﻧﺨﺴـﺖ ﺑﭽـﺎرهي‬

‫آن ﻛﻮﺷﺪ و ﺧﻮد را از ﻳﻚ ﮔﺮﻓﺘﺎري رﻫﺎ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔـﺎﻣﺶ در راه ﻛﻮﺷـﺶ و ﺟﺎﻧﻔﺸـﺎﻧﻲ‬

‫ﻛﺸﺘﻦ اﻳﻦ ﺧﻮي زﻳﺎﻧﻜﺎر ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﻛﻨﻮن در آﻏﺎز ﻛﺎرﻳﻢ و ﻫﻤﻪي آزادﮔﺎن و ﻏﻴﺮﺗﻤﻨﺪان را ﺑﻬﻤﺮاﻫﻲ دﻋﻮت ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ‪ ،‬و ﺑﻬﺮﺣﺎل در اﻳـﻦ‬

‫راه ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻮﺷﺪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺮ آﻣﺪن و زود آﻣﺪن را ﺗﺄﺛﻴﺮي ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﻛﻮﺗﺎه ﻛﻨﻴﻢ ‪ :‬اﻣﺮوز راه اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗـﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳـﻲ را اﺟـﺮا ﮔـﺮداﻧﻴﻢ ‪ ،‬از ﺑﺎزﮔﺸـﺖ‬

‫اﺳﺘﺒﺪاد ﺟﻠﻮ ﮔﻴﺮﻳﻢ ‪ ،‬از اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي ﺗﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﻛﺸﻮر را از ﻫﺮج و ﻣﺮج و آﺷﻮب ﻧﮕﻪ دارﻳﻢ ‪ ،‬ﺑـﺎﻻﺧﺮه‬

‫ﻳﻚ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺗﻮدهي اﻳﺮان ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ آورده در اﻧﻈﺎر ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﺳﺎزﻳﻢ‪ .‬اﻣﺮوز راه اﻳﻨﺴﺖ‬

‫و دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬اﻣﺮوز از ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎم آن درﻣﻴﺎﻧﺴﺖ و از ﺧﻮد آﻧﻬﺎ اﺛـﺮي‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺎل ﻣﺒﻬﻤﻲ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ و ﺑﻴﻜﺒﺎر ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻨـﺪ‪ .‬ﻣـﺎ دﺳـﺖ ﺑﻬـﻢ داده ﻣﺸـﺮوﻃﻪ و‬

‫ﻗﺎﻧﻮن را اﺟﺮا ﮔﺮداﻧﻴﻢ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺧﻮد را از اﻳﻨﺤﺎل ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻴﺮون آورﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ رﻓﺘﻦ رﺿﺎﺷﺎه را ﻛﺎﻓﻲ داﻧﺴﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ او رﻓﺖ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺨﻮد ﺑﺎز ﮔﺮدﻳﺪه‪.‬‬

‫‪26‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫وﻟﻲ اﻳﻦ ﻧﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺨﻮد ﺑﺎز ﻧﮕﺮدﻳﺪه و ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻮﺷﻴﻢ و آﻧﺮا ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻳﻨﻬﺎ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻗﺴﻤﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻳﺎ‬

‫ﺳﺮرﺷﺘﻪداري اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﺻﻼﺣﺎﺗﻲ در ﻛﺎرﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺧﺎﻧﺪاﻧﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي ﻧﻴـﺰ ﻣﻨﻈـﻮر ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬از اﻳـﻦ‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎﻳﺪ آرﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ آن را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬اﻳﻨﻬﺎ راﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﻣﻴﻨﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي و ﺧﺎﻧـﺪاﻧﻲ ﻧﻴـﺰ ﭘﺮداﺧـﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ‬

‫آرﻣﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﺗﻮدهاي ﺑﻲ آرﻣﺎن ﭘﻴﺶ ﻧﺘﻮاﻧﺪ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴـﺰ ﮔﻔﺘﮕـﻮ ﻛﻨـﻴﻢ و ﻣـﻦ‬

‫ﻧﺨﺴﺖ از آرﻣﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﻴﺮاﻧﻢ ‪:‬‬

‫در ﺟﻬﺎن آرﻣﺎﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎﻳﺪ در آن ﻧﻴﺰ ﻳﻚ راه ﻃﺒﻴﻌﻲ را ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳـﺪ ﻧﺨﺴـﺖ ﺑـﻪ‬

‫ﻧﻴﻜﻲ و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﺗﻮدهي ﺧﻮد ﻛﻮﺷﻴﻢ ‪ ،‬و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﻮدهﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺷﺮﻗﻲ راﺑﻄﻪ ﭘﻴﺪا ﻛـﺮده ﻧﻴﻜـﻲ ﺳﺮاﺳـﺮ‬

‫ﺷﺮق را ﺧﻮاﻫﻴﻢ ‪ ،‬و ﭘﺲ از ﻫﻤﻪ ﺑﻨﻴﻜﻲ ﺟﻬﺎن ﻛﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ و ﺑﻬﻤﮕﻲ درﭘـﻲ‬

‫ﻫﻢ ﺗﻮان ﻛﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻴﻜﻲ و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﺗﻮدهي ﺧﻮد ﺑﻜـﺎر آﻏـﺎزﻳﻢ و ﻣـﻦ در اﻳﻨﺠـﺎ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ از آن ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ‪:‬‬

‫ﻧﻴﺮوي ﻳﻚ ﺗﻮده از ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد؟‪ ..‬اﻳﻦ ﺧﻮد ﭘﺮﺳﺸﻴﺴﺖ و ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻴﻢ‪ .‬ﻧﻴﺮوي ﻳﻚ ﺗـﻮده از روي‬

‫ﻫﻢ آﻣﺪن ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻓﺮاد ﭘﺪﻳﺪ آﻳﺪ‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻠﻴﻮن ﻣﺮدم ﻛﻪ در ﻳﻜﺠﺎ ﻣﻲزﻳﻨﺪ ﭼـﻮن ﻫﻤﮕـﻲ آزادي و آﺑـﺎدي‬

‫ﻛﺸﻮر ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﻨﺪ و ﺑﻜﻮﺷﺶ و ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻲ در راه آن آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻳﻦ ﺧـﻮاﻫﺶ و ﻋـﺰم در اﻳﺸـﺎن ﻳـﻚ‬

‫ﻧﻴﺮوﻳﻴﺴﺖ ‪ ،‬و ﭼﻮن ﻫﻤﮕﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻳﻜﻲ ﮔﺮداﻧﻨﺪ و دﺳﺖ ﺑﻬﻢ دﻫﻨﺪ از اﻳﻨﺠـﺎ ﻳـﻚ ﻧﻴـﺮوي ﺑﻴﺴـﺖ ﻣﻠﻴـﻮﻧﻲ‬

‫ﭘﺪﻳﺪ آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﻳﻜﺎﻳﻚ اﻓﺮاد را ﻧﻴﺮوﻳﻲ ـ ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺧـﻮاﻫﺶ و ﻋﺰﻣـﻲ ـ ﺑﺎﺷـﺪ و ﺳـﭙﺲ ﻫﻤﮕـﻲ‬

‫دﺳﺖ ﻳﻜﻲ ﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﻧﻴﺮوﻫﺎ را روﻳﻬﻢ رﻳﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ دو ﺷﺮﻃﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺗﻮدهاي ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﺎ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪27‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﺳﺨﻦ را ﺑﺎ ﻣﺜﻠﻲ روﺷﻦ ﮔﺮداﻧﻴﻢ ‪ :‬ﻳﻚ اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﻲ در راه ﺑﭽﺎﻟـﻪ اﻓﺘـﺎده و درﻣﺎﻧـﺪه ‪ ،‬و ﺷـﻮﻓﺮ و ﻣﺴـﺎﻓﺮان‬

‫ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪه ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ آن را ﺗﻜﺎن داده راهاﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻋﺰﻣﻲ دارد‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ از‬

‫آن ﻛﺎري ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن دﺳﺖ ﻳﻜﻲ ﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻴﻜﺒﺎر و از ﻳﻜﺴﻮ ﺑﺎﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭼﺴـﺒﻨﺪ و ﻓﺸـﺎر‬

‫دﻫﻨﺪ از اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻚ ﻧﻴﺮوي ﭘﻨﺞ ﺗﻨﻲ ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه ﻛﺎر را ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻛﻨﻮن اﮔﺮ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﻢ ﺳﻪ ﺗﻦ از آن ﻣﺴﺎﻓﺮان ﻣﺮدان ﺑﻴﭙﺮواﻳﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ و زﻳﺎن در راه ﻣﺎﻧﺪن را ﻧﻤﻴﺪاﻧﻨﺪ‬

‫و اﻳﻨﺴﺖ ﺑﺎﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻧﻤﻲﭼﺴﺒﻨﺪ ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮو ﺑﻬﻤﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﻛﻢ ﺷﺪه و ﻧﺘﻴﺠﻪاي در دﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫و ﻳﺎ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﻢ دو ﺗﻦ ﺧﻮد را ﺑﻜﻨـﺎر ﻛﺸـﻴﺪه و ﺑﻬﻤﺪﺳـﺘﻲ ﺗـﻦ در ﻧـﺪاده ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨـﺪ ﺧـﻮد ﺟﺪاﮔﺎﻧـﻪ‬

‫ﺑﺎﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭼﺴﺒﻨﺪ ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮو ﻣﻨﻘﺴﻢ ﮔﺮدﻳﺪه ﻧﺎﺗﻮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫و ﻳﺎ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﻢ دو ﺗﻦ ﺑﺎ دزدان ﻫﻤﺮاﻫﻨﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ دزدان ﺑﺴﺮ وﻗﺘﺶ رﺳﻨﺪ‬

‫و از اﻳﻨﺮو ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻫﻤﺪﺳـﺘﻲ ﻧﻤـﻲﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ ﺿـﺪﻳﺖ ﻧﻴـﺰ ﻣﻴﻜﻨﻨـﺪ و از راه اﻧـﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺎﺷـﻴﻦ ﺟﻠـﻮ‬

‫ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي ﺿﺪي )ﻧﻴﺮوي ﺷﻜﻨﻨﺪه اي( ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه ﻛﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ از ﻫﺮ ﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﻮده ‪ ،‬و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي آن ﻣﻨﻄﺒﻖ اﺳﺖ‪ .‬در ﻳﻚ ﺗﻮده اﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨـﺪ ﺗﻮاﻧـﺎ ﺑﺎﺷـﻨﺪ و‬

‫در ﺑﺮاﺑﺮ دﻳﮕﺮان اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ اﻓﺮاد ﺑﻨﮕﻬﺪاري ﻛﺸﻮر ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ‪ ،‬و در اﻳﻦ راه ﺑﻜﻮﺷﺶ و ﺟﺎﻧﻔﺸـﺎﻧﻲ‬

‫آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و آﻧﮕﺎه ﻫﻤﮕﻲ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ داده ﻧﻴﺮو را ﻳﻜﻲ ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ در ﺗﻮدهاي ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺧﻮد را ﻛﻨﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﻬﻤﺎن ﻧﺴﺒﺖ از ﻧﻴﺮوي ﺗﻮده ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان دﺳﺖ ﻳﻜﻲ ﻧﮕﺮداﻧﻨﺪ و ﻫﺮ ﻛﺪام ﺟﺪاﺳﺮاﻧﻪ راﻫﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻧﻴﺮوﺷـﺎن ﻣﻨﻘﺴـﻢ ﮔﺮدﻳـﺪه ﺑـﻲ اﺛـﺮ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﮔﺮاﻳﻴﺪه ﺿﺪﻳﺖ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ » ﻧﻴـﺮوي ﺷـﻜﻨﻨﺪه« ﭘﺪﻳـﺪ آﻣـﺪه رﻧﺠﻬـﺎ‬

‫ﺑﻴﻬﻮده ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ راز ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﻳﻚ ﺗﻮده ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴـﺰي ﺗﻮﺟـﻪ ﺑﺎﻳﻨﻬـﺎ ﺿـﺮور اﺳـﺖ‪.‬‬

‫‪28‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﺗﻬﻴﻪي ﺗﻮپ و ﺗﻔﻨﮓ و ﺗﺎﻧﻚ و ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ و ﻧﺎو در درﺟﻪي دوم ﻣﻴﺒﺎﺷـﺪ‪ .‬ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻧﻴﺮو ﻧﺪارﻧﺪ ﺗﻮپ‬

‫و ﺗﻔﻨﮓ و ﺗﺎﻧﻚ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻛﺮد ‪ ،‬و اﮔﺮ ﻛﺮدﻧﺪ ﻧﮕﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻛﻨﻮن ﺑﺘﻮدهي ﺧﻮد ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ ‪ :‬ﺟﺎي ﺑﺴﻴﺎر اﻓﺴﻮس اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮده ﺑﻬﻤﻪي آﻧﭽﻪ از ﻧﻴﺮو ﺗﻮاﻧـﺪ ﻛﺎﺳـﺖ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر اﺳﺖ ‪ ،‬و ﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﺤﺴﺎب ﭘﺮدازﻳﻢ ﺑﻴﻚ ﻧﺘﻴﺠﻪي اﻧﺪوهآوري ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻣﺮوز در اﻳـﻦ ﻛﺸـﻮر‬

‫دﺳﺘﻪﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑﻜﺸـﻮر ﺑﻴﻜﺒـﺎر ﺑﻴﻌﻼﻗـﻪاﻧـﺪ و وﻇﻴﻔـﻪاي ﺑـﺮاي ﺧـﻮد در ﻗﺒـﺎل آن‬

‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن ﻛﻪ ﮔﺮوه ﺑﺲ اﻧﺒﻮﻫﻴﻨﺪ ﺑﻴﻜﺒﺎر از اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻴﻬﺎ ﻧﺎآﮔﺎﻫﻨﺪ و از ﻛﺸﻮر و ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﺗﻮده ﺟﺰ ﻳـﻚ‬

‫ﻣﻌﻨﻴﻬﺎي ﻣﺒﻬﻤﻲ در دﻟﻬﺎي آﻧﺎن ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬آﻧﺎن زﻧﺪﮔﻲ را ﺟﺰ ﻛﺸـﺘﻦ و دروﻳـﺪن و ﺧـﻮردن و ﺧﻮاﺑﻴـﺪن‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ و وﻇﻴﻔﻪاي ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺟﺰ ﺑﻬﺮهي ﻣﺎﻟﻜﺎﻧﻪ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳـﻨﺪ‪ .‬از ﺷـﻬﺮﻳﺎن و ﺑﺎزارﻳـﺎن دﺳـﺘﻪاي‬

‫ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺬﻫﺐ ‪ ،‬و ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﺪﺳﺘﺎوﻳﺰ ﻣﺎدﻳﮕﺮي ‪ ،‬و ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﻧﻮﻣﻴﺪي ﺧﻮد را ﻛﻨﺎر ﻛﺸﻴﺪه ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ‬

‫ﺑﻜﻮﺷﺶ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻤﻴﻜﻨﻨﺪ از دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﺟﻠﻮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ را ﺟﺰ ﺧﺮﻳﺪن و ﻓﺮوﺧﺘﻦ )و ﻳـﺎ ﺑـﻪ‬

‫اداره رﻓﺘﻦ( و ﭘﻮل درآوردن و ﺧﻮش زﻳﺴﺘﻦ ﻧﻤﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻮادث ﻣﻬﻤﻲ ﻛﻪ در ﺷـﻬﺮﻳﻮر ﻣـﺎه در اﻳـﺮان رخ داد ﻣـﻦ در آن ﻫﻨﮕـﺎم ﺑﺴـﻔﺮ رﻓـﺘﻢ‪ .‬ﺣـﺎل ﻣـﺮدم و‬

‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ از آﻧﺎن دﻳﺪم ﻧﭽﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑـﺰودي ﻓﺮاﻣـﻮش ﻛـﻨﻢ‪ .‬رﻓﺘـﺎر روﺳـﺘﺎﻳﻴﺎن و‬

‫راﻫﺰﻧﻴﻬﺎي آﻧﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺻﺪ ﺑﻴﭙﺮواﻳﻲ از ﻣﺮدم دﻳﺪم‪ .‬در ﺷﻴﺮاز ﻣﻼي ﺑﻨﺎﻣﻲ در ﺧﺎﻧﻪي ﺧـﻮد ﭼﻨـﺪ‬

‫ﺗﻨﻲ را ﮔﺮد آورده ﺑﺎ آﻧﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻔﺖ ‪ » :‬ﻣﺎ از ﺧﺎرﺟﻪ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻲآﻳﻨﺪ و ﺑﻘﺒﻮر ﻣﺴـﻠﻤﻴﻦ ﻫﺘـﻚ‬

‫اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬دوﻟﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﻣﺎ را ﻛﻨﺪ و ﺳﻨﮕﻬﺎي آﻧﻬﺎ را در ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺰﻳﺮ ﭘﺎ اﻧـﺪاﺧﺖ و ﻣـﺎ‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺗﺮﺳﻲ از آﻣـﺪن ﺧﺎرﺟـﻪ دارﻳـﻢ؟!‪ «.‬ﺑﺒﻴﻨﻴـﺪ ﭼـﻪ ﭼﻴـﺰ ﺑـﻲاﻫﻤﻴﺘـﻲ را ﺑﻬﺎﻧـﻪ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﻣـﺮدم را از‬

‫ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪي ﺑﺎﺳﺘﻘﻼل ﻛﺸﻮر ﺑﺎز ﻣﻴﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪاﻳﺴﺖ و ﻫﺰارﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ در ﺗﻮده ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪29‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﻴﻌﻼﻗﮕﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان آﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ راﻫﻲ در ﭘﻴﺶ روﻳﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺎﺷـﻴﺪه و ﭘﺮاﻛﻨـﺪه‬

‫ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ ﺑﺎﻧﺪﻳﺸﻪي دﻳﮕﺮي ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ‪.‬‬

‫از اﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮان ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوز در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر دﺳﺘﻪﻫﺎي ﭼﻨﺪي دﺷﻤﻦ اﻳﻦ ﺗﻮدهاﻧﺪ‬

