MONOLOGO NI ALADIN

"Sa isang dukado ng Albanyang syudad "Sa sinigaw-sigaw ng ina kong mutya,
doon ko nakita ang unang liwanag, nasok ang pinsan kong sa Epiro mula;
yaring katauha'y utang kong tinanggap ngala'y Menalipo-may taglay na pana--
sa Duke Briseo, ay ama kong liyag! tinudla ang ibo't namatay na bigla.

"(Ngayon nariyan ka sa payapang bayan, "Isang araw namang bagong lumalakad,

sa harap ng aking inang minamahal, noo'y naglalaro sa gitna ng salas
Prinsesa Florescang esposa mong hirang, may nasok na Arco't biglang sinambilat
tanggap ang luha kong sa mata'y nunukal.) Kupidong diamanteng sa dibdib ko'y hiyas.

"Bakit naging tao ako sa Albanya, "Nang tumuntong ako sa siyam na taon,
bayan ng ama ko, at di sa Krotona, palaging gawa ko'y mag-aliw sa burol;
masayang Siyudad na lupa ni ina? sakbat ang palaso't ang busog na kalong,
disin ang buhay ko'y di lubhang nagdusa? pumatay ng hayop, mamana ng ibon.

"Ang dukeng ama ko'y pribadong tanungan "Sa tuwing umagang bagong naglalatag
ng Haring Linceo sa anumang bagay; ang anak ng araw ng masayang sinag,
pangalawang puno ng sangkaharian, naglilibang ako sa tabi ng gubat,
may gintong ugali at iginagalang. madla ang kaakbay ng mga alagad.

"Kung sa kabaita'y uliran ng lahat "Hanggang sa tingal-in ng sandaigdigan

at sa katapanga'y pang-ulo sa syudad; ang mukha ni Pebong hindi matitigan
walang kasindunong magmahal sa anak, ay sinasagap ko ang kaligayahang
umakay, magturo sa gagawing dapat. handog niyong hindi maramot na parang.

"Naririnig ko pa halos hanggang ngayon, "Aking tinitipon ang ikinakalat

malayaw na tawag ng ama kong poon. na masayang bango ng mga bulaklak,
noong ako'y batang kinakandung-kandong, inaaglahi ko ang laruang palad,
taguring Floranteng bulaklak kong bugtong. mahinhing amiha't ibong lumilipad.

"Ito ang ngalan ko mulang pagkabata, "Kung ako'y mayroong matanaw na hayop
nagisnan sa ama't inang nag-andukha; sa tinitingalang malapit na bundok,
pamagat na ambil sa lumuha-luha biglang ibibinit ang pana sa busog,
at kayakap-yakap ng madlang dalita. sa minsang tudla ko'y pilit matutuhog.

"Buong kamusmusa'y di na sasalitin, "Tanang samang lingkod ay nag-aagawan,

walang may halagang nangyari sa akin unang makarampot ng aking napatay;
kundi nang sanggol pa'y kusang daragitin ang tinik sa dawag ay di dinaramdam,
ng isang buwitreng ibong sadyang sakim. palibhasa'y tuwa ang nakaakay.

"Ang sabi ni ina ako'y natutulog "Sukat maligaya sinumang manood

sa bahay sa kintang malapit sa bundok; sa sinuling-suling ng sama kong lingkod;
pumasok ang ibong pang-amoy ay abot at kung masunduan ang bangkay ng hayop,
hanggang tatlong legwas sa patay na hayop. ingay ng hiyawan sa loob ng tumok.