You are on page 1of 13

t

POESIA INGEBORG BACHMANN


Col·lecció dirigida per Marc Granell
·"
25

POESIA COMPLETA

Traducció de Teresa Pascual


i Karin Schepers

,,
/

EDICIONS ALFONS EL MAGNÁNIM


INSTITUCIÓ VALENCIANA D'ESTUDIS 1 INVESTIGACIÓ

! ~~~t~t~JJ~JciYtHv~L~~~~ A
1 9 9 5

~
]UGENDGEDICHTE
POEMESDEJOVENTUT
...

,,
/

Títol original: Siirntliche Gedichte


Tradu"it de l'alemany per Teresa Pascual i Karin Schepers
©R. Piper & Co. Yerlag, München 1978
© Edicions Alfons el Magnimim-JVEI. 1995
C! Corona, 36 - 46003 Valencia

I.S.B.N.: 84-7822-161-1
Dipósit legal: V-2774-1995
lmprimeix: Gráficas Hurtado, S.L. - Mestrc Lope, 'i9 i 65 -46100 Burjassot

J
[AL VESPRE LI PREGUNTE AMA MARE]

Al vespre li pregunte a ma mare,


. en secret després de les campanades,
com he d'interpretar els dies
i preparar la nit.

En el fons demane sempre


poder contar-ho tot,
triar els acords
,,, d' entre els sons que m' envolten.

Juntes escoltem en silenci:


ma mare em somnia de nou,
. .
I toca, com carn;ons anugues,

el to major i menor del meu ésser.

[ABENDS FRAG ICH MEINE MUTTER]


Abends frag ich meine Muttcr / heimlich nach dem Glockcnlauten, / wie ich mir die
Tage deuten / und die Nacht bereiten soll. // Tief im Grund verlang ich immer / allcs
restlos zu erzahlen, / in Akkorden auszuwahlcn, / was an Klangcn mich umspielt. //
Leise lauschen wir zusammcn: / meine Mutter traumt mich wieder, / und sic trifft, wic
aire Lieder, / meincs W esens Dur und Mol!.

25
CAMINEM, ELS CORSA LA POLS PODRIA SIGNIFICAR MOLT

Caminem, els cors a la pols, Podria significar molt: morim,


.., i ja des de fa temps a punt de fallar. venim sense ser preguntats i hem de retirar-nos .
Sols que no se'ns sent, s'esta massa sord Pero que parlem i no ens entenguem
per lamentar els gemecs a la pols. i que ni un instant arribem a la ma de l' altrc,

Cantem, el to al pit. destrueix tant com as;o: no subsistim.


D'allí no ha nascut mai encara. Ja l'intent senyals estranys l'amcnacen,
Sols de tant en tant sabia algú: i el desig de mirar-nos profundament,
no estem obligats a quedar-nos. de, sols, desaparéixer, el parteix una crcu.
,
Ens detenim. Posem fi al trot.
Si no, també el final es. llans;ara a perdre.
I dirigim a Déu els ulls.
Ens hem guanyat el comiat.

[WIR GEHEN, DIE HERZEN IM STA UB]


Wir gchen, die Hcrzcn im Staub, / und langc schon hart am Versagen. I Man hi:irt uns [ES KÓNNTE VIEL BEDEUTEN]
nur nicht, ist zu taub, / um das Sti:ihnen im Staub zu beklagen. // Wir singcn, den Ton Es ki:inntc vicl bcdcutcn: wir vcrgehen, I wir kommen ungefragt und müssen weichen.
in der Brust. I Dort ist er noch niemals cntsprungen. / Nur manchmal hat cincr ge- I Doch daíl wir sprechen und uns nicht Yerstehen / und kcinen Augcnblick des andcrn
wu!lt: I wir sind nicht zum Blciben gczwungcn. // Wir haltcn. Bccnden den Trott. I Hand crreichen, // zerschlagt so viel: wir wcrden nicht bcstchen. / Schon den Versuch
Sonst ist auch das Ende vcrdorben. / Und richtcn die Augen auf Gott: I wir habcn den bedrohen frcmdc Zcichcn, / und das Vcrlangcn, tief uns anzusehcn, / durchtrennt ein
Abschied erworben! Kreuz, uns einsam auszustreichen.