‫و ﻧﺎﺑﻮدي آن را ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ؟!‪ ..‬آﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮان ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ ﮔﺮوﻫﻲ در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﻳﻨـﺪ و ﻫﻤﻴﺸـﻪ ﺑـﺪﺧﻮاه‬

‫آن ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ؟!‬

‫اﻳﻨﻬﺎ را ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ آﮔﺎه ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ دردﻫﺎﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭽـﺎره ﻛﻮﺷـﻴﺪ‪.‬‬

‫ﭼﺎرهي اﻳﻨﻬﺎ در دﺳﺖ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ اﮔﺮ ﭘﺎﻛﺪﻟﻲ را ﺑﺎ ﻏﻴﺮت و ﻫﻤﺖ ﺗﻮأم ﮔﺮداﻧﻴﻢ ﺑﺎﻳﻦ دردﻫﺎ درﻣـﺎن ﺧـﻮاﻫﻴﻢ‬

‫ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺎ اﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎرﻳﻢ ﻛﻢ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﭼﻮن ﭘﺎﻛﺪﻟﻴﻢ و ﺑـﺮاي ﻧﺠـﺎت ﻣﻠﻴﻮﻧﻬـﺎ ﺧﺎﻧـﺪان ﻣﻴﻜﻮﺷـﻴﻢ ‪،‬‬

‫»ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ«‪ .‬دوم در ﻫﺮ ﺷﻬﺮي ﻣﺎ را ﻳﺎراﻧﻲ ﻫﺴﺖ و در ﻫﺮ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺳﻮم ﻫـﺮ‬

‫ﻏﻴﺮﺗﻤﻨﺪ ﭘﺎﻛﺪﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﺸﻨﻮد و ﻳﺎ ﺑﺨﻮاﻧﺪ از ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺑﺎز ﻧﺨﻮاﻫﺪ اﻳﺴﺘﺎد‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻏﺮﺿﻲ را از دل ﺑﻴـﺮون ﮔﺮداﻧﻴـﺪه ﺑـﺎ ﻧﻴـﺖ ﭘـﺎك رو ﺑﻜـﺎر آورﻳـﻢ‪ .‬ﺧـﻮد ﻣﻌﻨـﻲ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ و‬

‫ﺳﺮرﺷﺘﻪداري ﺗﻮده را ﻓﻬﻤﻴﺪه و ﺑ‪Ĥ‬ن دل ﺑﺴﺘﻪ و ﺑﻜﻮﺷﺶ آﻣﺎده ﮔﺮدﻳﻢ و ﺑﺎﻫﻢ ﭘﻴﻤﺎن ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ ﺑﺴـﺘﻪ ﺧـﺪا‬

‫را ﺑ‪Ĥ‬ن ﮔﻮاه ﮔﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮ اﻧﺪازه ﻛﻪ ﻧﻴﺖ ﻣﺎ ﭘﺎﻛﺘﺮ و ﻫﻤﺪﺳﺘﻴﻤﺎن اﺳﺘﻮارﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬و ﻫﺮ اﻧﺪازه ﻛﻪ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫اﻫﻤﻴﺖ دﻫﻴﻢ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺎر آﺳﺎﻧﺘﺮ و ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻫﺮﻛﺪام از ﻣﺎ ‪ ،‬ﻫﺮ ﻣـﺮد ﻏﻴﺮﺗﻤﻨـﺪ ﭘﺎﻛـﺪروﻧﻲ را ﻛـﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳـﻴﻢ از اﻳـﻦ‬

‫ﻣﻌﻨﻴﻬﺎ و از اﻳﻦ ﻗﺼﺪ آﮔﺎﻫﺸﺎن ﮔﺮداﻧﻴﻢ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﻤﺮاه ﺳﺎزﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮﻛﺪام از ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻮن آﻣﻮزﮔـﺎري در ﻣﻴـﺎن‬

‫ﺗﻮده ﺑﻨﺸﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﺮدازﻳﻢ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ اﻧﺒـﻮﻫﻲ از ﻣـﺮدم از ﻣﻌﻨـﻲ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ و ﺳﺮرﺷـﺘﻪداري ﺗـﻮده ‪ ،‬و‬

‫وﻇﺎﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺸﻮر و ﺗﻮده ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻧﺎآﮔﺎﻫﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن را آﮔﺎه ﺳﺎزﻳﻢ‪.‬‬

‫‪30‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻧﺨﺴﺖ از ﺧﺎﻧﺪان ﺧﻮد ﺷﺮوع ﻛﺮده ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪان ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺎدر و ﺑـﺮادران و ﺧـﻮاﻫﺮان ﺧـﻮد را ﺑـﺎ اﻳـﻦ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ آﺷﻨﺎ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﻢاﻧﺪﻳﺸﻪ ﮔﺮداﻧﻴﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺪوﺳﺘﺎن و ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ را ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ دﻳـﺪﻳﻢ‬

‫ﺑﺮاه آورﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻧﺎآﮔﺎﻫﺎن را ﺑﻴﺎﮔﺎﻫﺎﻧﻴﻢ ‪ ،‬ﺧﻔﺘﮕﺎن را ﺑﻴﺪار ﮔﺮداﻧﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻣﻴﺪان اﻣﻴﺪ دﻫﻴﻢ ‪ ،‬از ﺑﺪآﻣﻮزان ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺑ‪Ĥ‬ن ﻣﻼي ﻧﺎﻓﻬﻢ ﺷﻴﺮازي ﭘﺎﺳﺦ داده ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ‪» :‬ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﺗﻲ آﻗﺎي ﺣﺎﺟﻲ ﺷﻴﺦ‪ .‬ﺑﻴﮕﺎﻧﮕـﺎن ﺑﻜﺸـﻮر ﻣـﺎ ﺑـﺮاي‬

‫ﻛﻨﺪن ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻬﺎي ﭘﺮﺑﺮﻛـﺖ را از دﺳـﺖ ﻣـﺎ درآورﻧـﺪ‪.‬‬
‫‪1‬‬
‫اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎ و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻳﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ«‪.‬‬

‫آن دﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻜﺸﻮر ﺑﻴﻌﻼﻗﮕﻲ ﻧﻤﻮده ﺧﻮد را ﻛﻨﺎر ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ‪ ‬ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻠﺦِ رﻓﺘـﺎر ﺧـﻮد را‬

‫ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺸﺎن ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻮن ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﺑﻜﺸﻮر دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺧـﻮارﺗﺮ از‬

‫ﻣﺮدم ﺟﻬﻮد ﺷﻮﻳﺪ ‪ :‬ﻛﺸﺎورزي را از دﺳﺘﺘﺎن درآورﻧﺪ ‪ ،‬درﻫﺎي ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ را ﺑﺮوي ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﺣـﻖ ﺗﺄﺳـﻴﺲ‬

‫ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺪﻫﻨﺪ ‪ ،‬ﺷﻐﻠﻬﺎي آﺑﺮوﻣﻨﺪ را ﻫﻤﭽﻮن ﭘﺰﺷﻜﻲ و ﻣﻬﻨﺪﺳـﻲ و آﻣﻮزﮔـﺎري و داوري و وﻛﻴﻠـﻲ از‬

‫ﺷﻤﺎ درﻳﻎ دارﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻮن ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺷﻤﺎ را ﺟﺰ ﺑﻜﺎرﻫـﺎي ﭘﺴـﺖ و ﭘـﺮرﻧﺞ راه ﻧﺪﻫﻨـﺪ‪ .‬اﻳﻨﺴـﺖ ﻧﺘﻴﺠـﻪي آزاد‬

‫ﻧﺒﻮدن و اﺳﺘﻘﻼل ﻧﺪاﺷﺘﻦ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ اﺳﺖ و اﺛﺮ ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ اﺣﺴﺎﺳـﺎت ﺑﻴـﺪار ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ‪.‬‬

‫زﺑﺎﻧﻬﺎي ﺑﺪﺧﻮاﻫﺎن ﻛُﻨﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ ‪ ،‬در ﻣﻴﺎن ﺗﻮده ﻫﻮاﺧﻮاﻫﺎن ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫـﺪ آﻣـﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎن روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن ﻛﻪ اﻣﺮوز ﻫﻴﭽﻲ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺑﺎزارﻳﺎن ﻛﻪ ﺻـﺪ ﺑﻴﭙﺮواﻳـﻲ ﻣـﻲﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ ‪ ،‬از‬

‫ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن ﻣﺮدان ﺑﺎﻓﻬﻢ و ﭘﺎﻳﺪار ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﺪا ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ‪ :‬ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﺳﭙﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻤﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﻣﻴﺮوﻧﺪ ﺑﺎ دﻟﻬﺎي ﭘـﺮ از اﺣﺴـﺎس و اﻣﻴـﺪ راه ﭘﻴﻤﺎﻳﻨـﺪ ‪ ،‬و‬

‫‪1‬ـ ﭘﺎﺳﺨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻦ ﺑﻪ او دادم‪.‬‬

‫‪31‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻫﻤﮕﻲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري از ﺳﺮﻛﺮدﮔﺎن ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ‪ ،‬ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﻴﺐ را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬ﺳـﺮﻫﺎ‬

‫را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﺎم ﺑﺮدارﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﻤﺎن ﺳﭙﺎه ‪ ،‬اﮔﺮ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ و ﺗﻮﭘﻬﺎ و ﺗﺎﻧﻜﻬﺎي ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑﺎز‬

‫ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ ‪ ،‬اﻳﻦ زﻣﺎن از ﻫﻢ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ از ﺳـﻮي دﻳﮕـﺮي رواﻧـﻪ ﮔﺮدﻧـﺪ ‪ ،‬از ﺳـﺮﻛﺮدﮔﺎن‬

‫ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮده درﺷﺘﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﻨﺰاع و ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﮔﻨﺎه را ﺑﮕﺮدن ﻫﻢ اﻧﺪازﻧﺪ ‪ ،‬ﺟﻨﮕﺠـﻮﻳﻲ و‬

‫دﻟﻴﺮي و ﺟﺎﻧﺒﺎزي و دﻳﮕﺮ ﺻﻔﺎت ﺳﺮﺑﺎزي را ﻓﺮاﻣﻮش ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﻫـﺮ ﻳﻜـﻲ ﺗﻨﻬـﺎ در اﻧﺪﻳﺸـﻪي ﺧـﻮد ﺑﺎﺷـﻨﺪ ‪،‬‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ از ﺿﻌﻒ ﻧﻔﺲ ﺑﺨﻴﺎل ﺧﻴﺎﻧﺖ اﻓﺘﺎده ﻧﻘﺸﻪي ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﺪﺷـﻤﻦ ﻛﺸـﻨﺪ ‪ ،‬اﮔـﺮ در ﺳـﺮ راه ﺑﻜﺸـﺘﺰاري‬

‫رﺳﻴﺪﻧﺪ آن را ﻟﮕﺪﻣﺎل ﺳﺎزﻧﺪ ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ دﻳﻬﻲ درآﻣﺪﻧﺪ از ﺗﺎراج ﭼﺸﻢ ﻧﭙﻮﺷـﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬـﺎ ﻧﺘﻴﺠـﻪي آن ﺷﻜﺴـﺘﻲ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ دﭼﺎر ﮔﺮدﻳﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ از ﺳﺮﻛﺮدﮔﺎن ﻳﺎ از دﻳﮕﺮان ﻓﺮاﻫﻢ آﻳﻨـﺪ ‪ ،‬و در ﻳـﻚ ﺟـﺎﻳﻲ اﻳﺴـﺘﺎده ﺟﻠـﻮ‬

‫ﮔﺮﻳﺨﺘﮕﺎن را ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪ ،‬و آواز ﺑﻬﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﻫﻤﻪ را ﺑﺴﻮي ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﻨـﺪ ‪ :‬ﺑﻴﺎﻳﻴـﺪ اي ﮔﺮﻳﺨﺘﮕـﺎن ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻴـﺪ اي‬

‫ﺳﭙﺎﻫﻴﺎن ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و دوﺑﺎره ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و دوﺑﺎره ﻛﺎر را از ﺳﺮ ﮔﻴﺮﻳﺪ ـ ﺑﺎ اﻧـﺪك ﺗـﻼش و ﻛﻮﺷﺸـﻲ ‪،‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮي از اﻳﺸﺎن را ﺑﺴﺮ ﺧﻮد ﮔﺮد آورﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﺎز ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﻴﺐ را اﻋـﺎده دﻫﻨـﺪ ‪ ،‬و ﺑـﺎز ﺳـﭙﺎﻫﻲ ﺳـﺎﺧﺘﻪ رو‬

‫ﺑﺴﻮي دﺷﻤﻦ آورﻧﺪ‪ .‬ﺷﻜﺴﺖ ﻫﺮ ﻗﺪر ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ از اﻳـﻦ راه ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮي ﺗـﻮان ﻛـﺮد‪ .‬ﺗـﺎرﻳﺦ داﺳـﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻲ از‬

‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎر دارد‪.‬‬

‫اﻣﺮوز ﺣﺎل اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻫﻤﻴﻨﺴﺖ ‪ :‬در ﺳﻲ و اﻧﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﭘﺮ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و ﺑﺎ دﻟﻬﺎي ﭘﺮ‬

‫اﻣﻴﺪ ﻛﻮﺷﺸﻬﺎ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﻬﺎ ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﻮاﻧـﻊ ﺳـﺨﺘﻲ ﺑﺮﺧـﻮرده ﺷﻜﺴـﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨـﺪ ‪ ،‬و ﺑﺴـﻴﺎري‬

‫اﺳﻠﺤﻪي ﺧﻮد را ) ﻛﻪ ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺖ و ﻫﻤﺖ و اﺧﻼق ﺳﺘﻮده ﺑﺎﺷﺪ( از دﺳﺖ دادﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺎل ﻧﻮﻣﻴـﺪي و‬

‫ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ رو ﺑﺒﺎزﮔﺸﺖ آوردﻧﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻣﺎ ﻓﺮاﻫﻢ آﻳﻴﻢ و آواز ﺑـ‪Ĥ‬واز ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ اﻧﺪاﺧﺘـﻪ ﻫﻤـﻪ را ﺑﺴـﻮي ﺧـﻮد‬

‫ﺧﻮاﻧﻴﻢ و ﺑﻬﻤﻪ اﻣﻴﺪ و دﻟﺪاري دﻫﻴﻢ ‪ ،‬و دوﺑﺎره ﻫﻤﻪ را ﺑﺎﻫﻢ ﮔﺮداﻧﻴﺪه ﺑﺮاﻫﺸﺎن اﻧﺪازﻳﻢ‪.‬‬

‫‪32‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫دوﺑﺎره ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ از ﻣﺎ آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺑﻬﺮ ﻛﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﺎﻳﻦ راه ﺧﻮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻴﭙﺮواﻳﻲ‬

‫ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ از ﺧﻮد ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﺒﺮد ﻛﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﻨﺪارﻫﺎي ﺑﻴﻬﻮدهاي ﻛﻪ در دﻟﻬﺎ ﺟـﺎ ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﻣـﺎﻧﻊ‬

‫ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﻲ اﺳﺖ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺮدم ﻳﺎد دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺧﻮد و‬

‫ﺧﺎﻧﺪان ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮاي آﺳﺎﻳﺶ و ﻧﮕﻬﺪاري ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻛﻮﺷﺶ درﻳﻎ ﻧﮕﻮﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ وﻇﻴﻔـﻪي‬

‫ﻣﺮداﻧﮕﻲ ﻫﺮ ﻛﺴﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﻣﺎ از ﻳﻜﺴﻮ در اﻓﺮاد ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﮔﺮداﻧﻴﺪه و از ﻳﻜﺴﻮ آﻧﻬـﺎ را روﻳﻬـﻢ آورﻳـﻢ ‪ ،‬و از اﻳـﻦ راه‬

‫ﻧﻴﺮوي ﺗﻮده را ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮداﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻜﺘﻪي دﻳﮕﺮي ﻫﺴﺖ و آن اﻳﻨﻜـﻪ اﻓﺮاد ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﺳﺮرﺷﺘﻪداريِ ﺗﻮده را ﻫﺮﭼـﻪ‬

‫ﺑﻬﺘﺮ ﻓﻬﻤﻨﺪ و ﻟﺬت آزادي و ﻗﻴﻤﺖ اﺳﺘﻘﻼل را ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ درﻳﺎﺑﻨﺪ ﻧﻴﺮوي اﻳﺸﺎن ـ ﻛـﻪ ﻫﻤـﺎن‬

‫دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻜﺸﻮر و آﻣﺎدﮔﻲ ﺑﺮاي ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﺴﺖ ـ ﻓﺰوﻧﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ و ﭼﻪ ﺑﺴـﺎ ﻛـﻪ ﺑـﺪه ﺑﺮاﺑـﺮ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎرﻫﺎ رخ داده ﻛﻪ ﻳﻚ دﺳـﺘﻪ ﺳـﭙﺎﻫﻲ ﺑﺪﺷـﻤﻨﻲ ﻛـﻪ ده ﺑﺮاﺑـﺮ اﻳﺸـﺎن ﺑـﻮده ﭼﻴـﺮه‬

‫درآﻣﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﻓﺮاﻧﺴﻪ در زﻣﺎن اﻧﻘﻼب ﺑﻴﺶ از ‪ 25‬ﻣﻠﻴﻮن ﻧﺒﻮدﻧﺪ وﻟﻲ در ﺳﺎﻳﻪي اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﻴﺮوﺷـﺎن ده‬

‫ﺑﺮاﺑﺮ و ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮدﻳﺪه ‪ ،‬و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻤﻲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دوﻟﺖ ﺑﺰرﮔﻲ ـ از ﭘﺮوس و اﺗـﺮﻳﺶ و اﻳﺘﺎﻟﻴـﺎ و ﻓﻠﻤﻨـﮓ و‬

