Talumpati

Kahirapan, lumalala na nga talaga Ni: Rachel Calaunan

Magandang umaga sa aming guro at sa aking mga kapwa estudyante. Kahirapan, isang bagay na hindi natin maikakaila lalo na at nakatira tayo sa Pilipinas. Maraming tao na ang nakararanas ng kahirapan ngayon dahil sa ating mga kapabayaan at kawalang-kibo sa mga bagay na nagaganap. Hindi na biro ang kahirapan sa ating bansa gaya na lamang sa mga taong natutulog na sa ilalim ng mga tulay, sa gilid ng mga riles at kalsada, masyado itong delikado lalo pat hindi nila alam ang mangyayari sa kanila. Talaga ngang kaawa-awa na ang ating bansa, dahil sa kahirapan, napipilitan na rin ang mga tao na magtrabaho sa ibang bansa upang kumita ng mas malaking pera. Dahil dito mawawalan tayo ng mga bagong henerasyon na papalit sa mga iiwanang trabaho ng mga dati nang nagtatrabaho sa atin. Maraming bata ang naghihirap dahil sa kapabayaan ng kanilang mga magulang, dahil sa kahirapan kailangan nilang makahanap ng pera o makakain. Tunay nga na mas lumala pa ang kahirapan. Hindi rin naman gumagalaw ang mga nasa posisyon upang masolusyonan ang kahirapan agad, inuuna pa nila ang mga bagay na magpapayaman sa kanila. Ang mga sindikato ginagamit nila ang mga bata upang kaawaan ng mga tao at kumita sila ng malaki. Hindi bat nakakasakit isipin na sa halip na sila ay nag-aaral, ay nasa mga lansangan sila at namamalimos? Ano na ang mangyayari sa kanila kung hindi natin sila tutulungang makaahon? Ang kabataan ang pag-asa ng bayan, iyan ay ayon kay Rizal, pero paano matutupad iyan kung hindi tayo kikilos? Isa na nga tayo sa mga naghihirap na bansa, paano tayo makakaahon sa kahirapan kung hindi tayo magtutulungan? Kailangan natin ang isat isa upang malampasan natin ang kahirapang nagpapahirap sa ating mga kalooban.