26 27

j
Quan comen~a a posar-se en marxa la culpa
amb que nedava de llavor en llavor?

Pero en mi encara canta un pnnc1p1


-o un final- i em prohibeix fugir,
vull esquivar la fletxa d'esta culpa
que em cerca al gra d'arena i a l'anec de bosc.
COM HE DE DIR-ME?
Potser un dia em puga reconéixer,
Un dia era jo un arbre i estava subjecta, una coloma una pedra que roda ...
... després vaig sortir de la closca com a ocell i lliure, Sols falta una paraula! Com dec dir-me
trobant-me a una fossa amarrada, sense trabar-me en una altra llengua.
em salta, esclafint, un ou brut.

Com he de comportar-me? He oblidat


d'on vine i a on vaig,
estic posse!da per molts cossos,
una espina dura i un cabirol rebel.
,,
/
Avui sóc amiga de les branques d' erable,
<lema li falte al tronc ...

WIE SOLL ICH MICH NENNEN?


Einrnal war ich cin Baurn und gebundcn, I dann cntschlüpft ich als Vogcl und war
frei, I in cincn Graben gcfesselt gcfundcn, / entlicll rnich bcrstcnd cin schrnutziges Ei.
11 Wie halt ich rnich? !ch ha be vergcsscn, / woher ich kornrnc und wohin ich gch, / ich
hin von vicien Lcibcrn besesscn, / ein hartcr Dorn und ein flüchtendes Rch. // Freund
bin ich heute den Ahornzwcigcn, / rnorgen vcrgchc ich rnich an dcrn Starnrn ... /
Wann bcgann die Schuld ihrcn Reigen, / rnit dern ich von Sarnen zu Sarnen sch-
warnrn? // Aber in mir singt noch ein Bcginncn / - oder ein Endcn - und wchrt
rnciner Flucht, I ich will dern Pfeil dicser Schuld cntrinnen, / der rnich in Sandkorn
und Wildcntc sucht. // Viclleicht kann ich rnich einrnal erkenncn, / einc Taube einen
rollendcn Stein ... / Ein Wort nur fehlt! Wie sol! ich rnich ncnncn, / ohne in anderer
Sprache zu scin.

42 43

,I
Des de l' alt trapezi salte a la lona del circ
travessant els anells de foc del món,
em pose en mans del meu senyor
i ell, indulgent, m'envia a !'estrella del vespre.

EXPLICA'M, AMOR

El teu barret s' aixeca amb suavitat, saluda, sura al vent,


el teu cap descobert té encisats els núvols,
el teu cor esta en una altra part,
la teua boca se'n passa a noves llengües,
el bellugadís creix en excés al camp,

ERKLAR MIR, LIEBE


Dein Hut lüftct sich leis, grüílt, schwebt im Wind, / dein unbedeckter Kopf hat's
Wolken angetan, / dein Herz hat anderswo zu tun, / dein Mund verleibt sich neuc
,, Sprachcn ein, / das Zittergras im Land nimmt überhand, / Sternblumcn blast dcr
/ Sommer an und aus, / von Flocken blind erhebst du dein Gesicht, / du lachst und
weinst und gchst an dir zugrund, / was sol! dir noch geschehcn - 11 Erklar mir,
Licbe! // Dcr Pfau, in feierlichem Staunen, schlagt sein Rad, /die Taubc stellt den
Federkragcn hoch, / vom Gurren überfüllt, dchnt sich die Luft, / der Entrich sch-
reit, vom wildcn Honig nimmt / das ganze Land, auch im gesetzten Park / hat jedes
Bcet ein goldner Staub umsaumt. // Dcr Fisch crrotct, übcrholt den Schwarm / und