‫اﻧﮕﻠﻴﺲ ـ ﺟﻨﮕﻴﺪه ﺑﻬﻤﮕﻲ ﻓﻴﺮوز درآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬در ﺷﻮرش ﻣﺸﺮوﻃﻪ در اﻳﺮان ﻫﻤﻴﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺗﻜـﺮار ﻳﺎﻓـﺖ‪ .‬اﮔـﺮ‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺟﻨﮕﻬﺎي آن زﻣﺎن را ﺑﻴﺎد ﻣﻴﺪارﻧﺪ ﻧﻴﻚ ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸـﻪ ﻣﺠﺎﻫـﺪان ﺑـﺎ دﺳـﺘﻪي ﻛﻤـﻲ ﺑﺠﻨـﮓ‬

‫ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ و در ﺳﺎﻳﻪي ﻧﻴﺮوي ﻋﺰم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻴﺮوز درﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ درﺑﻨﺪ ﻓﺰوﻧﻲ ﻫﻢ اﻧﺪﻳﺸﮕﺎن ﻧﺒﻮده ﺑﺮوﺷﻨﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ و ﺑﻴﺪاري اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻫﻢ ﻛﻮﺷـﺶ‬

‫ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن از ﻳﻚ راه دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﺑﻔﺰوﻧﻲ ﻧﻴﺮوي ﺗﻮده ﻛﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ آرﻣﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﮕﻲ درﭘﻴﺶ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺤﺼﻮﻟﺶ ﻛﻮﺷﻴﻢ‪ .‬ﻛﻨﻮن ﺑﺮ ﺳﺮ اﻗﺘﺼﺎد و اﺟﺘﻤﺎع‬

‫‪33‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫و ﺧﺎﻧﺪان ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ .‬درﺑﺎرهي ﻫﺮ ﻳﻜﻲ از اﻳﻨﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﺴﻴﺎري ﺗﻮان راﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن ﻓﺮﺻﺖ ﻛﻤﺴـﺖ ﻣـﻦ از ﻫـﺮ‬

‫ﻳﻜﻲ ﺑﭽﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﺑﺲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬‬

‫درﺑﺎرهي اﻗﺘﺼﺎد ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻲ درﺳﺖ ﺛﺮوت ﻳﺎ داراﻳﻲ داﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬اﻧﺒﻮه ﻣﺮدم داراﻳﻲ‬

‫را ﭘﻮل ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ‪ ،‬و اﻳﻨﺴﺖ ﺗﻮاﻧﮕﺮ را ﭘﻮﻟﺪار ‪ ،‬و ﭘﻮﻟﺪار را ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﻣﻴﻨﺎﻣﻨﺪ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ راﺳﺘﻲ را ﭘﻮل ﻳـﻚ ﻓﻠـﺰي‬

‫ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﻮل در واﻗﻊ اﻓﺰار ﻣﺒﺎدﻟﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻮن ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺎﻻ را ﺑﺎ ﻛﺎﻻ ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻛﻨـﻴﻢ ﭘـﻮل را اﻓـﺰار‬

‫ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻗﺮار دادهاﻳﻢ و ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﻫﻤﺎن اﺳﺘﻔﺎده را از ﻛﺎﻏﺬ )اﺳﻜﻨﺎس( ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ دﺳﺘﻪي دﻳﮕﺮ داراﻳﻲ را ﻛﺎﻻي ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ و ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه و ﺟﻮاﻫﺮ و ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ و‬

‫ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ ﻗﻴﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪان درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫داراﻳﻲ زﻣﻴﻦ و آب و ﻫﻮا و ﺗﺎﺑﺶ آﻓﺘﺎﺑﺴﺖ‪ .‬زﻳﺮا اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪي زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪ .‬آﻓﺮﻳﺪﮔﺎر ﻣﺎ را‬

‫آﻓﺮﻳﺪه و آﻧﭽﻪ ﺑﺮاي زﻳﺴﺘﻦ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻢ در اﻳﻨﻬﺎ ودﻳﻌﻪ ﻧﻬﺎده‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ داراﻳﻲ اﻳﻨﻬﺎ را ﺷﻤﺮد‪ 1.‬ﺑﺎﻳﺪ ﻗـﺪر اﻳﻨﻬـﺎ را‬

‫داﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﺎرﻫﺎ در روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﻴﺨﻮاﻧﻴﺪ ‪» :‬ﻣﻠﺖ ﻓﻘﻴﺮ اﻳﺮان«‪ .‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻧﻲ آن ﺷﻬﺮﻫﺎي آراﺳﺘﻪي اروﭘﺎ ‪ ،‬و آن‬

‫ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺰرگ ‪ ،‬و آن ﺑﺎﻧﻜﻬﺎي ﭘﻮﻟﺪار ‪ ،‬و آن ذﺧﻴﺮه ﻫﺎي ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه را دﻳﺪه و ﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪهاﻧﺪ ‪ ،‬و از اﻳﻨﺴﻮ‬

‫ﭼﻮن ﻧﻈﺎﻳﺮ آﻧﻬﺎ را در اﻳﺮان ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﺸﻮر را ﻧﺎدارا ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ و ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﻤﻌﻨﺎﻳﻲ زﺑﺎن ﺑـﺎز‬

‫ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮدم اﻳﺮان از داراﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺧﺮوارﻫـﺎ ﻃـﻼ و ﻧﻘـﺮه و ﺟـﻮاﻫﺮ ﻣﻌـﺎدل ﻳـﻚ‬

‫ﮔﻮﺷﻪي اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﭘﺮ ﺑﺮﻛﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﺑﺎرده ‪ ،‬و اﻳﻦ آﺑﻬـﺎي روان ‪ ،‬و اﻳـﻦ ﻫـﻮاي ﺻـﺎف ‪ ،‬و اﻳـﻦ‬

‫آﻓﺘﺎب درﺧﺸﺎن ‪ ،‬ﺧﻮد ﺛﺮوت ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪﻳﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ داﺷﺘﻦ اﻳﻨﻬﺎ ‪ ،‬ﻣﺎ ﭼﻴﺰي از وﺳﺎﻳﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻢ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪1‬ـ اﻳﻨﻬﺎ داراﻳﻴﻬﺎي »ﭘﺎﻳﺪار« و ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و دﻳﮕﺮ ﺑﻼﻫﺎ از ﻣﻴﺎن ﻧﺮود و ﺧﻮد ﺳﺮﭼﺸﻤﻪي دﻳﮕﺮ داراﻳﻴﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪34‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﺑﺘﺎزﮔﻲ در روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ از ﺟﻮاﻫﺮات ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ 1‬و ﻛﺴﺎﻧﻲ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﺴﻴﺎري ﺑ‪Ĥ‬ﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪادﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ آن ‪ ،‬دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﭘﺮﺑﺮﻛﺖ ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪر اﻳﻦ داراﻳﻲ ﺧﺪاداده را ﻧﻴﻚ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ‬

‫و ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺪاري آن ﻧﻴﻚ آﻣﺎده ﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫از آﻧﺴﻮي ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﺸﺎورزي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ارج ﮔﺰارﻳﻢ و ﺑﺴـﻴﺎر ﺑﻴﺸـﺘﺮ از اﻳـﻦ ﻛﻮﺷـﻴﻢ‪ .‬ﻣـﺎ از اﻳـﻦ‬

‫زﻣﻴﻨﻬﺎي ﺧﻮد ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ اﻣﺮوز ﺑﻬﺮه ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻬﺮﻫﺎ را ﻛﻮﭼﻚ و دﻳﻪ]ﻫﺎ[ را ﺑﺰرگ ﮔﺮداﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﭼﻪ راه؟! ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ راه آن را در ﻳـﻚ ﺳـﺨﻨﺮاﻧﻲ دﻳﮕـﺮي ﺑﻴـﺎن ﻧﻤـﺎﻳﻢ‪ .‬ﺻـﻨﻌﺖ را‬

‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺑ‪Ĥ‬ن ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎز ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻴﺪارﻳﻢ ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻛﺸﺎورزي را در درﺟﻪي اول ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﻪي دﻳﮕﺮ اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻮرداري ﻣﺮدم ﺧﻮد آن ﺑﻜﺎر رود‪ .‬اﻣـﺮوز اﻳـﻦ‬

‫ﻧﻜﺘﻪ رﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﻴﺸﻮد و ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺤﺼﻮﻻت اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻮرداري دﻳﮕﺮاﻧﺴـﺖ ‪ ،‬و ﺧـﻮد ﻣـﺮدم را از‬

‫آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮهاي ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎدام و ﺳﺒﺰه و زردآﻟﻮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮاواﻧﻲ و اﻧﻮاع ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از اﻳـﻦ ﺳـﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺪﺳـﺖ ﻣـﻲآﻳـﺪ ﻫﻤـﻪ ﺧـﻮراك‬

‫دﻳﮕﺮان ﻣﻴﺸﻮد و ﻣﺮدم را از آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮهاي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮﺗﻘﺎل و ﻟﻴﻤﻮ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ راﻫـﺶ ﺑـﺎز اﺳـﺖ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺮاي‬

‫دﻳﮕﺮان ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺮﺷﻬﺎي ﻗﺸﻨﮓ ﻛﺮﻣﺎن و ﻛﺎﺷﺎن و ﺟﻮﺷﻘﺎن ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻧـﺎﺧﻦ رﻳـﺰي ﺑﺎﻓﺘـﻪ ﻣﻴﺸـﻮد‬

‫آراﻳﺶ ﺳﺎﻟﻨﻬﺎي اروﭘﺎ و آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻴﮕﺮدد‪.‬‬

‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﭘﻮل درﻣﻲآورد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎر ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎروﭘﺎ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬از » اﻗﺘﺼـﺎد« ﺟـﺰ‬

‫‪1‬ـ ﻫﻤﺎﻧﺎ اﺷﺎره ﺑﺠﻮاﻫﺮات ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ آﻧﻜﻪ درﭘﻲ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻫﺎي ﺷﻬﺮﻳﻮر‪1320‬ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺳﺨﻦ از ﻛﻨﺎرهﮔﻴﺮي رﺿﺎﺷﺎه ﺑﻤﻴـﺎن‬
‫آﻣﺪ ‪ ،‬دو ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ ﺗﻜﺎﭘﻮ اﻓﺘﺎدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎدا رﺿﺎﺷﺎه در ﻛﺎر ﺑﻴﺮون ﺑﺮدن ﺟﻮاﻫﺮاﺗﻲ از ﻛﺸﻮر ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻮن آن را ﺛﺮوت ﺑﻴﻜﺮاﻧﻲ‬
‫ازآنِ ﻛﺸﻮر ﻣﻲﺷﻤﺎردﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ آب و ﺗﺎﺑﻲ ﺣﺴﺎﺑﺶ را از وزﻳﺮ داراﻳﻲ و ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪﻧﻲ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘـﻴﺶ از ﻣﺠﻠـﺲ‬
‫دورهي ﻫﻔﺘﻢ ‪ ،‬رﺿﺎﺷﺎه ﺑﻴﻜﺒﺎر ﺑﻤﺠﻠﺲ ﭼﻴﺮه ﮔﺮدﻳﺪ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺗﺎ دورهي ﺳﻴﺰدﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻔﺎرش درﺑـﺎر ﺑﺮﮔﺰﻳـﺪه ﻣـﻲﺷـﺪﻧﺪ و‬
‫اﻳﻨﺒﻮد ﺻﺪاي ﻣﺨﺎﻟﻔﻲ دﻳﮕﺮ از ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪن آن دو ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه ﻧﻴﺰ راﻫﻲ ﺟﺰ ﺳﻔﺎرش درﺑﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ از دو روز‬
‫ﭘﻴﺶ از اﺳﺘﻌﻔﺎي رﺿﺎﺷﺎه ﻫﻤﺎن » ﺳﻔﺎرش ﺷﺪﮔﺎنِ« ﻻل و ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻴﻜﺒﺎره ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درآﻣﺪه ﺟﻮاﻫﺮات را ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻛﺮده در ﻣﺠﻠﺲ ﺟﺎﻣﻪ‬
‫ﭼﺎك ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﺑﺪﺳﺖ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﻮده ﻛﻪ ﻫﻴﺎﻫﻮ راه اﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪35‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻫﻤﻴﻦ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ دﻳﺪهام ﭼﻮن ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻴﺸﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ » :‬آﻗﺎ ﻣﻴﺮود و ﺑﺮاي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭘـﻮل‬

‫ﻣﻲآورد«‪ .‬اﻳﻨﺎن داراﻳﻲ را ﭘﻮل ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ :‬ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺮاي ﻓـﺮوﺧﺘﻦ و ﻓﻠـﺰ ﮔـﺮد آوردن ﻧﻴﺴـﺖ ‪ ،‬ﺑـﺮاي ﺑﺮﺧـﻮرداري ﻣـﺮدم اﺳـﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪ » :‬ﺑﺎﻳﺪ آﻧﭽﻪ ﻣﻴﺪارﻳﻢ و ﻧﻴﺎز ﻧﻤﻴﺪارﻳﻢ ﺑـﺪﻳﮕﺮان ﺑﻔﺮوﺷـﻴﻢ و آﻧﭽـﻪ ﻧﻤﻴـﺪارﻳﻢ و ﻧﻴـﺎز ﻣﻴـﺪارﻳﻢ از‬

‫دﻳﮕﺮان ﺑﺨﺮﻳﻢ«‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ ﻗﺎﻋﺪهاي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي داد و ﺳﺘﺪ ﺑﺎ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫راﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﺑﺎروﭘﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻢ و ﺑﺎﻳﺪ از آﻧﺠﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦآﻻت و ﺑﺴـﻴﺎري از اﻓﺰارﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ وارد‬

‫ﻛﻨﻴﻢ و در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪي ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﻳﻢ ﻫﺮﭼﻪ از ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻧﺎﭼﺎرﻳﺴـﺖ و ﻣـﺎ‬

‫ﻫﻢ اﻳﺮاد ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪:‬‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ اﻧﺪازه ﺑﺲ ﻛﻨﻨﺪ و آن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎدام و ﻛﺸﻤﺶ و زردآﻟﻮ را ﻛـﻪ ﻣﺎﻳـﻪي ﺑﺮﺧـﻮرداري‬

‫ﺗﻮدهي اﻧﺒﻮه اﺳﺖ ﺑﺎروﭘﺎ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻮدر و ﻣﺎﺗﻴﻚ ﺑﺮاي زﻧﻬﺎي ﺧﻮدآراي آورﻧﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ ﭘﺎرﭼﻪﻫﺎي زرﻋﻲ‬

‫ﻫﻔﺘﺼﺪ رﻳﺎل ﺑﺮاي ﺗﻮاﻧﮕﺮان وارد ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫دوم اﻳﻦ ﺣﺎل اداﻣﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻮﺷﻴﻢ و ﻣﺎﺷﻴﻦ اﻓﺰار و ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕـﺮ را ﻧﻴـﺰ ‪ ،‬ﺗـﺎ آﻧﺠـﺎ ﻛـﻪ‬

‫ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ‪ ،‬ﺧﻮدﻣﺎن ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻴﻢ و ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﻬﺎدار ﻛﺸﻮر ﺧﻮد را ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻮرداري اﻳـﻦ‬

‫ﻣﺮدم اﺳﺖ ﺑﺪﻳﮕﺮان ﻓﺮﺳﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫از ﻧﻈﺮ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻛﻮﺷﺸﻲ ﻧﻴﺎز ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﻧﺎن ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ :‬ﻣﺎ ﻛﺎﻻﻣﺎن ﺑﺎدام و ﺳـﺒﺰه و ﻓـﺮش و ﻣـﻮاد‬

‫ﺧﺎﻣﺴﺖ و آﻧﺎن ﻛﺎﻻﺷﺎن ﭘﺎرﭼﻪ و ﻣﺎﺷﻴﻦآﻻت و دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ و آﻧﻬـﺎ در ﻋـﻮض‬

‫ﻛﺎﻻﻫﺎي ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ :‬ﻣﺎ اﮔﺮ اﻳﻨﻬﺎ را ﻧﻔﺮﺳﺘﻴﻢ و از آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺗﺠﺎرت ﺑﻴﻜﺒﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ‪:‬‬

‫ﺧﻮد ﺗﺠﺎرت ﻳﻚ ﻣﻘﺼﺪي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﺗﺠﺎرت و ﭼﻪ دﻳﮕﺮ ﻛﺎرﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺑـﺮاي آﺳـﺎﻳﺶ ﻣـﺮدم اﺳـﺖ‪ .‬روﺷـﻨﺘﺮ‬

‫‪36‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﮔﻮﻳﻢ ‪ :‬ﺗﺠﺎرت ﺑﺮاي ﻣﺎﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﺗﺠـﺎرت ﻧﻴﺴـﺘﻴﻢ‪ .‬درﺑـﺎرهي ﺻـﻨﺎﻋﺖ و ﻣﺎﺷـﻴﻦ ﻧﻴـﺰ ﻫﻤـﻴﻦ ﺳـﺨﻦ را‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻢ ﻣﺎﺷﻴﻨﻬﺎ آﻣﺎده ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ آﻧﻜﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﻬﺎ آﻣﺎده ﻛﺮدﻧﺪ ﻣﺎ‬

‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻜﺎر ﺑﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫درﺑﺎرهي ﭘﻴﺸﻪﻫﺎ و ﻛﺎرﻫﺎ و اﻧﺪازهي ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي ﻫﺮ ﺧﺎﻧﺪاﻧﻲ از ﻣﺤﺼﻮﻻت زﻧـﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺴـﺨﻦ ﺑـﺲ درازي‬

‫ﻧﻴﺎز ﻫﺴﺖ وﻟﻲ ﭼﻮن ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺲ ﻣﻴﻜـﻨﻢ و ﺷـﺮح آن را ﻧﻴـﺰ ﺑﻬﻨﮕـﺎم دﻳﮕـﺮي ﻧﮕـﻪ‬

‫ﻣﻴﺪارم‪ .‬آن ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻨﺴﺖ ‪:‬‬

‫»ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻧﺪازهي ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ و ﻛﻮﺷﺶ ﺧﻮد از زﻧـﺪﮔﻲ ﺑﻬـﺮه ﻳﺎﺑـﺪ«‪ .‬اﻳـﻦ ﻳـﻚ ﻗـﺎﻧﻮن‬

