«Το βυσινάκι»

κι εγώ κι ήλιος

με αυτού του πρωινού τον τόνο

πρώτοι προστρέξαμε

στο κεφαλόσκαλο σου

ζητιάνοι για το βλέμμα σου

για μια καλημέρα σου

για έναν χορό σου πρωινό

για την μυρωδιά

αυτού του βασιλικού σου

στο περβάζι.

Στο χρώμα των ματιών σου

πόσο πολύ ταιριάζει.

Ύστερα καθίσαμε

στο απέναντι πεζούλι.

Ο ήλιος εγώ και τα παιδιά.

Παίξαμε κουτσό και μπίκο

Και μήλα και σκοινάκι

Ματώσαμε τα γόνατα

σε πετροπόλεμο

Όλοι μαζί κερδίζαμε

κι όλοι μαζί χάναμε.

Κανένας να μη φανεί

στα μάτια σου πιο λίγος.

Να έρθεις να μας στεφανώσεις

με εκείνα τα όμορφα
τα μακριά τα χέρια

και τον λαιμό σα του κύκνου

άσπρο σα μάρμαρο κι αλάβαστρο.

Το απόγευμα μοιράστηκα

ο ήλιος εγώ και τα παιδιά

Γλυκό του κουταλιού

Γλυκό το βυσσινάκι που σ αρέσει

Μια κουταλιά ο καθένας

και ύστερα έδυσε ο ήλιος

Βυσσινί ήταν στο χρώμα

σα τα χειλάκια σου

να φίλησαν την δύση του.

Φιλήσανε κι εμένα

και μου μείνες

στο χρώμα της καρδιάς μου.

Βυσσινί

Για να χω για το βράδυ

Να χω γλυκό του κουταλιού

Εσένα.

Μέχρι να έρθει πάλι το πρωί .

Πάλι το πρωί εκεί.

Ο ήλιος και εγώ πρώτοι,

και τα παιδιά της γειτονιάς.