¡ stürzt durch Grotten ins Korallenbctt. / Zur Silbersandmusik tanzt schcu der Skor-
pion. / Der Kafer riecht die Herrlichstc von weit; / han ich nur seinen Sinn, ich
fühlte auch, / daíl Flügcl un ter ihrem Panzcr schimmern, f und nahm den Weg zum
fcrnen Erdbcerstrauch! // Erkbr mir, Liebe! // Wasser weiil zu reden,/ die Welle
nimmt die Welle an der Hand, I im Weinberg schwillt die Traubc, springt und fallt.
1
/ So arglos tritt die Schnecke aus dem Haus! // Ein Stein wei!I eincn andern zu cr-
wcichen ! // Erklar mir, Licbc, was ich nicht erklaren kann: / sollt ich die kurze
11 schauerlichc Zeit / nur mit Gedanken Umgang haben und allein I nichts Liebcs kcn-

J
¡
nen und nichts Liebcs tun? /Muí\ eincr dcnken? Wird cr nicht vermiílt? // Du sagst:
es zahlt cin andrer Geist auf ihn ... / Erklar mir nichts. Ich sch den Salamander /
durch jedes fcuer gehcn. / Kein Schaucr jagt ihn, und es schmcrzt ihn nichts.

174 175
I' estiu encén i apaga els asters, U na pedra sap com ablanir-ne una altra!
cega pels cóps alces la teua cara,
rius i plores i tu mateixa et perds, Explica'm, amor, el que jo no sé explicar:
que més et pot passar - deuria potser durant el curt temps sinistre
tractar sols amb pensament i sola
Explica'm, amor! no conéixer res amorós i no fer res amorós?
Té un l'obligació de pensar? Ningú el troba a faltar?
El paó, amb embala"iment majestuós, batega el seu
[ventall, Tu <liras: un altre esperit compta amb ell...
la coloma estira el coll de plomes, No m'expliques res. Veig la salamandra
... farcit de parrup, l' aire es dilata, passar a través de cada foc .
l'anec crida, tot el camp Cap estremiment l' encalc;:a i res li fa mal.
agafa mel silvestre, també al pare seré
un polsim d'or ha ornat cada bancal.

El peix es ruboritza, li passa al davant al banc


i es llanc;:a a través de les grutes al llit de coral.
L' escorpí feréstec balla al so de la música d' arena de
[plata.
/ L' escarabat ol de lluny la més esplendida;
si jo tan sols tingués el seu sentit, sentiria també
que ales resplendeixen sota la seua closca
i prendria el camí cap al llunya arbust de maduixes!

Explica'm, amor!

L' aigua sap parlar,


l' ona agafa I' ona de la ma,
la coloma s'infla a la vinya, salta i cau.
Un cargo! surt tan ingenu de sa casa!

176 177

l.;¡,
Es renta I' or deis somnis
i a la mar li queda I' abandó.

Ni un sol país, ni un sense trepitjar!


I la xarxa del mariner que va esguerrada a la deriva,
puix els magnífics, riallers descobridors,
caigueren dins el bra<; mort d'un riu.
DISCURS I DIFAMACIÓ

No surtes de la nostra boca,


... paraula que sembra el drac .
És cert, I' aire és sufocant,
agra i fermentada escumeja la llum
i sobre el panta penja, negre, el crespó de mosquits.