‫ورﺟﺎوﻧﺪ‪ =]‬ﻣﻘﺪس[ ﺧﺪاﻳﻴﺴﺖ ‪ ،‬و ﺑﺮاي اﺟﺮاي آن ﺗﻨﻬﺎ دو ﭼﻴـﺰ ﻻزم اﺳـﺖ ‪ :‬ﻳﻜـﻲ آﻧﻜـﻪ ﺟﻠـﻮ ﻣﻔﺘﺨـﻮاري‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد و ﻛﺴﻲ ﺗﺎ ﻧﻜﻮﺷﺪ ﻧﺎن ﻧﺨﻮرد‪ .‬دﻳﮕﺮي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﺷﻐﻠﻬﺎي ﺑﻴﻬﻮدهاي ﻛـﻪ ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﺑـﺮاي ﺧـﻮد‬

‫درﺳﺖ ﻛﺮدهاﻧﺪ ـ ﺷﻐﻠﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ آﻧﻬـﺎ ﻧﻴﺴـﺖ ـ از ﻣﻴـﺎن ﺑﺮﺧﻴـﺰد‪ .‬در زﻣﻴﻨـﻪي‬

‫ﻣﻔﺘﺨﻮاري و ﻣﻌﻨﺎي آن ‪ ،‬و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ درﺑﺎرهي اﻳﻦ ﺷﻐﻠﻬﺎي ﺑﻴﻬﻮده ﺑﺸﺮح ﻣﻔﺼﻠﻲ ﻧﻴﺎز اﺳـﺖ ﻛـﻪ در اﻳﻨﺠـﺎ‬
‫‪1‬‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫درﺑﺎرهي اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺎ را ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻫﺴﺖ ‪ ،‬وﻟﻲ در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻚ ﭼﻴـﺰ ﺑـﺲ ﻣﻴﻜـﻨﻢ ‪ ،‬و آن اﻳﻨﻜـﻪ‬

‫اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ ﻳﻜﻲ ﮔﺮدد‪ .‬اﻣﺮوز در اﻳﺮان ‪ ،‬ﺷﻤﺮدهاﻳﻢ ﭼﻬﺎرده ﻣـﺬﻫﺐ اﺳـﺖ‪ .‬ﻳﻌﻨـﻲ ﭼﻬـﺎرده آرﻣـﺎن ‪ ،‬ﭼﻬـﺎرده‬

‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ‪ ،‬ﭼﻬﺎرده ﻛﺸﻮر‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ .2‬ﻓﻼن ﭘﻴﺸﻮاي ﻣﺬﻫﺐ ﺑـﺎ‬

‫ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﭘﻴﺮوان ‪ ،‬ﺧﻮد را از ﺗﻮده ﺟﺪا ﻣﻴﮕﻴﺮد‪ .‬از ﭘﻴﺮوان ﺧﻮد ﻣﺎﻟﻴﺎت )زﻛﺎت( ﻣﻴﮕﻴـﺮد و ﺑـﺮ آﻧـﺎن ﻓﺮﻣـﺎن‬

‫ﻣﻴﺮاﻧﺪ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺨﻢ دﺷﻤﻨﻲ دوﻟﺖ و ﻛﺸﻮر و ﻗـﻮاﻧﻴﻦ را در دﻟﻬـﺎي آﻧـﺎن ﻣﻴﻜـﺎرد‪ .‬اﻳﻨـﺎن در اﻳـﻦ ﻛﺸـﻮر‬

‫‪1‬ـ ﺟﺴﺘﺎرﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﻛﻪ در اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﻣﺠﺎل ﺑﺎز ﻧﻤﻮدن ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ را ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن در ﻛﺘﺎب ﻛﺎر و ﭘﻴﺸﻪ و ﭘﻮل ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪2‬ـ در ﺳﺎﻟﻬﺎي اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻫﺎي اﻓﺴﻮساﻧﮕﻴﺰي ﻛﻪ در ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ‪ ،‬ﻋﺮاق ‪ ،‬ﺳﻮرﻳﻪ ‪ ،‬ﻣﺼﺮ و دﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺷﺮﻗﻲ رخ داده ‪ ،‬اﻫﻤﻴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﻣﺤﺴﻮﺳﺘﺮ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ـ و‬
‫‪37‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ و از اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲآﻳﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ و از ﺗﺄﺳﻴﺴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي آﺳﺎﻳﺶ ﺗﻮده ﺑﻨﻴـﺎد ﻣـﻲﻳﺎﺑـﺪ‬

‫ﺑﻬﺮه ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ‪ ،‬وﻟﻲ وﻇﻴﻔﻪاي ﺑﺮاي ﺧﻮد در ﻗﺒﺎل ﻛﺸﻮر ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻲ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ از روي ﻧﺎﭼﺎرﻳﺴﺖ‬

‫و ﺗﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ ﮔﺮدن ﻣﻴﻜﺸﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﺳﻲ و اﻧﺪ ﺳﺎل از آﻏﺎز ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣﻴﮕﺬرد و ﻫﻨﻮز اﻳﻨﺎن زﺑﺎن از رﻳﺸـﺨﻨﺪ‬

‫و ﺑﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎز ﻧﻤﻴﺪارﻧـﺪ‪ .‬از ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺸﺮوﻃﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺑﻨﻴﺎدﮔﺰاران آن دﺷﻨﺎم ﻣﻴﺪﻫﻨـﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺒﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺴﺘﻲ )از ﻗﺒﻴﻞ آﻧﻜﻪ ﭼﺮا ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﻫﺎ را ﻛﻨﺪﻳﺪ ﻳـﺎ ﭼـﺮا روﻫـﺎي زﻧـﺎن را ﺑـﺎز ﻛﺮدﻳـﺪ( ‪،‬‬

‫آﺷﻜﺎره ﺑﺎ اﺳﺘﻘﻼل ﻛﺸﻮر دﺷﻤﻨﻲ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﺎره ﻛﺮد ‪ ،‬و ﺑﺮاي اﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻳﻚ ﻛﻨﮕﺮهي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ‬

‫ﻛﻪ از ﻫﻤﻪي ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎن دﻋﻮت ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮد را ﺷﺮح دﻫﻨﺪ و دﻟﻴﻠﻬﺎش ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ دﻳـﺪه ﺷـﻮد‬

‫ﻛﺪام ﺣﻘﺴﺖ و ﺑﺎ ﺧﺮد و داﻧﺶ درﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬از ﻫﺮ راﻫﻴﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﭼﺎره ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻫﻴﭻ ﺗﺮدﻳﺪي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ دﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﻦ را ﻫﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ‬

‫درﺳﺖ دﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻬﺎن و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ‪ ،‬و ﭘﻲ ﺑﺮدن ﺑﮕﻮﻫﺮ آدﻣﻴﮕـﺮي و زﻳﺴـﺘﻦ ﺑـﺎ ﻳـﻚ‬

‫آﻳﻴﻦ ﺑﺨﺮداﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ دﻳﻨﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺎن را اداره ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨـﻴﻦ دﻳﻨﻴﺴـﺖ ﻛـﻪ وﻟﺘـﺮ و‬

‫دﻳﮕﺮان در آرزوﻳﺶ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫درﺑﺎرهي ﺧﺎﻧﺪاﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ دو ﭼﻴﺰ را ﺑﺪﻳﺪه ﮔﻴﺮﻳﻢ و دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻛﻨﻴﻢ ‪ :‬ﻳﻜﻲ آﻧﻜﻪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫـﺮ‬

‫ﺟﻮاﻧﻲ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﻴﺴﺖوﭘﻨﺞ ﺳﺎل رﺳﻴﺪه آزاد ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻴﺰن زﻳـﺪ‪ .‬ﺧـﺪا ﺷـﻤﺎرهي زﻧـﺎن را ﺑـﺎ ﻣـﺮدان ﻳﻜﺴـﺎن‬

‫ﮔﺮداﻧﻴﺪه‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ ﭼﻮن ﻳﻚ ﺟﻮاﻧﻲ زن ﻧﻤﻴﮕﻴﺮد ﻣﺎﻳﻪي ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻳﻚ دﺧﺘﺮي ﮔﺮدﻳﺪه ﺑﺘﻮدهي ﺧﻮد ﺧﻴﺎﻧـﺖ‬

‫ﻣﻴﻜﻨﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻔﺰوﻧﻲ ﻧﻔﻮس ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺧﺎﻧﺪاﻧﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﭽﻪ دارﻧﺪ ﻣﺤﺘﺮﻣﺘﺮ ﺷـﻤﺎرﻳﻢ و ﺑـﻪ‬

‫ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﺎن اﻳﺸﺎن ﻛﻤﻜﻬﺎﻳﻲ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬

‫درﺑﺎرهي ﺧﺎﻧﺪاﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﻛﺎر دﻳﮕـﺮي ﻫﺴـﺖ ‪ ،‬و آن اﻳﻨﻜـﻪ ﻣﻌﻨـﻲ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ و ﺳﺮرﺷـﺘﻪداري ﺗـﻮدهاي و‬

‫‪38‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮوي‬ ‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪي اﺳﺘﻘﻼل و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺰﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻳﺎد دﻫﻴﻢ و آﻧﺎن را در اﻳـﻦ اﻧﺪﻳﺸـﻪﻫـﺎ ﻫﻤـﺮاه و در ﻋﻼﻗﻤﻨـﺪي‬

‫ﺑﻜﺸﻮر و ﺗﻮده ﻫﻤﺒﺎز]= ﺷﺮﻳﻚ[ ﺧﻮد ﮔﺮداﻧﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺎﻳﺪهاش ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ ‪ :‬ﻧﺨﺴﺖ در ﺧﺎﻧـﻪ ﺑـﺮاي ﺧـﻮد‬

‫ﻫﻤﺴﺨﻦ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮدهاﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻮن ﺷﺒﻬﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻴﻢ ﺑﺠﺎي ﮔﻠﻪﮔﺰارﻳﻬﺎي ﺑﻴﺠـﺎ ﺑـﺎﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕـﻮ ﺧـﻮاﻫﻴﻢ‬

‫ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬دوم زﻧﺎن را ﺑﻜﺸﻮر و ﺗﻮده ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﮔﺮداﻧﻴﺪه ﺑﺸـﻤﺎرهي »ﻫﻤﺮاﻫـﺎن« ﺧـﻮاﻫﻴﻢ اﻓـﺰود‪ .‬ﻧﻴـﺰ ﺑـﺎﻳﻦ‬

‫وﺳﻴﻠﻪ آﻧﺎن را از اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺧﻮدآراﻳﻲ و ﻣﺪﭘﺮﺳﺘﻲ ﺑﻴﺮون آورده رﻧﺞ و زﻳﺎن ﺧﻮد را ﻛﻤﺘﺮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﺮداﻧﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﻲﺷﻨﻮم ﻛﺴﺎﻧﻲ از ﻫﻤﺴﺮان ﺧﻮد ﮔﻠﻪ ﻛﺮده از ﺳﺨﺘﮕﻴﺮﻳﻬﺎي اﻳﺸﺎن درﺑﺎرهي رﺧﺖ و ﻛﻔﺶ و‬

‫ﻛﻼه ﻣﻴﻨﺎﻟﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬زﻧﻲ ﻛﻪ رﺷﺘﻪي اﺧﺘﻴﺎرش از ﻳﻜﺴﻮ در دﺳﺖ ﻓﻼن روﺿﻪﺧﻮان و ﺑﻬﻤﺎن ﻓـﺎﻟﮕﻴﺮ و از‬

‫ﻳﻜﺴﻮ در ﭼﻨﮓ ﻣﺎدام ﺷﻮﻣﺮ و ﺑﺎرون آرﻣﻨﺎك ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮد‪ 1.‬اﻳﻦ ﮔﻨﺎه ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻛـﻪ رﺷـﺘﻪي‬

‫اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي آﻧﺎن را ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي زﻧﺎن ﺧﻮد ﺟﺰ از اﻳﻦ رﻣﺎﻧﻬﺎي ﻋﻔﺖﺑﺮﺑـﺎد ده و ﺟـﺰ از آن ﮔﻔﺘﺎرﻫـﺎي ﻟـﻮس روزﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎ ﭼـﻪ‬

‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮدهاﻳﺪ؟!‪ 2..‬زﻧﻲ ﻛﻪ از ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺨﺒﺮ اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﻮﻗﻌﻲ از آن ﺗﻮان داﺷﺖ؟!‪..‬‬

‫ﺑﺎز ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬ﻳﻚ ﻛﺎر ﻣﻬﻢ اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ زﻧﺎن را ﺑﺎ اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ آﺷﻨﺎ و ﺑﻜﺸﻮر و ﺗﻮده ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﮔﺮداﻧﻴﻢ و‬

‫ﺑﺮاي اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺴﺘﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﭙﺎﻳﺎن ﻣﻴﺮﺳـﺪ ﺑﭽـﺎپ ﻧﻴـﺰ ﺧﻮاﻫـﺪ رﺳـﻴﺪ‪ .‬ﻣـﻦ‬

‫آرزوﻣﻨﺪم در ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪاي ﻳﻚ ﻧﺴﺨﻪ از اﻳﻦ ﺑﺎﺷـﺪ و » ﺧـﻮاﻫﺮان و دﺧﺘـﺮان ﻣـﺎ« ﻫـﺮ ﻳﻜـﻲ آن را ﺑﺨﻮاﻧﻨـﺪ‪.‬‬
‫‪3‬‬
‫آرزوﻣﻨﺪم اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ ﺑﺪﻟﻬﺎي ﺣﺴﺎس آﻧﺎن ﻧﻴﺰ راه ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫‪1‬ـ اﺷﺎره اﺳﺖ ﺑﻔﺎل ﻗﻬﻮه و اﺣﻀﺎر روح و اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﭘﻨﺪارﻫﺎي اروﭘﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﺎدام و آن ﻣﺴﻴﻮ در ﻣﻴﺎن ﺗﻮده رواج داده ﻣﻴﺸﺪـ و‬
‫‪2‬ـ اﻣﺮوز ﺑﺪﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺷﺪه ‪ :‬ﻓﻴﻠﻤﻬﺎي ﻣﺎﻫﻮاره ﻛﻪ ﺳﻮدي ﺟﺰ ﺑﺪآﻣﻮزﻳﻬﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﻤﻨﺎك ﻧﺪارد ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻢ ﻛﻼﺳـﻲ‬
‫ﻣﻲروﻧﺪ در آﻧﻬﺎ ﺟﺰ آﻣﻮزاﻛﻬﺎي ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﻧﻤﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪3‬ـ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر در ﻧﺸﺴﺘﻲ ﻛﻪ در ‪ 19‬ﻣﻬﺮﻣﺎه]‪ [1320‬از »آزادﮔﺎن«]= اﻧﺪاﻣﺎن ﺑﺎﻫﻤﺎد آزادﮔﺎن[ و اﻳﺮاﻧﺨﻮاﻫﺎن ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺮدﻳﺪه ﺑـﻮد ﺧﻮاﻧـﺪه‬
‫ﺷﺪه و اﻳﻨﺴﺖ زﺑﺎن آن ﺟﺰ از زﺑﺎن ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪39‬‬
 ‫ﻳﺎدداﺷﺖ وﻳﺮاﻳﻨﺪه‬

‫دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺗﻮدهﻫﺎ را ﻣﻮﻫﺒﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﺑﻨﺪ اﺳـﺘﺒﺪاد ﭘﺎدﺷـﺎﻫﺎن ﺑﺮﻫﻨـﺪ ﺑﻠﻜـﻪ از آﺳـﻴﺐ آزﻣﻨـﺪان و‬

‫ﺳﺘﻤﮕﺮان ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ درﭘﻲ ﻛﺎﻣﺮاﻧﻴﻬﺎ و زورورزﻳﻬﺎي ﺧﻮد ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ دوﺧﺘﻪاﻧﺪ ﻧﻴﺰ در اﻣـﺎن ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪ .‬زﻳـﺮا‬

‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜﻪ در آدﻣﻲ ﺧﻴﻤﻬﺎي آزادﮔﻲ و ﺳﺮﻓﺮازي ﻫﺴﺖ ‪ ،‬رﺷﻚ و ﺳﺘﻢ و ﺑﻬﺮهﻛﺸﻲ و اﻳﻨﮕﻮﻧـﻪ ﺧﻴﻤﻬـﺎي ﻧﺎﺳـﺘﻮده‬

‫ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ و ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﭙﻴﺮوي از اﻳﻦ ﺧﻴﻤﻬﺎ از ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺖ و رﺧﻨـﻪاي در دﻣﻜﺮاﺳـﻲ‬

‫ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺘﻪ درﭘﻲ ﻫﻮﺳﻬﺎي ﺧﻮد ﺳﻮد ﺗﻮده را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻛﺮده زﻣﻴﻨﻪ را ﺑﺮاي اﺳﺘﺒﺪادي دﻳﮕﺮ ﺑـﺎ رﻧـﮓ و روﻳـﻲ ﻧـﻮﻳﻦ‬

‫ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ دﻣﻜﺮاﺳﻲ در ﻫﺮ ﻛﺸﻮري روﻳﻪي ﺧﻮد را دارد وﻟﻲ روﻳﻬﻤﺮﻓﺘﻪ ﻳﻚ آرﻣﺎن در ﻫﻤﻪي آﻧﻬﺎ ﻳﻜﺴـﺎن و آن‬

‫اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در دﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﺮدم و زﻳﺮ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ اﻳﺸﺎن ﺑﺎﺷـﺪ و ﭘﻴﺪاﺳـﺖ اﻳـﻦ ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﻳﻲ‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﺎن ﺳﭙﺮده ﮔﺮدد آن دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﻪ آرﻣﺎن ﺧﻮد ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﮔﺮدﻳﺪه‪ .‬وﻟﻲ ﻫﻮﺳﺮاﻧﺎن ﺧﻮاﻫﺎن ﺑﻬـﻢ‬

‫زدن آﻧﻨﺪ و ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻣﺎدهاﻧﺪ ﻛﻪ از ﻫﺮ رﺧﻨﻪاي در دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﺴﻮد ﺧﻮد ﻛﻮﺷﻨﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ آﻧﻜﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﺑـﺮاي ﺑﺪﺳـﺖ‬

