Όμορφος κόσμος και

αγγελικά πλασμένος

το βάθος απ το κράτος του

λιβάνι σμιλεμένο.

Αόρατες αρχές

κινούν τα νήματα του

και των ανθρώπων οι φωνές

δε φτάνουνε κοντά του.

Στην εβδομάδα

άθροιζε πάντα και δέκα μέρες

και της Στυγός τα ύδατα

λαλούσαν καλημέρες.

Tον βάρδο της σιωπής

θέλησε να τον γιάνει

κι με καθρέπτες έπλαθε

τη μέρα στο σκοτάδι.

Ως δάνειο κινείται

σε όλους τους διαδρόμους

ζερβά στραβά κι ανάποδα

υπόκοσμα στους νόμους.

Στον ήλιο και στο φως

σε όλα καθωσπρέπει
τη νύχτα πίσω απ την πόρτα του

ο μυημένος βλέπει.

Το μέλι από την γύρη του

λιβάδια η παπαρούνα

πίσω από το χαμόγελο

ενός φονιά μουτσούνα.

Το δίκιο και το άδικο

θέση εδώ δεν έχουν

μονάχα για τους λαϊκούς

και τους φτωχούς που τρέχουν.

Είναι πυκνό το δίχτυ του

στο ένα δάκτυλο του

απόφαση βγάζει ζωής

στο τέλος του εκδότου.