,, REDE UND NACHREDE


/- Komm nicht aus unsrcm Mund, / Wort, das den Drachen sat. / 's ist wahr, die Luft
ist schwül, / vergoren und gesauert schiiumt das Licht, / und überm Sumpf hangt
schwarz der Mückenflor. // Dcr Schierling bcchert gern. / Ein Katzenfell liegt aus, /
die Schlange faucht darauf, / der Skorpion tanzt an. // Dring nicht an unser Ohr, /
Gerücht von andrer Schuld, / Wort, stirb im Sumpf, / aus dem der Tümpel quillt. //
Wort, sei bei uns / von ziirtlichcr Geduld / und Ungeduld. Es muG dies Saen / ein
Ende nehmen! // Dem Tier beikommen wird nicht, wer den Ticrlaut nachahmt. /
Wer scines Betts Geheimnis preisgibt, verwirkt sich alle Liebe. / Des Wortes Bas-
tard dient dem Witz, um eincn Ti:irichten zu opfern. // Wcr wünscht von dir ein
Urtcil über diesen Fremden? / Und fallst du's unverlangt, geh du von Nacht zu
Nacht I mit scinen Schwaren an den Füílen wcitcr, geh! komm nicht wiedcr. //
Wort, sci von uns, / freisinnig, deutlich, schi:in. / GewiG muG es cin Ende nehmen, /
sich vorzuschcn. // (Der Krcbs zieht sich zurück, / der Maulwurf schlaft zu lang, /
das weiche Wasser li:ist /den Kalk, dcr Steine spann.) // Komm, Gunst aus Laut und
Hauch, / befestig diesen Mund, / wenn seine Schwachheit uns / entsetzt und
hcmmt. // Komm und vcrsag dich nicht, Ida wir im Strcit mit sovicl Übel stehen. /
Eh Drachcnblut den Widersacher schützt, / fallt diese Hand ins feuer. / Mein Wort,
errctte mich!

186 187
r

A la cicuta li agrada remullar la gola. (El cranc es retira,


S' exhibeix una pell de gat, el talp dorm massa,
la serp bufa damunt d' ella, l' aigua blana dissol
l' escorpí comern,;a una dansa. la cale; que fila les pedres.)

No penetres en les nostres o1des, Vine, gracia de so i ale,


rumor d'una altra culpa, subjecta aquesta boca
paraula, mor al panta quan la seua feblesa
d' on brolla la bassa. ens esglaie i continga.

... Paraula, sigues amb nosaltres Vine i no em <ligues no,


amorosa de paciencia car estem en conflicte amb tant de mal.
i d'impaciencia. Aquesta sembra Abans que sang de drac protegesca l' adversari,
ha de tenir un final! que aquesta ma em caiga al foc.
Paraula meua, salva'm!
Qui imite el so de l' animal
no se li acostara.
,, Qui revele el secret del seu llit,
/ perdra tot l' amor.
La paraula bastarda li serveix a l' acudit
per a sacrificar el neci.

Qui et demana un judici sobre aquest desconegut?


i si el dictes sense que te'l demanen, segueix de nit en nit
ambles seues nafres als peus, vés-te'n!, no tornes.

Paraula, sigues nostra


liberal, clara, bella.
Segur que ha d'acabar-se
l'haver de prendre precaucions.

188 189

1L~,¡
darrere d'ella d'altres paraules,
la frase la frase.
Així voldria el món,
definitivament,
1mposar-se,
estar ja dit.
No ho digueu.
VOSALTRES, PARAULES
Paraules, seguiu-me,
Pera Nelly Sachs, l'amiga, la poetessa, amb veneració perque no siga definitiu
~
-no aquesta avidesa de paraula
.... Vosaltres, paraules, amunt, seguiu-me! i dit i contradit!
i encara que hagem anat ja molt més lluny,
massa lluny, encara es va més lluny, Ara, durant una estona,
no es va a cap final. no deixeu que parle cap dels sentiments
que el múscul cor
No s'esclareix. s'exercite d'una altra manera.
,
La paraula, Deixeu, die jo, deixeu.
pero, sols arrossegara
No res, die jo, xiuxiuejat
IHR WORTE
a l'o'ida suprema,
Für Nelly Sachs, die Freundin, die Dichterin, in Verehrung perla mort que no se t'ocórrega res,
lhr Worte, auf, mir nach!, / und sind wir auch schon weiter, / zu weit gegangen,
geht's noch einmal / weiter, zu keinem Ende geht's. // Es hcllt nicht auL //Das
deixa i segueix-me, ni dol<;
Wort / wird doch nur / andrc Wortc nach sich zichn, / Satz den Satz. /So mochte m amarg,
W elt, / endgültig, / si ch aufdrangen, / schon gesagt sein. / Sagt sie nicht. // W ortc,
mir nach, / daG nicht endgültig wird / - nicht diese Wortbegier / und Spruch auf
ni consolador,
Widerspruch! // LaGt cine Weile jetzt / kcins dcr Gefühlc sprcchcn, /den Muskel no significativament
Hcrz / sich andcrs übcn. // Lafü, sag ich, laílt. // lns hóchste Ohr nicht, / nichts, sag
ich, geflüstert, / zum Tod fa]] dir nichts ein, / laG, und mir nach, nicht mild / noch
sense consol,
. .
bitterlich, / nicht trostreich, / ohne Trost / bezeichnend nicht, / so auch nicht zci- m tampoc sense signes -
chcnlos - 11 Und nur nicht clics: das Bild / im Staubgcspinst, lccrcs Gcroll / von
Silben, Sterbenswórtcr. // Kein Sterbenswort, I lhr Worte!