‫آوردن دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪاري آن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮﺷﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻲ از آﻓﺘﻬﺎي دﻣﻜﺮاﺳﻲ ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮﻧﻬﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮده را از ﻣﺮدان ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻲﺑﻬـﺮه ﻣﻴﮕﺮداﻧـﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﺎدرﺳﺘﻲ از ﭼﻨﺪ راه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻘﻠﺐ در اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت ‪» ،‬راي ﺧﺮﻳـﺪن« و ﻧﺎراﺳـﺘﻲ و ﻧﻴﺮﻧـﮓ در رﻗﺎﺑـﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎﺗﻲ از‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬داﻧﺸﻮران ﺣﻘﻮق ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺑـﻪ ﻣﺆﻟﻔـﻪﻫـﺎي دﻳﮕـﺮي ﻫﻤﭽـﻮن » وﻳﮋﮔﻴﻬـﺎي ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨـﺪﮔﺎن و‬

‫ﻧﺎﻣﺰدﻫﺎي ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﻲ« ‪ » ،‬ﻓﺮﻣـﻮل ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺣـﻮزهﻫـﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎﺗﻲ« ‪ » ،‬اﻧﺠﻤﻨﻬـﺎي ﺑﺮﮔـﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت« ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳـﻒ‬

‫» اﻛﺜﺮﻳﺖ« ‪ » ،‬ﺷﻴﻮهي درﻳﺎﻓﺖ راي و ﺷﻤﺎرش آن« ‪ ،‬و دﻳﮕﺮ ﻧﻜﺘﻪﻫﺎ ﻛـﻪ ﺑـﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت درﺳـﺖ ﻣـﻲاﻧﺠﺎﻣـﺪ ﭘـﺮوا‬
‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪرﺳﺘﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدد ﺗﺎ دﻣﻜﺮاﺳﻲ از آرﻣﺎن ﺧﻮد دور ﻧﻴﻔﺘﺪ‪ .‬اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺧﻮد ﺑـﻪ ﺗﻨﻬـﺎﻳﻲ‬

‫ﻣﻴﺪان ﮔﺴﺘﺮدهاي ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﻲ و ﭼﺎرهﺟﻮﻳﻲ ﺑﻮده و اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻲ از ﻫﻨﺎﻳﻨﺪهﺗﺮﻳﻦ اﻳﻨﻬﺎ ﻛﻪ در اﻳﻦ دﻓﺘﺮ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪه و زﻣﻴﻨﻪي اﻳـﻦ ﻳﺎدداﺷـﺖ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ وﻳﮋﮔﻴﻬـﺎي‬

‫ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪﮔﺎن و ﻧﺎﻣﺰدﻫﺎﺳﺖ‪ .‬در ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﻪ ﻳﻜﺎﻳﻚ ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎﺗﻲ ﭘـﺮوا ﺷـﺪه و ﻫـﺮ ﻛﺸـﻮري از‬

‫روي ﻣﻘﺘﻀﻴﺎت ﺧﻮد آﻧﻬﺎ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜـﺎل ﺳـﻦ راي دﻫﻨـﺪه و ﻧـﺎﻣﺰد ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﻲ در ﻫـﺮ ﻛﺸـﻮري‬

‫ﺟﺪاﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺷﺮط ﺳﻨﻲ ﺑﺮاي راي دادن در اﻳﺮان ‪ 15‬ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﻫﻤﻴﻦ در ژاﭘـﻦ ‪ 25‬ﺳـﺎل ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ‪.‬‬

‫)اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﺗﻔﺎوت در ﺷﺮﻃﻬﺎي ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪﮔﺎن و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪﮔﺎن اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ از آن اﻳـﻦ ﻟﻐـﺰش ﭘـﻴﺶ‬

‫آﻳﺪ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ اﻛﻨﻮن در اﻳﺮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺳﺖ ﺑﺮاﺳﺘﻲ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪(.‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪاي دﻳﮕﺮ از ﺷﺮﻃﻬﺎي ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪﮔﺎن ﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﺟﻨﺲ اﻳﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬زﻧﺎن در ﺑﺮﺧﻲ از ﻛﺸـﻮرﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺳـﻲ‬

‫ﺗﺎ دﻫﻪي ﭼﻬﻞ ﻣﻴﻼدي ﺣﻖ راي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در اﻳﺮان ﻧﻴﺰ در ﺳﺎل ‪ 1341‬ﺑﻪ زﻧـﺎن ﺣـﻖ راي داده ﺷـﺪ‪ .‬در ﻫـﺮ ﺣـﺎل‬

‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺮﻃﻬﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در زﻣﻴﻨﻪي » ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت« ﻣـﻲﮔﻨﺠـﺪ و ﺑﻴﮕﻤـﺎن ﻫـﺮ ﻛﺸـﻮري ﮔـﺎه ﺑﮕـﺎه‬

‫دﻳﮕﺮﮔﻮﻧﻴﻬﺎﻳﻲ در آن ﭘﺪﻳﺪ آورده ﻳﺎ ﺧﻮاﻫﺪ آورد‪.‬‬

‫در ﻛﺸﻮر ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر ﻧﻴﺰ ﺷـﺎدروان دﻛﺘـﺮ ﻣﺼـﺪق در ﻣﺠﻠـﺲ‬

‫ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪ 24‬ﻣﺎده را ﺑﺮاي دﻳﮕﺮ ﮔﺮداﻧﻴﺪن ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎد )ارديﺑﻬﺸﺖ ‪ .(1323‬ﻣـﺎدهي ‪ 5‬آن )ﭘـﺲ از‬

‫اﺻﻼح( ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ‪» :‬داوﻃﻠﺒﺎن )ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ( ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎ از ﻃﺮف ‪ 100‬ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﺣﻖ رأي دارﻧﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻧﺪاري ﻣﻌﺮﻓـﻲ ﺷـﻮﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺷﺨﺼﺎً در ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ اراﺋﻪي ﺷﻨﺎﺳـﻨﺎﻣﻪي ﺧـﻮد ﻣﻌﺮﻓـﻲﻧﺎﻣـﻪ را‬

‫اﻣﻀﺎ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ وﺟﻬﻲ ﻣﻌﺎدل ﻳﻜﻤﺎه ﺣﻘﻮق ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ‪ ...‬ودﻳﻌﻪ ﮔﺰارﻧﺪ« )روزﻧﺎﻣﻪي اﻃﻼﻋﺎت ‪ .(23/4/4 :‬ﺑﺎﻳﺪ داﻧﺴـﺖ‬

‫ﮔﺮو ﮔﺰاردن ﭘﻮل و ﻣﻌﺮﻓﻲﻧﺎﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪﮔﺎن ﻳﺎ از ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺮان و ادارهﻫﺎي دوﻟﺘﻲ ﺑﺮاي ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪه ﺷـﺪن در‬

‫ﺑﺮﺧﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﻳﻲ اﻛﻨﻮن ﻫﻢ رواﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫در آن ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ‪ ،‬ﺷﺮط‪ ‬ﺳﻮادي ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪﮔﺎن ﺷﻬﺮي ﮔﺰارده ﺷﺪه ﺑـﻮد‪ .‬ﻧﺘﻴﺠـﻪﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ از دﺧﺎﻟـﺖ‬

‫ﺑﻴﺴﻮادان در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰد ﻧﻪ ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺪارد‪ .‬در آن ﺳﺎﻟﻬﺎ اﮔﺮ اﻳﻦ را ﺑـﺮاي روﺳـﺘﺎﻫﺎ ﻧﻴـﺰ‬

‫‪41‬‬
‫ﺑﻜﺎر ﻣﻲ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﻤﻌﻨﻲ ﺑﻲﺑﻬﺮه ﮔﺮدﻳﺪن روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن از ﺣـﻖ ﺑﺮﮔﺰﻳـﺪن ﻣـﻲ ﺑـﻮده و ﻫﻤﺎﻧـﺎ ﺷـﺎدروان دﻛﺘـﺮ از اﻳـﻦ‬

‫ﻣﻲﭘﺮﻫﻴﺰﻳﺪه‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺨﻦ از دادن ﺣﻖ رأي ﺑﻪ زﻧﺎن ﭘﻴﺶ آﻣـﺪه ﺑـﻮد ﻛـﻪ دﻛﺘـﺮ ﻣﺼـﺪق ﭼﻨـﻴﻦ ﭘﺎﺳـﺦ داده ‪:‬‬

‫» دادن ﺣﻖ رأي ﺑﻪ زﻧﻬﺎ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻣﺮور زﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮي اﺳﺖ ﺗـﺎ ﻋـﺪهي زﻳـﺎدﺗﺮي از ﺑـﺎﻧﻮان ﺻـﻼﺣﻴﺖ ﻛـﺎﻓﻲ ﺑـﺮاي‬

‫اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدن و ﺷﺪن اﺣﺮاز ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﺷﺮط ﺻﻼﺣﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﺴﺮوي ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪﮔﺎن و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺪﻳﺪه دارد ﭘﺎﻳﻪاي‬

‫و ﻛﻠﻲﺗﺮ اﺳﺖ ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ » ﺑﻜﺸﻮر و ﺗﻮده از درون دل ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻪ و ﺧﻮد را ﻣﺆﻇـﻒ ﺑﻜﻮﺷـﺶ و ﺟﺎﻧﻔﺸـﺎﻧﻲ در راه آن‬

‫ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ« و ﺑﻪ آن اﻳﻤﺎن ﺑﺪارﻧﺪ ‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ »در اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﻳﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ آن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧـﺪ« ‪ » ،‬ﺑﺎﻳـﺪ اﻳـﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕـﺎن را‬

‫ﻛﻨﺎر ﮔﺮﻓﺖ«‪.‬‬

‫آﮔﺎﻫﺎن ﺑﻪ روﻳﺪادﻫﺎي ﭘﺲ از ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ دﺧﺎﻟﺖ آن »ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن« و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ »ﺟﺰ درﭘﻲ ﻫﻮﺳـﻬﺎ و‬

‫ﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎي ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ« ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪه‪.‬‬

‫روﺷﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﺮان در اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﻓﺮﺻﺖ درآﻣﺪن ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻧﺪاﺷﺘﻪ و اﻳﻨﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻠﻴﺎت را ﺑﺰﺑـﺎن آورده‪.‬‬

‫اﺷﺎرهي او ﺑﻪ اﺷﻜﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ آن ﻫﻨﮕﺎم ﻛﺴﻲ از آن ﺳﺨﻨﻲ ﺑﻤﻴﺎن ﻧﻴﺎورده ﺑﻮد ‪:‬‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻲ از روي ﻗﺎﻧﻮنِ آن زﻣﺎن ﺣﻖ راي دادن و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه ﺷﺪن را دارﻧﺪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﻴﭙﺮواﻳﺎن ﺟﺰ » ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻧﻲ« در‬

‫اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و از دﺧﺎﻟﺘﺸﺎن در ﻛﺎرﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﺰ زﻳﺎن ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ وﻳﺮاﻳﻨﺪه او دو زﻣﻴﻨﻪ را ﻳﻜﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻲﻛﺸﺪ ‪ :‬ﻳﻜﻲ ﺑﺎز ﻛﺮدن درِ ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﺣﻘـﻮﻗﻲ و دﻳﮕـﺮي روﺷـﻦ‬

‫ﮔﺮداﻧﻴﺪن راه ﻛﺎر ﺑﺮاي ﻛﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ‪.‬‬

‫ﻳﻚ رﺷﺘﻪ ﺑﺤﺜﻬﺎي ﺣﻘﻮﻗﻲ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﺰاردن ﻗﺎﻧﻮﻧﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ ﻛﻪ آﮔﺎﻫﻲ ﻣﺮدم از ﺣﻘﺎﻳﻖ ‪ ،‬ﭘﺸﺘﻮاﻧﻪي اﺟﺮاي‬

‫آﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﻴﺎز ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺮدم ﭘﺮدازﻧﺪ و اﻳـﻦ ﺟـﺰ ﺑـﺎ داﻧﺴـﺘﻦ ﺣﻘـﺎﻳﻖ‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ در ﻫﺮ دو زﻣﻴﻨﻪ ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻴﺪن ﺗﻮده ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ زﻳﺎن دﺧﺎﻟﺖ در ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ‬ﺑﻴﭙﺮواﻳﺎن را ﺑﻪ‬

‫ﺗﻮده و ﻛﺸﻮر ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬او ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻮﺷﻴﺪه و اﻳﻨﻚ ﻧﻮﺑـﺖ ﮔـﺎم دﻳﮕـﺮي ﻓـﺮا رﺳـﻴﺪه‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜـﻪ در ﻫﻤـﻴﻦ ﮔﻔﺘـﺎر‬

‫‪42‬‬
‫ﺳﻴﺎﻫﻜﺎرﻳﻬﺎي ﺣﺰﺑﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻫﻮﭼﻴﺎن را آﺷﻜﺎر ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪ و زﻳﺎﻧﻬـﺎﻳﻲ را ﻛـﻪ از اﻳﺸـﺎن ﺑـﻪ ﻣﺸـﺮوﻃﻪ و ﻛﺸـﻮر‬

‫رﺳﻴﺪه ﺑﺎز ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ از دﻳﺪهي ﻧﺨﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﺸﻮدن درِ ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﺣﻘﻮﻗﻲ اﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﻢ ‪ ،‬او زﻣﻴﻨﻪ را ﺑـﺮاي دﻳﮕـﺮ ﮔﺮداﻧﻴـﺪن‬

‫ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آﻣﺎده ﻣﻲﺳﺎزد ﺗﺎ ﺳﭙﺲ ﺣﻘﻮﻗﺪاﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪ آن ﺑﭙﺮدازﻧﺪ و ﻗﺎﻧﻮﻧﻬﺎﻳﻲ ﮔﺰارﻧﺪ ﻛـﻪ از دﺧﺎﻟـﺖ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴـﺘﮕﺎن‬

‫در ﺳﺮرﺷﺘﻪداري و در ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻐﺰ ﺳﺨﻦ اﻳﻨﺠﺎ اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻲاﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﻮده و ﻛﺸـﻮر‬

‫و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻮﺳﺮاﻧﻲ و ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺑﺮ ﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮن در ﻗﺎﻧﻮﻧﻬﺎي ﻣﺎ ﺑﺰه ﺑﺸﻤﺎر ﻧﻤـﻲآﻣـﺪه ﺑـﺎري ﺑـﻪ ﺑـﻲﺑﻬـﺮه‬

‫ﮔﺮدﻳﺪن از ﺣﻖ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن ﻳﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪن ﺑﻴﻨﺠﺎﻣـﺪ‪ .‬ﻫﻮﺳـﻤﻨﺪان و ﺑـﺪﺧﻮاﻫﺎن ﺗـﺎ آﻧﺠـﺎ ﻛـﻪ ﻣـﻲﺷـﻮد ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ و‬

‫دﺳﺘﺸﺎن از ﻛﺎرﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﮔﺮدد‪ .‬راﺳﺘﻲ را اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻲ دارد ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻛﺸـﻮر‬

‫و ﻛﺎرﻫﺎي آن ﻧﺪارﻧﺪ ﺣﻖ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪن دارﻧﺪ؟!‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﺮد ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ؟!‪ .‬آﻳـﺎ ﺑـﺎ ﻗـﺎﻧﻮن ﭘـﺎداش و‬

‫ﻛﻴﻔﺮ )ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﻨﺒﻴﻪ( ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ؟!‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻫﺴﺖ دﻟﻴﻞ ﺑﺮ درﺳﺘﻲ آن ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي‬

‫ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ دﻟﻴﻞ ﺧﺮدﭘﺬﻳﺮ ﺑﺪارﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺠـﺎي ﭘﻴـﺮوي از داوري ﺧـﺮد ‪ ،‬از دﻳﮕـﺮان ﺗﻘﻠﻴـﺪ‬

‫ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ از ﺗﺮس اﻧﺘﻘﺎد اﻳﻦ و آن ﺑﻪ ﻛﺎر ﻧﺎدرﺳﺖ و زﻳﺎﻧﻤﻨﺪ ﺗﻦ دﻫﻴﻢ؟!‪.‬‬

‫اﻣﺎ از دﻳﺪهي دوم ﻛﻪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻣﻐﺰ ﺳﺨﻦ در آﻧﺠﺎ اﻳﻨﺴﺖ ﻛـﻪ ﻫﻤـﺮاه ﮔﺮداﻧﻴـﺪن‬

‫ﻛﺴﺎن ﻧﺎﺷﺎﻳﺎ ‪ ،‬ﺑﺪﻧﺎم و ﮔﻤﺮاه ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺒﻮﻫﻲ ﻳﻚ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﺪ ﻧﻪ ﺳﻮد ﺑﻠﻜﻪ زﻳﺎﻧﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻮﺷﻨﺪﮔﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد‬

‫از ﮔﺮدﻧﻜﺸﻲ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻧﺪ و از ﮔﺮدﻧﻜﺸﺎن و ﻫﻮﺳﺮاﻧﺎن و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎي ﺧﻮد ﭘﺎﻓﺸﺎرﻧﺪ دوري ﺟﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧـﺰد‬

‫ﺧﻮد راه ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در ﺳﺨﻨﺎن ﺑﻌﺪي اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺮﭼﻪ روﺷﻨﺘﺮ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ‬‬

‫‪43‬‬
 ‫راﺳﺖ را ﺑﭙﺎي دروغ ﻧﺒﺮﻳﺪ‬

‫ﭼﻮن در ﮔﻔﺘﺎر » اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‪ «..‬ﻧﻮﺷﺘﻪاﻳـﻢ ‪ » :‬اﻣـﺮوز در اﻳـﺮان ﺷـﻤﺮدهاﻳـﻢ ﭼﻬـﺎرده ﻣـﺬﻫﺐ‬

‫ﻫﺴﺖ ‪ ، «...‬در اﻧﺠﻤﻨﻲ آن را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪهاﻧﺪ و ﻣﻼﻳﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ‪ » :‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻴﺸﻮد ﭘـﺎﻧﺰدﻫﻤﻲ«‪ .‬ﻣﻴﺨـﻮاﻫﻴﻢ‬

‫ﺑﮕﻔﺘﻪي او ﭘﺎﺳﺨﻲ دﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻲ از ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﻢ ﻫﻤﻴﻨﺴﺖ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲآﻳﻨﺪ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻴﻜﻨﻨـﺪ و ﭼـﻮن ﺳﺨﻨﺸـﺎن‬

‫ﺑﭙﺎﻳﺎن ﻣﻴﺮﺳﺪ و در ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ آن زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ » :‬اﻳﻨﻬﻢ ﻣﻴﺸﻮد ﻳﻚ اﺧﺘﻼف دﻳﮕﺮ«‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ‪ :‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟!‪ ..‬آﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎ و اﻳﻦ ﻧﺎداﻧﻴﻬﺎ و اﻳﻦ ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻴﻬﺎ ﺑﻬﻴﭻ‬

‫ﻛﻮﺷﺸﻲ ﻧﭙﺮداﺧﺖ؟!‪ .‬ﻣﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﻜﻮﺷﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ » :‬اﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﻴﺸﻮد ﻳﻚ اﺧﺘﻼف دﻳﮕـﺮ«‪ .‬ﭘـﺲ ﺑﮕﻮﻳﻴـﺪ‬

‫ﭼﻪ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‪ ..‬آﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ روي دﺳﺖ ﮔﺰاﺷـﺖ و ﺧﺎﻣﻮﺷـﻲ ﮔﺰﻳـﺪ؟!‪ .‬ﺑﮕﻮﻳﻴـﺪ ﺑﺒﻴﻨـﻴﻢ ﭼـﻪ ﭘﺎﺳـﺨﻲ‬

‫ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ؟!‪..‬‬

‫ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺑﻴﺪاﻧﺶ و ﺑﻴﻤﺎﻳﻪاي ﺑﻨﺎم اﻳﻨﻜـﻪ »ﻣـﺎ ﻗﺮآﻧـﻲ‬

‫ﻫﺴﺘﻴﻢ« ﺑﺎﻳﻨﺠﺎ و آﻧﺠﺎ ﻣﻴﺪوﻧﺪ و از زﺑﺎن اﻳﻦ و آن ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻣﻲاﻧﺪوزﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺪﻳـﺪن ﻣـﻦ آﻳﻨـﺪ و ﻫـﺮ‬

‫زﻣﺎن آﻳﻪاي را از ﻗﺮآن ﻋﻨﻮان ﻛﻨﻨﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﺳﻨﺪ ‪ » :‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﻦ آﻳﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀـﻲ ﻻﻣـﺬﻫﺒﻬﺎ اﻳـﺮاد‬

‫ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ‪ «...‬ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ از ﻣﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﻳﺎد ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ در اﻳﻨﺠﺎ و آﻧﺠﺎ ﺑﺨﻮدﻓﺮوﺷﻲ ﭘﺮدازﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪي ﭘﻴﺶ ﺑﺎز اﻳﻨﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻜﺎرﺷﺎن اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﻧﺘﻴﺠـﻪي اﻳـﻦ ﻛـﺎر‬

‫ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟‪ ..‬ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻫﻤﻪي ﻗﺮآن را داﻧﺴﺘﻴﺪ و ﺑﻤﺮدم ﻧﻴﺰ ﻳﺎد دادﻳﺪ آﻳﺎ ﭼﺎرهي اﻳﻦ ﮔﻤﺮاﻫﻴﻬﺎي‬

‫‪44‬‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؟!‪ ..‬آﻳﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺎدﻳﮕﺮي داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟!‪ ..‬از اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﭘﺎﺳﺨﻲ‬

‫ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و درﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺑﺠﺎي آﻧﻜﻪ ﺑﺨﻮد آﻳﻨﺪ و از ﻧﺎداﻧﻲ دﺳﺖ ﺑﺮدارﻧﺪ ﻳﻜﻲ از آﻧـﺎن ﺑﻴﺸـﺮﻣﻲ ﻧﻤـﻮده ﭼﻨـﻴﻦ‬

‫ﮔﻔﺖ ‪ » :‬اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﺸﻮد ﻳﻚ دﻳﻦ دﻳﮕﺮ ‪ «...‬ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺪه ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻛـﻪ ﻣﻴﻜﻮﺷـﻴﺪ ﻳـﻚ‬

‫» اﺧﺘﻼف« دﻳﮕﺮي ﻧﻤﻴﺸﻮد وﻟﻲ ﻣﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﻜﻮﺷﻴﻢ » اﺧﺘﻼف« دﻳﮕﺮ ﻣﻴﺸﻮد؟!‪ ..‬ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛـﻪ ﺳـﺨﻨﺘﺎن راﺳـﺖ‬

‫اﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟!‪ ..‬آﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﺸﺴﺖ؟!‪.‬‬

‫از اﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﻜﺎر ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻴﺪارﻳﺪ؟!‪ ..‬ﺷﻤﺎ در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻳﻚ رﺷﺘﻪ ﺳـﺨﻨﺎن ﺑﺴـﻴﺎر‬

‫ارﺟﺪار و ﺑﺴﻴﺎر راﺳﺘﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮد ‪ ،‬ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﺧﺮد درﺳﺖ و دلِ ﭘﺎك ﻣﻴﺪارﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ و‬

‫در راه ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻜﻮﺷﺶ ﭘﺮدازﻳﺪ ‪ ،‬و درﺑﻨﺪ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻮن اﻳﻨﻬﺎ را ﮔﻔﺘﻢ درﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺳﺮﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﮔﺰﻳﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪي ﺧﻴﺮهروﻳﻲ آن ﻛﺴﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻮن از ﭘﺎﺳﺦ در ﻣﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎ ﻣﻴﭙﺮدازﻧﺪ‪ .‬آن ﻣﻼﻳـﻲ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ‪» :‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻴﺸﻮد ﭘـﺎﻧﺰدﻫﻤﻲ« ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺶ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ را ﺑﺎ وي ﻛﺎري ﻧﺒﺎﺷﺪ و اﻳﺮادي‬

‫ﻧﮕﻴﺮد و او را و ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ را آزاد ﮔﺰارد ﻛﻪ ﻣـﺮدم را ﮔﻤـﺮاه ﺳـﺎزﻧﺪ و ﻓﺮﻳـﺐ دﻫﻨـﺪ و زﻳﺎﻧﻜـﺎر و ﺑـﺪﺑﺨﺖ‬

‫ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮاي ﺧﺎﻣﻮش ﮔﺮداﻧﻴﺪن اﻳﺸﺎﻧﺴﺖ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ راﺳﺘﻴﻦ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ راﻫﻲ را ﻛﻪ ﭘﻴﻤﺎن دﻧﺒﺎل ﻣﻴﻜﻨﺪ‬

‫ﺑﭙﺎي ﻛﻴﺸﻬﺎي ﭼﻬﺎرده ﮔﺎﻧﻪ ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‪ .‬آن ﻛﻴﺸـﻬﺎ ﻫﻤﮕـﻲ در ﺑﻴﭙـﺎﻳﮕﻲ ﻳﻜﺴـﺎﻧﻨﺪ و اﻳﻨﺴـﺖ ﻫﻴﭽﻴﻜـﻲ آن‬

‫دﻳﮕﺮﻫﺎ را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮﻧﻤﻴﺪارﻧﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎﻫﻢ ﭘﺎﻳﺪار ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ راه ﭘﻴﻤﺎن ﻧﭽﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي دﻟﻴﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻬﻤﻪي آن ﻛﻴﺸﻬﺎ اﻳﺮادﻫﺎي ﭘﻴﺎﭘﻲ ﻣﻴﮕﻴﺮﻳﻢ و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﭘﺎﺳـﺦ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧـﺪ!‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﭘﺎرﺳﺎل و ﭘﻴﺮارﺳﺎلِ ﭘﻴﻤﺎن از ﻳﻜﺎﻳﻚ ﻛﻴﺸﻬﺎي ﺑﻴﭙـﺎ ﺳـﺨﻦ راﻧـﺪﻳﻢ و ﺑﻴﻜﺎﻳـﻚ آﻧﻬـﺎ اﻳﺮادﻫـﺎ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎي ﺑﺴﻴﺎري از ﭘﻴﺸﺮوان آن ﻛﻴﺸﻬﺎ ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﻪ ﺑﻴﻜـﻲ از آن اﻳﺮادﻫـﺎ ﭘﺎﺳـﺨﻲ‬

‫‪45‬‬
‫دادﻧﺪ و ﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎ ﺳﺨﻨﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑ‪Ĥ‬ن ﺑﺲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧـﻮد را ﺑﻨﺎﺷـﻨﻴﺪن زﻧﻨـﺪ و ﭘﺮواﻳـﻲ‬

‫ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺎل آن ﻛﻴﺸﻬﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﭘﻴﻤﺎن ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ ﻫﺮ ﻛﻪ را اﻳﺮادي ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ و ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻛﺴﻲ ﻳﻚ‬

‫اﻳﺮاد ﺑﺠﺎﻳﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴـﺘﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ دﺷﻤﻨﺎن ﭘﻴﻤﺎن ﭼﺎرهﺷﺎن آن ﺷﺪه ﻛﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ زﺑﺎﻧـﺪرازي‬

‫ﻛﻨﻨﺪ و دروﻏﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﻣﺮدم را از ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻬﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎز دارﻧـﺪ ‪ ،‬ﻛـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﻧﺸـﺎن‬

‫درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ اﻳﺸﺎﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺣﺎلِ راه ﭘﻴﻤﺎﻧﺴﺖ و آن ﺣﺎل ﻛﻴﺸﻬﺎي ﺑﻴﭙﺎ‪ .‬اﻳﻦ را ﺑﭙﺎي آﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي ﭘﻴﻤﺎن‬

‫آن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ راه راﺳﺘﻴﻦ دﻳﻦ ﺑﺮوي ﻣﺮدم ﺑﺎز ﺷﻮد و ﻣﺮدم ﺑﺪو دﺳﺘﻪ ﮔﺮدﻧﺪ ‪ :‬ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﭘﺎﻛﺎن ﻛﻪ آن‬

‫را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ و ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﻧﺎﭘﺎﻛﺎن ﻛﻪ از آن در ﻛﻨﺎر ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭽﮕﺎه »ﭘﺎﻧﺰدﻫﻤﻲ« در ﻣﻴﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫)ﭘﻴﻤﺎن ‪ ،‬ﺳﺎل ﻫﻔﺘﻢ ﺷﻤﺎرهي ﭘﻨﺠﻢ ‪ ،‬آﺑﺎن ﻣﺎه ‪(1320‬‬

‫‪46‬‬
 ‫از ﭼﻪ راﻫﻲ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺖ؟‪..‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهي ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﮔﻔﺘﺎر » اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟‪ «..‬ﻧﻜﻮﻫﺸﻬﺎﻳﻲ از » ﺣﺰﺑﺴﺎزي « ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ و اﻳﻨـﻚ‬

‫در ﻫﻤﺎن زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺴﺨﻨﺎن دﻳﮕﺮي ﻣﻴﭙﺮدازﻳﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻣﺮوز در ﺗﻬﺮان و دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻫﺎ ﺑﺘﻜﺎن آﻣـﺪهاﻧـﺪ و ﺟﻨـﺐ و ﺟﻮﺷـﻲ از ﺧـﻮد ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨـﺪ و‬

‫»ﺣﺰﺑﻬﺎ« ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲآورﻧﺪ ﺑﭽﻨﺪ دﺳﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﻣﻴﺮاﻧﻢ‪.‬‬

‫ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﻛﺴﺎن ﻧﺎدرﺳﺘﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺟـﺰ درﭘـﻲ ﭘـﻮلاﻧـﺪوزي و ﺳـﻮدﺟﻮﻳﻲ ﻧﻴﺴـﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﮕـﻮ از ﺗـﻮده و‬

‫ﻣﺸﺮوﻃﻪ و ﭘﺪﻳﺪ آوردن »ﺣﺰب« و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ را دﺳﺘﺎوﻳﺰ ﺑﺮاي ﭘﻮلاﻧﺪوزي ﻣﻲﺷﻨﺎﺳـﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨـﺎن ﻳـﺎ از ﻧﻬـﺎد‪‬‬

‫ﺧﻮد ﭘﺴﺖ و ﺳﻮدﺟﻮ ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﻳﺎ ﻫﺎﻳﻬﻮي ﻣﺎدﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ در اﻳﺮان رواج ﻣﻴﺪاﺷﺖ آﻧﻬـﺎ را ﭘﺴـﺖﻧﻬـﺎد و‬

‫ﭘﻮﻟﺪوﺳﺖ ﮔﺮداﻧﻴﺪه‪ .‬روﻳﻬﻤﺮﻓﺘﻪ اﻳﻨﺎن زﻧﺪﮔﻲ را ﺟﺰ ﺧـﻮردن و ﺧﻮاﺑﻴـﺪن و ﺧـﻮش ﺑـﻮدن ﻧﻤـﻲﺷﻨﺎﺳـﻨﺪ و‬

‫آرزوﻳﻲ در دل ﺟﺰ ﭘﻮلاﻧﺪوزي ﻧﻤﻴﺪارﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻏﻴﺮت و ﺷﺮم و ﻣﺮداﻧﮕﻲ و آزادﮔﻲ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ ارج ﻧﮕﺰارده‬

‫» ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻧﻪ« اﻳﻨﻬﺎ را » وﻫﻢ« ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ اﮔﺮ ﭘﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎد از ﻣﺰدوري ﺑﺮاي ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن و ﺑﺪﺧﻮاﻫﻲ ﺑـﺎ‬

‫ﻛﺸﻮر و ﺗﻮده ﺧﻮدداري ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎر و ﭘﻴﺸﻪاي ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻨﺎن از دورهﻫﺎي ﭘﻴﺶ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ ‪ ،‬و ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻧﻨﮓآﻟـﻮد دﻳﮕـﺮي ﻣﻴﺪارﻧـﺪ‪ .‬اﮔـﺮ‬

‫ﻣﺮدم ﻳﺎ ﺧﻮدﻫﺎﺷﺎن آن ﺳﺮﮔﺬﺷﺘﻬﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ از رازﻫﺎي ﻧﻬﺎن آﻧﺎن ﻧﻴـﺰ‬

‫‪47‬‬
 ‫‪1‬‬
‫آﮔﺎﻫﻴﻢ و زود ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ آن روزي ﻛﻪ ﻫﻤﮕﺎن را از اﻳﻦ رازﻫﺎ ﺑﻴﺎﮔﺎﻫﺎﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻳﻚ دﺳﺘﻪي دﻳﮕـﺮ ﺑﺎزﻣﺎﻧـﺪﮔﺎن از آزادﮔـﺎن ﭘﻴﺸـﻴﻨﻨﺪ و اﻳﻨـﺎن ﭼـﻮن در آن زﻣـﺎن ﺑـﻮدهاﻧـﺪ و در آن‬

‫دﺳﺘﻪﺑﻨﺪﻳﻬﺎ ﻛﻪ ﻣﺠﺎﻫﺪان و دﻳﻤﻮﻛﺮاﺗﻬﺎ ﻣﻴﻨﻤﻮدﻧﺪ ﭘﺎ در ﻣﻴﺎن داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻮﺷﺶ در راه ﻛﺸﻮر و ﻧﻴﻜﻲ ﺑﺘـﻮده‬

‫را ﻫﻤﻴﻦ داﻧﺴﺘﻪ و راه دﻳﮕﺮي را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ راﺳﺘﻲ را ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻫﻮس ﻧﻴﺰ در ﻛﺎر اﺳـﺖ ‪ ،‬و از آﻣـﺪن و‬

‫رﻓﺘﻦ و ﮔﻔﺘﻦ و ﺷﻨﻴﺪن و ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﻟﺬت ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ‪ .‬روﻳﻬﻤﺮﻓﺘﻪ ﻛﺴـﺎن ﻛﻮﺗـﺎهاﻧﺪﻳﺸـﻴﻨﺪ و ﺑﻴﻨﺸـﻲ در ﻛﺎرﻫـﺎ‬

‫ﻧﻤﻴﺪارﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ دﻟﻬﺎﺷﺎن ﺑﺠﻮﻳﻲ ﻧﻪ از زﻣﺎن آﮔﺎﻫﻨﺪ و ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ زﻳﺎﻧﻲ ﺑﻜﺸﻮر ﻧﺮﺳـﺎﻧﻨﺪ ﺳـﻮدي‬

‫ﻫﻢ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫دﺳﺘﻪي ﺳﻮم ﻛﺴﺎن ﺳﺴﺖاﻧﺪﻳﺸﻪاي ﻛﻪ ﺑﻜﺸﻮر و ﺗﻮده اﻧﺪك دﻟﺒﺴـﺘﮕﻲ ﻣﻴﺪارﻧـﺪ ‪ ،‬و اﻳـﻦ زﻣـﺎن ﻛـﻪ‬

‫ﻓﺮﺻﺖ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه آرزوﻣﻨﺪ ﻛﻮﺷﺸﻬﺎﻳﻲ در اﻳﻦ راه ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺗﺎب زﻳﺎن ﻛﺸﻴﺪن ﻧﻤﻴﺪارﻧـﺪ و‬

‫از ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪن ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻮﻳﻢ ‪ :‬ﻛﺸﻮر و ﺗﻮده را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺧـﻮد‬

‫را ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن دوﺳﺖ ﻣﻴﺪارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻲآﻳﻨﺪ و ﻣﻴﺮوﻧﺪ ‪ ،‬اﻳﻦ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ و آن را ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ و ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎر ﻛﺮد« ‪ ،‬وﻟﻲ در ﻫﻤﺎن ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻴﻚ ﻛﻮﺷﺶ ارﺟﺪاري ﻧﻴﺰ آﻣﺎده ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫دﺳﺘﻪي ﭼﻬﺎرم ﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ درس ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ و ﺑﻴﺮون آﻣﺪهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎن » ﻧﻪ ﻫﻤﻪﺷﺎن« ﭼﻨـﺎن‬