254 255
I tot llevat d' aixo: la imatge
al filat de pols, rotlle buit
de síl-labes, paraules de mort.

Ni una paraula,
vosaltres paraules!

GEDICHTE 1964-1967
POEMES 1964-1967
...._
'-

""'

,,,

256
ENVERITAT

Pera Anna Ajmatova


......
A qui mai no s'haja quedat sense paraula,
.c...
i jo us ho die,
qui sols sapia ajudar-se a ell mateix
i amb les paraules -
1 :

a aquest no se'l pot ajudar.


,, Ni pel camí curt
ni pel llarg.
!

' '1 Fer duradora una única frase,


aguantar en el ding-dong de les paraules.

WAHRLICH
Für Anna Achmatova
Wem es ein Wort nic verschlagen hat, / und ich sage es euch, / wer bloG sich zu hel-
fen weiG / und mit den Wortcn - 11 dem ist nicht zu helfen. / Über den kurzen
Wcg nicht / und nicht über den langen. // Einen einzigen Satz haltbar zu machen, I
auszuhalten in dem Bimbam von Worten. // Es schreibt diesen Satz keiner, I der
nicht unterschreibt.

259

I,
No escriu aquesta frase ningú
que no signe.

BOHEMIA ESTA VORA MAR

Si ací les cases són verdes, me n' entre encara en una casa.
....... Si ací els ponts estan sencers, camine encara sobre un
'-
[bon fons.
,...
Si tot esfon; d'amor és temps perdut, m'agrada perdre'l
[ací.

Si no sóc jo, és algú tan bo com jo.


l

--- - ,,,.
SÓHMEN LIEGT AM MEER
Sind hierorts Hauser grün, tret ich noch in ein Haus. / Sind hier die Brücken heil,
geh ich auf gutem Grund. / Ist Liebesmüh in alle Zeit verloren, verlier ich sie hier
gern. // Bin ich's nicht, ist es einer, der ist so gut wie ich. // Grenzt hier ein Wort an
mich, so laB ich's grenzen. / Liegt Bohmen noch am Meer, glaub ich den Meeren
wieder. / Und glaub ich noch ans Meer, so hoffe ich auf Land. // Bin ich's, so ist's
ein jeder, der ist soviel wie ich. / Ich will nichts mehr für mich. Ich will zugrunde
\: gehn. // Zugrund - das heiBt zum Meer, dort find ich Bohmen wieder. / Zugrund
gerichtet, wach ich ruhig auf. / Von Grund auf weiB ich jetzt, und ich bin unverlo-
ren. // Kommt her, ihr Bohmen alle, Seefahrer, Hafenhuren und Schiffe / unveran-
kert. Wollt ihr nicht bohmisch sein, Illyrer, Veroneser, / und Venezianer alle. Spielt
die Komodien, die lachen machen// Und die zum Weinen sind. Und irrt euch hun-
dertmal, / wie ich mich irrte und Proben nie bestand, / doch hab ich sie bestanden,
ein um das andre Mal.// Wie Bohmen sie bestand und eines schonen Tags I ans Me-
er begnadigt wurde und jetzt am Wasser liegt. // Ich grenz noch an ein Wort und an
ein andres Land, / ich grenz, wie wenig auch, an alles immer mehr, // ein Bohme,
ein Vagant, der nichts hat, den nichts halt, / begabt nur noch, vom Meer, das strittig
ist, Land meiner Wahl zu sehen.

260 261

You might also like