‫ﺑﺎر آﻣﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮرد‪ .‬اﻳﻨﺎن از رﻧﺠﻬﺎﻳﻲ ﻛـﻪ در دﺑﻴﺮﺳـﺘﺎﻧﻬﺎ ﺑـﺮدهاﻧـﺪ ﺟـﺰ اﻳـﻦ ﻧﺘﻴﺠـﻪ‬

‫ﻧﺒﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺳﺎده و ﺧﺪادادﻳﺸﺎن ﺳﺴﺖ ﮔﺮدﻳﺪه و ﺑﺠﺎي آن ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ و ﺟﺪاﺳﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴـﺮه‬

‫ﮔﺮدﻳﺪه‪ .‬اﻳﻨﺎن ﺑﻴﻤﺎﻳﻪاﻧﺪ ‪ ،‬ﻧﺎآزﻣﻮدهاﻧﺪ ‪ ،‬ﻧﺎآﮔﺎﻫﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻮد را ﻣﺎﻳﻪدار ‪ ،‬و آزﻣﻮده ‪ ،‬و آﮔﺎه ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﺑﻬﻴﭻ ﺳﺨﻦ ﮔﺮدن ﻧﻤﻴﮕﺰارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻬﻴﭽﻜﺲ ﭘﻴﺮوي ﻧﻤﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺠﺎي ﭘﻴﺮوي آرزوي ﭘﻴﺸﻮاﻳﻲ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸـﻪ‬

‫‪1‬ـ اﮔﺮ اﻧﮕﻴﺰهي)ﻋﻠﺖ ‪ ،‬ﻣﺤﺮك( ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻛﺴﺮوي ده ﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﻦ آﮔـﺎﻫﻲ داﺷـﺘﻦ از رازﻫـﺎي ﺳﻴﺎﺳـﺘﮕﺮان ﺑـﻮده‪.‬‬
‫ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﭼﺎﻗﻮﻛﺸﺎن و ﺗﭙﺎﻧﭽﻪﺑﺎزان ﻧـﺎدان را اﻓـﺰار دﺳـﺖ ﺳﻴﺎﺳـﺘﮕﺮاﻧﻲ داﻧﺴـﺖ ﻛـﻪ ﻛﺸـﺘﻪ ﺷـﺪن او ﻣﺎﻳـﻪي اداﻣـﻪي‬
‫ﻛﺎﻣﺮاﻧﻴﻬﺎي اﻳﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬ـ و‬
‫‪48‬‬
‫در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﻲ و ﻧﺎمآوري ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﭼﻮن ﺳﺨﻨﻲ را از ﻛﺴﻲ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ اﮔﺮ ﻧﭙﺴـﻨﺪﻳﺪﻧﺪ‬

‫در ﺑﺮاﺑﺮش رﻳﺸﺨﻨﺪ و ﺑﻴﻔﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ و اﮔﺮ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ آﻧﺮا ﮔﻔﺘﺎري ﺑﻨـﺎم ﺧـﻮد ﻣﻴﺴـﺎزﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﺴﺖ ﺣﺎل اﻳﺸﺎن و اﮔﺮ درﺳﺖ ﻧﮕﺮﻳﺪ ﺟﺰ زﻳﺎن ﺳﻮدي ﺑﺘﻮده و ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻪ ﮔﻨـﺎه‬

‫آﻧﺎن ‪ ،‬ﮔﻨﺎه آن ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻲ]= ﺗﺮﺑﻴﺖ[ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪي آن داﻣﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﮔﺴﺘﺮده‬

‫ﮔﺮدﻳﺪه‪.‬‬

‫دﺳﺘﻪي ﭘﻨﺠﻢ ﻛﺴﺎن ﺧﻮﻧﮕﺮﻣﻲ از ﺟﻮاﻧﺎن و دﻳﮕﺮان ﻛﻪ راﺳـﺘﻲ را ﺧﻮاﻫـﺎن ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ ﺗـﻮده و ﻛﺸـﻮر‬

‫ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻜﻮﺷﺸﻬﺎﻳﻲ در اﻳﻦ راه آﻣﺎدهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺎن ﻧﻴﻜﻨﺪ و در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ و ﻫـﺮ ﺗـﻮدهاي‬

‫درﭘﻲ رﺳﺘﮕﺎري ﺧﻮد ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ اﻳﻨﺎن ﺗﻮاﻧﻨﺪ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ داده و دﻳﮕﺮان را ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﮔﺮداﻧﻴﺪه ﻛﻮﺷﺸﻬﺎﻳﻲ‬

‫ﺑﺮاي رﻫﺎﻳﻲ اﻳﺮان ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ اﻳﻨﺎن را ﻧﻴﺰ دو ﺳﻨﮕﻲ در ﭘﻴﺶ ﭘﺎﺳﺖ ‪ :‬ﻳﻜﻲ آﻧﻜﻪ ﺟﺪاﺳﺮي‬

‫و ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮ اﻳﻨﺎن ﻧﻴﺰ ﮔﺮدﻳﺪه‪ .‬دﻳﮕﺮي آﻧﻜﻪ آﮔﺎﻫﻴﻬﺎي درﺑﺎﻳﺴﺖ را ﻧﻤﻴﺪارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ از‬

‫ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد ‪ ،‬و ﭼﻮن اﻳﻦ دو ﺟﻠﻮﮔﻴﺮ ﻳﺎ اﻳﻦ دو آﺳﻴﺐ در دﺳﺘﻪﻫﺎي دﻳﮕـﺮ ﻧﻴـﺰ ﻫﺴـﺖ ــ و ﭼـﻪ‬

‫ﻧﻴﻜﺎن و ﭼﻪ ﺑﺪان در ﻧﺎآﮔﺎﻫﻲ از ﺟﻬﺎن و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺟﻬﺎن و در ﮔﺮﻓﺘـﺎري ﺑﺨﻮدﺧـﻮاﻫﻲ و ﺟﺪاﺳـﺮي ﻫﻤـﺮاه‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ـ از اﻳﻨﺮو در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺴﺨﻨﺎﻧﻲ درﺑﺎرهي آﻧﻬﺎ ﻣﻴﭙﺮدازﻳﻢ و اﻣﻴﺪﻣﻨﺪﻳﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫داد‪.‬‬

‫ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ و ﺟﺪاﺳﺮي ﻳﻜﻲ از ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎي ﺑﺰرگ اﻳﻦ ﺗﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ‪،‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﻧﻴﻚ داﻧﺴﺘﻪ از دﻳﮕﺮان ﮔﻠﻪ ﻛﻨـﺪ‪ .‬ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻛﺮدن ‪ ،‬و ﮔـﺮدن‬

‫ﺑﺴﺨﻨﺎن ﻛﺴﻲ ﮔﺰاردن ‪ ،‬و ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﻧﻤﻮدن را ﻛﻤﻲ ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﺴﻲ ﮔﻠﻪ از ﻛﺎرﻫﺎ ﻣﻴﻜﻨﺪ و دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ و از ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﮕـﻮﻳﻴﻢ ﺧﺮﺳـﻨﺪي‬

‫ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ »ﭘﺲ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻴﺎ و از ﻣﺎ ﺑﺎش« در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﺧﻮد را‬

‫‪49‬‬
‫ﻛﻨﺎر ﻣﻴﻜﺸﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻨﻬﺎ دردﺷﺎن ﺗﻨﺒﻠﻲ و ﺑﻴﺪردﻳﺴـﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧـﻲ دﻳﮕـﺮ ﻧﻴـﺰ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻦ ﺑـﺪﻳﮕﺮان را ﺑﺨـﻮد‬

‫ﻧﻤﻲﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ‬ﺑﻴﭽﺎره از ﻫﻤﻪي ﺳﺮﻓﺮازﻳﻬﺎي ﺟﻬﺎن ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪه و ﺗﻨﻬـﺎ ﺟﺪاﺳـﺮي و ﮔﺮدﻧﻜﺸـﻲ را‬

‫ﺳﺮﻓﺮازي ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻤﺎرد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑ‪Ĥ‬ن ﻣﻴﻜﻮﺷﺪ‪.‬‬

‫از اﻳﻦ ﺧﻴﻢ ﭘﻠﻴﺪ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮاﻫﻴﻢ راﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ در اﻳﻦ ﻫﺸـﺖ ﺳـﺎل ﮔﺰﻧـﺪﻫﺎﻳﻲ از اﻳـﻦ ﺧـﻴﻢ ﭘﻠﻴـﺪ‬

‫دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ از ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺷﺮم ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ‪ .‬دﻳﺪﻳﻢ روزﻧﺎﻣﻪﻧـﻮﻳﺲ ﭘﺴـﺘﻨﻬﺎدي را ﻛـﻪ ﻣـﺎ ﭼـﻮن ﺳـﺨﻨﺎﻧﻲ درﺑـﺎرهي‬

‫ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎي آن ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻫﻴﭻ ﺑﺮوي ﺧﻮد ﻧﻴﺎورد و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪي ﻫﻤﺎن ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻨﺎم آﻧﻜﻪ ﻓـﻼن‬

‫داﻧﺸﻤﻨﺪ اروﭘﺎﻳﻲ ﮔﻔﺘﻪ در روزﻧﺎﻣﻪي ﺧﻮد ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻛﺮد ـ دﻳﺪﻳﻢ آن ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ را ﻛﻪ ﭼـﻮن ﻛﺘـﺎب‬

‫آﻳﻴﻦ را ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻣﺮدم را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﺮد آورد و ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب از ﺗﺮﻛﻲ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‪ .‬از‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻓﺮاوان اﺳﺖ وﻟﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻧﮕﺮﻳﺪ ‪ :‬ﻳﻚ ﺗﻮدهاي ﺗﻮپ و ﺗﻔﻨﮓ و ﺗﺎﻧﻚ و دﻳﮕﺮ اﻓﺰارﻫﺎي ﻣﺎدي ﺑﺎﻧﺪازهي ده ﻳﻚ ﻧﻴـﺎز ﺧـﻮد‬

‫ﻧﻤﻴﺪارﻧﺪ و در ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎن ﺑﺮآﺷﻔﺘﮕﻲ ﺟﻬﺎن ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ و ﺑﻴﻤﺎﻳﻪ روز ﻣﻴﮕﺰارﻧﺪ ‪ ،‬و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧـﺎﺗﻮاﻧﻲ و ﺑﻴﻤـﺎﻳﮕﻲ‬

‫از ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺧﺪادادي ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﺑﻲﺑﻬﺮه ﻣﻴﮕﺮداﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫روزي در ﻧﺸﺴﺘﻲ دﻳﺪم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ ﻧﺎ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪه ﺑﺴﺨﻦ ﻣﻴﭙﺮدازﻧﺪ و آﻧﭽﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﭘـﺲ از‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﭘﺲ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ و ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﺧﻮد را ﺧـﻮار و ﺑـﻲارج ﮔﺮداﻧﻴـﺪه دﻳﮕـﺮان را ﻧﻴـﺰ آزرده ﻣﻴﻜﻨﻨـﺪ‪ .‬ﮔﻔـﺘﻢ ‪:‬‬

‫داﺳﺘﺎن ﺷﻤﺎ داﺳﺘﺎن ﻛﺴﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ دارد و ﭘﻴﺎده راه رود‪ .‬آﺧﺮ اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻳﻚ ﻧﻴﺮوي ﺧﺪادادﻳﺴـﺖ‪.‬‬

‫ﭼﺮا از آن ﺑﺮﺧﻮرداري ﻧﻤﻴﻜﻨﻴﺪ؟!‪..‬‬

‫ﻫﻤﺎن را در اﻳﻨﺠﺎ دوﺑﺎره ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻫﻤﺪﺳـﺘﻲ و ﻧﺘﻴﺠـﻪي آن را ﻧﺪاﻧـﺪ؟!‪ ..‬ﻫﻤـﻪ ﭼﻴـﺰ‬

‫ﺑﻜﻨﺎر‪ .‬ﺷﻤﺎ در ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻳﺪ ‪ ،‬ﭼﻮﺑﻬﺎي ﻛﺒﺮﻳﺖ را ﻳﻜﺎﻳﻚ ﺑﺮدارﻳﺪ و ﺑ‪Ĥ‬ﺳﺎﻧﻲ ﺑﺸﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﻨﺞ ﺗﺎ از‬

‫آﻧﻬﺎ را روﻳﻬﻢ ﮔﺰارﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ دﺷﻮاري در ﺷﻜﺴﺘﻦ آﻧﻬﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫‪50‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮوي ﺧﺪادادي در دﺳﺘﺮس ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﭼﺮا از آن ﭼﺸﻢ ﻣﻴﭙﻮﺷﻴﺪ؟! ﭼﺮا ﺑﻲﭘﺮواﻳـﻲ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻴـﺪ؟!‬
‫‪1‬‬
‫ﭼﺮا ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﺧﻮد را ﻧﺎﺗﻮان و ﺑﺰﻳﺮدﺳﺘﻲ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن آﻣﺎده ﻣﻴﮕﺮداﻧﻴﺪ؟!‬

‫اﻣﺎ آﮔﺎﻫﻲ ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ در راه ﻛﺸـﻮر ﻣـﻲﻛﻮﺷـﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﻳـﺪ از ﺗـﺎرﻳﺦ ﻛﺸـﻮر و از رازﻫـﺎي ﺳﻴﺎﺳـﻲ آن‬

‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪي ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﻳﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ دوﻟﺖ ﻳﺎ ﺗﻮده ﮔﺮدﻳـﺪه ﺑﺪاﻧﻨـﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ از ﺗـﺎرﻳﺦ‬

‫ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ و اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي آﻧﺎن درﺑﺎرهي اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ‪ ،‬و ﺑﻬﻢ ﺑﺴﺘﮕﻲاي ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪي آﻧﺎن ﺑﺎ ﻛﺸـﻮرﻫﺎي‬

‫دﻳﮕﺮ اﺳﺖ ﻧﺎآﮔﺎه ﻧﺒﻮده ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻳﻚ دﺳﺘﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﻦ اﻧﺪازه آﮔﺎﻫﻲ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن آﮔﺎه ﺑﺎﺷـﻨﺪ ﺗـﺎ از روي ﺑﻴـﻨﺶ‬

‫راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي ﺧﻮد ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬در درون ﻛﺸﻮر ﺑﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪي ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺸـﻮر اﺳـﺖ ﻧﺒـﺮد‬

‫ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ از وزﻳﺮان و دﻳﮕﺮان ﻛﻪ ﺑﺪﺧﻮاه و ﻧﺎدرﺳﺘﻨﺪ دﺷـﻤﻨﻲ ﻧﺸـﺎن دﻫﻨـﺪ‪ .‬در ﺑﻴـﺮون ﻛﺸـﻮر ﺑـﺎ‬

‫دوﻟﺘﻬﺎﻳﻲ از ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﻛﻪ ﺳﻮدﺷﺎن در زﻳﺎن اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻧﻴﺴﺖ ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ و ﺑـﺎ دﻳﮕـﺮان دﺷـﻤﻨﻲ و‬

‫ﻛﺎرﺷﻜﻨﻲ ﻧﺸﺎن داده » ﺳﺪي« در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺪاﺷﺘﻬﺎي اﻳﺸﺎن ﭘﺪﻳﺪ آورﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻛﻨﻮن ﺷﻤﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در اﻳﺮان ﺑﺠﻨﺐ و ﺟﻮش اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ و » ﺣﺰﺑﻬﺎ« ﻣﻲﺳﺎزﻧﺪ ﺑﭽﺸﻢ آورﻳﺪ و اﻳﻨﻬـﺎ‬

‫را در آﻧﻬﺎ ﺑﺴﻨﺠﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﺑﻴﻤﺎﻳﻪ و ﺗﻬﻴﺪﺳـﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ ﺑﻤﺎﻧـﺪ ‪ ،‬آﻧـﺎن ﺗـﺎرﻳﺦ اﻳـﺮان را‬

‫ﻧﻤﻴﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺗﺎرﻳﺦ زﻣﺎﻧﻬﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎن و ﻗﺮﻧﻬﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻛﻪ در زﻣـﺎن ﻣـﺎ‬

‫در اﻳﺮان رخ داد اﻳﻨﺎن آن را ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻨـﺪ‪ .‬آري ﭘﻴﺸـﺎﻣﺪﻫﺎ و ﺳﺮﮔﺬﺷـﺘﻬﺎ را ﺷـﻨﻴﺪه و ﻳـﺎ در ﻛﺘﺎﺑﻬـﺎ‬

‫ﺧﻮاﻧﺪه ﺑـﻴﺶ ﻳـﺎ ﻛـﻢ ﻣﻴﺪاﻧﻨـﺪ وﻟـﻲ از رازﻫـﺎي ﻧﻬـﺎن ﺑﻴﻜﺒـﺎر ﻧﺎآﮔﺎﻫﻨـﺪ‪ .‬ﺑـﺪﺧﻮاﻫﺎن را از ﻧﻴﻜﺨﻮاﻫـﺎن ﺑـﺎز‬

‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ اﻳﻨﺎن ﺑﺪﻳﻬﺎ ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ و اﻳﻨﺎن آﻧﻬﺎ را ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪1‬ـ اﻣﺮوز ﻳﻜﻲ از ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻫﺎ در راه ﻛﻮﺷﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﻣﻴﺪي اﻧﺒﻮه ﻣﺮدم و ﻧﺎآﮔـﺎﻫﻲ اﻳﺸـﺎن را از ﻧﻴـﺮوي ﺧـﻮد ﺷـﻤﺮد‪ .‬ﻣﺮدﻣـﻲ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲﻣﻴﺮزا را ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺨﻦ از ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻣﻴﺮاﻧﻨﺪ؟!‪ ..‬اﮔﺮ آن در ﺻﺪ و اﻧﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﻮده ﺑﺮاﻧـﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷـﺎه ﻛـﻪ‬
‫ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ـ و‬
‫‪51‬‬
‫ﻛﺴﺎن ﺑﺴﻴﺎري ﻫﻮادار ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن و ﺧﻮد ﻛﺎرﻛﻨﺎن آﻧﺎن ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي آﻧﻬـﺎ را ﺑﺪﺳـﺖ آورده و‬

‫ﭘﻲ ﺑﺮازﻫﺎﺷﺎن ﺑﺮدهاﻳﻢ‪ .‬اﻳﻨﺎن آﻧﺎن را از ﺑﺰرﮔﺎن ﻛﺸﻮر و از ﭘﻴﺸﺮوان آزادي ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ و ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮاي ﻫـﺮ‬

‫ﻳﻜﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ‪ 1.‬ﺻﺪﻫﺎ ﻛﺴﺎن ﺳﻴﺎﻫﻜﺎرﻳﻬﺎي آﺷﻜﺎر ﻛﺮدهاﻧﺪ و اﻳﻨـﺎن آﻧﻬـﺎ را ﻓﺮاﻣـﻮش ﺳـﺎﺧﺘﻪاﻧـﺪ و از‬

‫ﻫﻴﭽﻴﻜﻲ ﺑﺒﺎزﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﺮﻧﻤﻴﺨﻴﺰﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﺑﺘﺎزﮔﻲ در ﻳﻜﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺗﻬﺮان ﭼﻨﺪ ﻛﺲ را ﻣﻲﺷﻤﺎرد ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺷﺎه ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺘﻢ‬

‫دﻳﺪهاﻧﺪ و در ﻣﻴﺎن آﻧﺎن ﻛﺴﻲ را ﻳﺎد ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻧﺪازهي ﻣﻮﻫـﺎي ﺳـﺮ و رﻳﺸـﺶ ﺳـﻴﺎﻫﻜﺎري‬

‫ﻛﺮده‪ .‬ﻣﺮدي ﻛﻪ از ﺟﻮاﻧﻴﺶ ﻳﻜﻲ از ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻛﻮﻧﺴﻮﻟﺨﺎﻧﻪ ﺗﺰاري رﺷﺖ ﺑﻮده و در ﺳﺎل‪]1330‬ق =‪ 1290‬خ[‬

‫اﻧﮕﻴﺰهي ﺑﺪار رﻓﺘﻦ ﭼﻬﺎرﺗﻦ از آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن ﮔﺮدﻳﺪه و ﭘﺲ از آن ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎ زﺷﺘﻴﻬﺎ ﺑﺴﺮ ﺑـﺮده‪.‬‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮدي ﭼﻮن ﭼﻨﺪ روزي در زﻣﺎن ﭘﻬﻠﻮي ﺑﺰﻧﺪان اﻓﺘـﺎده دﻟﺴـﻮزي ﺑـﺎو ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨـﺪ و اﻓﺴـﻮس ﺑﺤـﺎﻟﺶ‬

‫ﻣﻴﺨﻮرﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﻧﻤﻮﻧﻪي ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﺧﺮدﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮن از ﻛﺴﻲ ﻣﻴﺮﻧﺠﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪي دﺷﻤﻨﺎن او دوﺳﺘﻲ‬

‫ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎه ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺮاﻓﺘﺎده او را ﻳﮕﺎﻧﻪ دﺷﻤﻦ آزادي و ﻳﮕﺎﻧﻪ وﻳﺮان ﻛﻨﻨﺪهي اﻳﺮان ﺟﻠﻮه ﻣﻴﺪﻫﻨـﺪ و‬

‫ﻫﻤﻪي ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﺑﮕﺮدن او ﻣﻲاﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از وزﻳﺮان و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن و دﻳﮕﺮان ﺑﺎ وي ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺑﻮدهاﻧـﺪ‬

‫و ﺳﻮدﻫﺎ از آن ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﺑﺮدهاﻧﺪ ﻫﻤﮕﻲ ﭘﺎك ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬دﻳﺮوز ﺧﺮد و ﺑﺰرگ ﻫﻤﮕﻲ ﺳﺘﺎﻳﺸﮕﺮ‬

‫ﭘﻬﻠﻮي ﻣﻴﺒﻮدﻧﺪ اﻣﺮوز ﻫﻤﮕﻲ ﻧﻜﻮﻫﺶ ازو ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ و ﺧﻮد ﻧﺸـﺎﻧﻪي آزادﻳﺨـﻮاﻫﻲ و اﻳﺮاﻧﺪوﺳـﺘﻲ ﻫﻤـﻴﻦ را‬

‫ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﺤﺎل ﻛﻪ ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﮕﻴﺴﺖ اﻳﻨﺎن ﻳﻚ ﺑﻨﻴﺎد ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ دﻳﮕـﺮي ﺑـﺮوﻳﺶ ﻣﻴﮕﺰارﻧـﺪ ‪ ،‬و آن اﻳﻨﻜـﻪ ﻫـﺮ‬

‫‪1‬ـ ﻛﻢ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﻴﺴﺖ از ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻴﺎن و در ﻫﻤﺎﻧﺤﺎل ﻳﻜﺮوﻳﻪ ﻧﺒﻮدن ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﺮان‪ .‬ﺑـﺮاي ﻧﻤﻮﻧـﻪ ﻧﮕـﺎه‬
‫ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ داورﻳﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲ درﺑﺎرهي اﻳﻦ ﻛﺴﺎن آﻣﺪه ‪ :‬ﻋﻴﻦاﻟﺪوﻟﻪ ‪ ،‬ﻣﻴﺮزا ﻋﻠﻲاﺻﻐﺮﺧﺎن اﺗﺎﺑﻚ ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻲ ﻓﺮوﻏـﻲ و‬
‫ﺑﺮادرش اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦ ‪ ،‬ﻋﻠﻲاﺻﻐﺮ ﺣﻜﻤﺖ ‪ ،‬ﺳﻴﺪﺣﺴﻦ ﺗﻘﻴﺰاده ـ و‬
‫‪52‬‬
‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در زﻣﺎن ﭘﻬﻠﻮي زﻳﺎن ازو دﻳﺪه و ﻳﺎ ﺑﺰﻧﺪان رﻓﺘﻪ ﻧﻴﻜﺶ داﻧﻨﺪ و دﻟﺴﻮزي ازو ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ اﮔﺮﭼـﻪ ﺧـﻮد‬

‫ﺳﻴﺎﻫﻜﺎرﻳﻬﺎ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻨﺴﺖ اﻧﺪازهي ﻧﺎﻓﻬﻤﻲ و درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ آﻧﺎن‪.‬‬

‫ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﺴﺨﻦ داﻣﻨﻪ ﻧﺪﻫﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ آن ﺟﺪاﺳﺮي و ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺎآﮔﺎﻫﻲ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ از ﻛﺴـﺎﻧﻲ‬

‫ﭼﻪ ﺑﺮآﻳﺪ‪ .‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺰ رﺳﻮاﻳﻲ و آﺷﻮﺑﻜﺎري ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑـﻮد‪ .‬ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻔﺪه ﻫﺠـﺪه ﺳـﺎل در‬

‫زﻣﺎن دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده و ﺑﻴﺒـﺎك و ﺑﻴﭙـﺮوا زﻧـﺪﮔﻲ ﺑﺴـﺮ داده و ﻛﻨـﻮن از‬

‫ﺑﺮاﻓﺘﺎدن ﻳﻚ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﺠﻮش و ﺟﻨﺐ اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺎري ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﻟﻐﺰش دﻳﮕﺮ اﻳﻨﺎن در ﺟﺴﺘﺠﻮي راه )ﻳﺎ ﺑﮕﻔﺘﻪي ﺧﻮدﺷﺎن ‪ :‬در ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺮام( اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻴﻚ ﻧﮕﺮﻳﺪ‬

‫از ﺻﺪ ﺗﻦ ﻳﻜﻲ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ »ﻣﺮام« ﭼﻴﺴﺖ و ﺑ‪‬ﻬﺮِ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد‪ 1.‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘـﻴﻢ ﻳـﻚ دﺳـﺘﻪ ﺟـﺰ درﭘـﻲ ﭘـﻮل‬

‫اﻧﺪوزي ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬و دﻳﮕﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪن و ﻧﺸﺴـﺘﻦ و ﮔﻔـﺘﻦ و ﺷـﻨﻴﺪن را ﻣﻴﺨﻮاﻫﻨـﺪ و ﻫﻤﭽـﻮن‬

‫ﻛﺎرﻫﺎي دﻳﮕﺮﺷﺎن درﭘﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻨﺎن ﭼﺸﻢ ﺑﺮاه اروﭘﺎ دوﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن در اروﭘﺎ دﺳﺘﻪﻫﺎي ﭼﻨﺪي ﻫﺴﺖ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ از اﻳﻨـﺎن‬

‫ﺑﺴﻮي ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﮔﺮاﻳﻴﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻴﻜﺮد و ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻔﺖ ‪» :‬ﺑﺮاي اﻳﺮان ﻣﺮام ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎل‬

‫ﺳﻮﺳﻴﺎل‪ 2‬ﺧﻮﺑﺴﺖ«‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ‪» :‬ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎل ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻬﺎ« ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ؟‪ ..‬ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ‪ .‬ﮔﻔـﺖ ‪ :‬ﻣـﻦ ﻫـﻢ‬

‫ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ‪ .‬ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪﺷﺎن ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲآورﻳﻢ و ﻣﻴﺨﻮاﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﻫﻮش و ﺑﻴﻨﺶ آن ﻛﺴﺎﻧﺴﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪه و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ دل ﺑ‪Ĥ‬ن ﺑﺎﺧﺘـﻪ‪ .‬از اﻳﻨﺠـﺎ‬

‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﺎن »ﺣﺰب« ﻳﺎ »ﻣﺮام« را ﺟﺰ ﺑﺮاي ﻫﻮﺳﺒﺎزي ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ و آن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ دل ﺑﻜﺸﻮر و ﺗـﻮده‬

‫ﺳﻮزاﻧﻨﺪ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪1‬ـ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد)‪ = (bud‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮدن ـ و‬

‫‪2‬ـ ﺣﺰﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ » ﻧﺎزي« ﻧﺎﻣﺒﺮدار ﮔﺮدﻳﺪه و ﻫﻴﺘﻠﺮ آﺧﺮﻳﻦ رﻫﺒﺮش ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎي ﺷﮕﻔﺖآور آﻟﻤـﺎن در ﺟﻨـﮓ ‪ ،‬ﻛﺴـﺎﻧﻲ‬
‫در اﻳﺮان ﺗﻮﮔﻮﻳﻲ زر ﻧﺎب ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻫﻮادار آن ﺣﺰب و دوﺳﺘﺎر ﻫﻴﺘﻠﺮ ﮔﺮدﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ـ و‬
‫‪53‬‬
‫ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﺧﻮد ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠـﻪاي ﺑﻬـﻢ ﺑﺎﻓﺘـﻪ »ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣـﻪ« ﻣﻴﻨﻮﻳﺴـﻨﺪ‪ .‬اﻳـﻦ ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣـﻪﻫـﺎ‬

‫دﻳﺪﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺗﺎ اﻧﺪازهي ﻛﻮﺗﺎهاﻧﺪﻳﺸﻲ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﺮوان ﺗﻮده را درﻳﺎﺑﻴﺪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺗـﺎ از درﻣﺎﻧـﺪﮔﻲ ﻓﻬﻤﻬـﺎ و‬

‫ﺧﺮدﻫﺎ آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺷﮕﻔﺖ آﻧﻜﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ در اﻳﺮان دﻣﻮﻛﺮاﺗﻬﺎ دﺳﺘﻪي ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﻴﺒﻮدﻧﺪ و در ﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﺗﻦ‬

‫از اﻳﻦ دﺳﺘﻪ ﺷﻤﺮده ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﻛﻨﻮن ﺑﻴﺸﺘﺮ آن ﻛﺴﺎن زﻧﺪه ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ وﻟﻲ ﻫﻴﭽﻴﻜﻲ ﺑﻴﺎد »دﻣﻮﻛﺮاﺗﻲ« ﻧﻴﺴﺖ‬

‫و ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﺎم آن را ﺑﺰﺑﺎن ﻧﻤﻲآورد‪ .‬ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔـﺖ ‪» :‬دﻣـﻮﻛﺮاﺗﻲ ﻛﻬﻨـﻪ ﮔﺮدﻳـﺪه‪ .‬اﻣـﺮوز‬

‫ﻣﺴﻠﻜﻬﺎي دﻳﮕﺮي در دﻧﻴﺎ ﻫﺴﺖ«‪.‬‬

‫اﻳﻦ دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﺎن ﺟﺰ درﭘﻲ ﻫﻮﺳﺒﺎزي ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و اﻳﻨﺴـﺖ ﻳـﻚ ﭼﻴـﺰي را ﭼـﻮن ﺳـﺎﻟﻬﺎﻳﻲ‬

‫دﻧﺒﺎل ﻛﺮدهاﻧﺪ دﻳﮕﺮ ﺳﻴﺮ ﺷﺪهاﻧﺪ و آن را ﻧﻤﻴﺨﻮاﻫﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻮن زﻧﺎن ﻛﻪ ﻳﻚ رﺧﺘﻲ را ﭼﻮن زﻣﺎﻧﻲ ﭘﻮﺷـﻴﺪﻧﺪ‬

‫دﻳﮕﺮ آﻧﺮا دوﺳﺖ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﮔﺎﻫﻲ از ﺑﺮﺧﻲ ﻛﺴﺎن ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﻨﻮم ﻛﻪ از ﻳﻜﺴﻮ ﻫﻮﺳﺒﺎزي اﻳﺸﺎن و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ درﻣﺎﻧـﺪﮔﻲ‬

‫و ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ آﻧﺎن را ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ و ﭼﻮن ﻧﻴﻚ ﻣﻴﻨﮕﺮم ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ اﻳﻨﺎن ﭼﻨﺪان دور و ﭼﻨﺪان ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن‬

‫»ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺴﻲ« و »ﺣﺰﺑﺴﺎزيِ« آﻧﺎن داﺳﺘﺎن آﻳﺮوﭘﻼن]=ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ[ﺳﺎزي ﻳﻚ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻋﺎﻣﻲ اَر‪‬ﺳﺒﺎرﻳﺴﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻨﺎن از ﻧﻜﺘﻪﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر آﺷﻜﺎر ﻧﻴﺰ ﻧﺎآﮔﺎﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﺮاﻧﺪﻳﻢ ﻣﻦ ﺑﻤﺮاﻣﻨﺎﻣﻪﺷﺎن اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﺟﻤﻠﻪي ﺑـﻲارج ﭼـﻪ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد؟‪ ..‬در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ‪» :‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻛﻨﻮن ﺑﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺮدم را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔـﺮد آورﻳـﻢ ﺗـﺎ‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪي درﺳﺘﻲ ﻧﻮﻳﺴﻴﻢ«‪ .‬دﻳﺪم اﻳﻦ از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﺎآﮔﺎه اﺳـﺖ‪ .‬اﻳـﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﺮدم ﺑـﺎ اﻳـﻦ‬

‫ﺟﻤﻠﻪﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﺴﻲ ﮔﺮد ﻧﻴﺎﻳﻨﺪ و اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻲ آﻣﺪﻧﺪ آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪﮔﺎﻫﻪ]=ﻣﻮﻗﺘﻲ[ ﺑﺎﺷﺪ و دﻳـﺮي ﻧﮕـﺬرد‬

‫ﻛﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺧﻮد ﮔﺮد آﻣﺪن ﻳﻚ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﺘﻴﺠـﻪاي از آن ﻧﺘﻮاﻧـﺪ ﺑـﻮد‪ .‬ﺷـﻤﺎ اﮔـﺮ در‬

‫‪54‬‬
‫ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ و ﻳﻚ آوازي درآورﻳﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﻛﺴﺎن ﺑﺮ ﺳﺮﺗﺎن ﮔﺮد آﻳﻨﺪ و ﭼﺸﻢ ﺑـﺪﻫﺎن ﺷـﻤﺎ ﺑﺪوزﻧـﺪ وﻟـﻲ‬

‫ﭼﻮن ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﺮوﻳﻢ و ﻓﻼن ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ ﻫـﺮ ﻳﻜـﻲ ﭘﺎﺳـﺦ دﻳﮕـﺮي دﻫﻨـﺪ و رﻳﺸـﺨﻨﺪ‬

‫دﻳﮕﺮي ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ آوازي ﮔﺮد آﻣﺪهاﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ آوازي ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ اﺳﺖ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮد ﻫﻢاﻧﺪﻳﺸﻪ و ﻫـﻢآﻫﻨـﮓ ﺑـﻮدن ﻳـﻚ دﺳـﺘﻪ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬

‫ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻫﻤﺪﺳﺘﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﻫﻢاﻧﺪﻳﺸﻪ و ﻫﻢآﻫﻨﮓ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬اﮔﺮ ﺷـﻤﺎرهي آﻧـﺎن ﺑﺼـﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬـﺎ‬

‫رﺳﺪ درﺧﻮر ارج ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻢ در ﻳﻜﺠﺎ ﮔﺮد آﻳﻨﺪ ﺑﺎز ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﺧﻮد اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻠﻴﻮن ﻣﺮدﻣﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن در ﻳﻚ راه ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و اﻧﺪﻳﺸﻪ و آﻫﻨﮓ ﻳﻜﻲ ﻧﻤﻴﺪارﻧﺪ ‪ ،‬ﺑﻬﻴﭻ‬

‫ﻛﺎري ﻧﻤﻴﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ درﺑﻨﺪ ﮔﺮد آوردن ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺎﻧﺪﻳﺸـﻪ و آﻫﻨـﮓ‬

‫آﻧﺎن ﭘﺮوا ﻧﻤﻲﻧﻤﺎﻳﻴﺪ رﻧﺞ ﺑﻴﻬﻮده ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ و ﻫﻴﭻ ﻧﺘﻴﺠﻪاي از اﻳﻦ ﻛﺎر در دﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫)ﭘﻴﻤﺎن ‪ ،‬ﺳﺎل ﻫﻔﺘﻢ ﺷﻤﺎرهي ﭘﻨﺠﻢ ‪ ،‬آﺑﺎن ﻣﺎه ‪(1320‬‬

‫‪55‬‬